Witam wszystkich użytkowników tego forum

17.03.23
Forum przeżyło dziś dużą próbę ataku hakerskiego. Atak był przeprowadzony z USA z wielu numerów IP jednocześnie. Musiałem zablokować forum na ca pół godziny, ale to niewiele dało. jedynie kilkukrotne wylogowanie wszystkich gości jednocześnie dało pożądany efekt.
Sprawdził się też nasz elastyczny hosting, który mimo 20 krotnego przekroczenia zamówionej mocy procesora nie blokował strony, tylko dawał opóźnienie w ładowaniu stron ok. 1 sekundy.
Tutaj prośba do wszystkich gości: BARDZO PROSZĘ o zamykanie naszej strony po zakończeniu przeglądania i otwieranie jej ponownie z pamięci przeglądarki, gdy ponownie nas odwiedzicie. Przy włączonych jednocześnie 200 - 300 przeglądarek gości, jest wręcz niemożliwe zidentyfikowanie i zablokowanie intruzów. Bardzo proszę o zrozumienie, bo ma to na celu umożliwienie wam przeglądania forum bez przeszkód.

25.10.22
Kolega @janusz nie jest już administratorem tego forum i jest zablokowany na czas nieokreślony.
Została uszkodzona komunikacja mailowa przez forum, więc proszę wszelkie kwestie zgłaszać administratorom na PW lub bezpośrednio na email: cheops4.pl@gmail.com. Nowi użytkownicy, którzy nie otrzymają weryfikacyjnego emala, będą aktywowani w miarę możliwości, co dzień, jeśli ktoś nie będzie mógł używać forum proszę o maila na powyższy adres.
/blueray21

Ze swojej strony proszę, aby unikać generowania i propagowania wszelkich form nienawiści, takie posty będą w najlepszym wypadku lądowały w koszu.
Wszelkie nieprawidłowości można zgłaszać administracji, w znany sposób, tak jak i prośby o interwencję w uzasadnionych przypadkach, wszystkie sposoby kontaktu - działają.

Pozdrawiam wszystkich i nieustająco życzę zdrowia, bo idą trudne czasy.

/blueray21

W związku z "wysypem" reklamodawców informujemy, że konta wszystkich nowych użytkowników, którzy popełnią jakąkolwiek formę reklamy w pierwszych 3-ch postach, poza przeznaczonym na informacje reklamowe tematem "... kryptoreklama" będą usuwane bez jakichkolwiek ostrzeżeń. Dotyczy to także użytkowników, którzy zarejestrowali się wcześniej, ale nic poza reklamami nie napisali. Posty takich użytkowników również będą usuwane, a nie przenoszone, jak do tej pory.
To forum zdecydowanie nie jest i nie będzie tablicą ogłoszeń i reklam!
Administracja Forum

To ogłoszenie można u siebie skasować po przeczytaniu, najeżdżając na tekst i klikając krzyżyk w prawym, górnym rogu pola ogłoszeń.

Uwaga! Proszę nie używać starych linków z pełnym adresem postów, bo stary folder jest nieaktualny - teraz wystarczy http://www.cheops4.org.pl/ bo jest przekierowanie.


/blueray21

Ciekawostki

Awatar użytkownika
grzegorzadam
Moderator
Posty: 13132
Rejestracja: czwartek 26 cze 2014, 17:02
x 108
x 679
Podziękował: 30186 razy
Otrzymał podziękowanie: 19674 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: grzegorzadam » wtorek 16 maja 2017, 17:51

HIPOTEZA CZASU WIDMOWEGO - KOMPLETNY DOKUMENT PL

https://youtu.be/aZBc2P0ZROM

Opublikowany 13 maj 2017
Prawdopodobnie najbardziej wyczerpujący i rzeczowy film o "Hipotezie Czasu Widmowego" w całym YouTubie świata.
Dostępny tylko i wyłącznie w języku polskim.

Źródło / (Historycy, mediewiści zainteresowani:)
http://www.fantomzeit.de/
http://www.mantis-verlag.de/
(wszystko w jęz. niemieckim)

Wspieraj BaldTV:
PATRONITE: https://patronite.pl/baldtv

Social-media:
FACEBOOK: https://www.facebook.com/BaldTV-61307...
TWITTER: https://twitter.com/Bald_TV


Wstęp:
Hipoteza Czasu Widmowego mówi, że wczesne średniowiecze z całkowitą pewnością nie przebiegało tak, jak jest to opisane w podręcznikach, a wszelkie nieścisłości dają się wytłumaczyć istnieniem fikcyjnych stuleci wpisanych pomiędzy rzeczywiste. Wiele poszlak wskazuje na to, że chodzi o okres ok. 300 lat obejmujący 7,8 i 9 wiek naszej ery. Teoria ta została oficjalnie przedstawiona przez Niemca, Heribert'a Illig'a w książce pt. "Das Erfundene Mittelalter" na polski "Wymyślone Średniowiecze" z 1996 roku.

(...)Jednak najbardziej niewyjaśniony jest fenomen, na który zwrócił uwagę wybitny mediewista, Horst Fuhrmann w swoim końcowym referacie na kongresie MGH.
Określił go fałszerstwami antycypacyjnymi. czyli „wyprzedzającymi”. Zostały one utworzone na wieki przed ich wpływem politycznym lub prawnym. Przykładami są (a) Legenda Sylwestra o chrzcie Konstantyna, która powstała w 4 wieku, a miała wpływ dopiero w 8 wieku (B) Fałszerstwa Symmachusa: napisane około roku 500, wpływ dopiero w 11 wieku;. (C) Donacja Konstantyna, dokument napisany około r. 750, wpływ dopiero w 11 wieku, czy Pseudoisidor z początku 9 wieku, który wpływ miał dopiero w 11 wieku.

(...) Illig przytacza jeszcze wiele poszlak które cementują jego hipotezę. Przed czasem widmowym pojawiło się wiele wynalazków które później miały trzystuletnią przerwę w swoim rozwoju, aby pojawić się następnie dopiero w roku dziewięćsetnym. Należą do nich np. podkowy, Strzemiona, Pług asymetryczny czy trójpolówka. Z historii wiadomo że kiedy pojawia się takie odkrycie, bardzo szybko się rozpowszechnia, natomiast tu przez 300 lat nie działo się nic. Archeolodzy nic nie odkryli. Karol wielki posiadał ogromną armię ciężkich, opancerzonych wojowników, z którą galopował wzdłuż i wrzesz po całej europie. Raz pojawiali się w Hiszpanii, raz w północnych Włoszech, raz u saksów raz u Awarów. A kto galopuje w ciężkim pancerzu, potrzebuje dobrego Siodła i strzemion. Strzemiona dotarły do europy w roku 570 ze wschodu. Według odkryć archeologicznych wojownicy Karola wielkiego jednak nie posiadali strzemion. Te rozpowszechniły się w europie dopiero w dziesiątym wieku. Strzemiona pojawiają się więc w roku 570 , później kiedy są najbardziej potrzebne armii Karola wielkiego, ich nie ma i pojawiają się dopiero ponownie w wieku dziesiątym.

Według oficjalnych biografii Karolowi wielkiemu przypisywane jest mnóstwo osiągnięć cywilizacyjnych.
Był on wszechpotężny i wszechobecny. Był wszędzie w tym samym czasie. Dystans jaki przebył na koniu albo na małych okrętach równał się w zależności od obliczeń dwu- lub trzykrotnemu obwodowi ziemi, czyli od około 80 do 120 000 km. wszystko bardzo mało prawdopodobne.
Przypisywano mu wszystko co dało się przypisać.
Podobno jego zasługą jest warzenie piwa , uprawa winogron i produkcja wina. miał on wydać ustawy dotyczące obchodzenia się z winem. przypisywano mu też reformę nauki i pisma i najstarszą w zachodnim świecie reformę wymiarów.
Mimo to, do dzisiaj nie wiemy jak definiował np. miarę objętości w tej reformie.

Według Illiga Przesunięcie czasu o około 300 lat spowodowało powstanie pewnej historycznej próżni którą trzeba było zapełnić jak największą ilością zmyślonych szczegółów.

Upchano tam więc większość średniowiecznych osiągnięć zachodniej Europy, tworząc postać swego rodzaju nadczłowieka i pewne apogeum średniowiecznej cywilizacji.
0 x


życie ma tylko dożywotnią gwarancję, przeżyj je ciekawie,
jak nie może być mądrze, niech chociaż będzie wesoło :D

Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: janusz » sobota 27 maja 2017, 23:24

Obrazek

Podobno w 1914r pewien chłopak przypiął swój rower do tego właśnie drzewa i poszedł na wojnę... :o


Prawdziwa historia roweru wrośniętego w środek drzewa

Zdjęcia i filmy, ukazujące rower wrośnięty w drzewo, co pewien czas pojawiają się w sieci jako ciekawostka związana z pierwszą wojną światową. Wyjątkowa sosna rośnie na Vashon Iland w USA, niedaleko Seattle. Legenda niesiona po internecie głosi, że rower został pozostawiony pod drzewem przez chłopca, który w 1914 szedł na wojnę. Niestety z niej nie wrócił, a rodzice postanowili ten rower pozostawić jako znak śmierci i przemijania. Piękna historia. Okazuje się jednak, że nie jest prawdziwa. Po pierwsze USA nie dołączyły do I wojny światowej w 1914 roku, a po drugie model roweru jest bliższy współczesności. Jaka jest prawda o rowerze?

