Witam wszystkich użytkowników tego forum

17.03.23
Forum przeżyło dziś dużą próbę ataku hakerskiego. Atak był przeprowadzony z USA z wielu numerów IP jednocześnie. Musiałem zablokować forum na ca pół godziny, ale to niewiele dało. jedynie kilkukrotne wylogowanie wszystkich gości jednocześnie dało pożądany efekt.
Sprawdził się też nasz elastyczny hosting, który mimo 20 krotnego przekroczenia zamówionej mocy procesora nie blokował strony, tylko dawał opóźnienie w ładowaniu stron ok. 1 sekundy.
Tutaj prośba do wszystkich gości: BARDZO PROSZĘ o zamykanie naszej strony po zakończeniu przeglądania i otwieranie jej ponownie z pamięci przeglądarki, gdy ponownie nas odwiedzicie. Przy włączonych jednocześnie 200 - 300 przeglądarek gości, jest wręcz niemożliwe zidentyfikowanie i zablokowanie intruzów. Bardzo proszę o zrozumienie, bo ma to na celu umożliwienie wam przeglądania forum bez przeszkód.

25.10.22
Kolega @janusz nie jest już administratorem tego forum i jest zablokowany na czas nieokreślony.
Została uszkodzona komunikacja mailowa przez forum, więc proszę wszelkie kwestie zgłaszać administratorom na PW lub bezpośrednio na email: cheops4.pl@gmail.com. Nowi użytkownicy, którzy nie otrzymają weryfikacyjnego emala, będą aktywowani w miarę możliwości, co dzień, jeśli ktoś nie będzie mógł używać forum proszę o maila na powyższy adres.
/blueray21

Ze swojej strony proszę, aby unikać generowania i propagowania wszelkich form nienawiści, takie posty będą w najlepszym wypadku lądowały w koszu.
Wszelkie nieprawidłowości można zgłaszać administracji, w znany sposób, tak jak i prośby o interwencję w uzasadnionych przypadkach, wszystkie sposoby kontaktu - działają.

Pozdrawiam wszystkich i nieustająco życzę zdrowia, bo idą trudne czasy.

/blueray21

W związku z "wysypem" reklamodawców informujemy, że konta wszystkich nowych użytkowników, którzy popełnią jakąkolwiek formę reklamy w pierwszych 3-ch postach, poza przeznaczonym na informacje reklamowe tematem "... kryptoreklama" będą usuwane bez jakichkolwiek ostrzeżeń. Dotyczy to także użytkowników, którzy zarejestrowali się wcześniej, ale nic poza reklamami nie napisali. Posty takich użytkowników również będą usuwane, a nie przenoszone, jak do tej pory.
To forum zdecydowanie nie jest i nie będzie tablicą ogłoszeń i reklam!
Administracja Forum

To ogłoszenie można u siebie skasować po przeczytaniu, najeżdżając na tekst i klikając krzyżyk w prawym, górnym rogu pola ogłoszeń.

Uwaga! Proszę nie używać starych linków z pełnym adresem postów, bo stary folder jest nieaktualny - teraz wystarczy http://www.cheops4.org.pl/ bo jest przekierowanie.


/blueray21

Księga Uranti

Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Księga Uranti

Nieprzeczytany post autor: janusz » wtorek 03 sie 2021, 18:19

Księga Urantii 1. Co to jest Księga Urantii?
25 cze 2021

https://www.youtube.com/watch?v=pODFzWxdWGg
Przemysław Jaworski

Księga Urantii 2. Życie po życiu według Księgi Urantii
26 cze 2021

https://www.youtube.com/watch?v=qBcpOHNuZEw

Przemysław Jaworski

Księga Urantii 3. Historia powstania Księgi Urantii
26 cze 2021

https://www.youtube.com/watch?v=TktJfvBbngY

Przemysław Jaworski

Księga Urantii 4. Adam i Ewa
12 lip 2021

https://www.youtube.com/watch?v=4YxHGE0G16A

Przemysław Jaworski

Księga Urantii 5. Bunt Lucyfera
27 lip 2021

https://www.youtube.com/watch?v=_KH-6BPzy6o

Przemysław Jaworski
1 x



Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Księga Uranti

Nieprzeczytany post autor: janusz » wtorek 03 sie 2021, 19:47

Księga Urantii (The Urantia Book) – dzieło o charakterze duchowym i filozoficznym, którego tematyka obejmuje Boga, nauki przyrodnicze, religię, historię, filozofię oraz przeznaczenie. Księga ta powstała w Chicago w latach 1924–1955. Pośród wielu poruszanych tematów, księga rozpisuje się o pochodzeniu życia i jego znaczeniu, opisuje miejsce człowieka we wszechświecie, omawia stosunek łączący Boga z człowiekiem, a także przedstawia szczegółową biografię Jezusa z Nazaretu. Dzieło to planetę Ziemię nazywa „Urantią”. Księga zawiera ponad dwa tysiące stron, składa się z przedmowy i 196 przekazów, pogrupowanych w cztery części: (I – Wszechświat centralny i superwszechświaty, II – Wszechświat lokalny, III – Historia Urantii, IV – Życie i nauki Jezusa). Urantia Foundation po raz pierwszy opublikowała “Księgę Urantii” w roku 1955 w języku angielskim. Przetłumaczono ją na wiele języków, w tym na język polski (2006 tekst elektroniczny, a 2010 wydanie książkowe).

Odkąd angielski oryginał książki dostępny jest w domenie publicznej (2001)[1], inne organizacje, np. Urantia Book Fellowship pod nazwą Uversa Press, także drukują księgę. Kopie księgi można znaleźć w wielu miejscach w Internecie, także w formie audiobooków. Dostępny jest także pełny skan oryginału z 1955 r[2].


Spis treści
1 Pochodzenie księgi
2 Koncepcja Boga i człowieka
3 Kosmologia
4 Historia świata
5 Życie i nauki Jezusa
6 Stosunek do istniejących religii
7 Zwolennicy
8 Zobacz też
9 Linki do treści Księgi Urantii
10 Przypisy
11 Linki zewnętrzne

Pochodzenie księgi
Według informacji podanych w „Księdze Urantii”, napisana jest ona przez różne byty niebiańskie wyznaczone do przekazania nowego objawienia prawd duchowych ludzkości.

Według istniejących informacji[3][4], pewna osoba po raz pierwszy otrzymała przekaz od niebiańskich istot we śnie. Osoba ta znana jest jako „śpiący obiekt” lub „osobowość kontaktowa”. Jej tożsamość nie została ujawniona, aby zapobiec niepożądanemu kultowi takiej osoby w przyszłości.

W roku 1911, opieką nad śpiącym mężczyzną zajęła się para lekarzy z Chicago, dr William S. Sadler i jego żona dr Lena Sadler, kiedy okazało się, że małżonka śpiącego nie mogła go wybudzić ze snu. Po pewnym czasie, podczas obserwacji nocnych w obecności lekarzy, osobnik zaczął przekazywać informacje, które wydawały się pochodzić od podmiotów twierdzących, że są bytami duchowymi. Lena i William Sadlerowie byli szanowanymi lekarzami w swoim mieście, a dr William Sadler był również znany z aktywnego zwalczania twierdzeń o zjawiskach paranormalnych, a także jako osoba ogólnie sceptycznie nastawiona do spraw nadprzyrodzonych. Grupa jego przyjaciół, byłych pacjentów i kolegów po fachu, zaczęła odbywać spotkania o charakterze dyskusji intelektualnych w roku 1924 i zainteresowała się przypadkiem śpiącego mężczyzny, kiedy Sadler o nim wspomniał i przeczytał na ich życzenie fragmenty jego przekazów. Wkrótce potem otrzymano przekaz wyrażający zgodę dla owej grupy na sformułowanie pytań i obietnicę przekazania odpowiedzi za pośrednictwem osobowości kontaktowej.

Sadler poinformował o tym grupę dyskusyjną, a zebrani zaproponowali setki pytań, nie zawsze poważnych, na które jednak otrzymali odpowiedzi w formie obszernie zredagowanych pisemnych przekazów. Proces ten kontynuowano, w miarę, jak uczestnicy byli pod coraz większym wrażeniem jakości odpowiedzi, i tak powstał zbiór przekazów, które po skompilowaniu tworzą dzisiejszy tekst „Księgi Urantii”. Grupa ta znana jest pod nazwą Forum, a wyłoniona z niej podgrupa pięciu osób (w tym Sadlerowie) przyjęła nazwę Komisji Kontaktu, która zbierała pytania, sprawowała pieczę nad manuskryptami zawierającymi odpowiedzi, a także organizowała przepisywanie na maszynie i korektę otrzymanego materiału.

Sadlerowie i inne osoby zaangażowane w ten proces – z których nikt już nie żyje – twierdzili, że przekazy składające się na księgę zostały odebrane w latach 1925–1935 w sposób nie do końca zrozumiały nawet dla nich samych, przy czym trzy pierwsze części księgi zostały ukończone w roku 1934 a czwarta w 1935. Ostatnie zebranie Forum miało miejsce w roku 1942. Komunikacja z bytami niebiańskimi trwała ponoć jeszcze przez kolejne dwadzieścia lat, a według dr. Sadlera i innych zezwolenia na publikację księgi udzielono im w roku 1955. Z grupy Forum wyłoniła się organizacja o nazwie Urantia Foundation i z prywatnych środków finansowych wydano książkę w dniu 12 grudnia 1955 r.

Koncepcja Boga i człowieka
W „Księdze Urantii” stwórcą rzeczywistości, który podtrzymuje jej istnienie, jest Bóg – wszechwiedząca, wszechobecna, nieskończona i wieczna osobowość duchowa[ii][5].

Najbardziej fundamentalną nauką o Bogu zawartą w księdze jest stwierdzenie, że Bóg nas kocha, jest naszym Ojcem, my jesteśmy jego dziećmi, dlatego wszyscy ludzie są naszymi braćmi w jednej rodzinie. Te rodzinne relacje ojcostwa i braterstwa rozciągają się na cały wszechświat istot, tak materialnych, jak i duchowych. Nawet przy rozwinięciu szeregu innych tematów, w „Księdze Urantii” nacisk kładzie się na postać Boga, jako kochającego Ojca i jego rolę w jednoczeniu stworzenia. Bóg jest Tajemnicą ze względu na nieskończony zakres jego doskonałości i wszystkich jego atrybutów.

Według księgi Bóg to jedno Bóstwo funkcjonujące na wielu różnych poziomach rzeczywistości, zarówno osobowych, jak i nieosobowych. Księga twierdzi, że Bóg istnieje w Trójcy[iii] trzech doskonale zidealizowanych osób: Bóg Ojciec, Bóg Syn i Bóg Duch.[6]Osoby te w księdze określa się dodatkowymi tytułami, przeważnie „Ojciec Uniwersalny”, „Wieczny Syn”[iv] i „Nieskończony Duch”[v][7].

Księga wymienia także wiele rodzajów bytów niebiańskich, spośród których najwięcej uwagi poświęca się „Synowi-Stwórcy” pochodzącemu zarówno od Uniwersalnego Ojca, jak i od Wiecznego Syna. Jezus z Nazaretu zostaje tu zidentyfikowany jako Syn-Stwórca wcielony na Ziemi, którego życie i nauka stanowią najpełniejsze objawienie osobowości i postawy Boga, jakie kiedykolwiek przekazano ludzkości.

