Witam wszystkich użytkowników tego forum

17.03.23
Forum przeżyło dziś dużą próbę ataku hakerskiego. Atak był przeprowadzony z USA z wielu numerów IP jednocześnie. Musiałem zablokować forum na ca pół godziny, ale to niewiele dało. jedynie kilkukrotne wylogowanie wszystkich gości jednocześnie dało pożądany efekt.
Sprawdził się też nasz elastyczny hosting, który mimo 20 krotnego przekroczenia zamówionej mocy procesora nie blokował strony, tylko dawał opóźnienie w ładowaniu stron ok. 1 sekundy.
Tutaj prośba do wszystkich gości: BARDZO PROSZĘ o zamykanie naszej strony po zakończeniu przeglądania i otwieranie jej ponownie z pamięci przeglądarki, gdy ponownie nas odwiedzicie. Przy włączonych jednocześnie 200 - 300 przeglądarek gości, jest wręcz niemożliwe zidentyfikowanie i zablokowanie intruzów. Bardzo proszę o zrozumienie, bo ma to na celu umożliwienie wam przeglądania forum bez przeszkód.

25.10.22
Kolega @janusz nie jest już administratorem tego forum i jest zablokowany na czas nieokreślony.
Została uszkodzona komunikacja mailowa przez forum, więc proszę wszelkie kwestie zgłaszać administratorom na PW lub bezpośrednio na email: cheops4.pl@gmail.com. Nowi użytkownicy, którzy nie otrzymają weryfikacyjnego emala, będą aktywowani w miarę możliwości, co dzień, jeśli ktoś nie będzie mógł używać forum proszę o maila na powyższy adres.
/blueray21

Ze swojej strony proszę, aby unikać generowania i propagowania wszelkich form nienawiści, takie posty będą w najlepszym wypadku lądowały w koszu.
Wszelkie nieprawidłowości można zgłaszać administracji, w znany sposób, tak jak i prośby o interwencję w uzasadnionych przypadkach, wszystkie sposoby kontaktu - działają.

Pozdrawiam wszystkich i nieustająco życzę zdrowia, bo idą trudne czasy.

/blueray21

W związku z "wysypem" reklamodawców informujemy, że konta wszystkich nowych użytkowników, którzy popełnią jakąkolwiek formę reklamy w pierwszych 3-ch postach, poza przeznaczonym na informacje reklamowe tematem "... kryptoreklama" będą usuwane bez jakichkolwiek ostrzeżeń. Dotyczy to także użytkowników, którzy zarejestrowali się wcześniej, ale nic poza reklamami nie napisali. Posty takich użytkowników również będą usuwane, a nie przenoszone, jak do tej pory.
To forum zdecydowanie nie jest i nie będzie tablicą ogłoszeń i reklam!
Administracja Forum

To ogłoszenie można u siebie skasować po przeczytaniu, najeżdżając na tekst i klikając krzyżyk w prawym, górnym rogu pola ogłoszeń.

Uwaga! Proszę nie używać starych linków z pełnym adresem postów, bo stary folder jest nieaktualny - teraz wystarczy http://www.cheops4.org.pl/ bo jest przekierowanie.


/blueray21

CO2

cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » niedziela 01 mar 2020, 12:58

Ciekawostki o CO2- oczywiście argumenty czasem-bolesne, ale zamieszczam

informacje o jaskiniach psich w Owernii (Masyw Centralny)https://fr.wikipedia.org/wiki/Grotte_du ... %C3%A8res) Polach Flegryjskich https://pl.wikipedia.org/wiki/Psia_grota
  Historie o dwutlenku węglaTłumaczyła Ola JeglińskaTekst (w języku niemieckim) napisał prof. Walter Jensen w ramach projektu Chemol, azaadaptowali Marlene Rau i Andrew Brown  
https://www.scienceinschool.org/sites/d ... polish.pdf  

https://www.focus.pl/artykul/piekielnie ... sca?page=2  
https://www.tajemnice-swiata.pl/tajemnica-jeziora-nyos/  
https://pl.wikipedia.org/wiki/Katastrof ... iorem_Nyos  

https://www.studentnews.pl/s/219/6333-C ... -zlota.htm 
"  być może już za kilkanaście lat CO2 stanie się równie cenny jak ropa naftowa. Możliwa jest sytuacja, iż stężenie tego gazu w atmosferze będzie gwałtownie zmniejszało się ze względu na masowe przetwarzanie CO2 w paliwa płynne,"

https://www.acpco2.com/pl/informacje-o-co2 
 https://www.acpco2.com/pl/przemysl-chem ... uzyciu-co2

https://glospolski.nl/liscie-z-drzew-a- ... plarniany/ 
"  Problem jednak w tym, iż jesienne liście stanowią okresowo jedno z największych źródeł CO2 na naszej planecie. Informacje te potwierdzają nie tylko holenderscy naukowcy, ale również ich koledzy praktycznie ze wszystkich krajów świata.
Parki i lasy liściaste produkują jesienią tyle dwutlenku węgla, iż w ich pobliżu nie ma nawet sensu wykonywać pomiarów, ponieważ wyniki będą znacznie zawyżone."http://urbnews.pl/chodnik-powierzchnia-redukujaca-co2/ https://www.tawernaskipperow.pl/czyteln ... wodka/7763 https://www.acpco2.com/pl/rolnictwo/co2-w-szklarni  
 https://tysol.pl/a31614-Ciekawe-dane-em ... tnie-tyle-
https://tysol.pl/a42788-Lista-swiatowyc ... rym-koncu- https://tysol.pl/a7386-Minister-Szyszko ... dukcji-CO2 https://tysol.pl/a7386-Minister-Szyszko ... dukcji-CO2 https://www.chemicool.com/elements/fact ... oxide.html  
http://adrianvancearchive.blogspot.com/ ... -farm.html 
Farma paliwowa
Patent USA 7,855,061
Adrian Vance
Czy wierzysz, że systemy tak proste jak baseny mogą w ciągu kilku miesięcy zaspokoić wszystkie potrzeby Ameryki?
Nauka mówi nam, że pierwsze zielone rośliny odpowiedzialne za całą ropę naftową były praktycznie identyczne z nowoczesnymi glonami wodnymi. Są to najszybciej rosnące rośliny, które podwoją swoją masę w ciągu 12 godzin przy pełnym świetle słonecznym i wystarczającej ilości CO2. Po śmierci stają się czarnym lepkim, śmierdzącym prekursorem ropy naftowej, która wytworzyła 50 razy więcej ropy naftowej, którą odzyskaliśmy w ciągu 100 lat.
Paleogeolodzy twierdzą, że początkowa atmosfera ziemska na początku wynosiła 12% CO2 i 8% tlenu. Glony morskie zużywały prawie cały CO2 w powietrzu, pozostawiając jedynie ślad, 280 części na milion, ale zwiększyły poziom tlenu o 125%, jednocześnie umieszczając pod dnem morskim wiele gigaton prekursorów ropy naftowej. To, co wzięliśmy z kilku starych dna morskiego, to 2% zdeponowanych, ale podmorskiego wydobycia nie zrobiono. Wszystkie nasze pieniądze naukowe wydaliśmy na Man In Space! Niemniej jednak możemy zastosować ten sam proces, aby rozwiązać nasz problem z paliwem dzisiaj.
Słońce wschodzące w Ameryce ożywi każdego ranka tysiące systemów Farmy Paliw o powierzchni jednego akra. Zero zanieczyszczające paliwa Farmy ™ mogą produkować całe paliwo silnikowe i do ogrzewania domu dla Ameryki po niższych rzeczywistych kosztach niż kiedykolwiek. Zatrzymują ogromne ilości węgla zgodnie z oczekiwanymi prawami. 60% ich produktu jest na stałe uwięzione. Paliwo silnikowe i grzewcze sprzedaje się za równowartość 25 centów za galon w latach sześćdziesiątych bez subwencji rządowych. Rozważania dotyczące uruchomienia Farmy paliwowe mogą być finansowane ze środków prywatnych, ponieważ każda z nich jest zbudowana w oparciu o ten sam opracowany plan, miejmy nadzieję, zatwierdzony przez prawo federalne, do budowy we wszystkich stanach w oczekiwaniu na zatwierdzenie witryny i powiązana z funduszami drogowymi, aby uniknąć blokowania i korupcji biura stanowego i lokalnego. duże farmy paliwowe będą własnością dużych korporacji, aby wytwarzać produkty na eksport, a większość może być w rękach małych lokalnych inwestorów prywatnych, którzy działają niezależnie i wytwarzają produkty dla ogółu społeczeństwa. Będą musieli przestrzegać norm prawnych dotyczących produktów, ale ustalać własne ceny w oparciu o lokalne warunki na wolnym rynku dla produktu. Prosty proces 5H2O + 4CO2 -----> C4H4OH + 6O2 Ogólny lub suma procesu równanie produkcji butanolu z wody i dwutlenku węgla nie może być prostsze. Stanowi to niezbędny, 42% masy, krok w „koniecznym” procesie fermentacji. Chociaż jest to rażące uproszczenie, równanie to jest przydatne w inżynierii systemu, ponieważ pokazuje, ile składników będzie potrzebnych po zsumowaniu z: 6 H2O + 6CO2 ------> C6H12O6 + 6O2

Jednocześnie 58% wychwyconego węgla przechodzi w ciała stałe w cukrze, skrobi, klasach celulozy produktów fotosyntezy, które mogą być stosowane do karmy dla zwierząt, do modyfikacji gleby lub w produkcji. Dwie ostatnie klasy trwale sekwestrują węgiel i oferują inne dochody z procesu; kontrakty na przyszłe dostawy kredytów węglowych dla handlu. Uprawiamy jednokomórkowe glony z dodatkiem dwutlenku węgla zamiast powietrza. Przyspiesza to znacznie proces. Następnie fermentujemy go bakteriami w celu wytworzenia butanolu, schładzamy mieszaninę w celu oddzielenia, dekantujemy i filtrujemy gotowe paliwo bez potrzeby dodatkowego oczyszczania. Proces ten jest niezwykle wydajny w porównaniu z produkcją etanolu. Następnie granulujemy substancje stałe do produkcji żywności dla zwierząt, ryb, paliw lub surowców.

Substancje stałe można stosować jako poprawki do gleby w celu poprawy jałowych terenów, dając wtrącenia organiczne, które tworzą rozkładający się dwutlenek węgla w glebie, zgodny z praktykami „orki pod” lub „bez uprawy”, jednocześnie zwiększając ilość dwutlenku węgla w glebie. Ostatnio odkryto Tilapia, roślinożerne afrykańskie ryby, które są szybko rosnącym, tanim źródłem białka, wytwarzają białka, które nie są dobre dla ludzi, gdy są karmione przede wszystkim kukurydzą, ale produkują olej i białka, które są o wiele bardziej preferowane, gdy są karmione glonami. Może to dotyczyć pstrąga, który jest kolejnym gatunkiem hodowli ryb często hodowanym na kukurydzy. Jeśli wyciskamy wodę ze stałych glonów do 2% mokrej objętości, pozostałość będzie wynosić tylko 0,14% butanolu, co powinno być nieznaczne, pozbawione smaku i dopuszczalne. Jeśli pojawi się jakikolwiek smak, będzie on lekko przypominał masło. Butanol jako paliwo

Butanol spala się z jakością 100 oktanów w każdym silniku benzynowym lub wysokoprężnym bez zmian. Jeden procent oleju jest dodawany do silników Diesla. Diesle nie muszą używać węglowodorów o długim łańcuchu. Mogą spalać wszystko, nawet sproszkowany węgiel, ale olej napędowy musi mieć smarowanie dla precyzyjnych wtryskiwaczy, które bez niego sieją. Butanol jest w pełni kompatybilny z infrastrukturą naftową. Nie przenosi wody i nie atakuje żadnych uszczelek ani rurek. Różnice regionalne Farmy paliwowe South of Saint Louis (38 ° N) będą wytwarzane każdego dnia w roku. W deszczowe lub pochmurne dni wydajność jest zmniejszana z powodu braku światła słonecznego. Idąc na północ od 38 równoleżnika sezon produkcyjny będzie stopniowo krótszy od zimna i zachmurzenia, ale można go przedłużyć o osłony, ciepło i izolację
acja Farmy paliwowe mogą wykorzystywać ciepło słoneczne i wodór lub metan z fermentacji do ogrzewania rosnących glonów i zbiorników fermentacyjnych, jeśli jest wymagane ciepło. Każda strona będzie wyjątkową sytuacją inżynierską. Opracujemy oprogramowanie komputerowe do radzenia sobie ze zmiennymi, takimi jak pory roku i wiatr. Skrócony sezon i wyższe koszty uzasadnią wyższe ceny produktów na północy, aby uwzględnić niższą produkcję, przechowywanie i udogodnienia potrzebne do zapewnienia całorocznych dostaw; przechowywanie produktu. Powinien istnieć krajowy rynek paliwa butanolowego z ceną ustaloną na konkurencyjnym poziomie. Na pewno będzie taniej na południu niż na północy. Gdy światło słoneczne pada na zamknięte, rosnące zbiorniki i kolektory słoneczne, słyszymy skrzypienie i jęki rozszerzającego się metalu i szkła zmieniające się w różnym tempie. Każda rosnąca komórka ma głębokość jednej stopy, szerokość ośmiu stóp i długość 200 stóp, utworzoną w odcinkach 20 stóp. Rury do dostarczania CO2 w korytach budzą się do życia, emitując powodzie maleńkich bąbelków, odtwarzając naszą atmosferę trzy i pół miliarda lat temu. Śruby napędzane silnikiem mieszają hodowlę, dzięki czemu wszystkie komórki alg są dobrze obsługiwane. Pod koniec dnia szczyt kultury jest odciągany do zbiornika fermentacyjnego. Bakterie Clostridium tyrobutyricum i Clostridium acetobutylicum są aktywnymi czynnikami fermentującymi. Pod mikroskopem 100X wyglądają jak małe „Q-Tips”. Mieszanina jest ogrzewana przez światło słoneczne i wymienniki ciepła z pomp chłodzących partię w zbiorniku separacyjnym pod ziemią. Po kilku dniach fermentacji do 35% masy będą stanowić butanole, cztery alkohole węglowe z resztą celulozowej substancji stałej zawierającej 55% do 65% związanego węgla, aby stać się materiałem spożywczym, przemysłowym lub modyfikującym glebę. Fermentacja