Obrazek

W rzeczywistości historia nie sięga tak daleko w przeszłość, a rozpoczyna się w 1950. Rower należał do 8-letniego chłopca imieniem Don Puz, który mieszkał na wyspie razem z rodziną. Kiedy ich dom spalił się, okoliczni mieszkańcy podarowali im wiele przedmiotów, by mogli stanąć na nogi. Wśród nich był właśnie ten rower. Jednak Puz za nim nie przepadał. Po przeprowadzce w nowe okolice często z kolegami wybierał się na lokalne bagna. Któregoś dnia po prostu zapomniał roweru, ale kiedy sobie zdał sprawę, że go nie zabrał, i tak nie kwapił się, by po niego wrócić. Ostatecznie jednoślad pozostał tam, oparty o drzewo.

Kiedy Don Puz w 1995 roku wrócił w rodzinne strony, postanowił przejść się tam, gdzie bawił się jako dziecko. Od razu dostrzegł unikalne drzewo, z którego wystaje rower. Już wtedy miejsce to było znane w całych Stanach Zjednoczonych a turyści z wielu stron świata przyjeżdżali je obejrzeć.

Dziś drzewo z rowerem uznawane jest za dziedzictwo kulturowe i narodowe USA. I choć prawdziwa historia jest mniej ciekawa i mniej romantyczna, to jednak oglądanie tak niecodziennego widoku sprawia wielką przyjemność.

http://archiwum.radiozet.pl/Rozrywka/O- ... e-00032007
0 x



Awatar użytkownika
Thotal
Posty: 7359
Rejestracja: sobota 05 sty 2013, 16:28
x 27
x 249
Podziękował: 5973 razy
Otrzymał podziękowanie: 11582 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: Thotal » środa 31 maja 2017, 00:32

siła internetu...


https://www.youtube.com/watch?v=c3iXxwVRvQs




Pozdrawiam - Thotal :)
0 x



Piter1974
x 129

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: Piter1974 » wtorek 06 cze 2017, 16:09

Najpierw Ukraińcy dopatrzyli się ukraińskich korzeni powstania Polski, a teraz twierdzą: ,,Greccy filozofowie mówili po ukraińsku”

Obrazek

To się raczej filozofom w starożytnej Grecji nawet nie śniło, ale Ukraińcy mają swoje ustalenia. Petro Juszczenko, brat byłego prezydenta Ukrainy Wiktora Juszczenki, twierdzi, że bez Ukrainy obecna cywilizacja wyglądałaby zupełnie inaczej.

"Ukraińcy to jeden z 70 narodów, które odegrały bardzo kluczową rolę w rozwoju cywilizacji"

– stwierdził Juszczenko. Brat byłego prezydenta jest przekonany, że greccy filozofowie mówili po ukraińsku, a scytyjski filozof Anacharsis miał nawet spisać w tym języku 50 swoich sentencji.
Juszczenko jest tylko jednym z wyznawców ogromnej roli Ukraińców, którą odegrali w dziejach świata. Istnieje teoria o tym, że to nie Indoeuropejczycy, a Protoukraińcy wyruszyli na podbój Azji i Europy i to ich język dał początek wszystkim językom świata.

Badacz Wasyl Kobyliuch, który do Protoukraińców zalicza wszystkie ludy, które pozostawiły po sobie ślad na ziemiach dzisiejszej Ukrainy, wszędzie odnajduje ukraińskie wpływy. Do Praukrainy zalicza starożytne Państwo Scytów, a Egipt swoją kulturę i język także zawdzięczał wpływom znad Dniepru.

W tej sytuacji trudno dziwić się takim wydawnictwom, jak przewodnik ,,Ukraińskie miejsca w Polsce”, w którym Ukraińcy napisali m.in., że Kraków to ukraińskie miasto, a Mikołaj Rej, Juliusz Słowacki i Jan III Sobieski to Ukraińcy. Jeden z twórców przewodnika, deputowany obwodu lwowskiego Rostysław Nowożeniec, mówił, że idea narodziła się, po podróżach ,,na nasze etniczne ziemie do Polski”. Informowała o tym Wirtualna Polska za Rzeczpospolitą w artykule pod wiele mówiącym tytułem: ,,Ukraińcy twierdzą, że
założyli Polskę”.


https://youtu.be/FJVL1uUa7TQ


Źródło: http://niezlomni.com/najpierw-ukraincy-dopatrzyli-sie-ukrainskich-korzeni-powstania-polski-a-teraz-twierdza-greccy-filozofowie-mowili-po-ukrainsku-wideo/
0 x



Awatar użytkownika
Kiara
Posty: 3829
Rejestracja: wtorek 01 sty 2013, 15:10
x 211
Podziękował: 1713 razy
Otrzymał podziękowanie: 4061 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: Kiara » czwartek 08 cze 2017, 11:28

Sosny Cooka pochylają się w stronę równika, czym dalej, tym większy przechył


Araucaria columnaris, pochyla się, sosna Cooka, w stronę równika

Araucaria columnaris, zwana też sosną Cooka, występowała niegdyś wyłącznie na Nowej Kaledonii. Ludzie rozprzestrzenili to drzewo po całym świecie i obecnie spotyka się je na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy.

Obrazek

Matt Rittera z California Polytechnic State University opisywał sosnę Cooka na potrzeby książki o miejskich drzewach Kalifornii, gdy zdał sobie sprawę, że drzewa te są zawsze pochylone na południe. Uczony zadzwonił do kolegi z Australii, by zapytać go, czy i na Antypodach zachodzi takie zjawisko. Kolega zbadał sprawę i odpowiedział, że owszem, ale drzewa zawsze są tam pochylone na północ. Stwierdziliśmy, że wygląda na to, iż drzewa pochylają się w kierunku równika – mówi Ritter.

Obrazek

Naukowiec wraz z kolegami zbadał 256 sosen Cooka rozrzuconych w 18 lokalizacjach na pięciu kontynentach. Badano drzewa rosnące pomiędzy 7. a 35. stopniem szerokości północnej i 12. a 42. stopniem szerokości południowej. Uczeni wykazali, że średnie nachylenie drzew wynosi 8,55 stopnia, czyli dwukrotnie więcej niż słynnej Krzywej Wieży w Pizie. Zauważono też, że im dalej od równika, tym bardziej pochylają się drzewa. Jedna z araucarii na południu Australii jest pochylona aż o 40 stopni.

Obrazek

Ritter mówi, że drzewa zwykle potrafią skorygować swoje położenie, ale z jakiegoś powodu sosny Cooka nie są w stanie tego zrobić. Być może to jakiś artefakt genetyczny, który obserwujemy dzięki temu, że drzewa rozprzestrzeniły się po całym świecie – stwierdza uczony. Być może jest to mechanizm pozwalający drzewom przechwycić więcej światła słonecznego.

Steven Warren z US Forest Service mówi, że zjawisko pochylania się roślin nie jest niczym niezwykłym. Przed rokiem odkrył on, że kwiatostan jukki występującej w USA jest zawsze skierowany na południe, dzięki czemu roślina oszczędza energię potrzebną do transportowania składników odżywczych. Wiadomo też, że niektóre kaktusy są pochylone w kierunku słońca. Jednak, jak przyznaje Warren, po raz pierwszy takie zjawisko zaobserwowano w przypadku drzewa.


http://losyziemi.pl/sosny-cooka-pochyla ... y-przechyl

Obrazek
0 x


Miłość jest szczęściem!

Awatar użytkownika
Kiara
Posty: 3829
Rejestracja: wtorek 01 sty 2013, 15:10
x 211
Podziękował: 1713 razy
Otrzymał podziękowanie: 4061 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: Kiara » niedziela 11 cze 2017, 15:40



No proszę..... a, to było tak niedawno temu...

Czego wolisz nie wiedzieć o Stonehenge


Opublikowano: 11.06.2017 | Kategorie: Historia, Wiadomości ze świata

A jednak ciekawość Cię skusiła. Uprzedzałem w tytule, że wolisz tego nie wiedzieć. Bo fajnie jest wierzyć, że można się znaleźć w autentycznym monumencie ludzkiej historii zwanym Stonehenge. I że ta magiczna kamienna forma zbudowana prawdopodobnie około 3000 roku p.n.e. nie do końca zrozumiałym dla nas zamysłem jest autentykiem nie tkniętym przez tysiąclecia. Jak
piramidy dajmy na to. No cóż


Obrazek

Na stronie „Ancient Code” pojawił się dość zaskakujący artykuł, który dokumentuje kilkanaście prac
cóż
remontowych, które przeprowadzono na terenie Stonehedge w XX wieku (pomiędzy rokiem 1901 a 1964). Jak piszą niektórzy archeolodzy oraz co widać na niesamowitej galerii zdjęć, określenie dzisiejszego monumentu jako: „a product of the 20th-century heritage industry” (wytwór przemysłu turystycznego ukazującego pomniki dziedzictwa narodowego) może być bliższe prawdy, niż chcielibyśmy to wiedzieć.

Z przytaczanych dokumentów wynika, że na przykład kamień 56, który był zagrożony upadkiem został przesunięty o pół metra ze swojej oryginalnej pozycji, albowiem wylano betonową ławę na której ów kamień posadowiono na nowo. W latach 1920. a następnie 2940. i 1950. odkopano i odkryto podwaliny sześciu kolejnych kamieni. Trzy z nich przeniesiono na nowo wylane betonowe ławy w 1958 roku. Kamień 23 podobnie wzmocniono w 1964 roku.