Bóg ukazany jest jako Ojciec każdego człowieka poprzez udzielenie mu części swego wiecznego ducha, zwanej Dostrajaczem Myśli[vi][8], którego każda pełnosprawna umysłowo osoba otrzymuje w momencie podjęcia pierwszej w życiu decyzji o charakterze moralnym, zazwyczaj między piątym a szóstym rokiem życia. Dostrajacz służy jako boski partner człowieka przez resztę jego życia, w takim zakresie, w jakim pozwala mu na to jego wolna wola dotarcia do Boga, nieustannie prowadząc taką osobę ku dojrzalszemu, bardziej uduchowionemu myśleniu, co prowadzi do zwiększonej świadomości Boga i do duchowego rozwoju. Według „Księgi Urantii” zakres, w jakim dana osobowość poddaje się dobrowolnie wpływowi swego Dostrajacza Myśli, decyduje o rozwoju jej duszy zdolnej przetrwać śmierć ciała – jako zjednoczenie tych duchowych elementów osobowości z Dostrajaczem. Uporczywe przywiązanie do grzechu jest jednoznaczne z odrzuceniem podpowiedzi Dostrajacza, a zatem i z odrzuceniem Woli Bożej, a w rezultacie prowadzi do zaprzestania istnienia osoby. „Księga Urantii” nie propaguje koncepcji Piekła ani ziemskiej reinkarnacji[vii].

W przeciwieństwie do klasycznych chrześcijańskich poglądów na niebo, piekło (i czyściec), Księga Urantii zawiera odmienne idee wiecznego życia. Warunkiem zyskania życia wiecznego jest dążenie do czynienia woli Bożej, do kochania Boga i bliźnich śmiertelników. Książka uznaje ludzkie życie na Ziemi za „krótki i intensywny sprawdzian”; życie wieczne jest zwykłą kontynuacją nauki, rozpoczętej w ciele materialnym. Po śmierci człowiek budzi się w odmiennym świecie i w odmiennej formie, częściowo duchowej, częściowo materialnej, zwanej morontią. Kontynuuje życie w tej formie, kształtuje charakter oraz wzbogaca swą wiedzę. Człowiek przechodzi wiele materialno-duchowych światów nauczania, gdyż „cały wszechświat jest jedną wielką szkołą” i stopniowo staje się coraz bardziej duchowy. Potem staje przed obliczem Stwórcy, Ojca Uniwersalnego w Raju. Raj[viii] będzie odtąd stałym miejscem pobytu człowieka, jednak kontynuuje on intensywną działalność, realizując różne Boskie plany w przyjaznym i dobrze zorganizowanym wszechświecie.

Kosmologia
Księga twierdzi, że wszechświat jest znacznie starszy, niż to utrzymują aktualne teorie naukowe, a także, że jest on wytworem inteligentnego i celowego procesu, a nie Wielkiego Wybuchu. Idee te są podobne do teorii ciągłej kreacji, której autorem jest Fred Hoyle[9]. Księga omawia przestrzeń i czas, opisuje formowanie się i ewolucję galaktyk, gwiazd i planet; jej autorzy twierdzą, że wszechświat tętni inteligentnym życiem, zlokalizowanym zwłaszcza na planetach pozasłonecznych. Księga mówi, że centrum kosmosu stanowi nieruchoma Wyspa Raj, gdzie przebywa Bóg, wokół której krąży wszechświat "Havona", zawierający miliard doskonałych światów. Wokół Raju i Havony krąży cały materialny wszechświat podzielony na siedem zamieszkałych "superwszechświatów" i miliony galaktyk "przestrzeni zewnętrznej". Wyspa Raj jest grawitacyjnym centrum kosmosu, które według wierzeń niektórych czytelników książki zlokalizowane jest w Wielkim Atraktorze[10]. Opis kosmosu oglądanego od centrum ku rubieżom zawierają przekazy 14[ix] i 15.[x].

Historia świata
Urantia jest uznawana za jedną z bilionów sfer zamieszkałych. Rozbudowana nauka książki, dotycząca historii Ziemi, obejmuje jej materialne kształtowanie się około 4,5 miliarda lat temu, po którym nastąpiły stopniowe zmiany panujących na niej warunków, pozwalające na powstanie życia w oceanach, a następnie na lądzie. Drogą ewolucji człowiek wyłonił się z odgałęzienia naczelnych przed ok. milionem lat. Ewolucja w ujęciu księgi jest częścią Bożego planu stworzenia istot materialnych zdolnych rozwijać w sobie naturę duchową i osiągnąć wieczną egzystencję. Oprócz ewolucji biologicznej zachodzi także ewolucja społeczna i duchowa, która wykazuje postęp, może jednak przeżywać okresy regresu. Boży plan przewiduje dojście do stanu świata idealnego – "światłości i życia” – proces częściowo przyspieszany przez objawienia niebiańskich nauczycieli. W takim świecie idealnym możliwe będzie dla człowieka przejście z egzystencji materialnej do duchowej z pominięciem śmierci.

Realizacją Bożego planu zajmują się, a także administrują nią, rozmaite klasy bytów niebiańskich, które nie zawsze są doskonałe. Przez ich błędy lub świadomy bunt, postęp w realizacji planu może być zahamowany, co wymaga długich okresów naprawy wyrządzonych przez nich szkód. Urantia jest planetą, która doświadczyła szczególnych problemów i zapóźnień w związku z buntem lub niedopatrzeniami niektórych swoich niebiańskich nadzorców.

Według "Księgi Urantii” pierwszymi prymitywnymi istotami ludzkimi byli Andon i Fonta, brat i siostra, żyjący ok. miliona lat temu, jako pierwsze osobniki posiadające wolną wolę i zdolność duchowej receptywności. Pierwsi ludzie urodzili się w rodzinie ssaków naczelnych, pochodzących od lemurów[xi].

Ich decyzja o odłączeniu się od mniej zaawansowanych w rozwoju krewnych była pierwszym w dziejach aktem wolnej woli człowieka. Mieli oni potomstwo, z którego później wyewoluowały różne rasy ludzi pierwotnych, a ostatecznie, po wielu epokach, rasa współczesnego człowieka.

Na typowej planecie ewolucyjnej upływa pewien czas między pojawieniem się wolnej woli a przybyciem pierwszego duchowego władcy, który ma pomóc w rozwoju społeczeństwa – planetarnego księcia (od 150 tys. do 1 mln lat). Człowiek z epoki poprzedzającej przybycie księcia planetarnego zajmuje się głównie myślistwem i zbieractwem oraz jest nastawiony wojowniczo do obcych, pojawiają się też pierwsze prymitywne przesądy oparte na strachu wobec otaczającej rzeczywistości, jako pierwotne zachowania religijne. Potem następuje okres po przybyciu księcia planetarnego, kiedy to jego personel, widzialny i materialny, wspiera mieszkańców w ich rozwoju, zaprowadza rolnictwo, tworzy pierwsze rządy i rozwija organizacją społeczeństwa (przeciętnie 500 tys. lat).

Planetarnym księciem Urantii był Caligastia, który przybył na tę planetę ok. pół miliona lat temu i wraz ze swymi pomocnikami ustanowił siedlisko w pobliżu Zatoki Perskiej, na terenach późniejszej Mezopotamii[xii].

W "Księdze Urantii” "Bunt Lucyfera” opisany jest jako część historii Urantii, rozgrywającej się w okresie po przybyciu Księcia Planetarnego. Lucyfer był genialną osobowością duchową, należącą do wysokiej klasy "Synów Bożych” i naczelnym władcą lokalnego systemu o nazwie Satania, obejmującego ponad 600 zamieszkanych światów i ich planetarnych książąt. Szatan był jego zastępcą i głównym pomocnikiem. Poprzez samokontemplację i pychę Lucyfer uległ zepsuciu i ostatecznie zaprzeczył istnieniu Boga, proklamując swoistą deklarację niepodległości i buntując się przeciw ustalonym wszechświatowym rządom "Synów-Stwórcy” i innych najwyższych klas zarządców. Ogłosił się suwerenem swojego lokalnego systemu Satanii, przyznając także prawo samostanowienia książętom planetarnym na poszczególnych planetach[xiii].

Caligastia był jednym z 37 książąt planetarnych, którzy przyłączyli się do buntu Lucyfera i wymagali, aby mieszkańcy podległych im planet oddawali im cześć boską. Na Urantii spowodowało to katastrofalne skutki we wczesnym rozwoju społecznym. W reakcji na bunt cały system Satanii został poddany duchowej izolacji przez wyższe władze, aby chronić pozostałą część lokalnego wszechświata. Właśnie w tym buncie "Księga Urantii” upatruje przyczyn powstania tak wielu odmiennych i sprzecznych koncepcji Boga na planecie Urantii.

W jakiś czas potem, zgodnie z normalną praktyką, na Urantię dotarła para określana jako "Materialny Syn i Córka”, czyli Adam i Ewa[xiv], których misją było rozmnażanie się i stworzenie rasy wyższych istot ludzkich, które miały następnie zmieszać się z ewolucyjnymi rasami zamieszkującymi planetę w celu poprawy ich biologicznej jakości, co miało rozpocząć epokę "postadamiczną” w rozwoju ludzkości. Taka para miała też pełnić funkcję "materialnych władców” i przedstawicieli rządu duchowego na planecie dla istot ludzkich, zapewniając ciągły postęp w rozwoju religii, a także władając planetą aż do "epoki światłości i życia”. Zamieszkiwali oni w "Ogrodzie Eden (raj)”[xv] częściowo przygotowanym dla nich. Według księgi na Ziemi powstał on ok. 38 tys. lat temu na terenie, który dziś przykrywa wschodnia część Morza Śródziemnego. W normalnych warunkach każdy Adam i każda Ewa współpracują z miejscowym księciem planetarnym, jednakże w przypadku Urantii, Caligastia nadal stał po stronie buntu i zamierzał przeszkodzić w realizacji ich misji. Ponadto izolacja planety odcięła ich od zewnętrznego wsparcia wyższych bytów duchowych. W odróżnieniu od normalnej procedury, polegającej na zwiększeniu liczebności potomstwa Adama do co najmniej pół miliona a potem na zmieszaniu tego potomstwa z rasami ewolucyjnym, Ewa poczęła przy udziale prymitywnego człowieka, z zamiarem przyspieszenia tego procesu. Adam uzmysłowił sobie w pełni negatywne skutki takiego postępowania, solidarnie jednak pozostał u boku Ewy[xvi]. Zostali oni ukarani zdegradowaniem do statusu istoty śmiertelnej i odlotem znacznej części ich potomstwa, a także pozbawiono ich dostępu do tzw. "Drzewa Życia”[xvii], choć nadal byli organizmami znacznie lepiej uformowanymi od wszelkich innych, żyjących na planecie i przez to wyjątkowo długowiecznymi. Populacja planety została więc pozbawiona pełnego wymiaru dobrodziejstw płynących z wszechświatowego planu jej udoskonalenia. Ogród Eden został zniszczony przez miejscowe plemiona, Adam i Ewa, z pozostałym potomstwem, rozpoczęli migrację i podjęli próbę jego odbudowy w Mezopotamii, nadal pracując nad doskonaleniem ludzkości zamieszkującej planetę. Gdyby ich misja przebiegła zgodnie z planem, rozwój społeczny ludzkości byłby doszedł do etapu, na którym wyeliminowano by wszelką przemoc, już po ok. 25 tys. lat.

Księga stwierdza, że negatywne skutki buntu zostały znacznie złagodzone działaniem niejakiego Machiventy z klasy niebiańskich bytów zwanych Melchizedekami, który przyjął postać ludzką za czasów Abrahama[xviii].