W 1916 r. Chaim Weizmann, uczeń Louisa Pasteura, który później będzie pierwszym prezydentem Izraela, odkrył, że Clostridium acetobutylicum przekształcił wiele materiałów w aceton i butanol. Proces ten został wykorzystany podczas I wojny światowej do wytworzenia acetonu do produkcji prochu strzelniczego Cordite, a tym samym zoptymalizowany dla acetonu. Później okazało się, że dwa prątki z rodzaju działały lepiej osobno w etapach wytwarzania butanolu. Ale proces ten przestał być wykorzystywany, gdy butanol można było wytwarzać z ropy naftowej znacznie taniej, ponieważ cena ropy wynosiła 2 USD za baryłkę.
Zbieranie gatunków

Aby rozpocząć proces, można kupić zarówno kultury glonów, jak i bakterii, ale będą one musiały zostać zoptymalizowane pod kątem wyższej wydajności. Uważamy jednak, że najlepszą ścieżką jest znalezienie lokalnych odmian, ponieważ są one dostosowane do lokalnych środowisk. Nie znamy wszystkich czynników wpływających na życie roślin i może kiedyś odkryć, że tło geograficzne, magnetyczne i radiacyjne są ważnymi czynnikami w życiu i funkcjach bakterii. Wychwytywanie glonów wymaga jedynie pozostawienia wierzchołków z rosnących zbiorników na kilka dni, aby umożliwić zarodnikom glonów w powietrzu znalezienie wody. Pojawi się kilka odmian i powinny być uprawiane jako grupa. Zaobserwowano, że proste organizmy radzą sobie lepiej w społecznościach niż w czystych kulturach.

Bakterie są powszechne w glebie, ale muszą być izolowane przez bakteriologa, który może zidentyfikować i oczyścić kulturę z dwóch gatunków. Wielu nauczycieli biologii ze szkół średnich może wykonać tę pracę, a my przygotujemy podręcznik dla osób nieprzygotowanych w bakteriologii, ale znających się na naukach fizycznych i biologicznych. Niemniej jednak można kupić kultury komercyjne, a kilku badaczy produkuje nowe organizmy do tej pracy. (Zobacz załączone wydania.) Nauka
Powody, dla których rośliny rosną lepiej w społecznościach, nie są znane, ale upraszcza zarządzanie farmą paliwową, ponieważ nie ma konieczności utrzymywania czystej kultury glonów. Niemniej jednak, aby uzyskać dobre wyniki, wymagane jest ciągłe zarządzanie i będzie ono polegało na prowadzeniu banku hodowli testowych przez cały czas, wybierając najlepsze z nich, ponieważ będą one dryfować pod względem współczynników konwersji. Bakterie Clostridinium są powszechne w glebie. Bakteriolog musi wyodrębnić dwa, które musimy wyprodukować butanol, ponieważ inne odmiany wytwarzają niepożądane substancje. Niemniej to, co znajduje się lokalnie, będzie już dostosowane do regionalnych warunków i lepsze niż wszystko, co pochodzi z laboratorium oddalonego o wiele mil. Taka jest po prostu natura tych organizmów.

Lokalni nauczyciele biologii w szkole średniej z kursem bakteriologicznym będą mogli hodować i oczyszczać bakterie Clostridium tyrobutyricum i Clostridium acetobutylicum, a także zarządzać programem rozwoju. Możemy jednak wykorzystywać kultury komercyjne, a niektóre nowe wersje mogą działać znacznie lepiej. Konieczne jest, aby mieć ciągły program rozwoju zarówno glonów, jak i bakterii, ponieważ produkcja spadnie, jeśli zostanie skierowana. Dziesięć litrowych pojemników może obsługiwać kultury glonów. W każdym cyklu najbardziej energicznie wykorzystuje się do wysiania następnej rundy, zrzucając dziewięć i dzieląc najlepszą kulturę między naczynia. Ta sama procedura będzie działać na bakterie iw obu przypadkach żywotność kultury można oszacować na podstawie ilości gazu zużytego podczas wzrostu lub wytworzonego w procesie fermentacji
i oba te można zaobserwować w zmianach ciśnienia w komórkach. Po zakończeniu fermentacji ług jest oddzielany siatką od ciał stałych do zbiornika chłodzącego w ziemi, gdzie schładza się do temperatury ziemi wynoszącej 10 ° C ze względu na ściany stykające się z ziemią i przewodzące ciepło pręty wiercone w ziemi. Strona chłodząca pompy ciepła chłodzi fermentat lub „musi” do 0 ° Celsjusza bez zamrażania wody. 93% butanolu oddziela się, unosi w górę, gdzie jest dekantowane i filtrowane jako gotowy produkt bez konieczności dalszego rafinowania. Wytworzone ciepło można wykorzystać w zbiornikach fermentacyjnych i hodowlanych w chłodne dni. Lód można wykorzystać do końcowego etapu chłodzenia. Tam, gdzie utrata ciepła jest równa uzyskanemu ciepłu, a lód potrzebuje znanych ilości ciepła do stopienia, można obliczyć ilość potrzebną do osiągnięcia rozdziału. Stałoby się to tylko w bardzo szczególnych okolicznościach dla małego urządzenia domowego lub scenariusza filmu o przetrwaniu, niż jakakolwiek znana lokalizacja, w której wycinanie lodu i przechowywanie jest sztuką zaginioną. Dlatego nie będziemy zawracać sobie głowy obliczeniami. Ilość lodu byłaby dość duża dla prawie 30 000 galonów moszczu.

Butanol stosowany w silnikach wysokoprężnych lub turbinach odrzutowych będzie potrzebował litra oleju roślinnego lub naftowego na każde 25 galonów paliwa. Jest to olej napędowy, który nie zawiera siarki i pali się całkowicie, aby był wolny od zanieczyszczeń. Idealny przykład Idealną okolicznością dla Fuel Farm ™ jest Arizona, gdzie jest niewiele pochmurnej i obfitej „szarej wody” z miejskich oczyszczalni ścieków. Algi uwielbiają te rzeczy; dużo azotanów i fosforanów. W idealnym przypadku hodujemy glony w ciągu dnia, fermentujemy je przez noc i oddzielamy paliwo następnego dnia, podczas gdy glony wytwarzają kolejną partię. Z jednego akra powierzchni uprawy na każdy cal glonów odtłuszczalibyśmy pod koniec każdego dnia, otrzymywalibyśmy 3630 stóp sześciennych glonów i wody, które zawierałyby 226 875 funtów materiału lub 28 359 galonów, które zawierałyby około 22 688 funtów ciał stałych algi to 90% wody.
Wartość produktu 28 359 galonów „moszczu”, jak się nazywa takie fermentaty, wyprodukuje około 9075 galonów produktu butanolu. Przy 2,50 USD za galon będzie to 22 688 USD produktu na każdy cal odtłuszczonych i przetworzonych glonów. Na każdy galon butanolu ten proces wytwarza również 38,2 funtów stałych alg po wysuszeniu. Materiał ten może być przydatny jako karma dla zwierząt, ponieważ pozostałość butanolu w stężeniu 0,14% będzie jedynie przyprawą, której spodziewamy się, że zwierzęta polubią. Najmniej wartościowym zastosowaniem tego materiału byłaby poprawka gleby, w przypadku której przyniosłoby to również gotówkę w ramach długoterminowego systemu sekwestracji węgla, gdyby takie przepisy zostały uchwalone.
Jeśli obiekt korzysta z wody miejskiej lub „szarej”, koszty te różnią się w zależności od lokalizacji, ale rzędu centów za sto funtów za świeżą wodę, zero za szarą wodę lub placówka może zostać zapłacona za pobranie. Jedynym realnym kosztem będzie pozyskanie dwutlenku węgla i postępowanie z nim. Komercyjny poziom CO2 jest rzędu 100 USD za tonę, ale w świetle przepisów dotyczących sekwestracji może to wkrótce okazać się źródłem dochodów. Według szacunków EPA zapłacona cena powinna wynosić 100 USD za tonę. Za każdy cal alg odtłuszczonych z akra trzeba skądś pochodzić 27 ton CO2. W atmosferze jest tak mało, że nie można go uznać za źródło, ponieważ jest ledwo wystarczające dla zielonych roślin. Dziesięć milionów stóp sześciennych powietrza musiałoby zostać wpompowanych do kultury glonów, aby je dostarczyć. Ale atmosfera zawiera tyle tlenu, że stałby się problemem, ponieważ tlen zabija glony w wysokich stężeniach wynikających z takiego ciśnienia. 27 ton CO2 może kosztować 2700 USD, nic lub zarobić 2700 USD w zależności od przepisów. Ale tam, gdzie produkt ma wartość rynkową 22 687 USD, koszt CO2 nie jest problemem przy 12% wartości produktu, co jest najgorszym przypadkiem, gdy wszystko inne jest praktycznie darmowe. Pozostałości stałe Proces pozostawia nam 8000 galonów wody zawierającej siedem procent butanolu i kilkaset funtów ciał stałych z alg ze śladową ilością butanolu, który będzie jadalny dla zwierząt gospodarskich lub ryb. Najprawdopodobniej zwierzęta nie uznają, że pozostałości butanolu budzą zastrzeżenia, ponieważ mniej niż 0,14% materiału straciło trochę w procesie suszenia z powodu lotności. Usunięcie wszystkich pozostałości butanolu może okazać się zbyt drogie lub trudne, aby wysuszony materiał był użyteczny żywność dla zwierząt, ale może być stosowana jako materiał na paliwo w postaci stałej peletki lub uzupełnienie gleby. W każdym razie 16 ton substancji stałych będzie miało wartość nie mniejszą niż 100 USD za tonę lub 1600 USD za każdy cal kultury glonów, którą przetwarzamy na akr i może być o wiele więcej warta.

Fermentacje należy przeprowadzać w szczelnie zamkniętym zbiorniku, aby utrzymać tlen na zewnątrz, ponieważ zakłóca to proces i utrzymuje CO2 i H2 w zbiorniku. Gazy te powinny być odprowadzane i przechowywane do wykorzystania w fermentacji lub jako paliwo, jeśli do spalania jest wystarczająca ilość wodoru. Literatura wskazuje, że pali się ponad siedem procent wodoru.

Do fermentacji potrzebny jest zbiornik o średnicy 50 stóp i wysokości 15 stóp
na każdy cal odtłuszczonych glonów - 28 360 galonów. Jeśli środowisko jest takie, że potrzebujemy dwóch dni na każdą fermentację, potrzebowalibyśmy dwóch zbiorników fermentacyjnych, aby codziennie rozładowywać z jednego zbiornika. Ponieważ lokalizujemy się bardziej na północ, będziemy musieli dodawać zbiornik fermentacyjny na każdy dodatkowy dzień wymagany przez fermentację. Każdy akr wyprodukuje 3312 375 galonów produktu rocznie. Przy 2,50 USD za galon brutto wyniesie 8 280 938 USD na akr / rok. Ekonomika farmy paliwowej Ekonomika farmy paliwowej waha się od dobrej do wspaniałej w zależności od trzech czynników: (1) obliczenia ceny / wartości (2) kosztów materiałów, w szczególności CO2 i ( 3) koszt regulacji. Ta koncepcja nigdy nie zostanie osaczona, zmonopolizowana ani odłożona na półkę na okres patentu, a po 20 latach będzie w domenie publicznej i na wielu podwórkach. Ma to być w posiadaniu jak największej liczby przedsiębiorców, ponieważ konkurencja obniży cenę i nigdy nie będziemy mieć poważnej konkurencji ze strony ropy naftowej. Ponadto nic nie stoi na przeszkodzie, aby amator z podwórka utworzył własną jednostkę na użytek własny. Przewidujemy, że każdy mały rolnik budujący taką jednostkę i dopóki nie sprzedaje żadnego produktu, nie ma naruszenia patentu. Postrzeganie ceny / wartości Inflacja dolara sprawiła, że ​​w 2011 r. Osiągnęła wartość dziesięciocentówki w oparciu o koszyk przedmiotów, które my śledziły od 1960 roku. W tym roku cena benzyny na najbardziej konkurencyjnych, najlepiej obsługiwanych rynkach Stanów Zjednoczonych wynosiła 25 centów / galon. Olej napędowy, domowy olej opałowy lub „Jet A” były tańsze, ale w przypadku butanolu paliwa te będą musiały być nieco wyższe, ponieważ wymagają dodania 1% oleju do wtryskiwaczy. Dałoby to od dwóch do trzech dolarów na każde 25 galonów. W ten sposób dodalibyśmy dodatkową dziesięciocentówkę za galon oleju napędowego, paliwa do ogrzewania domu lub paliwa do silników odrzutowych. Ten czteroprocentowy wzrost to nadal okazja, biorąc pod uwagę 10% wzrost wydajności silników Diesla. Pytanie o CO2 Możemy odkryć, że możemy wyciągać trzy cale glonów z rosnących zbiorników każdego dnia, ale potrzebujemy 18 ton dwutlenku węgla na każdy cal, który narysujemy. To mniej więcej ilość przewożona w jednej półciężarówki. Jeśli sekwestrowany CO2 jest nadwyżką na rynku i możemy pobierać opłaty za jego pozbycie się, to jesteśmy w branży lepszej niż sprzedaż gołębi pocztowych.