Obrazek

Powyższe informacje same w sobie nie wzbudzają takiego niepokoju, jak zdjęcia, których imponująca galeria znajduje się na stronie Ancient Code. Zdjęcia, których jedynie próbki przytaczam tutaj ukazują skalę ingerencji w budowlę Stonehenge. I nie końca wiadomo, czy mamy do czynienia z dziełem z przed 5000 lat, czy z przed 50?

W artykule na stronie „Indymedia” pojawia się jeszcze bardziej dosadne zdanie: „To, na co patrzymy to krajobraz z XX wieku, który jest jedynie czymś, co ma przypominać jak BYĆ MOŻE Stonehenge wyglądało tysiące lat temu. Zostało to stworzone dla potrzeb przemysłu [turystycznego] ukazującego pomniki dziedzictwa narodowego i NIE jest wytworem prehistorycznych ludzi. To co możemy oglądać w [nowym] tysiącleciu jest datowane na mniej niż 50 lat.”

Cóż
Wierz w co chcesz.

Autorstwo: Andreas
Na podstawie: Indymedia.org, Ancient-Code.com
Źródło: EfektSetnejMalpy.pl


https://wolnemedia.net/czego-wolisz-nie ... tonehenge/


Obrazek
0 x


Miłość jest szczęściem!

Awatar użytkownika
Kiara
Posty: 3829
Rejestracja: wtorek 01 sty 2013, 15:10
x 211
Podziękował: 1713 razy
Otrzymał podziękowanie: 4061 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: Kiara » niedziela 11 cze 2017, 15:48

Mamy fajne nowinki.....

W Chinach powstanie autonomiczny tramwaj, który będzie poruszać się po wirtualnych torach

Obrazek

Źródło: Kadr z YouTube/CGTN

Chińska korporacja CRRC zajmie się budową nowego, rewolucyjnego środka transportu, który przypomina połączenie tramwaju i autobusu. Pojazd ART (Autonomous Rail Rapid Transit) będzie przemieszczał się po tzw. wirtualnych torach.

"Tramwajobus" to maszyna napędzana prądem elektrycznym. Jest po części tramwajem, ponieważ składa się z wagonów. Trzy wagony o łącznej długości 30 metrów mogą pomieścić do 300 pasażerów i zawsze można dołączyć dodatkowe kabiny. Po części przypomina również autobus, ponieważ posiada koła z oponami i porusza się po jezdni, zamiast po szynach.

Pojazd ART jest wyposażony w sensory, które wykrywają białe linie namalowane na jezdni. Służą one jako wirtualne tory. Rozwiązanie to jest nie tylko nowoczesne, ale także bardzo oszczędne, gdyż nie wymaga budowy infrastruktury szynowej.

ART to pojazd autonomiczny, który osiąga prędkość maksymalną 70 km/h i potrafi prawidłowo poruszać się bez kierowcy. Będzie posiadać wbudowane akumulatory, które można naładować w ciągu 10 minut i pozwolą pokonać trasę o długości 25 kilometrów na jednym naładowaniu. Pierwsza linia pojazdu ART powstanie w 2018 roku w mieście Zhuzhou w prowincji Hunan i będzie posiadała 6,5 kilometra długości.

https://www.youtube.com/watch?v=Dd3N9CFKe9M

http://tylkonauka.pl/wiadomosc/w-chinac ... ych-torach



Obrazek
0 x


Miłość jest szczęściem!

wiol999
Posty: 2
Rejestracja: niedziela 11 cze 2017, 21:04
Lokalizacja: katowice
Otrzymał podziękowanie: 1 raz
Kontakt:

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: wiol999 » niedziela 11 cze 2017, 21:25

Wirtualny pociąg..wirtualne szyny...cały projekt jest trochę fikcyjny..
0 x



Awatar użytkownika
abcd
Posty: 5651
Rejestracja: środa 17 wrz 2014, 20:13
x 372
x 227
Podziękował: 30572 razy
Otrzymał podziękowanie: 9104 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: abcd » niedziela 11 cze 2017, 22:30

Z tekstu wynika, że to nie pociąg, a tramwaj i, że wirtualne są tylko szyny podczas gdy pojazd jest zupełnie fizyczny.
Jedyna różnica, to to że nie ma w nim motorniczego.
0 x


Gdzie rodzi się wiara, tam umiera mózg.

Awatar użytkownika
barneyos
Administrator
Posty: 1455
Rejestracja: piątek 04 sty 2013, 08:49
x 24
x 73
Podziękował: 154 razy
Otrzymał podziękowanie: 1893 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: barneyos » poniedziałek 12 cze 2017, 10:38

He he czyli trolejbus. No to zapraszam do Gdyni, już jeżdżą. U nas ten tramwaj nie przejdzie, bo opozycja od razu będzie zamalowywać paski na jezdni. :lol:
0 x


======================================================
Nie ma rzeczy niemożliwych, są tylko rzeczy, których na razie nie potrafimy zrobić

Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: janusz » poniedziałek 12 cze 2017, 23:44

0 x



Awatar użytkownika
Thotal
Posty: 7359
Rejestracja: sobota 05 sty 2013, 16:28
x 27
x 249
Podziękował: 5973 razy
Otrzymał podziękowanie: 11582 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: Thotal » sobota 24 cze 2017, 07:41

pan dochtor nie ma miesiączki, to bardzo dobrze...


http://img.wiocha.pl/images/d/1/d133ef2 ... dbdc3d.jpg
Obrazek



Pozdrawiam - Thotal :)
0 x



Awatar użytkownika
abcd
Posty: 5651
Rejestracja: środa 17 wrz 2014, 20:13
x 372
x 227
Podziękował: 30572 razy
Otrzymał podziękowanie: 9104 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: abcd » sobota 01 lip 2017, 23:52

admin pisze:W obrębie Trójkąta Bermudzkiego, na morzu powstała nagle nowa wyspa
(2017-07-01 17:52)

Obrazek
Źródło: CHAD KOCZERA (INSTAGRAM / @ CHADONKA)

Tajemnica Trójkąta Bermudzkiego dała o sobie znać, gdy nagle w obrębie tego słynnego obszaru powstała wyspa długa na ponad kilometr. Jednak specjaliści ostrzegają przed tym, by się trzymać z daleka od nowej wyspy, bo tamtejszy grunt, oraz okoliczne wody, mogą być niebezpieczne.

Wyspa w kształcie półkola powstała w pobliżu Cape Point w Buxton w Północnej Karolinie. Po raz pierwszy zaczęła być widoczna wiosną tego roku, w wodach otaczających Trójkąt Bermudzki. Gdy pojawił się nowy ląd w miejscu gdzie nigdy go nie było, zaskoczeni tym faktem zostali i miejscowi i turyści.

Obrazek

Roboczo wyspę nazwano Shelly Island, ponieważ zdaniem mieszkańców znajdują się na niej ogromne ilości muszli, które uderzają o brzeg. Mierzy około półtora kilometra długości i około 500 metrów szerokości.

Obrazek

Wędkarze i kolekcjonerzy muszli, a także fotografowie i tak, mimo ostrzeżeń odwiedzili już całą wyspę. Służby ostrzegają, że próby dopłynięcia do nowego lądu są niebezpieczne ze względu na silny prąd płynący pomiędzy przylądkiem, a nową wyspą. Na dodatek nie brakuje chętnych do przepłynięcia na nową wyspę, co może skłonić rekiny do ataków na takich śmiałków.
http://zmianynaziemi.pl/wiadomosc/w-obr ... nowa-wyspa
0 x


Gdzie rodzi się wiara, tam umiera mózg.

Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: janusz » niedziela 30 lip 2017, 22:26

Dostrzegł w jeziorze dziwną dziurę. Odpalił drona i wleciał do środka, by ją sfilmować

Jezioro Berryessa to jedna z głównych atrakcji kalifornijskiego hrabstwa Napa, które słynie z branży winiarskiej i przepięknych krajobrazów.

Choć miejsc do zwiedzania jest w Napa znacznie więcej, to właśnie jezioro Berryessa przyciąga najwięcej turystów. Jezioro to jest siódmym pod względem wielkości sztucznym zbiornikiem wodnym w Kalifornii, trzymanym przez tamę Monticello. Tym, co w najbardziej przyciąga uwagę odwiedzających, jest kanał przepływowy „Glory Hole”, umiejscowiony tuż obok zapory na południowej stronie jeziora.

To wygląda naprawdę niesamowicie! Sami zobaczcie:

https://www.youtube.com/watch?v=NxOOnKL265I

http://lolmania.pl/dostrzegl-w-jeziorze ... sfilmowac/
0 x



Awatar użytkownika
abcd
Posty: 5651
Rejestracja: środa 17 wrz 2014, 20:13
x 372
x 227
Podziękował: 30572 razy
Otrzymał podziękowanie: 9104 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: abcd » niedziela 30 lip 2017, 23:59

Wygląda ... fajnie choć spodziewałem się czegoś więcej. Myślałem, ze pozwoli wlecieć temu dronowi przynajmniej troszkę niżej by przynajmniej w części zaobserwować cud okrągłego wodospadu, a tu tylko tak bezpiecznie, kosmetycznie. :x
Rozumiem, że koszty itpd. ale niedosyt pozostał. ;)
0 x


Gdzie rodzi się wiara, tam umiera mózg.