Ostateczny kres buntowi położył prawowity władca, Syn Stwórcy, Michał z Nebadonu, wcielony jako Jezus z Nazaretu. Akt pozbawienia władzy Caligastii przetrwał w zapisach w postaci ewangelicznej sceny kuszenia na pustyni[xix]. Wcielenie Syna Stwórcy jest częścią planu normalnego rozwoju światów materialnych i ma na celu zapoczątkowanie kolejnego etapu rozwoju społecznego i kulturowego, trwającego od 10 tys. do 100 tys. lat, dla wypracowania wśród śmiertelników głębokiej świadomości rzeczywistości kosmicznej i duchowej. Częścią misji wcielonego Syna jest doświadczenie śmierci na planecie i zmartwychwstanie w trzecim dniu, aby wznieść się "ku prawicy Ojca Uniwersalnego”, a następnie rozesłanie na planetę "Ducha Prawdy”[xx].

Według księgi, Urantię czeka jeszcze kilka etapów, zanim dojdzie do pierwszej epoki "światłości i życia”.

Życie i nauki Jezusa
Część IV książki ma ponad siedemset stron i poświęcona jest Jezusowi z Nazaretu. Dzięki temu książka najwyraźniej plasuje się w obrębie chrześcijaństwa[5]. Przekazy części IV są zasadniczo przedstawieniem i wyjaśnieniem życia i nauk Jezusa w kosmicznym kontekście - na skalę, w jakiej nigdy dotąd nie ukazano tego na naszej planecie[8]. Od narodzin w Betlejem i dzieciństwa w Aleksandrii, opowieść prowadzi poprzez szkolne lata Jezusa w Nazarecie i jego pracę, młodego cieśli, po śmierci jego ojca Józefa, aby utrzymać owdowiałą matkę oraz ośmioro braci i sióstr. Opisana jest nieszczęśliwa miłość Rebeki po tym jak Jezus odrzucił jej oświadczyny[xxi]. Według książki Jezus podróżował wokół Morza Śródziemnego (Aleksandria, Rzym, Ateny itd.) oraz w rejonach Bliskiego Wschodu (Mezopotamia oraz rejony Morza Kaspijskiego), gdy miał dwadzieścia dziewięć lat.[xxii] Po tej podróży opowieść staje się zasadniczo zbieżna z opisem Nowego Testamentu, jednak z licznymi dodatkowymi szczegółami. Jan Chrzciciel i Dwunastu apostołów to ludzie z krwi i kości, ze swymi wadami i zaletami. Nauki Jezusa, tak jak zostały przedstawione apostołom i uczniom, są wyczerpujące, poszerzone i przedstawione we współczesnym języku. Opisana jest także praca Kobiecego Zespołu Ewangelicznego, powołanego przez Jezusa[xxiii]. Zasadniczą nauką Jezusa jest to, że ludzie są dziećmi Boga a ich bliźni są ich braćmi w jednej wielkiej rodzinie, przy czym Jezus jest ich starszym bratem. Idea Królestwa Bożego, przedstawiana przez Jezusa, polega na duchowych rządach Niebiańskiego Ojca w sercach ludzkich, jednak wielu jego wyznawców rozumiało tę ideę, jako czysto ziemskie królestwo. Książka twierdzi, że dzisiejsze chrześcijaństwo jest raczej religią o Jezusie i jest dziełem przede wszystkim św. Pawła, niż religią Jezusa - jego pierwotną nauką - którą książka odtwarza[xxiv][11].

Stosunek do istniejących religii
„Księga Urantii” nie propaguje ani nie zwalcza żadnej z istniejących religii. Jednakże przez szerokie omówienie życia i nauk Jezusa z Nazaretu oraz liczne odwołania do postaci i zdarzeń ze Starego Testamentu wykazuje najwięcej związków z chrześcijaństwem, z którym także dzieli wiele prawd na temat Boga jako najwyższego wiecznego Stwórcy, w tym nauczanie o istnieniu Trójcy.

Jezus otoczony jest najwyższym szacunkiem w „Księdze Urantii”, tak samo jak w Nowym Testamencie. Ponad jedna trzecia książki (Część IV) to opowieść o nim. Poniższe informacje z „Księgi Urantii” odnoszą się do Jezusa i są zgodne z informacjami z Biblii.

Jezus jest zarówno człowiekiem, jak i Bogiem, wcielonym Synem Bożym, zrodzonym z Marii.
Na Ziemi żył doskonałym życiem.
Dokonywał wielu cudów, opisanych w Biblii, takich jak wskrzeszenie Łazarza, przekształcenie wody w wino, nakarmienie pięciu tysięcy i liczne uzdrowienia ślepców i innych chorych.
Nauczał dwunastu apostołów, z których większość szerzyła jego nauki.
Został ukrzyżowany i na trzeci dzień zmartwychwstał.
Przyjdzie kiedyś znowu na ten świat.
Ważniejsze różnice między wizją przedstawioną przez „Księgę Urantii” a głównym nurtem chrześcijaństwa:

Ukrzyżowania Jezusa nie uważa za odkupienie grzechów ludzkości, a raczej następstwo obaw współczesnych mu przywódców religijnych, jako że jego nauka stanowiła zagrożenie dla ich autorytetu i pozycji materialnej. Temat ten najlepiej rozwija rozdział 4 i 5 Przekazu 188 Księgi Urantii[12][xxv]
Bóg nigdy się nie gniewa, a jego osobowość jest w całości motywowana ojcowską miłością[xxvi].
Nigdy nie miał miejsca „upadek człowieka”[xxvii][9].

W wieku lat 28 i 29 Jezus wędrował po Cesarstwie rzymskim, w tym Grecji i pobliskich regionach, w towarzystwie dwóch mężów z Indii, Gonoda i Ganida[xxviii].
Jezus jest ludzkim wcieleniem „Michała z Nebadonu” – jednego z ponad 700 tys. „Rajskich Synów” Boga zwanych też „Synami-Stwórcami”[xxix]. Jezusa nie uważa się za drugą osobę Trójcy – tą osobą według księgi jest Wieczny Syn.
Jezusowi towarzyszy współstwórczyni – „Matka Duch” z Nebadonu, która ma być źródłem umysłowości wszystkich żyjących stworzeń w Nebadonie i Duchem Świętym z tradycji chrześcijańskiej[xxx].
Zmartwychwstając, Jezus przybrał „chwalebniejszą postać”, stanowiącą stadium przejściowe między istnieniem materialnym a duchowym, określaną terminem „morontia”[xxxi][9].
Księga nie podtrzymuje doktryny „powtórnego przyjścia” Jezusa na Ziemię jako wydarzenia eschatologicznego, stwierdza natomiast, że może on odwiedzać naszą planetę wielokrotnie.
„Księga Urantii” odnosi się z wielkim szacunkiem do buddyzmu[xxxii], uznając prawdziwego proroka w Gautamie Siddharcie, którego naukę postrzega jako rewolucyjną w jego czasach i którego zalicza do siedmiu największych nauczycieli ludzkości, m.in. razem z Mojżeszem, Laozi i Św. Pawłem Apostołem. Nauczanie o tym, że w każdym człowieku zamieszkuje boska natura – Natura Buddy – oraz że przez własne wysiłki ludzie mogą osiągnąć realizację tej wewnętrznej boskości, księga uznaje za jedno z najwyrazistszych przedstawień koncepcji Dostrajacza Myśli w religiach, których nie można do końca uznać za objawione.

Wiele aspektów księgi można odnaleźć w innych religiach, np. w taoizmie, hinduizmie, shintō i konfucjanizmie oraz w szeregu innych wierzeń znanych z historii. Autorzy „Księgi Urantii” zachęcają do studiowania wszystkich religii i wybrania z nich tego, co jest w nich najlepsze.

Zwolennicy
Nie ma oficjalnych statystyk dotyczących liczby zwolenników ze względu na brak centralnej organizacji. Nieformalne grupy badawcze "mają tendencję do kiełkowania, dojrzewają, a następnie znikają" i nie były liczone rzetelnie[9]. Czytelnicy czasem dołączają do takich grup po latach czytania księgi, inni robią to wkrótce po pierwszym zainteresowaniu się książką, "ale dla większości religia pozostaje sprawą indywidualną, tak jak akt czytania"[9]. Spory o prawa własności do książki, jej interpretację i odbiór nowego objawienia doprowadziły do pewnych rozłamów, ale wydają się być one rozstrzygane zgodnie z opinią większości[13]. Zwolennicy księgi na ogół nie tworzą nowych religii, twierdząc, że osoby z różnych wyznań mogą odbierać nauki z księgi jako wzbogacenie, a nie jako przeciwieństwo swojej wiary[14]. Ruchy inspirowane przez nauki księgi nie rozwinęły kleru ani instytucji, takich jak kościoły, czytelnie, lub świątynie[9][13].

Sarah Lewis zauważa, że "Objawienia nie próbują się uwiarygodnić poprzez historycznie znane i akceptowane fakty, ani nie są nawet napisane przy użyciu prostego języka, co zwiększyłoby prawdopodobieństwo zrozumienia i akceptacji. Wprowadzają nowe koncepcje i nowe formy językowe, co nie czyni akceptacji łatwiejszej." Ocenia, że ruch nie jest przeciwstawny do innych, "brakuje mu gorliwego nawracania", i że w związku z tym prawdopodobnie utrzyma się jako mały, ale odporny na odmienne poglądy[15].

Fundacja Urantii opowiadała się za polityką "powolnego wzrostu" i niezbyt mocno reklamowała sprzedawane książki. Sprzedaż wynosiła 7000 egzemplarzy w 1990 r., 24700 w 1997 r., 38000 w 2000 r. i 13380 w 2006 r.[9] Około połowa nakładu była w językach innych niż angielski, głównie po rosyjsku i hiszpańsku.