Jeśli musimy płacić 100 USD za tonę za CO2, to nadal jesteśmy w dobrej formie, ponieważ 27 ton CO2 daje nam 22 687 USD paliwa butanolowego i co najmniej 1600 USD substancji stałych za 24 287 USD za każdy cal glonów, które przeglądamy, fermentujemy i oddzielamy. Zapotrzebowanie na wodę Płyn „obowiązkowy” nie może być zawrócony do rosnących zbiorników, ponieważ pozostałości butanolu zatruwają glony. Przy konwersji 28.360 galonów wody dziennie w butanol potrzebna jest studnia, która wytwarza osiem galonów na minutę dla farmy paliwowej o powierzchni jednego akra. Studnie w domach jednorodzinnych rutynowo wytwarzają dwa razy więcej, więc Farma Paliwowa nie będzie stawiać nadmiernych wymagań lokalnym zbiornikom wody. „Szara woda” z oczyszczalni ścieków jest idealna, ponieważ zawiera związki azotu, które są doskonałym nawozem dla glonów, a przyjmowanie tej wody może być kolejnym źródłem dochodów. Podczas planowania cała umywalka, prysznic i wanna mogą być zatrzymywane w systemie produkcji paliwa i tym samym nie powodują wzrostu zapotrzebowania. Wydłużyłoby to także żywotność układu septycznego. Brak wody W przeciwieństwie do etanolu butanole nie mieszają się z wodą. „Mieszalne” cząsteczki są tak kompatybilne, że mieszanina wody z nimi ma mniejszą objętość niż osobno. 50 ml etanolu i 50 ml wody daje tylko 95 ml roztworu ze względu na mieszalność. Dlatego woda i etanol są bardzo trudne do oddzielenia. Szczegóły budowy Farmy paliwowe zbudowane są ze zbiorników do uprawy i fermentacji odlewanych w betonowych odcinkach o długości 20 stóp. Pierwszym krokiem jest zbudowanie podziemnego zbiornika chłodzącego i dekantującego o pojemności 30 000 galonów, sześcianu o wysokości 31 stóp z boku. Ma duże stalowe pręty zatopione pięć stóp w otaczającej ziemi i wystające do zbiornika. Chłodzą zawartość do temperatury ziemi 10 stopni Celsjusza. Następnie pompy ciepła obniżają temperaturę o kolejne 10 stopni do 0 stopni Celsjusza, ale bez zamrażania, ponieważ butanol oddziela się bez niego. Zamrażanie wymaga 80 razy więcej energii niż chłodzenie do zera stopni Celsjusza. Stąd oszczędności. Alternatywą może być zastosowanie zestawu mniejszych, komercyjnych szamb przystosowanych do tego celu. Są idealne, ponieważ lokalni budowniczowie znają je, ich instalację i konserwację. Separacja chłodząca zajmuje tylko 3% tyle energii, co destylacja w celu oddzielenia etanolu od fermentacji drożdżowej. Każda separacja wytwarza 9 075 galonów paliwa silnikowego przy całkowicie zamortyzowanym koszcie dwóch centów za galon w stosunku do kosztu dwutlenku węgla, który jako obowiązkowy produkt sekwestracji może wynosić zero lub mniej. Przez „mniej” rozumiemy zarabianie na pobieraniu CO2. Aby konkurować z benzyną z lat 50. i 60., należy w tym czasie sprzedać za 2,50 USD za galon z ogromnym zyskiem brutto. Koszty budowy Tam, gdzie jest jeden akr odlewów betonowych wykonanych na miejscu, potrzebuje 800 metrów sześciennych betonu
100 dolarów za stocznię, formularze i robocizna plus pompy, gaz i inny sprzęt oraz dwa stalowe budynki usługowe. Głęboki zbiornik zajmie 60 jardów betonu, jeśli zostanie zdmuchnięty na miejsce jak basen. Z grubsza przypuszcza się, że pięcioosobowa załoga, która pracuje przez pięć lub sześć miesięcy, mogłaby zbudować farmę paliwową o koszcie pracy rzędu 100 000 USD, ponieważ tylko jeden człowiek musi posiadać wysokie kwalifikacje. Uważamy, że 500 000 USD na farmę paliwową jest możliwe, a budżet w wysokości 1 mln USD byłby bardzo hojny dla firmy z bardzo szybką spłatą, biorąc pod uwagę niski koszt materiałów, wody, gazu CO2 i kultur. Po rozpoczęciu koszty materiałów to tylko woda, dwutlenek węgla i robocizna. „Szara woda” z oczyszczalni ścieków lub woda nieodpowiednia dla ludzi z soli lub trucizny alkalicznej dobrze sprawdza się w hodowli glonów. Woda morska będzie działać, a pływające farmy zostały zaprojektowane jako część naszych opatentowanych systemów SCAF. Finansowanie Przy budżecie w wysokości 1 miliona USD polegającym na obniżeniu kwoty 200 000 USD i pożyczeniu 800 000 USD miesięczne płatności wyniosłyby 4796 USD w pełnej amortyzacji przez 30 lat. Praca obejmowałaby dwóch niewykwalifikowanych urzędników, umowę serwisową z hydraulikiem przemysłowym, roczne podatki i tak dalej. W placówce powinien być zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin personel naukowy, w tym być może nauczyciel biologii w szkole średniej z bakteriologią i przygotowywaniem glonów lub zainteresowanie badaniem tych dwóch obszarów, ponieważ potrzebne umiejętności są proste i zrozumiałe dla każdej osoby przeszkolonej w zakresie nauk laboratoryjnych. Przygotujemy szkolenie i test certyfikujący operatorów farm paliwowych. Działanie Powinniśmy mieć kilka zbiorników magazynowych, ale produkt może być odbierany codziennie do dystrybucji, ponieważ będzie sprzedawany każdego dnia. Należy zapewnić zapas zapasowy, aby produkcja mogła być kontynuowana bez zakłóceń.

Jest to opłacalne przedsięwzięcie z natychmiastowym zwrotem z inwestycji i ciągłym strumieniem przychodów, który jest bardzo atrakcyjny.
Ciągły system rozwoju glonów i bakterii można przeprowadzić za pomocą prostego sprzętu, aby utrzymać hodowlę na właściwym szlaku i rozwinąć kilka gatunków glonów i bakterii dostosowanych do danego regionu. Tam, gdzie bakterie rozmnażają się w ciągu kilku godzin, praca ta może bardzo szybko zoptymalizować organizmy, gdy proces jest dobrze zarządzany i wybierany jest najlepszy gatunek. Posiadanie hodowli kultur zabezpiecza przed katastrofą, jeśli bakterie zostaną kiedykolwiek zaatakowane przez lokalny organizm. Płynna energia słoneczna?

Butanol jest energią słoneczną, która jest tutaj teraz i którą można przechowywać. Działa „24/7”. Można go wykorzystać w naszej istniejącej infrastrukturze motoryzacyjnej i przemysłowej bez grosza przeznaczonego na zmiany. Może działać na lądzie lub morzu. Wersja morska mogłaby dostarczać całe paliwo potrzebne Ameryce w jednym olbrzymim szeregu 14 mil na boku unoszącym się w spokojnych wodach Kalifornii, gdzie słońce świeci przez cały rok.
Butanol na podwórku Czy osoby mogą mieć własne farmy paliwowe? Sprzęt i operacje są tak proste, jak uruchamianie spłukiwanej toalety lub utrzymanie własnego systemu septycznego lub basenu. Tam, gdzie powyższy system wytwarza 9 075 galonów butanolu jakości paliwa dziennie, a duży samochód zużywa 1000 galonów rocznie, musimy tylko 2,73 galonu na duży samochód dziennie, jeśli system działa codziennie. Tak więc inżynierski współczynnik redukcji wynosi 1: 3324 w idealnej lokalizacji. Tak więc do uprawy zbiorników potrzebujemy 13 stóp kwadratowych zbiorników do uprawy i około dziesięciu galonów zbiorników fermentacyjnych. Za pomocą dwóch warstw betonowego bloku moglibyśmy zbudować zbiorniki o wymiarach 2 na 8 stóp i głębokości 12 cali, z których odtłuszczalibyśmy dziewięć galonów glonów dziennie, umieszczając go w jednym z sześciu zbiorników fermentacyjnych. Co sześć dni wrzucaj jeden z nich do podziemnego zbiornika chłodzącego. Mała pompa ciepła, o wielkości klimatyzatora pokojowego, oddzielałaby prawie 4 galony produktu dziennie, co jest więcej niż wystarczające dla przeciętnej rodziny. Wyobrażamy sobie klub właścicieli Fuel Farm ™ z własnym eleganckim magazynem lub publikacją internetową omawiającą problemy, sprzedającą kultury i sztuczki. Ameryka będzie zalana płynną energią. Ten system obejmuje czas sięgający starożytności, aby uzyskać więcej jutro praktycznie darmowej, obfitej, bezpieczniejszej płynnej energii słonecznej niż kiedykolwiek wcześniej. Farma paliwowa jest prosta, niedroga i teraz.
-30-Wysłany 27 lipca 2014 przez Adrian Vance Blog
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » niedziela 01 mar 2020, 17:58

https://www.ekologia.pl/srodowisko/tech ... e,854.html

Ciekawostki związane z suchym lodem
Pułapka na komary

Dwutlenek węgla może wabić komary z dala od ludzi i zwierząt. Rodzina Clarke z Roeselle sprzedaje

pułapki na komary zaprojektowane przy użyciu suchego lodu [7].
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » niedziela 01 mar 2020, 18:14

https://www.acusmed.pl/blog/oddychanie-gornozebrowe/

Pomiędzy szczęką a oddychaniem górnożebrowym
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » poniedziałek 09 mar 2020, 06:56

https://www.youtube.com/watch?v=c7b5aqsOxKg&feature=youtu.be

Hubert Czerniak TV - CO2 i jego wpływ na zdrowie / Tajemnice DWUTLENKU WĘGLA / Komora Normobaryczna
16 115 wyświetleń•8 mar 2020
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » sobota 14 mar 2020, 21:22

https://www.carbogenetics.com/dr-albert ... e-and-cdt/

"Dr Albert LaVerne jest psychiatrą znanym z leczenia wielu osób od uzależnienia od narkotyków lub alkoholu po upośledzenie umysłowe. Jego metody były tak skuteczne, że nawet sędzia Sądu Najwyższego Vito Titone z Staten Island wezwał Nowy Jork do przyjęcia terapii dwutlenkiem węgla jako alternatywy dla metadonu w leczeniu uzależnienia od narkotyków. Hans Selye zasiadał w jego redakcji. Terapia dwutlenkiem węgla była tak potężna, że ​​twierdzi, że wyleczył wiele uzależnień od heroiny w ciągu kilku dni.

W trakcie swoich badań dr Albert LaVerne opracował system zarządzania ogrzewanym dwutlenkiem węgla. Poniżej znajdują się niektóre wyniki jego badań nad tym, jak ogrzewanie dwutlenku węgla jest bardziej skuteczne niż oddychanie nim na zimno, a nawet w temperaturze pokojowej.

Praca LaVerne nie była jednak pozbawiona kontrowersji. Nawet jeden z jego największych krytyków próbował terapii dwutlenkiem węgla. Oto, czego doświadczył:

Ciekawe, jak naprawdę wyglądał CDT, wziąłem dwa bezpłatne zabiegi od LaVerne. Podczas gdy drugi był jak niektóre z przerażonych doświadczeń opisanych w literaturze i przez niektórych byłych pacjentów LaVern (kiedy łapałem oddech, LaVern dudnił: „Piękny oddech, piękny oddech”), pierwsze leczenie pozostawiło mnie z ogromnym poczuciem spokoju, jakby każdy mój niepokój został pozbawiony mojego. Rzeczywiście było tak, jakbym właśnie wspiął się na górę, zabił smoka i zakochał się. Czułem, że naprawdę należę do tej ziemi i przez kilka dni wydawało mi się, że wyprzedzam negatywne wzorce myślenia.
Detoksykacja następuje szybko i bezboleśnie w ciągu kilku dni, a kontynuacja leczenia skutkuje całkowitym wyleczeniem uzależnienia.

Ogrzewanie mieszaniny dwutlenku węgla i tlenu

(1) ułatwia oddychanie,

(2) eliminuje lęk uduszenia spowodowany przez nieogrzewane gazy stosowane we wcześniejszych terapiach dwutlenkiem węgla (CDT),

(3) eliminuje lęk przed leczeniem, najpoważniejszy i najtrwalszy efekt uboczny CDT (nieogrzewany gaz),

(4) zwiększa skuteczność terapeutyczną CDT. Te wyniki kliniczne i terapeutyczne nie są możliwe do uzyskania przy nieogrzewanych gazach. Podgrzewane również zostały utworzone, aby mieć głębszy i bardziej trwały wpływ na chemię ciała i są znacznie bardziej terapeutyczne niż nieogrzewane gazy.