Awatar użytkownika
songo70
Administrator
Posty: 16907
Rejestracja: czwartek 15 lis 2012, 11:11
Lokalizacja: Carlton
x 1085
x 540
Podziękował: 17150 razy
Otrzymał podziękowanie: 24207 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: songo70 » niedziela 06 sie 2017, 17:36

przed chwilą kolega zwrócił mi uwagę na coś na czego nigdy bym się nie dopatrzył,-
proszę zaobserwować rzymską 4 na zegarze wieży w Luton :shock: :lol:

Screenshot 2017-08-06 at 16.27.44.png
(602.15 KiB) Pobrany 126 razy

nie dorabiam na razie teorii spiskowej, ale.. :?:
https://en.wikipedia.org/wiki/Luton_Town_Hall
0 x


"„Wolność to prawo do mówienia ludziom tego, czego nie chcą słyszeć”. George Orwell. "
Prawdy nie da się wykasować

Awatar użytkownika
abcd
Posty: 5651
Rejestracja: środa 17 wrz 2014, 20:13
x 372
x 227
Podziękował: 30572 razy
Otrzymał podziękowanie: 9104 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: abcd » niedziela 06 sie 2017, 20:59

Widziałem już niejednokrotnie taką czwórkę na zegarach ale o czym to świadczy tom zielony - ten angielski tekst nic mi nie mówi.
0 x


Gdzie rodzi się wiara, tam umiera mózg.

Awatar użytkownika
songo70
Administrator
Posty: 16907
Rejestracja: czwartek 15 lis 2012, 11:11
Lokalizacja: Carlton
x 1085
x 540
Podziękował: 17150 razy
Otrzymał podziękowanie: 24207 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: songo70 » niedziela 06 sie 2017, 22:03

chyba jestem niedoinformowany:
http://www.cozadzien.pl/wiadomosci/historia/17990.html
ale mnie uczono tak:
Obrazek
no to po alarmie- spocznij ;)
0 x


"„Wolność to prawo do mówienia ludziom tego, czego nie chcą słyszeć”. George Orwell. "
Prawdy nie da się wykasować

Awatar użytkownika
songo70
Administrator
Posty: 16907
Rejestracja: czwartek 15 lis 2012, 11:11
Lokalizacja: Carlton
x 1085
x 540
Podziękował: 17150 razy
Otrzymał podziękowanie: 24207 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: songo70 » środa 06 wrz 2017, 08:48

ponoć odnaleziono Exalibura- no tak nowy król Albionu nadchodzi Dużymi krokami..
https://www.rt.com/uk/402132-excalibur- ... ign=chrome
Obrazek
0 x


"„Wolność to prawo do mówienia ludziom tego, czego nie chcą słyszeć”. George Orwell. "
Prawdy nie da się wykasować

Awatar użytkownika
św.anna
Posty: 1451
Rejestracja: środa 24 sie 2016, 12:41
x 87
x 119
Podziękował: 2624 razy
Otrzymał podziękowanie: 3256 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: św.anna » sobota 07 paź 2017, 00:06

Rzeźby Jakuba Hadrava to chyba największa atrakcja turystyczna małej czeskiej wioski Łukova. Stoi tam opuszczony XIV-wieczny kościół św. Jerzego, a w nim artysta w ławkach umieścił gipsowe sylwetki duchów...
Niezła sztuka

https://www.youtube.com/watch?v=3QJ8YvjQnfY
0 x



Awatar użytkownika
św.anna
Posty: 1451
Rejestracja: środa 24 sie 2016, 12:41
x 87
x 119
Podziękował: 2624 razy
Otrzymał podziękowanie: 3256 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: św.anna » piątek 13 paź 2017, 21:37

Ci zwariowani mnisi i ich latające maszyny. Franz Ignatz Jäschke, "latający mnich" z Czerwonego Klasztoru.

Niedaleko wyniosłych Trzech Koron, nad zimnym Dunajcem leży Červený Kláštor. W tej niedużej mieścinie słowackiej między Pieninami i Magurą Spiską rolę głównej atrakcji turystycznej odgrywa dawny klasztor kartuzów i kamedułów. Już samemu jego powstaniu towarzyszy opowieść o śmierci i pokucie, o której za chwilę Wam opowiem, ale największa z okolicznych legend związana jest z pewnym człowiekiem, który przybył tu około 1756 roku, przybrawszy imię zakonne Cyprian.

Obrazek
kadr z filmu Legenda o Lietajúcom Cypriánovi w reżyserii Mariany Čengel-Solčanskiej (Magic Seven Slovakia)

Według jednej z krążących po Pieninach historii brat Cyprian skonstruował mechanizm do latania, dzięki któremu sfrunął z wierzchołka Trzech Koron na dziedziniec klasztoru. Miał za to zostać srogo ukarany, a jego wynalazek publicznie spalony. Dziś postaramy się przyjrzeć legendzie i zbadać ją tak, jak utalentowany mnich badał okoliczną przyrodę. Po części systematycznie i poważnie, po części poetycko i raczej mniej poważnie.

Obrazek
Trzy Korony widoczne od strony Czerwonego Klasztoru

Niektóre z wersji legendy o latającym mnichu mówią o locie aż nad Morskie Oko (stąd tatrzański Mnich, brat Cyprian miał być zamieniony w kamień za sprzeciwianie się woli boskiej, bo ludzie z natury nie latają). Jak było, czy też raczej jak nie było, nie dowiemy się na pewno nigdy. Sprawę zaistnienia takich wydarzeń, jak niesamowity lot ze szczytów gór, rozstrzygają braki w historycznych źródłach, ale już z tym, że ktoś mógł, konstruując swoje wynalazki, wyprzedzać swoją epokę, można sobie podyskutować bez konkretnych danych. Opowieść, oczywiście, trafiła również do literatury i kina. Z rzeczy świeżych: w 2008 roku nakręcono film oparty na legendzie o bracie Cyprianie (Legenda o Lietajúcom Cypriánovi w reżyserii Mariany Čengel-Solčanskiej), w którym silnie obecny jest wątek winy, kary i odkupienia. O ile sam film nie jest szczególnie udany (polecam jednak, bo jest po prostu ładny), o tyle to moralizujące podłoże opowieści jest bardzo ciekawe, bo musicie wiedzieć, że samo istnienie klasztor zawdzięcza właśnie zbrodni i karze.


W odosobnieniu, czyli historia na marginesie

Węgierski magnat, Kokosz Berzewicz/Brezowicz, syn Rikolfa, ufundował klasztor w 1319 roku. Istnieją dokumenty sądowe z Lewoczy potwierdzające, że zrobił to w ramach pokuty. Razem ze swoimi towarzyszami dopuścił się zabójstwa innego możnego, Chyderyka Fridricha z Gyorgów. W ramach kary Kokosz miał założyć 6 klasztorów i zamówić w nich 4000 mszy za duszę zamordowanego. Na klasztor przeznaczono popłuże ze wsi Lechnica, stąd przez długi czas klasztor nazywany był Klasztorem Lechnickim. Wspierali go władcy polscy i krakowscy mieszczanie. Na samym początku mieszkali w nim kartuzi. Z czasem przyjęła się nazwa Czerwony Klasztor ze względu na ceglane ościeżnice i żebrowania sklepień w tym kolorze.

Obrazek

Tryb życia zakonników, o którym możemy się dowiedzieć, zwiedzając klasztor, był bardzo ascetyczny. Izolowali się od świata zewnętrznego, aby skupić na przeżyciu kontemplacyjnym, pościli (trzy razy w tygodniu o chlebie i wodzie) i milczeli (nazywano ich nawet niemymi mnichami). Zakonnicy ponadto przestrzegali w większości wegetariańskiej diety (ryby z Dunajca, na połów których otrzymali specjalne pozwolenie, podawano jedynie najciężej fizycznie pracującym oraz chorym). Nawet jajka i ser traktowane były jako szczególny posiłek, podawany przy takich okazjach jak wybór przeora. Ze wspólnej jadalni korzystano jedynie w niedzielę i święta, a zazwyczaj posiłki przygotowywano samodzielnie w celach. Co ciekawe, jedyną osobą, która była zwolniona z reguły milczenia był właśnie kucharz, który również pilnował klasztoru i pełnił funkcję łącznika ze światem zewnętrznym. Zgiełk świata nie docierał do Czerwonego Klasztoru, ulokowanego w malowniczym zakątku gór, w miejscu cichym i spokojnym. W uporządkowanym, małym świecie klasztoru każdy miał swoje miejsce. Bracia (fratres), mnisi bez święceń, zajmowali się dbaniem o sprawy gospodarcze zgromadzenia i przeznaczono dla nich część zabudowań, gdzie mogli żyć bardziej gromadnie. Ojcowie (patres), którzy mieli święcenia kapłańskie, zamieszkiwali wydzieloną część klasztoru, gdzie mieli osobne cele sprzyjające pustelniczemu stylowi życia. Dzień miał ściśle wyregulowane pory przeznaczone na modlitwę, kontemplację, odpoczynek i pracę intelektualną. Ta ostatnia miała bardzo duże znaczenie dla mnichów ze święceniami. Ojcowie nie mogli pracować jako kaznodzieje, więc Słowo Boże musieli głosić w inny sposób. Ich praca skupiła się więc na księgach, które przepisywali. "Pokarmem duszy" dla zakonników były jednak nie tylko pisma "nabożne". Pamiętajmy, że w średniowieczu oraz w czasach już nowożytnych to właśnie klasztory były często ośrodkami kulturalnymi, gdzie przechowywano i pielęgnowano ówczesną wiedzę. I tu przechodzimy do sedna, bo poza fascynującą dziedziną alchemii i astrologii, którymi zajmowali się zakonnicy (tak, wiem, że wiele osób dziwi fakt, że w Kościele zajmowano się takimi, dziś uchodzącymi za zagrożenia duchowe dla katolicyzmu, rzeczami), czasami mieli oni do czynienia z tym, co dziś nazywamy nauką. To właśnie na tej podstawie wysnuto podejrzenia, że legenda o latającym bracie Cyprianie może mieć w sobie ziarenko prawdy i wykorzystano to chociażby we wspomnianym przeze mnie filmie.