Linki do treści Księgi Urantii
podpis bytu niebiańskiego
Bóg
Rajska Trójca
Wieczny Syn
Nieskończony Duch
Dostrajacze Myśli
reinkarnacja
Raj
Wszechświat centralny i boski
Siedem superwszechświatów
pierwsi ludzie
przybycie księcia planetarnego
bunt Lucyfera
Adam i Ewa
ogród Eden
odstępstwo Adama i Ewy
Drzewo Życia
Machiventa Melchizedek
kuszenie Jezusa
Duch Prawdy
Lata młodzieńcze
podróże Jezusa
Trzecia tura głoszenia kazań
Wiara Jezusa
znaczenie śmierci Jezusa na krzyżu
Boża dobroć
upadek człowieka
podróże Jezusa
Synowie Stwórcy
Matka Duch
zmartwychwstanie Jezusa
buddyzm

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ksi%C4%99ga_Urantii
0 x



Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Księga Uranti

Nieprzeczytany post autor: janusz » środa 04 sie 2021, 20:30

Wprowadzenie do Księgi Urantii - Tomasz Kołomyjski
12 gru 2015

https://www.youtube.com/watch?v=sKVz3qCJve0

STUDIO TVMEDIA
0 x



Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Księga Uranti

Nieprzeczytany post autor: janusz » czwartek 05 sie 2021, 17:21

Księga Urantii - Jezus o hebrajskim Piśmie Świętym
Data premiery: 5 kwi 2020

https://www.youtube.com/watch?v=uaAgloPtyEU

Ber Ow

JEZUS O PIŚMIE ŚWIĘTYM
Potem Jezus poszedł do Abili, gdzie pracował Nataniel ze swymi towarzyszami. Natanielowi nie dawały spokoju niektóre wypowiedzi Jezusa, te, które wydawały się umniejszać autorytet uznanego hebrajskiego Pisma Świętego. Dlatego też, tego wieczora, po zwyczajowym czasie pytań i odpowiedzi, Nataniel wziął Jezusa na stronę i zapytał: „Mistrzu, czy mógłbyś mi zaufać i powiedzieć prawdę o Piśmie Świętym? Zauważyłem, że nauczasz nas tylko części Pisma — najlepszej jak myślę — i doszedłem do wniosku, że odrzucasz nauki rabinów w tej materii, że słowa Prawa są prawdziwymi słowami Boga, tymi, które były z Bogiem w niebie, nawet przed czasami Abrahama i Mojżesza. Jaka jest prawda o Piśmie Świętym”? Kiedy Jezus usłyszał to pytanie swego zdezorientowanego apostoła, odpowiedział: „Natanielu, słusznie osądziłeś; ja nie odwołuję się do Pisma Świętego tak, jak to robią rabini. Porozmawiam z tobą na ten temat, pod tym warunkiem, że nie opowiesz tego swoim braciom, którzy nie wszyscy są gotowi na te nauki. Słowa Prawa Mojżeszowego i nauki Pisma Świętego nie istniały przed Abrahamem. Dopiero niedawno Pismo Święte zostało zebrane, takie, jakie mamy teraz. Podczas kiedy zawiera ono najlepsze i najwyższego lotu myśli i tęsknoty narodu żydowskiego, zawiera także wiele tego, co jest dalekie od obrazowania charakteru i nauki Ojca w niebie; dlatego też muszę wybierać spośród lepszego nauczania te prawdy, które mają zbierać pokłosie dla ewangelii królestwa.
Zapisy te są dziełem ludzi; niektórzy z nich byli święci, inni nie byli tak święci. Nauki tych ksiąg obrazują poglądy i poziom oświecenia z tych czasów, kiedy księgi powstały. Jako objawienie prawdy, ostatnie są bardziej godne zaufania niż początkowe. Pismo Święte jest niedoskonałe i ogólnie biorąc pochodzi od ludzi, ale nie zrozum mnie źle, stanowi ono najlepszy zbiór mądrości religijnej i prawdy duchowej, jaki można znaleźć dzisiaj na świecie.
Wiele tych ksiąg nie zostało napisane przez te osoby, których imiona noszą, ale to w żadnej mierze nie umniejsza wartości prawd, które zawierają. Nawet gdyby historia o Jonaszu nie była prawdziwa, nawet gdyby Jonasz w ogóle nie istniał, mimo to głęboka prawda tej opowieści, o miłości Boga do Niniwy i tak zwanych pogan, nie straci swej wartości w oczach tych wszystkich, którzy kochają swoich bliźnich. Pismo jest święte, ponieważ przedstawia myśli i czyny ludzi poszukujących Boga, którzy zostawili w tych pismach zapisy swych najwyższych koncepcji prawości, prawdy i świętości. Pismo Święte zawiera wiele prawdy, bardzo wiele, ale w świetle twej dzisiejszej nauki wiesz także, że pisma te zawierają również bardzo fałszywie przedstawiany obraz Ojca w niebie, tego kochającego Boga, którego ja przyszedłem objawić wszystkim światom. Natanielu, nigdy nie wierz, nawet przez moment, w ten zapis z Pisma Świętego, który mówi, że to miłość Boża kierowała twoimi przodkami, kiedy szli walczyć i zabijać wszystkich swoich wrogów — mężczyzn, kobiety i dzieci. Takie zapisy są słowami ludzi, nie bardzo świętych ludzi i nie są to słowa Boże.

Pismo Święte zawsze odzwierciedlało i zawsze będzie odzwierciedlało intelektualny, moralny i duchowy status tych, którzy je tworzyli. Czy nie zauważyłeś, że idee Jahwe w zapisach proroków, od Samuela do Izajasza, rozwijają się w swym pięknie i chwale? I powinieneś pamiętać, że Pismo Święte przeznaczone jest do religijnego nauczania i duchowego przewodnictwa. To nie są ani dzieła historyków ani też filozofów.
Rzeczą najbardziej godną ubolewania nie jest błędna idea o absolutnej doskonałości zapisów Pisma Świętego i nieomylności jego nauczania, ale raczej bałamutna, mylna interpretacja tych świętych zapisów, dokonywana przez zniewolonych tradycjami uczonych w Piśmie i faryzeuszy w Jerozolimie. I teraz posłużą się oni zarówno doktryną natchnionego Pisma Świętego, jak też swoją mylną jego interpretacją, w pełnym determinacji wysiłku przeciwstawienia się temu, nowemu nauczaniu ewangelii królestwa. Natanielu, nigdy nie zapominaj, że Ojciec nie ogranicza objawienia prawdy do jakiegokolwiek pojedynczego pokolenia, ani też do jakiegokolwiek pojedynczego narodu. Zawsze było i zawsze będzie wielu gorliwych poszukiwaczy prawdy, zdezorientowanych i zniechęconych doktrynami doskonałości Pisma Świętego.
Autorytetem prawdy jest ten właśnie duch, który zamieszkuje jej żywe przejawy a nie martwe słowa mniej oświeconych i rzekomo natchnionych ludzi z innego pokolenia. A gdyby nawet ci święci ludzie z dawnych czasów żyli życiem natchnionym i przepełnionym duchem, to nie oznacza, że ich słowa są tak samo duchowo natchnione. Dziś nie robimy żadnych zapisów nauczania ewangelii królestwa, abyście wy, kiedy ja odejdę, w rezultacie różnorodności waszej interpretacji mojej nauki, nie podzielili się pośpiesznie na rozmaite grupy zwalczających się prawd. Dla tego pokolenia najlepsze jest to, że żyjemy tymi prawdami, podczas gdy unikamy robienia zapisów. ...
0 x



Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Księga Uranti

Nieprzeczytany post autor: janusz » niedziela 08 sie 2021, 16:51

Księga Urantii Przekaz 47 - Siedem światów mieszkań
10 lip 2016

https://www.youtube.com/watch?v=qjqgtvkWa4A

Arek B

Księga Urantii to dzieło o charakterze duchowym i filozoficznym, którego tematyka obejmuje Boga, nauki przyrodnicze, religię, historię, filozofię oraz przeznaczenie.
0 x



Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Księga Uranti

Nieprzeczytany post autor: janusz » sobota 28 sie 2021, 11:09

Księga Urantii- Historia Cywilizacji na Ziemi.
2 sie 2021

https://www.youtube.com/watch?v=S_yFn5-Qh8E

Nieznana Historia Świata

Księga Urantii, to niezwykła książka prezentująca zupełnie inną historię cywilizacji na Ziemi. Nie są to jednak czyste wymysły, ponieważ treść publikacji pokrywa się z badaniami archeologicznymi dokonanymi dziesiątki lat, po ukończeniu księgi! Skąd tak niesamowita wiedza? Zgodnie z wiedzą starożytnych cywilizacji, również w Księdze Urantii znajdujemy informację o znacznie dłuższym trwaniu cywilizacji na Ziemi. Sumer nie liczy sobie wcale 7000 lat, ale kilkaset tysięcy i wziął swój początek od tajemniczego ludu Nodytów. Jak naprawdę kształtuje się prawda o początkach rozwiniętych technicznie ludów na naszej planecie? Jak przebiegała ewolucja biologiczna naszego gatunku? O tym w audycji.
0 x



Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Księga Uranti

Nieprzeczytany post autor: janusz » niedziela 19 wrz 2021, 20:07

Księga Urantii 7. Pierwsi ludzie
19 wrz 2021

https://www.youtube.com/watch?v=IvM-QHaRBJY

Przemysław Jaworski

Dodatkowe informacje
Urantia Foundation:
https://www.urantia.org/pl
0 x



Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Księga Uranti

Nieprzeczytany post autor: janusz » sobota 25 wrz 2021, 20:29

Księga Urantii 8. Lata nieznane Jezusa
25 wrz 2021

https://www.youtube.com/watch?v=5gp3Kde_0PE

Przemysław Jaworski
0 x



Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Księga Uranti

Nieprzeczytany post autor: janusz » wtorek 28 wrz 2021, 19:47

Księga Urantii - Przekaz 3 - Atrybuty Boga - audiobook
19 wrz 2021

https://www.youtube.com/watch?v=fpErWsRH_m8

Urantianie PL
0 x



Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Księga Uranti

Nieprzeczytany post autor: janusz » niedziela 03 paź 2021, 18:55

Księga Urantii - Ziemia Planetą Szatana - Plociuch Ator Analiza
20 lip 2021

https://www.youtube.com/watch?v=AwJUDRnp2Rk

wideoprezentacje
0 x



Awatar użytkownika
chanell
Administrator
Posty: 7741
Rejestracja: niedziela 18 lis 2012, 10:02
Lokalizacja: Kraków
x 1419
x 406
Podziękował: 14175 razy
Otrzymał podziękowanie: 13801 razy

Re: Księga Uranti

Nieprzeczytany post autor: chanell » wtorek 02 lis 2021, 12:07

Księga Urantii. Ziemia Nod, Kain, Powstanie Cywilizacji

https://youtu.be/W8rRxxrHnFU


Nieznana Historia Świata


Księga Urantii, to prawdziwa skarbnica wiedzy o korzeniach cywilizacji na Ziemi. Współczesna wiedza na temat przebiegu rozwoju kultur technicznych wykazuje, że powstanie pierwszych cywilizacji nastąpiło znacznie wcześniej, niż zakładano dotychczas, choć centralnym punktem faktycznie była Mezopotamia. Okazuje się, że okres uznany za prehistoryczny był w rzeczywistości czasem, gdy na naszej planecie istniały cywilizacje kosmiczne, a człowiek dojrzewał w towarzystwie istot pozaziemskich. W wyniku różnych perturbacji i zdarzeń doszło do załamania cywilizacji, która odrodziła się, lecz w mniej doskonałej formie- również przy udziale Obcych. Niniejsza rozmowa z panią Jolantą Kupiec dotyczy zagadkowej Ziemi Nod, o której mowa w Biblii i Kaina. Jaka prawda kryje się za fragmentarycznymi opisami biblijnymi?

Numery Przekazów z Ks. Ur. dot. omawianych tematów:
- o Nodytach - Przekaz 66, 67, 73, 75, 77
- historia Kaina - Przekaz 76
- o Adamie i Ewie i dwóch ogrodach Eden - Przekaz 74, 75, 76
0 x


Lubię śpiewać, lubię tańczyć,lubię zapach pomarańczy...........

Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Księga Uranti

Nieprzeczytany post autor: janusz » niedziela 01 maja 2022, 16:50

Księga Urantii Przekaz 53

Obrazek

Patryk Tomczyk
Ashtar i Oppisheklio są braćmi z Sirian.
W micie Egipskim nazywani są OSIRIS i SET.
Ashtar jest przywódcą w Federacji Galaktycznej i dobrym przyjacielem naszej Plejadiańskiej rodziny, ma tę samą rangę co IKAI, ale reprezentuje Sirian.
Oppisheklio zbuntował się przeciwko Federacji Galaktycznej, odgrywając na Ziemi Boga znanego jako Enki, Apollo i Lucyfer. Jest to podstawa dla zazdrosnego "Boga" elit Starego Testamentu.
Federacja Galaktyczna to prawdziwi stwórcy Elohim, którzy wysyłają nauczycieli i awatarów.
Lucyfer jest fałszywym „Bogiem” elit.