Stwierdzono, że leczenie CDT według niniejszego wynalazku jest również skuteczne w innych chorobach psychiatrycznych i neurologicznych, takich jak zaburzenia psychiczne, emocjonalne, psychosomatyczne, bóle głowy, neurologiczne, zespoły pourazowe, dysleksja, minimalne uszkodzenie mózgu oraz u osób bez konkretnej choroby i którzy są normalni.

Na przykład pacjenci cierpiący na przeziębienia, ostre i przewlekłe infekcje zatok, nieżyt nosa, inne formy alergicznego zespołu górnych dróg oddechowych, choroby immunologiczne, zaburzenia astmatyczne, uzyskują natychmiastową ulgę przez CDT i powrót do zdrowia. Ich układy siateczkowo-śródbłonkowe i odpornościowe są ustabilizowane. Wydaje się, że podstawowy system biologiczny rytmów metabolicznych zostaje przywrócony do zdrowszego poziomu.

Wydaje się, że pacjenci odmładzają się w obszarach fizjologicznych, psychologicznych, psychicznych i emocjonalnych. Centralny układ nerwowy, naczynia krwionośne, hormonalne, stresowe (przysadkowo-nadnerczowe) stają się bardziej wydajne i produktywne. Powtarzające się stosowanie CDT wydaje się poprawiać całkowite zdrowie ciała. Spowalnia procesy kataboliczne, buduje anaboliczne procesy metaboliczne. W efekcie CDT odstrasza proces starzenia i sprzyja długowieczności. Te obserwacje i wnioski opierają się na licznych pacjentach leczonych CDT.

Doświadczenie kliniczne pokazuje, że terapia dwutlenkiem węgla nie uzależnia i nie osłabia procesów umysłowych pacjenta. Nie spowalnia to pacjenta, podobnie jak depresje ośrodkowego układu nerwowego, takie jak metadon. Wyniki kliniczne pokazują również, że uzależnieni tracą pragnienie heroiny lub metadonu wkrótce po rozpoczęciu leczenia, a wielu wykazuje również zainteresowanie rodzinami. Większość pacjentów nawiązuje współpracę i często oczekuje na przyszłe leczenie.

Eksperymentalne badanie kliniczne skuteczności terapii dwutlenkiem węgla przeprowadzono z udziałem 42 pacjentów, z których 9 straciło udział w badaniach kontrolnych, którzy zostali na 1 tydzień hospitalizacji, a następnie zostali zwolnieni na leczenie ambulatoryjne. Spośród uzależnionych od heroiny i metadonu, 4 miesiące po zakończeniu hospitalizacji, 33% było pozbawione narkotyków przez 100% czasu, 39% było wolne od narkotyków przez 60% czasu, a 27% było wolne od narkotyków przez mniej niż 60% czasu . Spośród ośmiu alkoholików uczestniczących w badaniu trzech było obserwowanych przez 6 miesięcy i pozostało wolnych od alkoholu."

Uzależnieni od heroiny są zazwyczaj detoksykowani w ciągu 2 do 4 dni, a uzależnieni od metadonu w ciągu 5 do 10 dni. Ta szybka detoksykacja sprawia, że ​​terapia dwutlenkiem węgla jest przydatna w połączeniu z innymi programami leczenia, takimi jak podtrzymywanie metadonu lub sesje terapii grupowej. Stwierdzono również, że leczenie dwutlenkiem węgla skutecznie skraca czas rehabilitacji potrzebny na inne programy.
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » sobota 14 mar 2020, 21:53

https://www.carbogenetics.com/yandell-henderson/
Stare prace Y. Hendersona -googlotłumacz zawiódł , a mnie się nie chciało poprawiać. Już wtedy sugerowano hamowanie napadów padaczkowych dwutlenkiem węgla.

LECZENIE INHALACYJNE ANGINA PECTORIS I

INTERMITTENT CLAUDICAT1ON ”

YANDELL HENDERSON, Ph.D.

NEW HAVEN, CONN.

 

INHALACJA ditlenku węgla jest teraz podawana do różnych terapii

w celach terapeutyczne i profilaktyczne. Oferowane korzyści zależą

głównie ze strony, jaką dwutlenek węgla odgrywa rolę w kontroli

racjonować. Resuscytacja od uduszenia noworodka, 1 zapobieganie

niedodma pooperacyjna i zapalenie płuc, 2 eliminacja eteru etylowego, 2

tlenku węgla, 4 oraz innych gazów znieczulających i toksycznych 3 z

płuca i krew, wszystko zależy od wzrostu płuc

wentylacja przy stymulacji ośrodka oddechowego przez wdychanie

dwutlenku węgla.

 

WPŁYW DWUTLENKU WĘGLA NA NACZYNIA SERCA I KRWI

 

Równie wyraźny wpływ dwutlenku węgla na krążenie

nie był jeszcze wykorzystywany w równym stopniu do celów terapeutycznych

. Jednak równocześnie z nowoczesnym rozwojem respiracji, fizjologia dała również obserwacje wskazujące na

wspaniały wpływ dwutlenku węgla na serce. W długiej serii

eksperymentów, 6 od piętnastu do dwudziestu pięciu lat temu, moi współpracownicy

i ja zademonstrowałem na psach, przy sztucznym oddychaniu lub oddychaniu

naturalnie pod niewielkim ciśnieniem powietrza po otwarciu

klatki , stan zbliżający się do tężca serca - w fizjologii

sens słowa tężec to połączenie kolejnych skurczów.

Stanowi temu skutecznie przeciwdziałano i uderzenia serca były pełne

amplituda została przywrócona w wyniku przywrócenia normalnego lub

nieznacznie nadmiernie, zawartość dwutlenku węgla we krwi. Lekcja z tych obserwacji jest obecnie ogólnie stosowany w eksperymentach

pojedyncze serce w preparacie serce-płuca Starling7. To jest teraz rozpoznane, że krew do perfuzji, oprócz tego, że jest dotleniona,

należy również dostarczyć wystarczającą ilość dwutlenku węgla do

przezwyciężyć tendencję odsłoniętego lub wyciętego serca do rozwoju

nieodpowiedni rozkurczowy relaks. W przeciwnym razie przechodzi w ciągły

stan skurczowy, niepełny tężec lub skurcz serca.

 

Po tych obserwacjach serca zostało to pokazane w

inne serie eksperymentów ”, że dwutlenek węgla może wywierać jednakowy wpływ

silny wpływ na krążenie obwodowe, a zwłaszcza na

objętość żylnego powrotu do prawego serca. Klinicznie to

 

* Z laboratorium fizjologii stosowanej, Sheffield Scientific School, Yale

Uniwersytet,

 

efekt najlepiej widać po wdychaniu dwutlenku węgla po

przedłużona i rozległa operacja chirurgiczna pod otwartym eterem

. Powrót krwi do naczyń skórnych, zaczerwienienie

skóry, napełniając wcześniej zapadnięte żyły, nosi co najmniej

powierzchowne podobieństwo do efektów wywołanych przez wdychanie amylu

azotyn. Ale efekty, takie jak gorąca kąpiel i w przeciwieństwie do

azotyn amylu jest bardziej fizjologiczny niż farmakologiczny; oni są

trwające i towarzyszy im przywrócenie pełnego sił serca

działanie i przywrócenie normalnego ciśnienia tętniczego. Nigdy w moich doświadczeniach

wystąpiły jakiekolwiek objawy wskazujące na przeciążenie

serce.

 

Wśród różnych metod leczenia chorób serca jest to, że w Nauheim

najbardziej obchodzony. Składa się z kąpieli w wodzie gazowanej. Te

dobre efekty, które, miały , nigdy tak naprawdę nie

zostało wyjaśnione. Jest stymulujące działanie na skórę, ale tam

nie ma podstaw, by wierzyć, że może dojść do lekkiego przekrwienia skóry

sam w sobie przyniesie wiele korzyści. Jest co najmniej możliwe, że większa część

korzyści wynikających czasem z leczenia Nauheim jest należna

zamiast wdychania dwutlenku węgla ulatniającego się z powierzchni

kąpieli.

 

ZMNIEJSZENIE ANGINY PECTORIS PODCZAS WDYCHANIA

 

Uwzględnia te rozważania jako tło fizjologiczne

wydawało mi się uzasadnione, aby z całą ostrożnością na początku wpłynąć na

wdychanie dwutlenku węgla w przypadkach dusznicy bolesnej, która

są jeszcze we wcześniejszych stadiach, ale w umiarkowanie ciężkich

palenie wysiłku już się rozwija. To nie jest nagły wypadek

leczenie, ale terapia w przypadku długotrwałego stosowania. Inhalacje

nie są podawane podczas ataku bólu, ale w regularnych odstępach czasu co

w dzień, zwykle przed posiłkami w południe i wieczorem oraz przed snem.

Pacjent leży cicho na plecach przez kilka minut, trzymając się nad nim

własna twarz maska, która ma wystarczająco duży otwór na zewnątrz

powietrze, aby nie stawiać oporu oddychaniu. Powiedziano mu, żeby trzymał usta

otworzyć i oddychać raczej głęboko niż szybko. Następnie strumień

dwutlenek węgla przez małą gumową rurkę z cylindra

czysta skroplona substancja jest podawana do maski. Początkowo przepływ jest utrzymywany

małe, ale w miarę jak oddychanie stopniowo pogłębia się, ilość gazu jest

zwiększona do
koniec dwóch lub trzech minut maksymalnie lub prawie

maksymalna głębokość oddychania jest rozwinięta. Stymulacja nie jest

jednak przesunięty do punktu wzrostu stawki. Ten warunek jest

utrzymywane przez piętnaście lub dwadzieścia minut w sposób ciągły. Potem gaz

jest wyłączony, a pacjentowi poleca się leżeć w ciszy jeszcze przez dziesięć minut,

aby uniknąć lekkiego zawrotu głowy, który pojawia się, gdy natychmiast wstanie.

 

DZIENNIK AMERYKAŃSKIEGO SERCA

Należy zauważyć, że technika tej inhalacji różni się znacznie

z zastosowania mieszaniny tlenu i 7 procent dwutlenku węgla.

który najlepiej stosować do resuscytacji po uduszeniu. Inhalala

W przeciwieństwie do tych, które działają na te łagodzenia serca, jest w zasadzie takie

stosowane przez Hendersona, Haggarda i Coburna oraz przez White'a po anes-

teza i działanie. 3 Mieszanina tlenu i dwutlenku węgla

dość drogie, a jego cylinder wyczerpuje się w jednym wdechu

kation; przeciwnie, nawet mały cylinder z ciekłego węgla

dwutlenek utrzymuje się przez kilka tygodni tego zabiegu .. dzięki czemu jego koszt,

poza aparatem kontrolnym jest niewielki. Ale oczywiście czysty

dwutlenek węgla powinien być stosowany tylko z tak otwartą maską, że mała

objętość dostarczanego gazu jest rozcieńczana przez wdech pacjenta

stosunkowo duża objętość wdychanego powietrza.

 

Istotą zastosowanego aparatu sterującego jest (a) otwarty

maskę, jak opisano powyżej, i (b) urządzenie do kontroli przepływu

gazu do maski, aby pacjent nie mógł odbierać

Nadmiar ; to musi być głupi dowód.

W tym celu manometr wody ma jedynie 100–120 mm. tak długo

umieszczone tak, że służy nie tylko jako miernik, ale także jako zawór bezpieczeństwa,

przez który wszelki nadmiar gazu wydmuchuje się w powietrze

bez chodzenia do maski. To tylko prosta szklana rurka, 5 mm.

otwór, który rozciąga się na tę odległość poniżej powierzchni wody

w butelce, kolbie lub probówce. Między tym manometrem a rurką

do maski prowadzi otwór nie większy niż 1 mm. średnica. A zatem

maksymalna objętość gazu, która może dostać się do maski, to ta, która

pod ciśnieniem od 100 do 120 mm. kolumny wody przejdzie

1 mm. otwór. Dostawa gazu do manometru i do tego mili-

 

HENDERSON: INHALACYJNE LECZENIE ANGINY PECTORIS

otwór miernika jest kontrolowany przez precyzyjnie regulowany zawór iglicowy lub

lepiej przez zawór redukcyjny McCaa i zawór iglicowy, jak pokazano na

Ryc. 1. * Jeśli używany jest tylko zawór iglicowy, należy go często ponownie

dostosowane przez osobę podającą inhalację. Jeśli redukcja

stosowany jest również zawór, przepływ jest tak stały, że może to zrobić inteligentny pacjent

zarządzaj całą procedurą dla siebie. To jest wyraźne. Advan-

leczenie, które pacjent może uznać za konieczne

chodzić co najmniej raz dziennie przez resztę życia. Dla

najwyższe, czego można się spodziewać, a nawet mieć nadzieję, w odniesieniu do takiego problemu

kolejność jak dusznica bolesna nie jest absolutnym lekarstwem, ale sprawdzeniem

podstawowe warunki, zapobieganie cierpieniu i przedłużanie

życie.

 

Wpływ tego wdychania na dotychczas leczonych pacjentów

tylko trzy z nich i żadne z wysokim ciśnieniem tętniczym,

oprócz głębszego oddychania, jak następuje: Jest wyraźny

poprawa koloru i temperatury ust i skóry, poprzednio

ely raczej bezkrwawy lub niebieskawy i zimny, ale staje się ciepły i różowy

pod wpływem dwutlenku węgla na krążenie obwodowe.