Obrazek

Film ukazuje również kontrast, jaki rysował się pomiędzy ukrytą w górach, zakonną sielanką, a światem zewnętrznym. Gdy rzeczywistość poza klasztorem wkraczała na jego dziedziniec, robiła to z wielkim hukiem. Realia historyczne nieraz dały boleśnie o sobie znać temu zaciszu. Już pod koniec średniowiecza, w latach 30. XVI wieku klasztor został spustoszony podczas wojen husyckich. Dopiero po trzydziestu latach chaosu, podczas których niedaleko klasztoru miał warownię jeden z husyckich przywódców, odbudowano klasztor. Ponowny upadek miał miejsce, gdy pojawiły się w Europie wpływy reformacji, a w Królestwie Węgier wewnętrzne niepokoje. Klasztor musiał wyprzedać niedawno zdobyte zaplecze gospodarcze. W 1545 roku padł ofiarą napaści załogi z zamku w Niedzicy. Mnisi zaczęli opuszczać klasztor, a około dwadzieścia lat później rozwiązano zakon kartuzów na tym terenie. Już w 1569 roku klasztor przeszedł w świeckie ręce. W roku 1625 właścicielem stał się Paweł Rakoczy, następnie klasztor sprzedano arcybiskupowi Nitry, Matiaszowskiemu (Ladislav Mattyasovszki z Merkušovĕc) i tak odzyskał go Kościół. Planowano ponowne osadzenie tu kartuzów, ale ostatecznie klasztor oddano do użytku zakonowi kamedułów. Kongregacja kamedulska Monte Corona, dzięki której klasztor znów w posiadanie wzięła społeczność kierująca się surowymi, pustelniczymi regułami życia, zadbała o przebudowę zabudowań w stylu barokowym, które możemy podziwiać do dziś. Odnowiono wejście do klasztoru i kościół, do którego dobudowano wieżę, stworzono zewnętrzny dziedziniec gospodarczy, gdzie znajdowała się gospoda dla pątników, stajnie, studnia, wozownia, słodownia, a dziś można posiedzieć sobie z niezłym słowackim piwem. Mnisi zajmowali się nie tylko księgami, ale również rolnictwem i zielarstwem (leczeniem chorych, uprawą ziół i sporządzaniem leków). W wyniku historycznych przetasowań już w 1860 roku klasztor był zupełnie zrujnowany, ale dorobek kulturalny mieszkających tu kamedułów się zachował. W latach 1745- 1772 działało tu Professorium, teologiczna uczelnia dla kamedułów. Prowadził tu swoje badania Romuald Hadbavny, który był archiwistą i bibliotekarzem. Zajmował się on religioznawstwem i językoznawstwem , a współcześnie uważany jest za autora pierwszego przekładu Pisma Świętego na język słowacki. Oczywiście, najsławniejszym uczonym mnichem jest brat Cyprian, który rzekomo stworzył latającą maszynę.

Ze Śląska w Pieniny, czyli szalony mnich

Co o nim wiemy? Frater Cyprianus urodził się 28 lipca 1724 roku w Polkowicach na Śląsku (jest to data zapisana przy chrzcie). Zmarł najprawdopodobniej w Czerwonym Klasztorze w 1775 roku. Według metryki chrztu jego świeckie nazwisko brzmi Jäschke, chociaż do niedawna używano przekręconego Jaisge/Jajge. Dopiero w latach 80. XX wieku doktor botaniki Zofia Radwańska-Paryska odnalazła w Archiwum Archidiecezjalnym Wrocławia dokumenty świadczące o tym, że brat Cyprian był synem mieszczanina, mistrza krawieckiego Josefa Jäschkego. Zanim przybył do klasztoru odbył już studia medyczne i trafił do klasztoru właśnie jako medyk. Zakonnikiem został w 1753 roku, składając śluby w kamedulskim klasztorze Zaborie při Nitře. Już wtedy uważany był za osobę wybitnie wykształconą i utalentowaną - uczył się we Wrocławiu, Brnie, Częstochowie i we Włoszech. Znał języki polski, słowacki, niemiecki i łacinę. Trzy lata po ślubach zakonnych przeniesiono go do Czerwonego Klasztoru. Jako mnich spełniał różne posługi dla klasztoru, był pielęgniarzem, kucharzem, cyrulikiem. Malował i wyrabiał zwierciadła. Leczył współbraci oraz okolicznych mieszkańców. Przede wszystkim jednak był aptekarzem i botanikiem i tej ostatniej dziedzinie zawdzięcza sławę, która nie ma nic wspólnego z legendami. Na lata jego przebywania w klasztorze datuje się istnienie apteki, która zyskała rozgłos na całych Węgrzech. Była to jedna z najstarszych aptek w Europie Środkowej. Brat Cyprian zajmował się prawdopodobnie alchemią, jak pamiętamy w Czerwonym Klasztorze istniała taka tradycja. Najwybitniejszym jego, potwierdzonym źródłami, dziełem jest zielnik z 1766 roku (obecnie do obejrzenia w Muzeum Nauk Przyrodniczych Słowackiego Muzeum Narodowego w Bratysławie). Skatalogował w nim 283 rośliny z Pienin i Tatr oraz te sprowadzone z innych obszarów. Praca botaniczna wiązała się z licznymi wędrówkami po górach. Brat Cyprian poznał wschodnie Tatry Wysokie, Tatry Bielańskie oraz Pieniny i okolice.

O tym jakie poglądy miał Cyprian, a nawet jaki był, możemy się dowiedzieć właśnie z jego zielnika. Na samym początku pisze on o swoim podejściu do medycyny i przyznaje, że nie jest fanem współczesnej mu nauki lekarskiej, wykładanej zgodnie z obowiązującymi w Kościele przekonaniami. Na kartach zielnika znajdziemy ślady zainteresowań alchemicznych Cypriana (w XVIII wieku nadal interesowano się alchemią, jako poprzedniczką chemii, ale przypisywano jej też znaczenie głębszej wiedzy o wszechrzeczy, co przejęły teorie związane z alchemią już w późniejszych okresach). Do właściwego zielnika dołączył Cyprian uwagi medyczne związane z lekarską i apteczną praktyką. W ramach ciekawostki warto wspomnieć, że przedstawił też ironicznie życie klasztoru, na przykład, pisał o jedzeniu nieświeżych ryb, malowaniu nóżek gęsiom i kaczkom, żeby mogły posłużyć za dziczyznę w piątek, bo dziczyzna była uznawana za postny posiłek. Nie wstydził się również przyznać do typowych dla epoki przesądów: wiary w to, że wodę do lekarstw należy pobierać pod prąd rzeki, a określone zioła mają wyjątkową moc. Zwłaszcza przy zapiskach dotyczących roślin widać, jak łączono wtedy wiedzę zielarską z praktykami magicznymi. Musimy pamiętać o tym, że w czasach nowożytnych nawet próby racjonalnej/przednaukowej systematyzacji roślin leczniczych były oparte na tym, co dziś antropologowie nazywają myśleniem magicznym. Popularna teoria sygnatur Paracelsusa mówi o leczeniu w oparciu o tajemnicze powinowactwo między roślinami i organami/schorzeniami (rośliny czerwone związane z krwią itd.).

A jak to było z tym lataniem? Sprawa nie jest prosta, bo braki w dokumentach związanych z tą historią nie ułatwiają wyobrażenia sobie, co właściwie miało stać za legendą, jaki rodzaj wiedzy, wynalazek. Według opowieści, w której to ludzie, a nie Bóg, karzą mnicha za niecne latanie, jego wyczyn został uznany za diabelską sztuczkę. Skonstruowany przez niego aparat został publicznie spalony, a sam mnich zabrany siłą z górskiego rejonu na niziny. To miałoby tłumaczyć dlaczego nie zachowały się wzmianki o locie w zapiskach Cypriana i klasztoru. Problem w tym, że ta akurat część legendy brzmi bardzo mało wiarygodnie. Znając zamiłowanie mnichów do nauki, raczej nie weźmiemy poważnie takiego zabobonnego strachu przez konstruowaniem wehikułu latającego. W historii kultury europejskiej nie istnieje również tradycja szczególnego lęku przed takimi machinami w porównaniu z innymi nie do końca zrozumiałymi praktykami. Jeśli lotnicy kończyli źle, to zazwyczaj powodem był wypadek. Za diabelskie, kończące się nawet i stosem, działania uchodziły raczej zainteresowania z obszaru wiedzy medycznej. Nawet za niewinne ziołolecznictwo można było zostać uznanym za przyjaciela diabła. Cyprian zajmował się tymi rzeczami i za nie nikt go o powiązania z diabłem nie posądzał. Ponadto jesteśmy już w XVIII wieku, a głowy Kościoła zazwyczaj są wykształcone, światowe i nawet chętnie łożą na różne pomysłowe wynalazki. Najbardziej fascynująca jest nie tyle sama legenda, bo przecież o takie cudowne opowieści nietrudno, co to, że brzmi ona jednak na tyle prawdopodobnie, żeby prowokować współcześnie do zastanowienia nad możliwością zbudowania machiny przez Cypriana. Fragmentu o mnichu zamienionym w skałę możemy wysłuchać z przyjemnością przy grzańcu i ognisku, będzie to bajanie. Ta część jednak, w której mowa o konstrukcji wehikułu do latania wygląda, jakby wymyślił ją Dan Brown. Współcześnie jesteśmy skłonni do tego, żeby przypisywać różnym postaciom historycznym wiedzę wyprzedzającą swoją epokę. Sądzi się, że nie znamy do końca losów różnych wynalazków czy idei, które krążyły po Europie. Trudno sobie wyobrazić, żeby niewykształcona ludność, przed upowszechnieniem się awiacji, miała sama wpaść na pomysł z latającą machiną i snuć sobie na ten temat opowieści. Skąd u zwykłego ludu, często nawet niepiśmiennego, pomysł, że mnich miałby wymyślić latający wehikuł? Jest prawdopodobne, że od samego mnicha.