Bunt Lucyfera

53:0.1 (601.1) LUCYFER był utalentowanym Synem Lanonandekiem klasy pierwszej z Nebadonu. Służył w wielu systemach, był wysokim radcą swej grupy, wyróżnianym za mądrość, bystrość i operatywność. Lucyfer otrzymał numer 37 swojej klasy, a kiedy został nominowany przez Melchizedeków, określony był jako jeden ze stu najzdolniejszych i najbardziej utalentowanych osobowości, spośród ponad siedmiuset tysięcy istot jego rodzaju. Od tak wspaniałych początków, poprzez zło i błąd, Lucyfer zaakceptował grzech i teraz jest jednym z trzech Władców Systemu w Nebadonie, którzy ulegli wezwaniu swej jaźni i poddali się sofistyce fałszywej wolności osobistej – nie chcieli być wierni wszechświatowi i zlekceważyli braterskie zobowiązania, oślepli na kosmiczne zależności.

53:0.2 (601.2) We wszechświecie Nebadon, domenie Chrystusa Michała, jest dziesięć tysięcy systemów światów zamieszkałych. W całej historii Synów Lanonandeków, w okresie całej ich pracy we wszystkich tych tysiącach systemów i w zarządzie wszechświata, tylko trzech Władców Systemu kiedykolwiek zostało uznanych winnymi lekceważenia rządu Syna Stwórcy.

1. Przywódcy buntu
53:1.1 (601.3) Lucyfer nie był wznoszącą się istotą; był stworzonym Synem wszechświata lokalnego i to o nim powiedziano: „Byłeś doskonały w postępowaniu swoim od dni twego stworzenia, aż znalazła się w tobie nieprawość”. Wiele razy naradzał się on z Najwyższymi Ojcami z Edentii. I Lucyfer panował „na świętej górze Bożej”, administracyjnej górze Jerusem, jako że był on głównym administratorem wielkiego systemu, złożonego z 607 światów zamieszkałych.

53:1.2 (601.4) Lucyfer był wspaniałą istotą, utalentowaną osobowością; w bezpośredniej linii władzy wszechświatowej drugim po Najwyższych Ojcach konstelacji. Pomimo wykroczenia Lucyfera, podporządkowane mu istoty inteligentne nie okazywały mu braku szacunku i pogardy, przed obdarzeniem Urantii przez Michała. Nawet archanioł Michała, w czasach zmartwychwstania Mojżesza, „nie podniósł przeciw niemu oskarżającego sądu, ale po prostu rzekł, «Sędzia cię skarcił»”. Sąd w takich sprawach należy do Pradawnych Czasu, władców superwszechświata.

53:1.3 (601.5) Teraz Lucyfer jest upadłym i odsuniętym od rządów Władcą Satanii. Rozmyślania o sobie są wyjątkowo zgubne, nawet dla podniosłych osobowości niebiańskiego świata. Powiedziano o Lucyferze: „Twoje serce było wyniosłe z powodu twojej piękności; zniweczyłeś swą mądrość z powodu swojej świetności”. Wasz dawny prorok oglądał jego smutny stan, kiedy pisał: „Jakże ty spadłeś z niebios, o Lucyferze, synu jutrzenki! Jakże runąłeś w dół, ty, który peszyłeś światy”!

53:1.4 (602.1) Na Urantii niewiele słyszano o Lucyferze z tego powodu, że wyznaczył on swego pierwszego namiestnika, Szatana, do głoszenia jego idei na waszej planecie. Szatan był członkiem tej samej, pierwszej klasy Lanonandeków, ale nigdy nie działał jako Władca Systemu; związał się całkowicie z powstaniem Lucyfera. „Diabeł” to nikt inny jak Caligastia, zdetronizowany Książę Planetarny Urantii, Syn z drugiej klasy Lanonandeków. Kiedy Michał przebywał w ciele na Urantii, Lucyfer, Szatan i Caligastia sprzymierzyli się, aby doprowadzić do upadku jego misję obdarzającą. Jednak mocno się zawiedli.

53:1.5 (602.2) Abaddon był szefem personelu Caligastii. Przyłączył się do buntu wraz ze swym zwierzchnikiem i od tego czasu działał jako główny administrator buntowników na Urantii. Belzebub był przywódcą nielojalnych istot pośrednich, które sprzymierzyły się z siłami zdradzieckiego Caligastii.

53:1.6 (602.3) W końcu smok stał się symbolicznym reprezentantem wszystkich tych złych postaci. Po tryumfie Michała „Gabriel zstąpił z Salvingtonu i związał smoka (wszystkich przywódców buntu) na epokę”. Napisane jest o seraficznych buntownikach z Jerusem: „I aniołów, którzy nie zachowali swojej godności, ale opuścili własne mieszkania, spętanych wiekuistymi więzami zatrzymał w ciemnościach na sąd wielkiego dnia”.

2. Przyczyny buntu
53:2.1 (602.4) Lucyfer i jego pierwszy asystent, Szatan, panowali na Jerusem przez ponad pięćset tysięcy lat, kiedy to zaczęli w swych sercach sprzeciwiać się Ojcu Uniwersalnemu i Synowi Michałowi, który wtedy był namiestnikiem Ojca.

53:2.2 (602.5) Nie istniały szczególne czy specjalne warunki w systemie Satania, które mogły sugerować czy faworyzować bunt. Uważamy, że idea ta powstała i ukształtowała się w umyśle Lucyfera i że mógł on wywołać taki bunt bez względu na to, gdzie przebywał. Lucyfer po raz pierwszy obwieścił swe plany Szatanowi, ale trzeba było wielu miesięcy, aby zdeprawować umysł tego zdolnego i utalentowanego asystenta. Tym niemniej, gdy Szatan raz się przekonał do buntowniczych teorii, stał się odważnym i gorliwym poplecznikiem „samostanowienia i wolności”.

53:2.3 (602.6) Nikt nigdy nie proponował buntu Lucyferowi. Idea samostanowienia, w opozycji do woli Michała i do planów Ojca Uniwersalnego, tak jak je Michał reprezentował, powstała w umyśle Lucyfera. Jego związki z Synem Stwórcy były bliskie i zawsze serdeczne. Przed egzaltacją swego własnego umysłu, Lucyfer nigdy otwarcie nie wyrażał swego niezadowolenia z administracji wszechświata. Pomimo jego milczenia, Jednoczący Czasu z Salvingtonu, przez ponad sto lat standardowego czasu odzwierciedlał do Uversy, że jest pewien niepokój w umyśle Lucyfera. Informacja ta przekazana została również Synowi Stwórcy i Ojcom Konstelacji Norlatiadeku.

53:2.4 (602.7) Przez cały ten czas Lucyfer przejawiał coraz większy krytycyzm wobec całego systemu administracji wszechświatowej, jednak zawsze szczerze wyznawał swą lojalność wobec Najwyższych Władców. Jego pierwsza otwarta nielojalność miała miejsce podczas odwiedzin Gabriela na Jerusem, kilka dni przed otwartą proklamacją Lucyferowej Deklaracji Wolności. Oczywistość wybuchu buntu wywarła na Gabrielu tak wielkie wrażenie, że udał się wprost do Edentii, żeby się naradzić z Ojcami Konstelacji w sprawie środków, jakie należy zastosować w wypadku otwartego buntu.

53:2.5 (603.1) Jest bardzo trudno wykazać dokładnie przyczynę, albo przyczyny, które się w końcu złożyły na bunt Lucyfera. Jesteśmy pewni tylko jednej rzeczy a mianowicie tego, że jakiekolwiek te początki były, zrodziły się one w umyśle Lucyfera. Musiała w tym być pycha jaźni, która żywiła się sama sobą do punktu samozłudy, tak, że Lucyfer jakiś czas sam naprawdę był o tym przekonany, że jego planowany bunt był rzeczywiście dla dobra systemu, jeśli nie dla wszechświata. Z czasem jego plany doszły do punktu rozczarowania i już nie miał wątpliwości, że w swej pierwotnej i szkodliwej pysze poszedł za daleko, aby mógł się zatrzymać. W pewnym punkcie swych doświadczeń stał się nieszczery i zło przekształciło się w celowy i rozmyślny grzech. Dalsze postępowanie tego utalentowanego administratora potwierdza, że tak właśnie się stało. Długo dawano mu możliwość okazania skruchy, ale tylko niektórzy z jego podwładnych przyjęli proponowane miłosierdzie. Na żądanie Ojców Konstelacji, Wierny Czasu z Edentii osobiście przedstawił plan Michała, mający na celu ratowanie tych jawnych buntowników, jednak miłosierdzie Syna Stwórcy zawsze było odrzucane i to odrzucane z coraz większym lekceważeniem i pogardą.

3. Manifest Lucyfera
53:3.1 (603.2) Jakie by nie były wczesne początki buntu w sercach Lucyfera i Szatana, ostateczny jego wybuch przybrał formę Lucyferowej Deklaracji Wolności. Idea buntowników wyrażona została w trzech punktach:

53:3.2 (603.3) 1. Rzeczywistość Ojca Uniwersalnego. Lucyfer zarzucał, że Ojciec Uniwersalny naprawdę nie istnieje, że grawitacja fizyczna i przestrzeń-energia są naturalne dla wszechświata, i że Ojciec jest mitem, wymyślonym przez Rajskich Synów, aby im umożliwić sprawowanie władzy nad wszechświatami w imieniu Ojca. Zaprzeczał temu, że osobowość jest darem Ojca Uniwersalnego. Dawał nawet do zrozumienia, że finaliści są w zmowie z Rajskimi Synami, aby narzucić oszustwo całemu istnieniu, jako, że nigdy nie przynieśli z powrotem wyraźniejszej idei prawdziwej osobowości Ojca, jak się ją dostrzega w Raju. Frymarczył czczeniem, jako ignorancją. Zarzuty były szerokie, straszliwe i bluźniercze. To właśnie ów zawoalowany atak na finalistów bez wątpienia wpłynął na wznoszących się obywateli Jerusem, że trwali niewzruszeni i pozostawali niezłomni, przeciwstawiając się wszystkim propozycjom buntowników.

53:3.3 (603.4) 2. Wszechświatowy rząd Syna Stwórcy – Michała. Lucyfer twierdził, że systemy lokalne powinny być autonomiczne. Protestował przeciw prawu Michała, Syna Stwórcy, do przejęcia władzy nad Nebadonem w imieniu hipotetycznego, Rajskiego Ojca i przeciw żądaniu wyrażania wierności temu, niewidzialnemu Ojcu, przez wszystkie osobowości. Zapewniał, że cały plan czczenia jest sprytną metodą dodawania splendoru Rajskim Synom. Był skłonny uznać Michała za swego Stwórcę-ojca, ale nie za swego Boga i prawowitego władcę.

53:3.4 (603.5) Najostrzej zaatakował prawo Pradawnych Czasu – „obcych potentatów” – do mieszania się w sprawy systemów lokalnych i wszechświatów. Potępiał tych władców jako tyranów i uzurpatorów. Nakłaniał swych zwolenników, aby uwierzyli, że żaden z tych władców nie może w najmniejszym stopniu ingerować w działalność kompletnych, miejscowych rządów, gdyby tylko ludzie i aniołowie mieli odwagę nie dać innym kierować sobą i domagali się śmiało swoich praw.