Ciśnienie tętnicze i częstość tętna nie są w znaczącym stopniu

pognieciony, chociaż wyraźnie wyraźniejszy jest krążenie. Sen-

Sytuacja ucisku w klatce piersiowej oraz ból lub „szpilki i igły”

w ramieniu i ramieniu jest znacznie zmniejszony i może przestać alt-

zbierać przez kilka godzin po inhalacji. Po kilku tygodniach dziennie

inhalacje to zdolność do takich ćwiczeń jak chodzenie pod górę

znacznie wzrosła, a główną trudnością jest zapobieganie pacjentowi

od nadmiernego wysiłku w częściowo przywróconej zdolności fizycznej.

 

To wszystko, co wydaje się uzasadnione w pierwszym komunikacie

kation dotyczący leczenia, które z pewnością będzie wymagało znacznie więcej dowodów

zanim można go uznać za udowodnioną ogólną wartość terapeutyczną. The

dotychczas leczone przypadki okazały się jednak bardzo korzystne i

opisana tutaj technika wydaje się być tak bezpieczna, że ​​najlepiej

zapisać sprawę, aby inni również mogli spróbować

klasa pacjentów, dla których poza tym niewiele można zrobić

złagodzić lub nawet opóźnić rozwój szczególnie bolesnego, niespokojnego

niska i beznadziejna forma unieważnienia, z ciągle obecnym ryzykiem

nagła śmierć z powodu zakrzepicy wieńcowej.

 

Można również wspomnieć o skutkach tego wdychania

w dwóch przypadkach chromania przestankowego kończyn dolnych.

W obu przypadkach wyraźna improwizacja
nt w obiegu

niedokrwienną kończynę obserwowano pod inhalacją. iw jednym, w którym

leczenie kontynuowano przez kilka tygodni, było wyraźne

skumulowany korzystny efekt. Przypadki te były badane szczególnie w

przekonanie, że jeśli ból w dusznicy bolesnej i że sporadycznie.

 

* Można uzyskać urządzenie tego typu bez zaworu redukcyjnego McCaa

od Foregger Company, 47 West 42nd Street, Nowy Jork. Aparat

z zaworem redukcyjnym od Mine Safety Appliances Company, Pittsburgh. Rocznie.

 

DZIENNIK AMERYKAŃSKIEGO SERCA

 

chromanie jest spowodowane podobnymi reakcjami lokalnymi, poprawą obu

typy przypadków zwykle potwierdzają prawdopodobieństwo, że w obu przypadkach

wyniki są rzeczywiste i nie są urojone ani u pacjenta, ani w umyśle

tego, który zastosował leczenie.

 

UWAGI TEORETYCZNE

 

Ogólna koncepcja, na podstawie której dokonano tych obserwacji

wyglądał następująco: u normalnej osoby wysiłek mięśniowy nie powoduje

ból kończyny lub serca z tego powodu, że krew

warstwa jest wystarczająca, aby zapewnić cały tlen potrzebny początkowo podczas pracy

Części. Ta podaż tlenu szybko przekształca dużą część

produkty zmęczeniowe, zwłaszcza kwas mlekowy, w dwutlenek węgla. Samochód-

dwutlenek węgla powoduje relaksację naczyń krwionośnych, a tym samym

zwiększa dopływ krwi do pracujących części, zarówno serca, jak i kończyn.

Jest to normalna reakcja na ćwiczenia. Zdrowy człowiek idzie na spacer

lub gra w grę sportową, aby poprawić dotlenienie jego tkanek.

Tak więc, jak Miescher ”powiedział czterdzieści pięć lat temu:„ Rozprzestrzenia się dwutlenek węgla

jego skrzydła ochronne nad dopływem tlenu do organizmu. ”

 

Zupełnie inna jest reakcja osoby, której serce lub kończyny

naczynia krwionośne są sklerotyczne lub stale się kurczą. Krew

dopływ, a zatem dopływ tlenu jest niewystarczający do początkowego

wymagania wysiłkowe. Kwas mlekowy i inne produkty zmęczeniowe

kumulować; bo przy braku dużych zapasów tlenu nie mogą

zostać spalonym do dwutlenku węgla. Mają tendencję do wywoływania skurczu

muskulatura, sercowa lub prążkowana, w przeciwieństwie do wpływu węgla

dwutlenek, który, jak już dawno temu eksperymentalnie wykazałem na

serce, sprzyja relaksacji.6 Aby skutecznie wykonywać pracę, mięsień musi być

w stanie się zrelaksować, a także skurczyć. Z nadmiaru kwasu mlekowego i

lokalny niedobór dwutlenku węgla wynika z nienormalnej reakcji na wysiłek fizyczny

Cise, niedokrwienie i skurcze.

 

Jeśli teraz otrzyma pacjent, który podlega takiej nienormalnej reakcji

wdychanie dwutlenku węgla, wciąż trzeciej formy reakcji

ops. Doświadcza korzyści, bez wad, fizycznych

ćwiczenia cal. Nie robi wysiłku. Jego mięśnie są w spoczynku, a jego

serce jest poddane, bez dodatkowego obciążenia. Nie ma spadku

dopływ tlenu do dowolnej części, ale raczej wzrost emisji węgla

wdychany tlen powoduje rozluźnienie drobniejszych naczyń krwionośnych, tym bardziej

dużo bicia serca i pełniejsze krążenie. Bilans podaży i

Zapotrzebowanie na tlen w tkankach jest zatem wyraźnie poprawione i

tendencja do skurczu jest zmniejszona. Ponadto, ponieważ leczenie jest

powtarzane dzień po dniu naczynia krwionośne i mięsień sercowy, pod

wpływ zasadniczo normalnego czynnika fizjologicznego i esencji

całkowicie normalna reakcja, stopniowo osiągaj i utrzymuj stan de-

pogniecione nawykowe obciążenie i bardziej normalne zachowanie. Wzdłuż tych linii

HENDERSON: INHALACYJNE LECZENIE ANGINY PECTORIS

możemy sobie wyobrazić, dlaczego i jak inhalacje dwutlenku węgla

może wywierać korzystny wpływ zarówno natychmiast, jak i do pewnego stopnia

trwały.

Na poparcie tej ogólnej koncepcji można tu wspomnieć

także o nadzwyczajnych spostrzeżeniach zgłoszonych przez zmarłego

Dr A. S. Loevenhart10, w którym stwierdził, że wdychanie węgla

dwutlenek podawany w przypadkach katatonii spowodował tymczasowe

racjonalna reakcja umysłowa.
Najprostsze wyjaśnienie

skutkuje w tych przypadkach postulowaniem nawykowego skurczu krwi

naczynia w mózgu pacjenta katatonicznego i założyć, że

wpływ dwutlenku węgla na te naczynia jest podobny do wpływu na

krążenie obwodowe w innym miejscu w ciele. Skutki nadmiernego

wdychanie indukujące oraz tlenu i dwutlenku węgla w temp.

Rally hamuje, napady padaczkowe11 również sugerują podobne

koncepcja.

Wreszcie mam przyjemność przyznać się do mojego zadłużenia

kolega, dr George Blumer, za możliwość pracy nad jednym z nich

zgłoszone tu przypadki oraz dr. Samuelowi C. Harveyowi z dwóch

inni Dochodzenia po eksperymentalnej stronie tego ogólnego problemu

lem są teraz publikowane w laboratorium dr Harveya, a fut-

Inne badania pacjentów będą prowadzone w klinice

tutaj.

 

WNIOSEK

Codzienne inhalacje
wydaje się, że dwutlenek węgla daje taką możliwość

znaczna poprawa efektów paraliżujących i cierpienia w przypadkach

dusznicy bolesnej, a także chromania przestankowego.

 

BIBLIOGRAFIA

Henderson, Y .: Zapobieganie i leczenie duszności w noworodkach-
Born, J. A. M. A. 90: 583, 1928.

Niekompletne rozszerzenie płuc jako czynnik śmiertelności noworodków, J. A. M. A. 96: 495, 1931.

 

Henderson, Y .: Acapnia jako czynnik w szoku pooperacyjnym, niedodmie i
Zapalenie płuc, J. A. M. A. 95: 572, 1930.

 

Henderson, Y., Haggard, H. W. i Coburn, R. C .: Zastosowanie terapeutyczne
Dwutlenek węgla po znieczuleniu i operacji, J. A. M. A. 74: 783, 1920.

White, J. C .: Deetherization by Means of Carbon Dioxide Inhalations, Arch.

Surg. 7: 347,1923.

 

Henderson, Y .: Niebezpieczeństwa związane z zatruciem tlenkiem węgla i środki na rzecz
Lessen These Dangers, J. A. M. A. 94: 179, 1930.

 

Henderson, Y. i Haggard, H. W .: Oddychanie wpływające na ich działanie. Szkodliwe gazy i zasady
American Chemical Society Monograph Series, Nowy Jork, 1927, The Chemical Catalog Company.

 

Henderson, Y .: Acapnia and Shock. I. Dwutlenek węgla jako czynnik w rozporządzeniu w sprawie
Tętno, popr. J. Physiol. 21: 126, 1908.

 

Starling, E. H .: Linacre Lecture on the Heart, Londyn, 1918. Również Knowlton,
P. i Starling, E. H .: Wpływ zmian temperatury i
Ciśnienie krwi dotyczące wydajności izolowanego serca ssaka, J.

Physiol. 44: 206. 1912. Również Patterson, S. W. i Starling. E. H .: Wł

czynniki mechaniczne determinujące wydzielanie się komór, J.

Physiol. 48: 357,1914; z Piper, H.: The Regulation of the Heartbeat, J. Physiol. 48: 465, 1914.

 

Henderson, Y., i Harvey, S. C .: VIII. Mechanizm Venopressor, popr. JOT.
Physiol. 46: 363,1918.

Bryant, J. i Henderson, Y.: Closed Ether and a Color Sign, J. A. M. A.

65: 1, 1915.

Miescher, F .: Bemerkungen zur Lehrc van den Athembewegungen, Archiv. fa.
Anat. u. Physiol. 1885. Physiol. Abtheilung, p. 355. Opublikowane ponownie w Die

Histochemischen u. physiologischen. Arbeiten von Friedrich Miescher. Verlag

C. W. Vogel, Lipsk, 1897.
Loevenhart, A. S., Lorenz, W. F., i Walter, R. M .: Cerebral Stimulation,
A. M. A. 92: 880, 1929.
Lennox, W. G. i Cobb, S .: Epilepsy, Medicine 7: 162, 1928.
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » sobota 14 mar 2020, 22:18

https://www.carbogenetics.com/inhalatio ... udication/
Yandell-Hendersons-Breathing-Apparatus.png
Yandell-Hendersons-Breathing-Apparatus.png (25.56 KiB) Przejrzano 10909 razy
 
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » sobota 14 mar 2020, 22:30

https://www.carbogenetics.com/is-supple ... -exercise/

CZY DODATKOWY CO2 JEST DOBRY CZY LEPSZY NIŻ ĆWICZENIE?
 22 lipca 2016 r. Administrator Uncategorized
Wszyscy wiedzą, że ćwiczenia są korzystne dla organizmu. Ale co z ćwiczeniami, które zapewniają te młodzieńcze korzyści. Podczas gdy samo ćwiczenie może być stresem (uwalnia wolne kwasy tłuszczowe, obniża tarczycę, zwiększa hormon wzrostu i inne czynniki), wiadomo, że ćwiczenia są redukujące stres, jeśli są wykonywane prawidłowo.

Chris Masterjohn w ostatnim artykule sugeruje, że jedną z głównych korzyści wynikających z ćwiczeń fizycznych może być obfite wytwarzanie dwutlenku węgla.

Przyszłe badania powinny bezpośrednio zbadać, czy ćwiczenia zwiększają aktywację białek zależnych od witaminy K, ale rozsądne wydaje się sugerowanie, że jednym z powodów, dla których ćwiczenia promują zdrowie układu sercowo-naczyniowego, może być to, że zapewnia ono obfite zaopatrzenie w dwutlenek węgla, który witamina K wykorzystuje aktywują białka, które chronią nasze zastawki serca i naczynia krwionośne przed zwapnieniem. Hormon tarczycy jest kluczowym regulatorem tempa metabolizmu, a zatem może być głównym wyznacznikiem dwutlenku węgla dostępnego do aktywacji białek zależnych od witaminy K. Teoretycznie hormon tarczycy powinien zwiększać tempo metabolizmu, a większy metabolizm powinien wytwarzać proporcjonalnie większą podaż dwutlenku węgla.
Zatem białka zależne od witaminy K wymagają dwutlenku węgla. W stanie niskiego metabolizmu lub w diecie niskowęglowodanowej wytwarza się mniej dwutlenku węgla. Masterjohn mówi dalej:

Gdy witaminy A i D stymulują produkcję białek zależnych od witaminy K, witamina K aktywuje te białka poprzez dodanie do nich dwutlenku węgla. Po dodaniu do białka dwutlenek węgla przenosi ładunek ujemny i pozwala białku na interakcję z wapniem, który przenosi ładunek dodatni.


Więc jeśli jedną z głównych korzyści z ćwiczeń jest dwutlenek węgla, dlaczego nie można po prostu wdychać wyższych stężeń, aby uzyskać te same korzyści z ćwiczeń. Yandell Henderson sugeruje, że tak jest.