Obrazek
kadr z filmu Legenda o Lietajúcom Cypriánovi w reżyserii Mariany Čengel-Solčanskiej (Magic Seven Slovakia)

Po pierwsze i najważniejsze, trzeba założyć, że podstawą dla legendy mogła być charyzmatyczna osobowość Cypriana, jego "renesansowy" umysł, bez względu na to czy latał czy nie. Nazywano go według tradycji Tausendkünstlerem, znawcą tysiąca sztuk. Wiemy już, że zajmował się z powodzeniem licznymi dziedzinami. Według legendy w ramach swoich studiów przyrodoznawczych, mając szczególnie na uwadze wiedzę medyczną, Cyprian troszczył się o ranne ptaki. Mając okazję do obserwacji, zajmował się budową ptasich skrzydeł. W wypadku umysłu skłonnego do skupienia i naukowej wytrwałości, a sukces apteki Cypriana i jego zielnik świadczą o zdolnościach w tym kierunku, nie trzeba czekać długo na wybuch fascynacji w tak dogodnych warunkach. Jak wiemy, możliwość lotu interesowała ludzi od bardzo dawna. O ile w skonstruowanie machiny, która rzeczywiście poleciała, można wątpić, to realne zainteresowanie tematem jest jak najbardziej możliwe. Jego badania mogły się wydawać tajemnicze i nieprzeciętne nawet dla współbraci, co dopiero dla niewykształconych ludzi, a jednocześnie jakieś podstawy tych badań, zainteresowanie możliwością budowy machiny mogły wypłynąć poza mury klasztoru. W ten sposób można wyjaśnić jak okoliczna ludność utkała legendę o latającym mnichu. Może nawet robił on jakieś nieudane próby i może jego przełożeni wyrazili swoją niechęć, może przerażał swoim entuzjazmem okolicznych mieszkańców? Tyle w zupełności wystarczy do powołania cudownej opowieści do życia

Obrazek

Sen o lataniu, czyli samoloty staropolskie

W filmie z 2008 roku pewne znaczenie (znacznie mniejsze niż sugeruje to polski tytuł: Latający mnich i tajemnica da Vinci) przypisano manuskryptom Leonarda. Jak wiemy, słynny renesansowy artysta był też inżynierem i wynalazcą (smutna dla historyka sztuki prawda jest taka, że Leonardo stworzył więcej projektów technicznych niż prac ściśle artystycznych). Na punkcie latania miał przez jakiś czas prawdziwego fioła. Stworzył działający spadochron i niedziałający helikopter oraz szkice przedstawiające lotnie i skrzydła machiny wzorowane na budowie skrzydeł nietoperza. Swoje pomysły czerpał z obserwacji przyrody, podobnie jak Cyprian, musiał obserwować ptaki czy owady i analizować ich zdolność lotu. Doszedł do wniosku, że stworzenia latające latają dzięki prawom matematycznym, a więc nie istnieje naturalna przeszkoda dla ludzi, wystarczy wykonać odpowiednie obliczenia. Pragnął skonstruować wehikuł z mechanicznymi skrzydłami. Szczególnie fascynowała go budowa skrzydeł nie ptaka, ale nietoperza, a konkretnie funkcja błony. Wykonywał modele z papieru i z wosku, a w końcu postanowił zrobić test swojej maszyny latającej. Wypadł on prawdopodobnie niepomyślnie. Historia jest o tyle ciekawa, że mowa w niej o uczniu Leonarda, o którym się nie pamięta i z chęcią przyłożę się do przywrócenia tej pamięci, bo przepłacił on tę próbę śmiercią. Testy Leonarda poprzedzał inny wypadek z lataniem, który zakończył się "jedynie" połamaniem nóg. W tych czasach żył Giarolamo Cardano, dzięki dziełu którego, De suptilitate, wiemy, że wtedy to dokonano jedynie dwóch prób lotu człowieka (zastosowania w praktyce znanej ówcześnie teorii). Obu nieudanych. W roku 1503 krążyły po Peruggi opowieści o eksperymencie Giovanniego Battisty Dantiego, który miał uświetnić ślub Bartolomea da Alviano. Uczony próbował wykonać lot ze szczytu wieży katedralnej Santa Maria della Virgine za pomocą wielkich skrzydeł. Cała przygoda zakończyła się upadkiem na nawę boczną, co uratowało mu życie. Da Vinci wyciągnął z tej cudzej próby wnioski teoretyczne i zabrał się za budowę maszyny. Wybrał też miejsce eksperymentu, stoki Monte Cecerre w pobliżu Fiesole. Dziś nie wiemy, czy ten test odbył się rzeczywiście, ale istnieje opowieść o tym, że na podobną próbę odważył się uczeń Leonarda, Tomasso Massini de Peretola. Włoski historyk Nardini twierdzi, że po skoku konstruktor-pilot przez chwilę faktycznie leciał, potem jednak się rozbił. Wydaje się nieco wątpliwe, żeby mnich Cyprian był lepszym wynalazcą niż Leonardo, ale spokojnie można dać mu szansę jako poszukiwaczowi, skoro wiele osób próbowało tego przed nim i po nim.

Wynalazek, który przypisuje się bratowi Cyprianowi, mógłby bardziej przypominać lotnię niż maszynę z mechanicznymi skrzydłami. Jak już napisałam, Leonardo zaprojektował udany spadochron, którego skuteczność przetestował skoczek Adrian Nicholas w 2000 roku. Równie pomyślną próbę przeprowadzono z użyciem projektu lotni z lat 1478-80 (próba lotu wykonana przez Judy Leden).

Obrazek
projekty mechanicznych skrzydeł Leonarda

Projekt Leonarda zakładał, że skrzydła będą rozpięte na siatkowym szkielecie, a ogon będzie rozpościerał się wachlarzowato jak u ptaków. Lotnia miała również mechanizm sterowniczy. Leonardo, tworząc swoje projekty techniczne często, jak inni wynalazcy epoki (Leonardo wcale nie był znów takim wyjątkiem, o czym powszechnie raczej się nie mówi), sięgał często po opisy machin wykonywanych w starożytności. Sprawa lotu człowieka była na przestrzeni wieków poruszana wielokrotnie. W czasach bliższych Leonardowi, w XIII wieku Bacon donosił o wynalazkach służących do latania. Zagadnieniem zajmowali się XV i XVI-wieczni inżynierowie włoscy. Sam Leonardo, pomimo niepowodzeń w budowie machiny, nigdy nie zrezygnował ze studiów na ten temat. Badał lot ptaków, zastanawiały go takie kwestie, jak równowaga w locie, własności powietrza, opór. Praca nad stworzeniem aparatu do latania trwała w następnych stuleciach i chociaż dziś mówi się przede wszystkim o pierwszym locie balonem, trzeba pamiętać, że zdarzały się już mniej i bardziej udane pomysły.