53:3.5 (603.6) Twierdził, że egzekutorzy Pradawnych Czasu mogą być nie dopuszczeni do działania w systemach lokalnych, gdyby tylko rodzime istoty zapewniły o swojej niezależności. Utrzymywał, że nieśmiertelność jest nieodłączną cechą osobowości systemu, że zmartwychwstanie jest naturalne i automatyczne, i że wszystkie istoty żyłyby wiecznie, gdyby nie arbitralna i niesprawiedliwa działalność egzekutorów Pradawnych Czasu.

53:3.6 (604.1) 3. Atak na powszechny plan nauczania wznoszących się śmiertelników. Lucyfer utrzymywał, że zbyt wiele czasu i energii poświęca się programowi tak dokładnego szkolenia wznoszących się śmiertelników w zasadach administracji wszechświata, w tych zasadach, które jak utrzymywał, były nieetyczne i wadliwe. Protestował przeciwko trwającemu epoki całe planowi przygotowania śmiertelników przestrzeni do jakiegoś nieznanego przeznaczenia i wskazywał na obecność korpusu finalistów na Jerusem, jako na dowód tego, że śmiertelnicy ci spędzili epoki, przygotowując się do jakiegoś czysto fikcyjnego przeznaczenia. Drwił z tego, że finalistów spotkał los nie lepszy niż powrót do skromnych sfer, podobnych do tych, z których pochodzą. Dawał do zrozumienia, że są oni wypaczeni na skutek zbytniej dyscypliny i przeciągającego się szkolenia, i że faktycznie są zdrajcami swych braci-śmiertelników, ponieważ teraz współdziałają z systemem zniewolenia całego stworzenia dla fikcji mitycznego, wiecznego przeznaczenia wznoszących się śmiertelników. Głosił, że wznoszące się istoty powinny korzystać z wolności indywidualnego samookreślenia. Kwestionował i potępiał cały plan wznoszenia się śmiertelników, jako zarządzony przez Rajskich Synów Boga i popierany przez Nieskończonego Ducha.

53:3.7 (604.2) Z taką właśnie Deklaracją Wolności Lucyfer zaczął swą orgię ciemności i śmierci.

4. Wybuch buntu
53:4.1 (604.3) Manifest Lucyfera ogłoszony został ostatniego dnia roku, około dwieście tysięcy lat temu, według czasu Urantii, podczas dorocznego zgromadzenia w Satanii na szklanym morzu, w obecności zebranych zastępów Jerusem. Szatan głosił, że należy czcić wszechświatowe siły – materialną, intelektualną i duchową – jednak hołd taki powinien być odbierany jedynie przez właściwego i aktualnego władcę, Lucyfera, „przyjaciela ludzi i aniołów” oraz „Boga wolności”.

53:4.2 (604.4) Samostanowienie było okrzykiem bitewnym buntu Lucyfera. Jednym z głównych jego argumentów było to, że jeśli samorząd jest dobry i odpowiedni dla Melchizedeków i innych grup, jest on tak samo dobry dla wszystkich klas istot inteligentnych. Lucyfer był zuchwały i wytrwały w popieraniu „równości umysłu” i „braterstwa inteligencji”. Utrzymywał, że cały rząd powinien się ograniczać do lokalnych planet i ich dobrowolnej konfederacji w systemach lokalnych. Nie uznawał żadnego innego nadzoru. Obiecywał Książętom Planetarnym, że będą rządzić światami jako najwyżsi administratorzy. Sprzeciwiał się lokalizacji funkcji prawodawczych w zarządzie konstelacji i prowadzeniu spraw sądowych w stolicy wszechświata. Twierdził, że wszystkie takie funkcje rządowe powinny być skoncentrowane w stolicach systemu i przystąpił do założenia swego własnego zgromadzenia prawodawczego oraz zorganizował swe własne trybunały, pod jurysdykcją Szatana. I nakazywał, aby książęta odstępczych światów robili to samo.

53:4.3 (604.5) Cały gabinet administracyjny Lucyfera przyłączył się do buntu i został publicznie zaprzysiężony, jako urzędnicy administracji nowego szefa „światów i systemów wyzwolonych”.

53:4.4 (605.1) Chociaż już uprzednio zdarzyły się dwa bunty w Nebadonie, miały one miejsce w odległych konstelacjach. Lucyfer utrzymywał, że powstania te się nie udały, ponieważ większość istot inteligentnych nie opowiedziała się za swymi przywódcami. Twierdził, że „większość rządzi”, że „umysł jest nieomylny”. Wolność, jaką mu dali władcy wszechświata, pozornie umacniała wiele jego nikczemnych argumentów. Przeciwstawił się wszystkim swoim zwierzchnikom; przecież najwidoczniej nie dostrzegali jego czynów. Dano mu wolną rękę w realizacji jego planu kuszenia, bez przyzwolenia, ale i bez przeszkód.

53:4.5 (605.2) Całe miłosierne odroczenie sprawiedliwości Lucyfer tłumaczył jako dowód tego, że rząd Rajskich Synów nie potrafi powstrzymać buntu. Otwarcie przeciwstawił się Michałowi, Emanuelowi i Pradawnym Czasu, i rzucił im aroganckie wyzwanie, a potem podkreślał, że nie nastąpiło po tym żadne działanie i że jest to stanowczy dowód bezsiły rządów wszechświata i superwszechświata.

53:4.6 (605.3) Gabriel był osobiście obecny podczas tych wszystkich wystąpień nielojalności i ogłosił tylko, że w odpowiednim czasie będzie mówił w imieniu Michała i że wszystkie istoty pozostawia się wolne i nie przeszkadza się im w dokonaniu wyboru; że „rząd Synów na rzecz Ojca pragnie tylko takiej lojalności i oddania, które jest dobrowolne, szczere i odporne na sofistykę”.

53:4.7 (605.4) Lucyferowi pozwolono bez żadnych przeszkód zaprowadzić i dokładnie zorganizować swój buntowniczy rząd, zanim Gabriel zaczął kwestionować prawo secesji czy też przeciwstawiać się propagandzie buntu. Jednak Ojcowie Konstelacji natychmiast ograniczyli działalność nielojalnych osobowości do systemu Satanii. Tym niemniej, ten czas opóźnienia był czasem wielkiej próby i sprawdzianem dla lojalnych istot z całej Satanii. Przez kilka lat wszystko było chaotyczne i wielka dezorientacja panowała na światach-mieszkaniach.

5. Natura konfliktu
53:5.1 (605.5) Po wybuchu buntu w Satanii, Michał zasięgnął rady swego Rajskiego brata Emanuela. W wyniku tej ważnej narady, Michał ogłosił, że obierze taką samą linię postępowania, jaka go cechowała podczas podobnych przewrotów w przeszłości – postawę nieingerencji.

53:5.2 (605.6) Podczas tego buntu oraz dwóch poprzednich, we wszechświecie Nebadon nie istniała absolutna i osobista, nieograniczona władza. Michał rządził na podstawie Boskiego prawa, jako namiestnik Ojca Uniwersalnego, ale jeszcze nie według swego własnego, osobistego prawa. Nie ukończył jeszcze swej misji obdarzającej; nie została mu jeszcze dana „cała władza na niebie i na ziemi”.

53:5.3 (605.7) Michał nigdy się nie wtrącał do zbuntowanych zastępów Lucyfera, od czasu wybuchu buntu aż do dnia swej intronizacji, jako nieograniczonego władcy Nebadonu; pozwolono kroczyć tym zastępom ich własnym kierunkiem, przez prawie dwieście tysięcy lat czasu Urantii. Chrystus Michał ma teraz wystarczającą moc i władzę, aby postępować bezzwłocznie, nawet doraźnie, z takimi wybuchami nielojalności, mamy jednak wątpliwości, czy jego nieograniczona władza spowodowałaby odmienne postępowanie, gdyby nastąpił kolejny taki przewrót.

53:5.4 (605.8) Ponieważ Michał postanowił trzymać się z dala od właściwej walki z buntem Lucyfera, Gabriel zebrał swój osobisty personel na Edentii i w porozumieniu z Najwyższymi Ojcami postanowił przejąć komendę nad lojalnymi zastępami Satanii. Michał pozostawał na Salvingtonie, podczas gdy Gabriel poleciał na Jerusem i osiadł na sferze poświęconej Ojcu – temu samemu Ojcu Uniwersalnemu, którego osobowość kwestionował Lucyfer i Szatan – i w obecności zebranych zastępów oraz lojalnych osobowości rozwinął sztandar Michała, materialny symbol rządu Trójcy nad całym stworzeniem, trzy błękitne, koncentryczne okręgi na białym tle.

53:5.5 (606.1) Godłem Lucyfera stał się biały sztandar z jednym czerwonym okręgiem, w centrum którego znajduje się czarny, pełny krąg.

53:5.6 (606.2) „I nastąpiła walka w niebie; dowódca Michała i jego aniołowie stoczyli bój ze smokiem (Lucyfer, Szatan i książęta-odstępcy); i wystąpił do walki smok i jego zbuntowani aniołowie, ale nie przemógł”. Ta „walka w niebie” nie była fizycznymi zmaganiami, jak taki konflikt może być rozumiany na Urantii. We wczesnych dniach zmagań Lucyfer stale rozprawiał w amfiteatrze planetarnym. Gabriel nieprzerwanie demaskował sofistykę buntowników, ze swojej głównej siedziby, którą miał tuż obok. Różne osobowości, przebywające na sferze, mające wątpliwości, jaką zająć postawę, mogły podróżować w tę i z powrotem pomiędzy tymi dyskusjami, zanim powzięły ostateczną decyzję.

53:5.7 (606.3) Ta walka w niebie była wyjątkowo tragiczna i bardzo realna. Chociaż nie było w niej nic z barbarzyństwa, tak charakterystycznego dla wojny fizycznej na niedojrzałych światach, konflikt ten był znacznie bardziej zabójczy; w walce materialnej życie materialne jest w niebezpieczeństwie, ale wojna w niebie była prowadzona o życie wieczne.

6. Lojalny przywódca seraficzny
53:6.1 (606.4) W okresie przejściowym, pomiędzy wybuchem wrogości a przybyciem nowego władcy systemu oraz jego personelu, miało miejsce wiele szlachetnych i inspirujących aktów oddania i lojalności, pośród licznych osobowości. Ze wszystkich tych śmiałych aktów poświęcenia, najbardziej przejmująca jest odważna postawa Manotii, zastępcy dowódcy serafinów w zarządzie Satanii.

53:6.2 (606.5) W momencie wybuchu buntu na Jerusem, szef zastępów seraficznych przyłączył się do sprawy Lucyfera. Wyjaśnia to bez wątpienia ten fakt, dlaczego pobłądziła tak wielka liczba serafinów czwartej klasy, administratorów systemu. Seraficzny szef został oślepiony duchowo błyskotliwą osobowością Lucyfera, którego ujmujące maniery fascynowały niższe klasy istot niebiańskich. Nie potrafili po prostu zrozumieć jak to możliwe, żeby tak imponująca osobowość błądziła.

53:6.3 (606.6) Nie tak dawno, określając swe przeżycia związane z rozpoczęciem buntu przez Lucyfera, Manotia powiedział: „Jednak najbardziej emocjonujący moment, związany z buntem Lucyfera, przeżyłem wtedy, kiedy jako drugi dowódca seraficzny odmówiłem wzięcia udziału w planowanej obrazie Michała; a potężni buntownicy próbowali mnie zniszczyć środkami wspólnych sił, jakie wtedy zorganizowali. Gigantyczne wstrząsy targnęły Jerusem, ale nawet jeden lojalny serafin nie doznał uszczerbku.