Opublikowano w American Heart Journal w 1931 r. Yandell Henderson wyjaśnia, w jaki sposób można czerpać korzyści z ćwiczeń poprzez oddychanie co2 bez negatywów.

KIEDY WYKONYWANE JEST ZDROWE OSOBY
Ogólna koncepcja, na podstawie której dokonano tych obserwacji, była następująca: u normalnego człowieka wysiłek mięśniowy nie wywołuje bólu ani w kończynie, ani w sercu, ponieważ dopływ krwi jest wystarczający, aby zapewnić cały tlen potrzebny początkowo w pracy Części. Ta podaż tlenu szybko przekształca dużą część produktów zmęczeniowych, zwłaszcza kwasu mlekowego, w dwutlenek węgla. Dwutlenek węgla następnie powoduje rozluźnienie naczyń krwionośnych, a tym samym zwiększa dopływ krwi do pracujących części, zarówno serca, jak i kończyn. Jest to normalna reakcja na ćwiczenia. Zdrowy człowiek idzie na spacer lub gra w sport, aby poprawić dotlenienie swoich tkanek. Tak więc, jak Miescher ”powiedział czterdzieści pięć lat temu:„ Dwutlenek węgla rozkłada swoje skrzydła ochronne na dopływ tlenu do organizmu ”.
GDY WYKONYWANE SĄ NIEZDROWE OSOBY
Zupełnie inna jest reakcja u osoby, w której sercu lub kończynach naczynia krwionośne są sklerotyczne lub stale kurczą się. Dopływ krwi, a zatem dopływ tlenu, są niewystarczające do początkowych wymagań wysiłkowych. Kwas mlekowy i inne produkty zmęczeniowe kumulują się; ponieważ przy braku dużych zapasów tlenu nie można ich spalić do dwutlenku węgla. Mają tendencję do wywoływania skurczu mięśnia sercowego lub prążkowanego, w przeciwieństwie do wpływu dwutlenku węgla, który, jak już dawno temu eksperymentowałem na sercu, sprzyja relaksacji. Aby wykonywać efektywną pracę, mięsień musi być w stanie się zrelaksować, a także skurczyć. Z nadmiaru kwasu mlekowego i lokalnego niedoboru dwutlenku węgla wynika nienormalna reakcja na ćwiczenia, niedokrwienie i skurcze.
YANDELL HENDERSON SUGERUJE ODDYCHANIE CO2 MOŻE BYĆ WIĘCEJ KORZYŚCI NIŻ ĆWICZENIE BEZ NEGATYW
Jeśli teraz pacjent podatny na taką anormalną reakcję otrzyma wdychanie dwutlenku węgla, rozwija się trzecia forma reakcji. Doświadcza korzyści, bez wad, ćwiczeń fizycznych. Nie robi wysiłku. Jego mięśnie są w spoczynku, a jego serce jest poddane, bez dodatkowego obciążenia. Nie ma zmniejszenia podaży tlenu w żadnej części, ale raczej wzrost, ponieważ wdychany dwutlenek węgla powoduje rozluźnienie drobniejszych naczyń krwionośnych, bardziej obfite bicie serca i pełniejsze krążenie. Równowaga podaży i popytu na tlen w tkankach jest zatem wyraźnie poprawiona, a tendencja do skurczu się zmniejszona. Ponadto, ponieważ leczenie powtarza się dzień po dniu, naczynia krwionośne i mięsień sercowy, pod wpływem zasadniczo normalnego czynnika fizjologicznego i zasadniczo normalnej reakcji, stopniowo nabywają i utrzymują stan zmniejszonego nawykowego wysiłku i bardziej normalnego zachowania.
Dr Albert LaVerne, jeden z pionierów terapii dwutlenkiem węgla (CDT), opisuje zalety oddychania co2

Wydaje się, że pacjenci odmładzają się w fizjologii,
obszary psychologiczne, mentalne i emocjonalne. Centralny układ nerwowy, naczynia krwionośne, hormonalne, stresowe (przysadkowo-nadnerczowe) stają się bardziej wydajne i produktywne. Powtarzające się stosowanie CDT wydaje się poprawiać całkowite zdrowie ciała. Spowalnia procesy kataboliczne, buduje anaboliczne procesy metaboliczne. W efekcie CDT odstrasza proces starzenia i sprzyja długowieczności. Te obserwacje i wnioski opierają się na licznych pacjentach leczonych CDT.
Dodatkowo Ray Peat as mówił o zaletach dwutlenku węgla w przypadku raka.

Produkty Carbogenetic, które pomagają zwiększyć poziom dwutlenku węgla, są jeszcze w promocyjnych cenach przed premierą. Pobierz teraz, gdy jest po obniżonej cenie.
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » sobota 14 mar 2020, 23:58

http://members.westnet.com.au/pkolb/peat5.htm

Stres i woda

Dr Ray Peat


Biologiczna idea stresu odnosi się do trudności w adaptacji, a to wiąże się z energią, strukturą i wglądem / orientacją. Biorąc pod uwagę wystarczającą ilość energii, często możemy dostosować naszą strukturę, aby osiągnąć pełną adaptację, a dzięki wglądowi możemy zminimalizować ilość potrzebnej energii i zmian strukturalnych, na przykład poprzez zmianę tempa lub rytmu.
Zmiana struktury może obejmować wzrost nowych komórek lub powiększenie lub modyfikację istniejących komórek oraz kurczenie się lub rozpuszczanie (apoptozę) istniejących komórek, pozwalając na wykorzystanie ich substancji w innym miejscu. Praca F. Z. Meersona dała jasne ramy dla zrozumienia tego, szczególnie w odniesieniu do przystosowującego się serca, a obraz Eli Mechnikova twórczej roli fagocytu we wzroście można uznać za jeden z najbardziej podstawowych wglądów w biologię.

Dana konstrukcja umożliwia pewien poziom użytecznej energii, a odpowiednia energia umożliwia utrzymanie struktury i przejście do wyższego i bardziej wydajnego poziomu strukturalnego.

Używam starzenia się (menopauzy i jajników) i raka (tlenek węgla jako hormon „nieśmiertelności komórkowej”) do badania kwestii odnowy komórek i regeneracji tkanek. Wczoraj Lita Lee przesłała mi artykuł na temat K. P. Butejki, opisujący swoje podejście do roli dwutlenku węgla w fizjologii i medycynie. Butejko poświęcił swoją karierę pokazaniu, że wystarczająca ilość dwutlenku węgla jest ważna w zapobieganiu przesadnej i nieprzystosowalnej reakcji na stres. Opowiadał się za szkoleniem z „celowej regulacji oddychania” (unikanie nawykowej hiperwentylacji) w celu poprawy dotlenienia tkanek poprzez zatrzymywanie dwutlenku węgla. Wykazał, że niedobór dwutlenku węgla (taki jak może być wytwarzany przez hiperwentylację lub obecność kwasu mlekowego we krwi) zmniejsza energię komórkową (jak ATP i fosforan kreatyny) i zakłóca syntezę białek (w tym przeciwciał) i inne materiały komórkowe.

Kiedy po raz pierwszy usłyszałem o pomysłach Butejki, zobaczyłem systemowe znaczenie dwutlenku węgla, ale nie byłem pod wielkim wrażeniem jego pomysłu celowego oddychania mniej. Jeśli hiperwentylacja jest spowodowana lękiem, wówczas celowe skupienie się na oddychaniu może pomóc uspokoić nerwy. Wiedząc, że hiperwentylacja może zemdleć, ponieważ utrata dwutlenku węgla powoduje zwężenie naczyń krwionośnych w mózgu, zauważyłam, że dodatkowy dwutlenek węgla zwiększy krążenie w mózgu. Wydawało się, że to czysty układ kierujący dopływ krwi do części mózgu, która była bardziej aktywna, ponieważ byłaby to część wytwarzająca najwięcej dwutlenku węgla.

W klasie odżywiania pod koniec lat 70. opisałem sposób, w jaki metabolicznie wytwarzany dwutlenek węgla otwiera naczynia krwionośne w mózgu, i wspomniałem, że woda gazowana lub „woda sodowa” powinna poprawić krążenie w mózgu, kiedy mózg produkuje dwutlenek węgla nie było odpowiednie. Tydzień później studentka powiedziała, że ​​tej nocy wróciła do domu i (interpretując wodę sodową jako wodorowęglan sody w wodzie) podała matce sparaliżowanej udarem szklankę wody z łyżeczką sody oczyszczonej. Jej matka była hemiplegiczna przez 6 miesięcy po udarze, ale 15 minut po wypiciu wodorowęglanu paraliż ustąpił i pozostała normalna. Później mężczyzna, który miał objawy podobne do udaru mózgu, kiedy pił późno w nocy, stwierdził, że picie szklanki gazowanej wody spowodowało ustąpienie objawów w ciągu kilku minut.

Zdając sobie sprawę, że osoby z niską tarczycą wytwarzają niewiele dwutlenku węgla, wydawało mi się, że może istnieć moment, w którym zatrzymanie krążenia niestymulowanych części mózgu stałoby się samowystarczalne, z mniejszym krążeniem do obszaru zmniejszającego wytwarzany CO2 ten obszar, który spowodowałby dalsze zwężenie naczyń. Dwutlenek węgla (wdychanie worka lub picie wody gazowanej lub kąpiel w wodzie z sodą oczyszczoną), a następnie suplementacja tarczycy, byłyby odpowiednią terapią dla tego rodzaju funkcjonalnego niedokrwienia mózgu.

Kiedy występuje zastój w krążeniu, zwiększa się tendencja krwi do krzepnięcia. Zwykle w nogach tworzą sie najczęściej małe skrzepy, ale to samo może się zdarzyć w mózgu, gdy krążenie jest zbyt wolne. Zatrucie tlenkiem węgla naśladuje stwardnienie rozsiane, powodując tworzenie się skrzepów w mózgu, w powiązaniu z obszarami demielinizacji.

Fizjologicznie myślę, że niedoczynność tarczycy w połączeniu z wysokim poziomem estrogenu (który promuje krzepnięcie krwi) jest główną przyczyną stwardnienia rozsianego, prawdopodobnie pokrywającą się z wieloma innymi czynnikami demielinizującymi, takimi jak cyna, heksachlorofen, hem i niedobór progesteronu. Jednym z efektów działania estrogenu jest spowodowanie obrzęku, prawdopodobnie dlatego, że blokuje on syntezę albuminy, a utrata objętości krwi związana z obrzękiem zwiększa skłonność do krzepnięcia. Ludzie badali zachowanie dwutlenku węgla rozpuszczonego w wodzie, gdy woda ma kontakt ze skórą, jak podczas kąpieli w wodzie gazowanej. Ponieważ
stężenie metabolicznego dwutlenku węgla w żywej tkance było wyższe niż stężenie w wodzie, założono, że CO2 będzie przemieszczał się z tkanki do wody „w dół jej gradientu”. Ale stało się odwrotnie: dwutlenek węgla przesunął się z wody do tkanki wbrew gradientowi. To pokazuje, że możemy wyciągać fałszywe wnioski, gdy myślimy o ciele jako o „wodnistym systemie”. Dwutlenek węgla jest bardziej rozpuszczalny w żywej tkance niż w zwykłej wodzie, a rozpuszczalność jest tym, co rządzi sytuacją, a nie kontekstowy gradient stężenia.
Wiele naturalnych źródeł, które mają reputację uzdrawiania, zawiera dwutlenek węgla i węglany, które ciało wchłania podczas kąpieli lub picia wody.

Dwutlenek węgla jest bardziej rozpuszczalny w oleju niż w wodzie. Zasadniczo gazy rozpuszczają się lepiej w zimnej wodzie niż w ciepłej wodzie, a zimna woda ma większe powinowactwo do tłuszczów niż gorąca woda. Pod wieloma względami woda w komórkach działa tak, jakby była zimniejsza niż w rzeczywistości i bardziej kochająca olej. Termin „temperatura strukturalna” jest używany do opisania zachowania wody komórkowej, która w temperaturze ciała zachowuje się jak zwykła woda w niższej temperaturze - ma „niższą temperaturę strukturalną”. Istnieje wzajemne działanie między wodą komórki a rozpuszczanym materiałem, tak że dwutlenek węgla dąży do ustabilizowania normalnego stanu wysokiej energii komórki. Powiem więcej o wodzie komórkowej po tym, jak powiem trochę więcej o koncentracji Butejki na dwutlenku węgla.

Chociaż łatwo jest odrzucić nacisk Butejki na „Umyślne zaprzestanie głębokiego oddychania” jako terapię, jego praca nad znaczeniem dwutlenku węgla jest solidna. Kiedy zdałem sobie sprawę, że wiele osób z niedoczynnością tarczycy kompensuje wytwarzanie ogromnych ilości adrenaliny, która pomaga utrzymać poziom cukru we krwi i energię nerwową, i że adrenalina ma tendencję do hiperwentylacji, zauważyłem, że „celowa regulacja oddychania” może u tych osób działać zmniejszyć hiperwentylację, podobnie jak psychoterapia, uspokojenie, medytacja lub drzemka mogą pomóc kontrolować hiperwentylację i inne skutki nadmiaru adrenaliny i lęku. Ale stosowanie dwutlenku węgla lub suplementu tarczycy w celu promowania tworzenia dwutlenku węgla w organizmie wydaje się bardziej logicznym podejściem do leczenia niedoboru dwutlenku węgla.