Obrazek

W siedemnastowiecznej Polsce pojawił się pewien Italczyk. Italczyk wykształcony w Padwie i Wenecji, zajmujący się matematyką, fizyką, architekturą i mapami. Tytus Liwiusz Boratyni (Burattini) podróżując po Europie trafił do Krakowa, gdzie bawił się optyką. Ze sprzętu, który powstawał pod okiem uczonego korzystał Jan Heweliusz, a nazwisko Italczyka znano też na dworze. Wkrótce Boratyni został nadwornym architektem Władysława IV, zajmował się badaniem plam na Wenus i budową pomp wykorzystujących energię wiatru. To jednak zainteresowanie awiacją dziś nas najbardziej fascynuje w tej nietuzinkowej biografii. Boratyni był raczej człowiekiem czynu niż szkiców, czemu dał wyraz również w tym zagadnieniu. Pierwsze próby z aparatami do latania (zbudowanie skrzydła dla człowieka) zakończyły się dla Buratyniego klęską, ale postanowił zbudować maszynę napędzaną siłą mięśni. Już Leonardo próbował stworzyć maszynę, która będzie naśladowała lot ptaków dzięki ruchomym, mechanicznym skrzydłom. Ornitopter Leonarda pozostał jednak z sferze marzeń. Boratyni zaprojektował podobne urządzenie, co pozwoliło mu na sformułowanie wniosków w dziele II volare non e imposible come fin hora universalmente e stato creduto (Latanie nie jest niemożliwe, tak jak to dotychczas powszechnie sądzono). Uznał w nim, między innymi, że możliwe jest latanie za pomocą gazu lżejszego od powietrza. Zdecydował jednak, że to konstrukcja skrzydłowca będzie najbardziej praktyczna, więc w traktacie znalazła się również koncepcja ornitoptera dla dwóch osób, który miał wygląd smoka. Maszynę zaprojektowano tak, aby nie tylko latała, ale również lądowała zarówno na lądzie, jak i wodzie. Miała cztery skrzydła nośne i dwa zapewniające napęd, połączone synchronizującym mechanizmem. Energię potrzebną do lotu miała wytworzyć siła ludzkich mięśni (stąd dwóch pasażerów, którzy mieli pracować na zmianę). Przewidziano wykonanie kadłuba z drewna, fiszbin i płótna oraz wyrzutnię spadochronu. Oczywiście, na stworzenie maszyny potrzebne były fundusze. Wynalazca wykonał więc funkcjonalny model o długości 1,5 metra. W 1648 roku, wedle relacji, dokonano na warszawskich błoniach prezentacji przed królem. W roli pilota, a w zasadzie raczej pasażera wystąpił, zapewne przerażony, kot. Druga prezentacja zakończyła się porażką, bo zawiódł oparty na sprężynach mechanizm napędowy (sprężyny połączone ze skrzydłami za pomocą systemu kół i dźwigni). O losie kota nic mi nie wiadomo. Już wcześniej podobną maszynę zaprezentowali Francuzi (d'Esson z Reims) i nawet pojawiły się wątpliwości dotyczące oryginalności pomysłu Boratyniego (po przesłaniu części kolejnego, rozkładalnego modelu do Francji, wątpliwości rozstrzygnięto na korzyść Boratyniego). Oczywiście, wkrótce w Polsce pojawiły się inne problemy niż latające maszyny i ekscentryczny pomysł Boratyniego nie zdobył fundatora, a on sam nawet zaangażował się finansowo w prowadzone działania wojenne. Maszyna latająca Boratyniego wspominana jest przez Christiaana Huygensa, Marina Mersenne'a, Gillesa Robervala, Theodore'a Haaka, Johanna Joachima Bechera (najwięcej wzmianek o maszynie Boratyniego znajduje się właśnie w pracy Bechera z 1682 roku.), więc była znana w świecie nauki. Wzbudziła w Europie duże zainteresowanie i zainspirowała nawet Cyrana de Bergeraca (żyjącego naprawdę poetę, a nie postać z komedii Rostanda). Maszyna Boratyniego nie sprawdziłaby się w rzeczywistym locie z człowiekiem na pokładzie z powodu przeszkód technicznych i aerodynamicznych, chociaż relacje Bergeraca i Bechera mówią co innego. Możliwa była jednak budowa latającego modelu i same badania nad lotem. Patrząc na to szerokie tło, nie wydaje się wcale niczym nieprawdopodobnym możliwość badania też przez mnicha z Czerwonego Klasztoru w XVIII wieku zagadnienia latających aparatów i mechanicznych skrzydeł. Nie mamy pojęcia jakie właściwie były okoliczności jego śmierci, chociaż zazwyczaj podaje się jako miejsce Czerwony Klasztor (co jest niezgodne z tezą o wygnaniu mnicha, w której jest mowa nawet o lochu na Węgrzech). Obok legendy o tym, że zginął z rąk Świętej Inkwizycji, hipoteza, że miał miejsce jakiś lotniczy wypadek z jego udziałem wcale nie brzmi mniej prawdopodobnie.

U źródeł fantazji, czyli nawet nie potrzebujemy skrzydeł

Wiemy już, że brat Cyprian mógł pracować nad zagadnieniem maszyny latającej, ba, jest prawdopodobne, że robił w tym zakresie jakieś eksperymenty. Powstaje jednak pytanie czy legenda powstała w czasach, gdy faktycznie wiedza o maszynach latających musiała być wśród ludu zapośredniczona jakoś przez badania mnicha czy legenda jest tylko produktem turystycznym. Sprawa doskonale znana antropologom. W XIX/XX wieku lud wiejski, podobnie jak tzw. (wtedy) ludy prymitywne, czasami nabierał zbieraczy folkloru. Powiedzmy sobie szczerze, nie jest łatwo skłonić człowieka do tego, żeby zdradził swoje prawdziwe wierzenia, zwłaszcza, jeśli pyta je o nie obcy i jeśli tego obcego uważa on za uprzywilejowanego, wobec którego czuje się gorszy. Społeczności badane przez antropologów, odwiedzane przez turystów często też tworzą zestaw zachowań, elementów wyglądu, prezentowanych opowieści, które "sprzedaje się" badaczom i gościom z zewnątrz. W wypadku mnicha Cypriana mamy jednak do czynienia z realną legendą, która powstała w krótkim czasie po jego śmierci, a nie jedynie dobrze sprzedającą się, awanturniczą opowiastką.

Po pierwsze, sam motyw latania w cudownych opowieściach jest na tym terenie dobrze zakorzeniony. Mieszkańcy Spisza znają opowieści o Gasparku, handlarzu win z Lubowli, który latał na swoim siwku. Po drugie, znamy konkretne daty i nazwiska osób odpowiedzialnych za życie tej legendy. W tekście pochodzącym z 1760 roku mowa jest o tym, że uczony ze słowackiej Řimávskej Soboty znajdował się na rynku w Spiškej Bĕlej, gdzie arcybiskup Nitry, Ladislav Mattyasovszki z Merkušovĕc kazał spalić "diabelski wóz". W tym fragmencie tekstu wspomina się też o autorze aparatu do latania, bracie Cyprianie z Lechnickiego Klasztoru, o tym, że wcześniej nazywano go Vogelbergiem i wywieziono go w miejsce, gdzie nie będzie widział gór, które go sprowokowały do takich pomysłów. Zapiski mówią więc o ukaraniu mnicha i pokazowym spaleniu wehikułu. Problem w tym, że nie mają one potwierdzenia w żadnych innych dokumentach i jak pisałam, całe wydarzenie nie wydaje się bardzo prawdopodobne. Tekst ten może jednak świadczyć o tym, że już wtedy narodziła się legenda mnicha i być może faktycznie coś przeskrobał. Na pewno istniała już, gdy zapisywał ją w 1807 roku przeor z Kieżmarku, Krystian Genesisch - przekazał wiadomość o locie z klasztoru na Trzy Korony, nie podając przy tym żadnych wątpliwości co do autentyczności przekazu. Znana dziś wersja legendy z fantastycznymi wątkami aniołów, diabelskich sztuczek, motywem zwierciadła z odbiciem kobiety nie jest ludową fantazją, ale tworem spiskiego poety, który pisał opowiadanie i balladę pod wpływem niemieckich romantyków. Pod koniec XIX wieku legenda stała się szczególnie żywa i w jednej z gazet zamieszczono artykuł zawierający nawet rysunek techniczny rzekomego wynalazku. Pamiętajmy jednak, że podobne legendy o latającym wehikule pojawiają się, dzięki różnym źródłom, na przestrzeni wieków i w całej Europie. Zazwyczaj związane są one z zapiskami ludzi uczonych, ale czasami stają się legendą regionalną. W Szwabii również znany jest latający mnich, Kasper Mohr z klasztoru premonstrantów w Schufenried. Jego wynalazek, skrzydła, przechowywano w klasztornej bibliotece, istniało też malowidło ścienne przedstawiające latającego mnicha. Józef II w latach 1786-88 skierował do Lechnicy osadników niemieckich i możliwe, że jakieś elementy legend szwabskich wymieszały się z tutejszymi przekazami. Najciekawsze jest jednak powinowactwo tragicznych losów dziewiętnastowiecznego ludowego rzeźbiarza Jana Wnęka, który również próbował latać w czasie, gdy legenda o mnichu Cyprianie zaczynała nabierać więcej życia. Myślę, że "chłopskiemu Ikarowi" poświęcę więcej uwagi w innym wpisie, bo postać jest niezwykle interesująca i nie ma sensu pisać o nim tylko, nomen omen, przelotnie.