53:6.4 (606.7) Na skutek odstępstwa mojego bezpośredniego zwierzchnika, przyszło mi przejąć komendę zastępów anielskich na Jerusem, jako tytularny dyrektor pogmatwanych spraw seraficznych systemu. Byłem podbudowany moralnie przez Melchizedeków, dużo pomogli mi Synowie Materialni, zostałem opuszczony przez wielką grupę istot mojej własnej klasy, ale zyskałem wspaniałe poparcie od śmiertelników, wznoszących się na Jerusem.

53:6.5 (606.8) Na skutek secesji Lucyfera zostaliśmy automatycznie odłączeni od obwodów konstelacji, ale polegaliśmy na lojalności naszego korpusu gromadzenia informacji, który przesłał wołanie o pomoc do Edentii z pobliskiego systemu Rantulia; i odkryliśmy, że królestwo porządku, rozsądek lojalności i duch prawdy nieodłącznie tryumfowały nad buntem, samostanowieniem i tak zwaną wolnością osobistą; potrafiliśmy wytrwać do przybycia nowego Władcy Systemu, godnego następcy Lucyfera. I natychmiast po tym zostałem przydzielony do korpusu zarządców komisarycznych, Melchizedeków, na Urantii, przejmując jurysdykcję nad lojalnymi klasami seraficznymi na świecie zdradzieckiego Caligastii, który ogłosił, że jego sfera należy do nowo planowanego systemu «wyzwolonych światów i niezależnych osobowości», proponowanego w niesławnej Deklaracji Wolności, wydanej przez Lucyfera podczas jego wezwania do «kochających wolność, wolnomyślnych i patrzących w przyszłość istot inteligentnych, ze źle zarządzanych i źle administrowanych światów Satanii»”.

53:6.6 (607.1) Anioł ten nadal służy na Urantii, działając jako zastępca szefa serafinów.

7. Historia buntu
53:7.1 (607.2) Bunt Lucyfera rozprzestrzenił się na cały system. Trzydziestu siedmiu Książąt Planetarnych przeszło, razem z większością swej światowej administracji, na stronę szefów buntu. Tylko na Panoptii Książę Planetarny nie zdołał pociągnąć za sobą swych ludzi. Na tym świecie ludność zebrała się pod kierownictwem Melchizedeków, aby poprzeć Michała. Ellanora, młoda kobieta z tej domeny, przejęła dowództwo gatunku ludzkiego i nawet jedna dusza z tego rozdartego walką świata nie zaciągnęła się pod sztandar Lucyfera. I odtąd lojalni Panoptianie służą na siódmym, przejściowym świecie Jerusem, jako dozorcy i budowniczowie sfery Ojca oraz otaczających ją siedmiu światów przetrzymania. Panoptianie działają na tych sferach nie tylko jako dozorcy, w dosłownym tego słowa znaczeniu, ale wykonują także osobiste polecenia Michała dotyczące zdobnictwa, związanego z pewnym przyszłym i nieznanym zastosowaniem tych sfer. Prowadzą tę działalność podczas swego postoju, kiedy są w drodze do Edentii.

53:7.2 (607.3) W tamtym czasie orędownikiem sprawy Lucyfera na Urantii był Caligastia. Melchizedecy mądrze oponowali Planetarnemu Księciu odstępcy, ale sofistyka rozpasanej wolności i ułuda samostanowienia miały wszelkie możliwości zwodzenia prymitywnych ludów z młodego i nierozwiniętego świata.

53:7.3 (607.4) Cała propaganda secesyjna musiała być prowadzona osobiście, ponieważ służby transmisyjne oraz wszelkie inne środki komunikacji międzyplanetarnej zostały wyłączone przez nadzorców obwodów systemu. Po właściwym wybuchu buntu, cały system Satania został odizolowany, zarówno od obwodów konstelacji jak i wszechświata. W tym czasie wszelkie przychodzące i wychodzące wiadomości były przesyłane przez seraficznych pośredników oraz Samotnych Posłańców. Obwody upadłych światów także zostały wyłączone, tak więc Lucyfer nie mógł używać tych środków dla wspomagania swego niegodziwego projektu. I obwody te nie zaczną funkcjonować tak długo, jak długo szef buntu żyje w granicach Satanii.

53:7.4 (607.5) Był to bunt Lanonandeka. Wyższe klasy synostwa wszechświata lokalnego nie przyłączyły się do secesji Lucyfera, chociaż kilku Nosicieli Życia, stacjonujących na zbuntowanych planetach, pozostawało w pewnym stopniu pod wpływem buntu nielojalnych książąt. Nie pobłądził żaden z Utrójcowionych Synów. Melchizedecy, archaniołowie i Gwiazdy Błyszczące Wieczorne, pozostali lojalni Michałowi i razem z Gabrielem dzielnie obstawali za wolą Ojca i władzą Syna.

53:7.5 (608.1) Żadna pochodząca z Raju istota nie splamiła się nielojalnością. Wraz z Samotnymi Posłańcami zaprowadziły one swój zarząd na świecie Ducha i tam trwały pod przewodnictwem Wiernych Czasu z Edentii. Nie odstąpił żaden z rozjemców ani też nie pobłądził nikt z Niebiańskich Kronikarzy. Sporo jednak było ofiar wśród Morontiańskich Towarzyszy i Nauczycieli Światów-Mieszkań.

53:7.6 (608.2) Nie utracono żadnego anioła z najwyższej klasy serafinów, jednak została zwiedziona i usidlona znaczna ich grupa z kolejnej klasy, wyższej. Tak samo dało się zwieść kilku aniołów z klasy nadzorującej. Straszny upadek nastąpił jednak w czwartej grupie, aniołów administratorów, czyli tych serafinów, którzy normalnie sprawują swe obowiązki w stolicach systemów. Manotia uratował prawie dwie trzecie z nich, ale ponad jedna trzecia przyłączyła się ze swym szefem do szeregów buntu. Jedna trzecia wszystkich cherubinów na Jerusem, przydzielona do aniołów administratorów, została utracona razem z nielojalnymi serafinami.

53:7.7 (608.3) Spośród anielskich pomocników planetarnych, przydzielonych do Synów Materialnych, zwiedziona została mniej więcej jedna trzecia oraz usidlonych zostało prawie dziesięć procent opiekunów przejścia. Jan widział to symbolicznie, kiedy pisał o wielkim czerwonym smoku: „A ogon jego zmiótł trzecią część gwiazd niebieskich i strącił je w ciemność”.

53:7.8 (608.4) Największe straty nastąpiły w szeregach anielskich, jako że większość niższych klas istot inteligentnych wybrała nielojalność. Spośród 681.217 Synów Materialnych Satanii, dziewięćdziesiąt pięć procent padło ofiarami buntu Lucyfera. Na tych planetach, których Książęta Planetarni związali się ze sprawą Lucyfera, stracona została znaczna ilość istot pośrednich.

53:7.9 (608.5) Pod wieloma względami bunt ten był najbardziej rozległy i najbardziej katastrofalny ze wszystkich takich wypadków w Nebadonie. W powstaniu tym wzięło udział więcej osobowości, niż w obu poprzednich razem wziętych. Niech będzie wieczną dla nich hańbą, że emisariusze Lucyfera i Szatana nie oszczędzili szkół nauczających dzieci na planecie kultury finalistów i próbowali zdeprawować te rozwijające się właśnie umysły, które w miłosierdziu odzyskane zostały ze światów ewolucyjnych.

53:7.10 (608.6) Wznoszący się śmiertelnicy byli podatni na sofistykę buntu, ale oparli się jej lepiej niż niższe duchy. Podczas gdy na niższych światach-mieszkaniach upadło wielu tych, którzy nie zespolili się ostatecznie ze swymi Dostrajaczami, należy odnotować ku chwale mądrości programu wznoszenia się we wszechświecie, że nikt ze wznoszących się obywateli Satanii, przebywających na Jerusem, nie wziął udziału w buncie Lucyfera.

53:7.11 (608.7) Dzień za dniem, godzina za godziną, stacje transmisyjne całego Nebadonu zatłoczone były niespokojnymi obserwatorami z każdej praktycznie klasy niebiańskich istot inteligentnych, które uważnie czytały biuletyny o buncie w Satanii i cieszyły się, gdy raporty te ciągle donosiły o niezachwianej lojalności wznoszących się śmiertelników, którzy pod przewodnictwem Melchizedeków pomyślnie stawiali opór połączonym i długotrwałym wysiłkom wszystkich wyrafinowanych sił zła, które tak szybko zgromadziły się pod sztandarami secesji i grzechu.

53:7.12 (608.8) Upłynęły dwa lata, według czasu systemu, od rozpoczęcia „walki w niebie” do wprowadzenia na urząd następcy Lucyfera. W końcu przybył nowy Władca i wylądował ze swoim personelem na szklanym morzu. Znajdowałem się wówczas pośród rezerw, zgromadzonych przez Gabriela na Edentii i dobrze pamiętam pierwszą wiadomość Lanaforge do Ojca Konstelacji Norlatiadek. Mówiła ona: „Żaden obywatel Jerusem nie został stracony. Każdy wznoszący się śmiertelnik przeżył ogniową próbę i wyłonił się z krytycznego sprawdzianu tryumfujący i w pełni zwycięski”. Do Salvingtonu, Uversy i Raju poszła wiadomość zapewniająca, że doświadczenie wiecznego życia i wznoszenia się śmiertelnika jest najlepszym zabezpieczeniem przed buntem i najpewniejszą ochroną przed grzechem. Szlachetny, jerusemski zespół wiernych śmiertelników liczył dokładnie 187.432.811 osób.

53:7.13 (609.1) Wraz z przybyciem Lanaforge szefowie buntu zostali zdetronizowani i pozbawieni wszystkich praw rządzenia, chociaż mogli poruszać się swobodnie po Jerusem, sferach morontialnych a nawet po poszczególnych światach zamieszkałych. Wciąż prowadzili swoją zwodniczą i kusicielską działalność, aby dezorientować i bałamucić umysły ludzi i aniołów. Lecz co się tyczy ich pracy na administracyjnej górze Jerusem, „nie było już dla nich miejsca”.

53:7.14 (609.2) Chociaż Lucyfer pozbawiony został całej władzy administracyjnej w Satanii, nie było wtedy mocy we wszechświecie lokalnym ani trybunału, które mogłyby powstrzymać lub zlikwidować tego nikczemnego buntownika; w tamtym czasie Michał nie był jeszcze suwerennym władcą. Pradawni Czasu popierali Ojców Konstelacji w przejęciu przez nich rządów systemu, ale nigdy nie przedłożyli żadnej decyzji w sprawie wielu wciąż nierozstrzygniętych apelacji, dotyczących obecnego statusu i przyszłych dyspozycji w sprawie Lucyfera, Szatana i ich towarzyszy.

53:7.15 (609.3) Tak więc szefowie buntu mieli możność włóczyć się po całym systemie i szukać dalszych możliwości szerzenia swych doktryn niezadowolenia i samostanowienia. Jednak przez prawie dwieście tysięcy lat czasu Urantii nie potrafili zwieść żadnego innego świata. Od czasu upadku tamtych trzydziestu siedmiu, żaden ze światów Satanii nie został stracony, nawet spośród młodych światów, zaludnionych już po buncie.

8. Syn Człowieczy na Urantii
53:8.1 (609.4) Lucyfer i Szatan włóczyli się bez ograniczeń po systemie Satania, aż do czasu ukończenia obdarzającej misji Michała na Urantii. Ostatni raz obaj przebywali na waszym świecie podczas ich gremialnego ataku na Syna Człowieczego.