Martwiłem się prawdopodobnymi skutkami dla płodu głupiego oddychania, którego uczy się tak wiele kobiet w ciąży, do stosowania podczas porodu. Dyszenie wydmuchuje tyle dwutlenku węgla, że ​​powoduje zwężenie naczyń. Być może macica jest przed tym chroniona i być może płód wytwarza wystarczającą ilość dwutlenku węgla, aby był chroniony, ale nie jest to znane. Zwłaszcza jeśli matka jest z niedoczynnością tarczycy, wydaje się, że może to zakłócać dostarczanie tlenu do płodu. Oprócz zwężenia naczyń, Butejko zwraca uwagę, że efekt Bohra, w którym CO2 powoduje uwalnianie tlenu przez hemoglobinę, oznacza, że ​​niski poziom dwutlenku węgla zmniejsza dostępność tlenu. Jeśli efekt Bohra dotyczy hemoglobiny płodowej, sugeruje to, że dyszenie matki pozbawi tkanki płodu tlenu.

Płód jest narażony na wysokie stężenie dwutlenku węgla. Ostatnie eksperymenty na tygodniowych szczurach pokazują, że dwutlenek węgla, przy bardzo wysokim stężeniu 6%, silnie chroni przed uszkodzeniem mózgu spowodowanym brakiem tlenu (wiązanie tętnicy szyjnej i podawanie 8% tlenu). (R. C. Vannucci i in., 1995.) 2

Rozmawiałem z kilkoma osobami, które mają łagodne objawy neurologiczne około 2 do 4 rano, a ponieważ objawy są podobne do tych spowodowanych hiperwentylacją, myślę, że nocne niskie stężenie cukru we krwi i wysoka adrenalina mogą powodować względną hiperwentylację i słabe natlenienie, prawdopodobnie z kwasicą mleczanową. Znaczna część populacji reaguje na dożylny kwas mlekowy atakiem paniki i myślę, że ci ludzie są z niedoczynnością tarczycy; jeśli zapasy glikogenu są niskie, kwas mlekowy zaostrza problem energetyczny, a przez wypieranie dwutlenku węgla może wywołać hiperwentylację. Kiedy atak paniki jest wywoływany przez stres, prawdopodobnie dzieje się tak dlatego, że stres powoduje wytwarzanie kwasu mlekowego. Według niektórych najnowszych badań zarówno cukier, jak i dwutlenek węgla zapobiegają atakom paniki. (Dager i wsp. Oraz George i wsp.)

Butejko dokonał niezwykłej obserwacji, która moim zdaniem jest ważna. Mówi, że niedobór tlenu wynikający z niedoboru dwutlenku węgla może powodować wzrost ciśnienia tętniczego, a także rozszerzenie żył, prowadzące do żylaków i hemoroidów. (Omówiłem to zachowanie naczyń krwionośnych w „Zasadzie jednoczącej”.) W wykładzie Butejko argumentował, że niedobór dwutlenku węgla powoduje alergie, stwardnienie, psychozę, gruźlicę, stany przedrakowe i inne objawy. Jego lista chorób przypomina pracę Broda Barnes, w której wykazał, że gruźlica, rak i miażdżycowa choroba serca są endemiczne w obszarach niedoczynności tarczycy.

To są sprawy,gdzie wchodzi woda komórkowa. Dwutlenek węgla, wytwarzany przez metabolizm oksydacyjny komórki, jest związany ze stanem wysokiej energii komórki. Kiedy coś zakłóca metabolizm oksydacyjny, zamiast dwutlenku węgla powstaje kwas mlekowy. Jeśli komórka pozostaje bardzo długo w tym niskim stanie tlenu, pęcznieje, pobierając wodę. (Na przykład zmęczony mięsień może zużyć tak dużo wody w krótkim czasie, że waży o 20% więcej niż zanim zaczął pracować tak intensywnie, że jego zapotrzebowanie na energię znacznie przekroczyło dostępność tlenu. Ten obrzęk powoduje ból i intensywność intensywnych ćwiczeń. Obrzęk utrzymuje się długo po tym, jak wątroba oczyści kwas mlekowy z krwi.) Ten obrzęk związany z pobieraniem wody bierze udział w jednym rodzaju „obrzęku” oraz w stanach zapalnych lub aktywacji komórek przez hormony, a także przez proste pozbawienie tlenu. Gdy oczy są zamknięte na kilka godzin, rogówka puchnie, ponieważ zależy od bezpośredniego kontaktu tlenu z powietrzem, a powieka, której krążenie dostarcza tlen do własnych komórek, nie zapewnia wystarczającej ilości rogówki.

Wydaje się, że estrogen działa poprzez blokowanie metabolizmu oksydacyjnego, a jego pierwszym widocznym efektem jest spowodowanie, że stymulowana tkanka pobiera wodę. Wszystko, co powoduje, że komórki pobierają wodę, wydaje się stymulować podział komórek. Na przykład, umieszczenie komórek w hipotonicznej pożywce stymuluje podział komórek (a środowisko hiperosmotyczne zatrzymuje podział komórek). Wiele lat temu zauważyłem, że różne enzymy aktywowane przez estrogen są całkowicie inaktywowane przez zimno, i zaproponowałem, że efektem estrogenu jest podniesienie „temperatury strukturalnej” wody komórkowej. Jeśli komórki stymulowane estrogenami mają „wysoką temperaturę strukturalną”, ich zdolność do rozpuszczania tlenu zostanie zmniejszona. (Niezależnie od mechanizmu, estrogen odsuwa komórki od metabolizmu oksydacyjnego. Myślę, że zaangażowanych jest wiele mechanizmów.)

Tarczyca, która przeciwdziała działaniu estrogenu na energię komórkową, stymuluje metabolizm oksydacyjny wraz z wytwarzaniem dwutlenku węgla i zmniejsza zawartość wody w tkankach.

Butejko zasugerował, że dwutlenek węgla bezpośrednio wspiera odporność. Zwiększenie dostępności tlenu i produkcji ATP powinno sprzyjać odporności, oprócz jakichkolwiek bardziej specyficznych efektów. Jeśli przyczynia się do wpływu na „temperaturę strukturalną” wody komórkowej i pomaga podnieść ładunek energetyczny komórki, CO2 może być głównym czynnikiem przeciwdziałającym działaniu estrogenu. Chociaż ogólne efekty tarczycy można łatwo zaobserwować, wiele sposobów jej osiągnięcia nie jest jeszcze znanych.

Typowe komórki rakowe są znacznie bardziej wilgotne niż normalne komórki, zawierające 90 lub 92% wody. Możliwe, że część działania przeciwnowotworowego tarczycy, promującego układ odpornościowy, jest wynikiem zwiększonego wytwarzania dwutlenku węgla. Ponieważ kwas mlekowy okazuje się pełnić różne funkcje „sygnalizacyjne”, w tym wpływ na białe krwinki, wydaje się możliwe, że dwutlenek węgla ma inny zestaw funkcji sygnalizacyjnych lub hormonopodobnych. Podczas gdy wątpię, aby kwas mlekowy wywoływał kwasicę wewnątrzkomórkową (hydroliza ATP powoduje kwasicę; patrz Busa i Nuccitelli oraz Sokoloff), ale może powodować tymczasową kwasicę pozakomórkową, oprócz jakiegokolwiek specyficznego działania hormonalnego. Ta kwasica może być zaangażowana w procesy autoimmunologiczne, ponieważ może zmieniać reaktywność immunologiczną komórek. (Och i wsp.)

Jest bardzo prawdopodobne, że u pacjentów z rakiem brakuje dwutlenku węgla, ponieważ guzy wytwarzają znaczne ilości kwasu mlekowego, który ma tendencję do wypierania dwutlenku węgla. Ciekawe byłoby, czy uzupełnienie dwutlenku węgla zmniejszy produkcję kwasu mlekowego przez raka. Tłuszcze krótkołańcuchowe są bardzo dobrze rozpuszczalne i szybko się metabolizują, więc prawdopodobne jest, że olej kokosowy, który jest bogaty w krótko- i średniołańcuchowe kwasy tłuszczowe, będzie miał tendencję do zmniejszania produkcji kwasu mlekowego.

Wysokie ciśnienie ma tendencję do działania jako środek pobudzający komórki (np. Może powodować kurczenie się mięśni), w efekcie podnosząc „temperaturę strukturalną” wody komórkowej. Sugeruje to, że obniżone ciśnienie na dużych wysokościach miałoby korzystny (antystresowy) efekt obniżenia temperatury strukturalnej wody komórkowej. Oznacza to, że gazy miałyby wyższą rozpuszczalność w wodzie komórkowej na dużych wysokościach, co miałoby tendencję do nieznacznego zrównoważenia biologicznego wpływu względnego niedoboru powietrza na dużych wysokościach. Istnieją pewne dowody (Drost-Hansen, 1972), że obniżone ciśnienie zwiększa rozpuszczalność tlenu w komórkach. Obecność dwutlenku węgla powinna zwiększyć ten efekt. (Drost-Hansen omawia niektóre przykłady „anomalnych” efektów stężeń mieszanin węglowodorów / wody, str. 254, w „Anomalnych zależnościach temperaturowych i ciśnieniowych rozpuszczalności gazu: Obserwacje laboratoryjne i terenowe”, Chemia i fizyka wodnych roztworów gazowych, 233- 256, 1975?) Myślę, że rozumowanie Drosta-Hansena sugeruje, że krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe mogą również zwiększać rozpuszczalność tlenu w wodzie komórkowej. Jeśli to prawda, sugeruje to ,że olej kokosowy może mieć bardzo ważny efekt antystresowy, podtrzymując skuteczne oddychanie w trudnych sytuacjach.

Niektóre inne implikacje myślenia o szczególnej naturze wody komórkowej są omówione w pracach Cope3 i Ling.4

BIBLIOGRAFIA

1. R. C. Vannucci i wsp., „Dwutlenek węgla chroni mózg okołoporodowy przed niedotlenieniem i uszkodzeniem niedokrwiennym: badanie eksperymentalne na niedojrzałym szczurze”, Pediatrics 95 (6), 868-874, 1995.
2. W. Drost-Hansen, Society Experimental Biologists Symposium Proceedings, XXVI, 61-101, 1972.

3. F. W. Cope, „Elementarz strukturyzacji wody i asocjacji kationów w komórkach”, Physiol. Chem. I Physics 8, 479–483, 1976.

4. Gilbert N. Ling, A Revolution in the Physiology of the Living Cell, Krieger Publ., 1992.

5. V. V. Malyshev i wsp., „Związek między stanem zapalnym a reakcją stresową”, Bull. Exp. Biol. I Med., 1194-1196, 1994.

6. U. Haussler i wsp., „Rola cytoszkieletu w regulacji kanałów Cl w ludzkich embrionalnych komórkach mięśni szkieletowych”, Pflugers Arch-Eur. J. Physiol. 428 (3-4), 323-320, 1994. (Włókna cytoszkieletu kontrolują zawartość wody w komórce).

7. D. L. Davies i wsp., „Niski poziom hiperbarycznego antagonizmu właściwości przeciwdrgawkowej etanolu u myszy C57BL / 6J”, Alkohol. Clin. Exp. Res. 18 (5), 1190-1195, 1994. (Zwiększone ciśnienie atmosferyczne blokuje wpływ alkoholu na zachowanie. Wysokie ciśnienie działa jako rodzaj stymulanta.)

8. S. R. Dager i wsp., „Badanie spektroskopii rezonansu magnetycznego protonowego hiperwentylacji u osób z zaburzeniem paniki i osób porównujących”, Am. J. Psychiatry 152 (5), 666-672, 1995.

9. D. T. George i wsp., „Wpływ chlorku lub glukozy na częstość napadów paniki wywołanych mleczanem”, Am. J. Psychiatry 152 (5), 692-697, 1995.

10. W. B. Busa i R. Nuccitelli, Am. J. Physiol. 246, R409–438 USD, 1984 r.

11. L. Sokoloff, Can. J. Physiol. Pharmacol 70 (Supl.), 107-112, 1992.

12. T. H. Oh i wsp., „Kwasowe pH gwałtownie zwiększa immunoreaktywność glejowego włóknistego kwasowego białka w hodowanych astrocytach”, Glia 13 (4), 319-322, 1995.
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » niedziela 15 mar 2020, 00:36

http://members.westnet.com.au/pkolb/henders.htm
DWUTLENEK WĘGLA


autor: dr Yandell Henderson
z: Cyclopedia of Medicine (1940)
---HISTORIA---
9 maja 1794 r., Podczas panowania terroru, Antoine-Laurent Lavoisier zmarł na gilotynie. To wydarzenie zamknęło pierwszy i największy rozdział w fizjologii dwutlenku węgla: dla zasady produkcji dwutlenku węgla i jego związku z tlenem w ogniu oraz w życiu, które Lavoisier odkrył na krótko przed śmiercią, był i nadal jest najbardziej fundamentalny ze wszystkich wkładów w wiedzę w tej dziedzinie. Naprawdę, jak powiedział jego kolega Lagrange: „Odcięcie głowy zajęło tylko chwilę, podobnie jak sto lat może się nie rozmnażać”.

Podobieństwo życia do ognia. Najwyższym wkładem Lavoisiera w naukę, a zwłaszcza w fizjologię, był pokaz, że w ich ogólnych zarysach spalanie w ogniu i metabolizm oddechowy u zwierzęcia są identyczne. Oba polegają na połączeniu tlenu z powietrza z materiałem węglowym: oba powodują uwolnienie ciepła i wytwarzanie dwutlenku węgla. Dwutlenek węgla został rzeczywiście odkryty wcześniej przez Blacka w 1757 r., A tlen opisali Mayow, Scheele i Kapłan. Ale to Lavoisier po raz pierwszy pokazał rolę tlenu i proces, w którym wytwarzany jest dwutlenek węgla.