źródła:
Urszula Janicka-Krzywda, Legendy Pienin, Kraków 1996
Nicholl Ch., Leonardo da Vinci, Lot wyobraźni, Warszawa 2006, Wyd. W.A.B
http://www.wilanow-palac.pl/
http://kpbc.ukw.edu.pl/dlibra/plain-content?id=86026
http://www.muzeum.sk/default.php?obj=muzeum&ix=gmm
http://www.muzeumcervenyklastor.sk/
https://www.bl.uk/collection-items/leon ... i-notebook

Zdjęcia regionu i Czerwonego Klasztoru pochodzą z mojego prywatnego albumu.
http://absyntowawrozka.blogspot.in/2017 ... ajace.html
0 x



Frodo1988
Posty: 5
Rejestracja: czwartek 05 sty 2017, 09:38
Otrzymał podziękowanie: 2 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: Frodo1988 » wtorek 31 paź 2017, 18:24

Zainteresował mnie opuszczony kościół w Czechach, gdzie dokładnie znajduje się?
0 x


www.adaso.pl

Awatar użytkownika
Thotal
Posty: 7359
Rejestracja: sobota 05 sty 2013, 16:28
x 27
x 249
Podziękował: 5973 razy
Otrzymał podziękowanie: 11582 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: Thotal » piątek 03 lis 2017, 10:02

bardzo ciekawe... :)

https://www.youtube.com/watch?v=VfVlowkoFGg




Pozdrawiam - Thotal :)
0 x



Awatar użytkownika
św.anna
Posty: 1451
Rejestracja: środa 24 sie 2016, 12:41
x 87
x 119
Podziękował: 2624 razy
Otrzymał podziękowanie: 3256 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: św.anna » środa 08 lis 2017, 23:36

Chyba nie ma na forum wątku o rzeźbie, więc wstawiam jako ciekawostkę:

Antonio Corradini, czyli jak zmienić marmur w muślin

Gdy pierwszy raz patrzymy na rzeźbę Antonio Corradiniego zatytułowaną Skromność, mamy mieszane uczucia. Powodów, które wprowadzają nas w stan niepewności jest wiele, warto wymienić przynajmniej te, które są zazwyczaj wspólne wszystkim, którzy po raz pierwszy podziwiają kamienną pracę włoskiego rzeźbiarza. Gdy patrzymy na nagrobkowy pomnik Cecylii Gaetani dell’Aquila mamy wątpliwości, czy dzieło zrobione jest faktycznie z marmuru. Trudno nam uwierzyć, że można tak mocno oddzielić kwestię użytego materiału od tego, co sama rzeźba przedstawia. Wydaje się po prostu niemożliwe, by artysta mógł w kamieniu przedstawić tego rodzaju zwiewność, delikatność i nastrój. Patrząc na nagą kamienną kobietę, jakby okrytą mokrym muślinowym materiałem, mamy wrażenie, że zaraz się poruszy, że pod welonem kryje się zastygłe na chwilę w kamiennym geście prawdziwe ciało kobiety, dobrze zbudowanej i ponętnej.

Obrazek
Antonio Corradini Skromność, kaplica Sansevero, Neapol

Delikatność i nieprawdopodobny realizm wykonania rzeźby zdaje się przeczyć temu, że jest ona wykonana z ciężkiego i bezkształtnego bloku marmuru. Pod doskonale wymodelowanym z kamienia welonem widać każdy detal kobiecego ciała, wydaje się, że artysta osobno wyrzeźbił półprzeźroczysty welon, który następnie, w sobie tylko znany sposób, połączył z posągiem wzorowanym na kanonach antycznej rzeźby. Tak jednak nie jest. Welon i postać kobiety wykonane są z jednej bryły kamienia.

Obrazek
Antonio Corradini Skromność, kaplica Sansevero, Neapol

Kolejna wątpliwość, którą wzbudza rzeźba, dotyczy jej przeznaczenia i samej nazwy. Musiało być sporo przewrotności, zuchwałości i przekory we włoskim artyście, by tak frywolną rzeźbę zatytułować Skromność i wyeksponować ją jako część rzeźby nagrobkowej. Patrząc na nią z pewnością nie mamy skojarzeń związanych z marnością życia ludzkiego, przemijaniem czy śmiercią. Raczej mamy ochotę kamienną kobietę dotknąć, by przekonać się, czy cienką tkaninę dałoby się z niej ściągnąć. W stojącej postaci przeczuwamy dokładnie coś odwrotnego niż Skromność, widzimy raczej zalotną, doskonale grającą swą kobiecością postać, która jest w pełni świadoma swego atutu, jakim jest jej uroda. Kamienna kobieta kusi gestem, pozą, strojem, frywolnością. Pamiętam, że gdy pierwszy raz oglądałem rzeźbę w Neapolu, usłyszałem obok ściszony głos kogoś z polskiej wycieczki: „Jakby do naszych kościołów powstawiali takie rzeźby, to od razu więcej wiernych by było i kazanie by się jakoś lepiej znosiło, siedząc obok i patrząc…”

Obrazek
Antonio Corradini Skromność, kaplica Sansevero, Neapol

Pikanterii dodaje ponadto fakt, że sportretowana w rzeźbie nagrobkowej Cecylia Gaetani była matką słynnego alchemika Raimondo di Sangro. Gdy rzeźba była gotowa i stanęła w kaplicy, podobno książę alchemik, stojąc obok posągu swej matki, potrafił odtworzyć cud krzepnięcia i przechodzenia w stan płynny krwi św. Januarego. Wedle relacji mieszkańców Neapolu nocami z kaplicy dochodziły dziwaczne dźwięki i błyskały kolorowe światła, słychać było kamienne kroki. Przez wiele lat, czy to na skutek legendy, czy plotki, kaplicę omijano, twierdząc, że rzeźba jest przeklęta, gdyż nocą ożywa i schodzi z postumentu, spacerując po kaplicy.

Autor rzeźby, Antonio Corradini tworzył w XVIII wieku w stylu rokoko. Swą przygodę z rzeźbą rozpoczął w wieku czternastu lat, a gdy osiągnął wiek lat trzydziestu, był u szczytu sławy. Jako nadworny artysta przygotowywał rzeźby w letnim ogrodzie cara Piotra Wielkiego w Sankt Petersburgu, pracował też w Niemczech, oraz w Wiedniu na dworze cesarza Karola VI. Jednak tęsknota za Włochami sprawiła, że porzucił dobrze płatne zlecenia i wrócił do Neapolu. Tam też wykonał swe największe arcydzieła.

Obrazek
Kaplica Sansevero, Neapol

Oprócz wspomnianej Skromności, będącej częścią grobowca, artysta przyjął zlecenie od księcia Sansevero na wykonanie rzeźby Chrystusa do kaplicy książęcej. Wykonując je, Corradini wykorzystał podobny efekt, jak przy rzeźbie kobiety okrytej przeźroczystą materią i ukazał ciało umęczonego Chrystusa przykryte muślinowym welonem.

Sekret tych prac nie polegał wyłącznie na dokładnym modelunku i drobiazgowej obróbce ściernej kamienia. Corradini wielokrotnie odwiedzał kopalnie marmuru w Carrarze, szukając odpowiedniego dla swojej rzeźby rodzaju kamienia. Gdy znalazł już odpowiedni blok, kazał pobrać z niego próbki, sprawdził, czy jest odpowiednio plastyczny i nadaje się do obróbki. Wierzchnia warstwa marmuru, aby możliwe było osiągnięcie zamierzonego efektu, musi być delikatniejsza, wręcz półprzeźroczysta i musi być koloru śniegu.

Obrazek
Antonio Corradini, Giuseppe Sanmartino Chrystus pod całunem, Kaplica Sansevero, Neapol

Pracując nad koncepcją Chrystusa pod całunem, artysta wykonał mnóstwo szkiców, rzutów rzeźby, zrobił obliczenia i przygotował odpowiednie materiały ścierne do finalnego wygładzenia. Niestety, gdy prace były już zaawansowane, w roku 1752 roku, artysta zmarł. Książe Sansevero zlecił wykończenie prac wedle wskazówek Corradiniego. Wybrany do tego rzeźbiarz, Giuseppe Sanmartino, skrupulatnie zastosował się do wskazówek pozostawionych przez poprzednika.

Rzeźba Chrystusa okrytego muślinowym welonem budziła przez lata wątpliwości, co do sposobu jej wykonania. Jedna z hipotez zakładała, że welon został spreparowany z cienkiej siatki pokrytej wapnem gaszonym z domieszką gipsu i dopiero potem okryto nim szczelnie postać Chrystusa, potem artysta tlenkiem węgla w wysokiej temperaturze miał scalić welon z rzeźbą i utwardzić go, nadając mu wygląd marmuru. Widać, tego rodzaju hipotezy nie dawały spokoju pasjonatom rzeźby, gdyż w XX wieku wykonano na polecenie władz Neapolu szczegółową analizę rzeźby z kaplicy Sansevero. Po wykonaniu serii badań z użyciem specjalistycznego sprzętu naukowcy orzekli jednogłośnie: rzeźbę wykonano z jednego bloku marmuru, jakkolwiek trudno w to uwierzyć.

Obrazek
Antonio Corradini, Giuseppe Sanmartino Chrystus pod całunem, Kaplica Sansevero, Neapol

Zarówno Skromność, jak i Chrystus pod całunem zdają się wymykać wszystkim znanym opisom rzeźby. Nie ma takich słów, aby można było oddać nastrój, piękno i genialną technikę rzeźbiarską. Pozostaje nam tylko patrzeć i podziwiać: artyzm, użyty materiał, brawurę, zuchwałość, wyobraźnię i… sportretowaną w marmurze postać.

Autor: Roman Konik / Bydgoskie Centrum Sztuki

http://niezlasztuka.net/o-sztuce/antoni ... -w-muslin/
0 x



Awatar użytkownika
barneyos
Administrator
Posty: 1455
Rejestracja: piątek 04 sty 2013, 08:49
x 24
x 73
Podziękował: 154 razy
Otrzymał podziękowanie: 1893 razy

Re: Ciekawostki

Nieprzeczytany post autor: barneyos » czwartek 09 lis 2017, 17:13

W katedrze Duomo w Mediolanie znajduje się rzeźba św.Bartłomieja, jakby żywcem odartego ze skóry.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek
0 x


======================================================
Nie ma rzeczy niemożliwych, są tylko rzeczy, których na razie nie potrafimy zrobić

ODPOWIEDZ