53:8.2 (609.5) Wcześniej, kiedy Książęta Planetarni, „Synowie Boży”, gromadzili się okresowo, „przybył też Szatan”, pretendując, że reprezentuje wszystkie odosobnione światy upadłych Książąt Planetarnych. Jednak nie mógł sobie na to pozwolić na Jerusem po końcowym obdarzeniu, dokonanym przez Michała. Po próbie deprawacji Michała, kiedy był on w ciele swego obdarzenia, wszelka sympatia dla Lucyfera i Szatana wygasła na obszarze całej Satanii, poza odosobnionymi światami grzechu.

53:8.3 (609.6) Obdarzenie dokonane przez Michała zakończyło bunt Lucyfera w całej Satanii, za wyjątkiem planet Książąt Planetarnych odstępców. I takie było znaczenie osobistego przeżycia Jezusa, tuż przed śmiercią cielesną, kiedy jednego dnia zawołał do swych uczniów: „Widziałem Szatana spadającego z nieba jak błyskawica”. Szatan przybył wraz z Lucyferem na Urantię, na ostatnią, decydującą walkę.

53:8.4 (609.7) Syn Człowieczy był pewny sukcesu i wiedział, że jego tryumf na waszym świecie na zawsze unormuje status jego odwiecznych wrogów, nie tylko w Satanii, ale także w dwu innych systemach, gdzie wkradł się grzech. Kiedy wasz Mistrz, w odpowiedzi na propozycje Lucyfera, spokojnie i z Boską pewnością odpowiedział: „Idź ode mnie Szatanie”, przyniosło to ocalenie śmiertelnikom i bezpieczeństwo aniołom. Był to w zasadzie prawdziwy koniec buntu Lucyfera. Prawda, że trybunały Uversy nie wydały jeszcze decyzji wykonawczej w sprawie apelacji Gabriela, wnoszącej o zagładę buntowników, lecz rozporządzenie takie przyjdzie bez wątpienie w odpowiednim czasie, jako, że pierwsze kroki postępowania w tej sprawie zostały już poczynione.

53:8.5 (610.1) Syn Człowieczy uznawał Caligastię za formalnego Księcia Urantii niemalże do czasu swojej śmierci. Powiedział Jezus: „Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz książę tego świata zostanie precz wyrzucony”. A dochodząc nieomal do kresu dzieła swego życia, ogłosił: „Książę tego świata został osądzony”. I jest to ten sam zdetronizowany i zdyskredytowany książę, który kiedyś był nazywany „Bogiem Urantii”.

53:8.6 (610.2) Tuż przed opuszczeniem Urantii, Michał zaproponował miłosierdzie Caligastii i Daligastii, ale ci odrzucili proponowaną ofertę. Caligastia, wasz Planetarny Książę-odstępca, nadal jest wolny na Urantii i może przeprowadzać swoje nikczemne plany, ale nie ma absolutnie mocy wkraczania w ludzkie umysły, czy też zbliżania się do dusz ludzkich, żeby je kusić czy demoralizować, chyba, że naprawdę zapragną być przeklęte jego niegodziwą obecnością.

53:8.7 (610.3) Przed obdarzeniem, dokonanym przez Michała, ci władcy ciemności usiłowali zachować swą władzę na Urantii i uporczywie przeciwstawiali się pomniejszym i niższym osobowościom niebiańskim. Jednak od dnia Zesłania Ducha, zdradziecki Caligastia i jego równie podły towarzysz, Daligastia, zostali zniewoleni Boskim majestatem Rajskich Dostrajaczy Myśli i opiekuńczego Ducha Prawdy, ducha Michała, który został wylany na wszystkie ciała.

53:8.8 (610.4) Poza tym, żaden upadły duch nigdy nie miał prawa wkraczać w umysły czy niepokoić dusz dzieci Bożych. Ani Szatan ani Caligastia nie mógł nigdy dotknąć czy nawet się zbliżyć do wiernych synów Boga; wiara jest skutecznym pancerzem przeciw grzechowi i nikczemności. Prawdę powiedziano: „Każdy, kto narodził się z Boga, zachowuje siebie a zły go nie dotyka”.

53:8.9 (610.5) Ogólnie biorąc, kiedy słabi i rozwiąźli śmiertelnicy pozornie ulegają wpływowi diabłów i demonów, są tylko zdominowani swymi własnymi, podłymi dążeniami, zwodzeni swymi naturalnymi skłonnościami. Diabłu przypisuje się bardzo dużo zła, które do niego nie należy. Caligastia stał się praktycznie bezsilny od czasu krzyża Chrystusa.

9. Obecny status buntu
53:9.1 (610.6) We wczesnych dniach buntu Lucyfera, Michał proponował zbawienie wszystkim buntownikom. Proponował wszystkim, którzy okazaliby dowody szczerej skruchy, przebaczenie i przywrócenie do pewnej formy służby we wszechświecie, po osiągnięciu przez niego kompletnej, wszechświatowej władzy. Żaden przywódca nie przyjął tej miłosiernej propozycji. Tym niemniej tysiące aniołów i niższych klas istot niebiańskich, razem z setkami Materialnych Synów i Córek, zaakceptowało miłosierdzie głoszone przez Panoptian i zostało zrehabilitowanych w czasie zmartwychwstania Jezusa, tysiąc dziewięćset lat temu. W międzyczasie istoty te zostały przeniesione do jerusemskiego świata Ojca, gdzie muszą być formalnie zatrzymane do tego czasu, gdy sądy Uversy wydadzą decyzję w sprawie Gabriel przeciw Lucyferowi. Nikt jednak nie wątpi, że kiedy werdykt unicestwienia zostanie wydany, takie skruszone i ocalone osobowości będą wykluczone z nakazu likwidacji. Dusze te, będąc w okresie próbnym, pracują razem z Panoptianami opiekującymi się światem Ojca.

53:9.2 (611.1) Główny zwodziciel nigdy nie był na Urantii, po tym, jak usiłował odwieść Michała od zamiaru skończenia obdarzenia i doprowadzić do tego, żeby ustanowił on siebie ostatecznie i pewnie niekwestionowanym władcą Nebadonu. Po tym, jak Michał został w końcu szefem wszechświata Nebadonu, Lucyfer został aresztowany przez agentów Pradawnych Czasu i odtąd jest więźniem na pierwszym satelicie sfer przejściowych, w jerusemskiej grupie Ojca. To tutaj właśnie władcy innych światów i systemów patrzą na koniec niewiernego Władcy Satanii. Paweł wiedział o sytuacji liderów buntu, po obdarzeniu dokonanym przez Michała, gdyż pisał o zwierzchnikach Caligastii jako o „duchowych zastępach zła na wyżynach niebieskich”.

53:9.3 (611.2) Po objęciu najwyższej władzy w Nebadonie, Michał wniósł petycję do Pradawnych Czasu o zezwolenie na internowanie wszystkich osobowości biorących udział w buncie Lucyfera, do czasu rozporządzenia trybunałów superwszechświata w sprawie Gabriel przeciw Lucyferowi, założonej w rejestrach najwyższego sądu Uversy prawie dwieście tysięcy lat temu, według waszej rachuby czasu. Odnośnie grupy stolicy systemu, Pradawni Czasu przychylili się do petycji Michała, z jednym tylko wyjątkiem: Szatan dostał zezwolenie na okresowe odwiedziny odstępców, książąt upadłych światów, zanim inny Syn Boga nie zostanie zaakceptowany przez takie odstępcze światy, bądź do tego czasu, kiedy sądy Uversy zaczną wyrokowanie w sprawie Gabriel przeciw Lucyferowi.

53:9.4 (611.3) Szatan mógł odwiedzać Urantię, ponieważ nie mieliście Syna-rezydenta – ani Księcia Planetarnego ani Syna Materialnego. W międzyczasie Machiventa Melchizedek został ogłoszony namiestnikiem Planetarnego Księcia Urantii a otwarcie sprawy Gabriel przeciw Lucyferowi oznacza zapoczątkowanie tymczasowych rządów planetarnych na odosobnionych światach. Prawda, że Szatan okresowo odwiedzał Caligastię i innych upadłych książąt, aż do czasu przedstawienia tych objawień, kiedy to miało miejsce pierwsze wysłuchanie uzasadnienia prośby, przedłożonej przez Gabriela, o unicestwienie szefów buntu. Szatan jest teraz bezwarunkowo przetrzymywany na światach więziennych Jerusem.

53:9.5 (611.4) Po końcowym obdarzeniu, dokonanym przez Michała, nikt w całej Satanii nie chciał iść do światów-więzień, aby służyć internowanym buntownikom. I żadna już istota nie weszła na drogę złudnej sprawy. Sytuacja ta nie uległa zmianie przez tysiąc dziewięćset lat.

53:9.6 (611.5) Uważamy, że obecne ograniczenia dotyczące Satanii nie zostaną zniesione tak długo, aż Pradawni Czasu nie wydadzą ostatecznego rozporządzenia w sprawie przywódców buntu. Obwody systemu nie zostaną uruchomione tak długo, jak długo żyje Lucyfer. W międzyczasie jest on zupełnie bierny.

53:9.7 (611.6) Na Jerusem bunt się skończył. Kończy się na upadłych światach tak szybko, jak przybywają do nich Boscy Synowie. Wierzymy, że wszyscy buntownicy, którzy kiedykolwiek chcieli zaakceptować miłosierdzie, już to zrobili. Oczekujemy nadania tej transmisji, która pozbawi zdrajców osobowego bytu. Spodziewamy się, że werdykt Uversy ogłoszony będzie transmisją wykonawczą, która spowoduje unicestwienie internowanych buntowników. Potem szukać ich będziecie, ale nie znajdziecie. „Wszystkie spośród światów, które cię znały, zdumiały się nad tobą. Stałeś się dla nich postrachem. Przestałeś istnieć na zawsze”. Tak więc wszyscy ci niegodziwi zdrajcy „staną się, jak gdyby ich nie było”. Wszyscy czekają na rozporządzenie Uversy.

53:9.8 (611.7) Jednak przez całe epoki, siedem światów-więzień duchowej ciemności w Satanii stanowi poważne ostrzeżenie dla całego Nebadonu, wymownie i skutecznie głosząc tę wielką prawdę, „że droga przewrotnych jest przykra”, „że w każdym grzechu ukryte jest nasienie jego własnego zniszczenia”, że „zapłatą za grzech jest śmierć”.

53:9.9 (612.1) [Przedstawione przez Manovandet Melchizedeka, kiedyś przydzielonego do komisarycznego zarządu Urantii].

https://www.urantia.org/pl/ksiega-urant ... Xp8LzDXfKA

Patryk Tomczyk

Tak w skrócie o Adam i Ewa... Ludzie na Ziemi zostali stworzeni przez Plejadian. Annunaki to głownie istoty z Planety Sirian , mają oni troche bardziej wydłużoną głowę. Sirian Anunnaki stworzyli własną linie genetyczną ludzi , pierwszą krzyżówką genetyczną ludzi i Sirian Anunnaki byli Adam i Ewa, oni wyglądali jak ludzie ale byli troche więksi i mieli wydłużone głowy, faraonowie usprawiedliwiali tym swoje boskie pochodzenie(większą głową) bo byli potomkami Adama i Ewy , ci po środku(białe szaty) to Adam i Ewa.

Obrazek
0 x



ODPOWIEDZ