Wiek później standardowym podręcznikiem fizjologii w języku angielskim był Sir Michael Foster z Cambridge University. Książka ta zapewniła wczesne szkolenie wielu fizjologów, którzy w ciągu ostatnich 35 lat przyczynili się do rozwoju oddychania i do wzrostu rozpoznania roli, jaką odgrywa dwutlenek węgla w gospodarce organizmu. Fakty i koncepcje przedstawione przez Fostera pokazują zatem zarówno postęp 100 lat od Lavoisera, jak i punkt wyjścia dla współczesnego śledztwa. Jeśli pierwszy rozdział fizjologii dwutlenku węgla został napisany przez Lavoisiera i zamknięty jego śmiercią, drugi rozdział jest przedstawiony przez Fostera i jest prawie tak samo obszerny jak w XIX wieku; których trzeci rozdział, z którym będzie głównie omawiany ten artykuł, jest produktem pokolenia, które wykonało prace eksperymentalne w pierwszych 3 dekadach XX wieku, a jego teoretyczne wyniki wnoszą obecnie cenny wkład w medycynę kliniczną i chirurgię , a zwłaszcza dla terapeutów.

Kontrast między życiem a ogniem. - Najważniejszym postępem w fizjologii oddychania, przedstawionym przez Fostera, poza koncepcją pozostawioną przez Lavoiseira, było to, że utlenianie w żywej materii, choć podobnie jak ogień w materiałach i produktach, jest zasadniczo różne w jego procesie i kontroli. Jeśli ogień jest zasilany czystym tlenem zamiast powietrza, pali się z ogromnie zwiększoną intensywnością. Ale kiedy człowiek lub zwierzę oddycha tlenem lub jest wzbogacony w tlen, nie zużywa się więcej tego gazu, nie wytwarza się więcej ciepła i nie wydychany jest więcej dwutlenku węgla niż podczas oddychania samym powietrzem. Chociaż klinicystom nadal trudno w to uwierzyć, tlen nie jest w żadnym sensie stymulantem dla żywych stworzeń. Jest to po prostu niezbędny pokarm; jest to pokarm, którego ciało nie może skłonić do przyjmowania większej ilości lub do radzenia sobie znacznie mniej, niż określa to jego wewnętrzna regulacja zgodnie z jego potrzebami. Nawet w rzadkim powietrzu lub w chorobach serca - stanach, w których mężczyzna może poważnie cierpieć z powodu niedoboru tlenu - ciało faktycznie zużywa praktycznie normalną ilość. Objawy duszności są wyrazem obciążenia organizmu w celu uzyskania tej ilości. Dostaje albo umiera.

Lavoiser przypuszczał, że niezbędne spalanie musi nastąpić w płucach, w których wdychane powietrze wchodzi w kontakt z krwią. Spalanzani, włoski fizjolog, wkrótce stwierdził jednak, że w rzeczywistości utlenianie nie zachodzi w płucach: jest w tkankach, do których tlen jest transportowany przez krew. Tak właśnie udowodnił Magnus, niemiecki fizjolog, który najpierw wydobył gazy z krwi za pomocą pompy próżniowej i wykazał, że krew tętnicza zawiera więcej tlenu i mniej dwutlenku węgla niż krew żylna. Następnie Hoppe-Seyler, jeden z pierwszych biochemików, oddzielił hemoglobinę, barwnik czerwonych krwinek, w postaci czystych kryształów i wykazał, że substancja ta tworzy luźny związek chemiczny z tlenem. Hemoglobina jest środkiem, za pomocą którego krew transportuje tlen.

Blood Alkali jako Carrier of Carbon Dioxide. ---- Później, w XIX wieku, Zuntz w Berlinie uznał, że dwutlenek węgla, w przeciwieństwie do tlenu, nie jest przenoszony przez hemoglobinę, ale hemoglobina jest jednak istotnym czynnikiem w transporcie tego gazu we krwi. Wykazał, że we krwi dwutlenek węgla łączy się z zasadami, głównie jako wodorowęglan sodu. W ten sposób po raz pierwszy zademonstrował to, co obecnie jest ogólnie, ale raczej nierozsądnie, nazywane „odczynem alkalicznym”. Lepiej nazwać wodorowęglany osocza „zasadą w użyciu”; prawdziwe rezerwuary
alkalii są łączone z hemoglobiną i są wydzielane w celu zjednoczenia z kwasem węglowym lub w celu zneutralizowania mocniejszych kwasów. Ponieważ dwutlenek węgla jest wydzielany do płuc, ilość alkaliów uwalnia w ten sposób rekombinację z hemoglobiną.

Ten sposób transportu dwutlenku węgla jest jedną z najbardziej niezwykłych cech krwi i oddychania, czego dowodem są 2 fakty wykazane przez Pflugera i innych podczas wielkiej epoki niemieckiej fizjologii w drugiej połowie XIX wieku. Jednym z tych faktów jest to, że osocze krwi, jeśli zostanie oddzielone od krwinek, rozdzieli się z niewielką ilością dwutlenku węgla, nawet w obecności próżni. Innym faktem jest to, że cały dwutlenek węgla w osoczu, zarówno w prostym roztworze, jak i w połączeniu z alkaliami w wodorowęglanach, łatwo znika, jeśli obecne są czerwone krwinki. Tak więc hemoglobina czerwonych ciałek, dostarczając lub rekombinując z alkaliami, dominuje w zdolności plazmy do transportu dwutlenku węgla; dzięki temu krew może pobierać ten gaz z tkanek i oddawać go w płucach pod bardzo niewielkimi różnicami ciśnienia. Tymczasem innym problemem o pierwszorzędnym znaczeniu było zwrócenie uwagi badaczy: problemy nie tylko tego, jak oddychamy, i dlaczego, w sensie potrzeby, również dlaczego, w sensie przyczyny i bodźców. Jest to jedna z najczęstszych obserwacji życia, że ​​wysiłkowi fizycznemu, ze względu na zwiększone zużycie tlenu i wytwarzanie dwutlenku węgla, towarzyszy oddychanie zwiększonej objętości powietrza. Potrzeba jest oczywista. Ale jaka jest natura tego bodźca i jaki jest mechanizm kontrolny, który razem indukuje to dostosowanie wentylacji płuc do potrzeb oddechowych organizmu? Ta sprawa była długo dyskutowana. Prawie każdy orędownik każdego odcienia opinii przez ponad 50 lat wniósł jakąś cząstkę prawdy na tym czy innym etapie. Ale każdy uczestnik był w błędzie, który domagał się dla jednego czynnika wyłącznej kontroli; ponieważ oddychanie jest wypadkową wielu czynników.

Nerwowa i chemiczna regulacja oddychania. ---- W ten sposób ujawniono dwie główne klasy: nerwową i chemiczną. Rzuć w mężczyznę wiadro zimnej wody, a on zacznie oddychać jednym lub kilkoma głębokimi oddechami. Podrażnij nerw doprowadzający, powodując ból, a on krzyczy. Łaskocz nos lub gardło, a on kicha lub kaszle. Są to wszystkie odruchy oddechowe pobudzane impulsami nerwowymi docierającymi do ośrodka oddechowego. Ale ważniejsze niż jakikolwiek inny element nerwowy w oddychaniu są nerwy błędne, które mają zakończenia w płucach i przekazują impulsy z nich do ośrodka oddechowego w rdzeniu przedłużonym. Przez te ścieżki, jak wykazali Hering i Breuer, każda wydechowa deflacja płuc stymuluje centrum do wyładowania odruchu do przepony i innych mięśni oddechowych, wywołując wdech; i przeciwnie, każda natchnienie wywołuje odruchowo wygaśnięcie. Ten mechanizm zawdzięcza swój rytmiczny charakter; lub, jak wyraziłby to inżynier, oddychanie jest mechanizmem posuwisto-zwrotnym.

W przeciwieństwie do tego wyjaśnienia, opartego na czynnikach nerwowych, stopniowo gromadziły się dowody wskazujące na chemiczną kontrolę oddychania. Stwierdzono, że krew przepływająca do i przez ośrodek oddechowy wywiera dominujący wpływ na aktywność oddychania. Za każdym razem, gdy krew była oddawana dożylnie, ośrodek był stymulowany do wytwarzania przeciwdziałającego wzrostowi objętości oddechu. Wręcz przeciwnie, jeśli krew zostanie przewietrzona w płucach, aktywność ośrodka na pewien czas ustanie i nastąpi bezdech. W tym stanie pacjent nie oddycha ani nie odczuwa takiej potrzeby.

W miarę rozwoju koncepcji chemicznej kontroli oddychania jej zwolennicy podzielili się na 2 grupy. Uważano, że przede wszystkim stopień natlenienia krwi wpływa na ośrodek oddechowy i kontroluje jego aktywność. Inne przedstawione dowody wskazujące, że to raczej ilość dwutlenku węgla we krwi jest czynnikiem decydującym. W tej sprawie również obie strony kontrowersji wniosły eksperymentalne fakty wartościowe i każda z nich była częściowo poprawna. Rzeczywiście, na oddychanie zasadniczo wpływa ciśnienie tlenu, do którego dana osoba się aklimatyzuje: ciśnienie, które zależy od podniesienia jego domu nad poziomem morza. Ale aklimatyzacja do wysokości jest bardzo powolna, wymaga dni lub tygodni. Dopiero w warunkach nagłego ekstremalnego niedoboru tlenu, graniczącego z uduszeniem lub po intensywnym wysiłku mięśniowym, oddychanie jest stymulowane - w rzeczywistości, jak zobaczymy później, nadmiernie stymulowane - przez nagłe zapotrzebowanie na tlen.

Z drugiej strony natura zapewnia, że ​​u zdrowego człowieka lub zwierzęcia, z wyjątkiem intensywnego wysiłku, dopływ tlenu jest zawsze duży, a zatem jego wpływ na oddychanie jest w normalnych warunkach stosunkowo niewielki. Jest to zmiana ilości
wytwarzanego dwutlenku węgla , który odpoczywa w ciele i ćwiczy, który daje bodziec indukujący dostosowanie oddychania do różnych potrzeb energetycznych organizmu. Foster, w swojej wyżej wspomnianej książce, stwierdził, że dostępne wówczas dowody wskazują, że tlen jest ważniejszą kontrolą niż dwutlenek węgla. Ale już w 1885 r. Szwajcarski fizjolog Miescher, w artykule będącym jednym z arcydzieł fizjologii, podsumował wszystkie dostępne dowody i doszedł do wniosku, że to właśnie zmiany w ilości dwutlenku węgla indukują głównie natychmiastowe dostosowanie oddychania. W klasycznej frazie zainspirowanej wnikliwością geniuszu napisał: „Nad dopływem tlenu do organizmu dwutlenek węgla rozprzestrzenia swoje skrzydełka ochronne”. Zmarł, zanim ukończył pracę i można powiedzieć, że jego śmierć zakończyła drugi rozdział w historia oddychania i funkcje dwutlenku węgla w ciele.

Oddech życia. - W pierwszych trzech dekadach obecnego stulecia nastąpiło niezwykłe odwrócenie poglądów i wzrost zainteresowania funkcjonalnym znaczeniem dwutlenku węgla w ciele zwierzęcym. Co więcej, odkrycia w tej dziedzinie, które początkowo były czysto naukowe i teoretyczne, znajdują obecnie szeroki zakres klinicznych zastosowań w łagodzeniu cierpienia i ratowaniu życia.

Przed rozważeniem tych spraw najlepiej będzie oczyścić umysł z pewnych głęboko zakorzenionych nieporozumień, które od dawna sprzeciwiają się prawdzie i utrudniają jej zastosowanie. Okaże się, że dwutlenek węgla jest naprawdę powiewem życia.

Ludzki umysł jest z natury skłonny przyjąć moralistyczny pogląd na naturę. Przed nowoczesną erą naukową, która sięga zaledwie jednego lub dwóch pokoleń, jeśli rzeczywiście można powiedzieć, że jeszcze się zaczęła w powszechnej myśli, prawie każdy problem był postrzegany jako alternatywa między dobrem a złem, prawością i grzechem, Bogiem i diabeł. Ten przesądny skos nadal zniekształca koncepcje zdrowia i chorób; w rzeczywistości wywodzi się głównie z doświadczenia fizycznego cierpienia. Lavoisier przyczynił się nieumyślnie do tej koncepcji, kiedy zdefiniował podtrzymujący życie charakter tlenu i duszącą moc dwutlenku węgla. W związku z tym przez ponad sto lat po jego śmierci, a nawet teraz w dziedzinie oddychania i powiązanych funkcji, tlen symbolizuje Dobro, a dwutlenek węgla jest nadal uważany za ducha Zła. Nie mogło być większego błędnego przekonania o prawdziwych biologicznych stosunkach tych gazów.

FIZJOLOGIA .----- Relacje dwutlenku węgla i tlenu w ciele .---- Dwutlenek węgla jest w rzeczywistości bardziej podstawowym składnikiem żywej materii niż tlen. Życie istniało prawdopodobnie na Ziemi przez miliony lat przed erą karbonu, w atmosferze zawierającej znacznie większą ilość dwutlenku węgla niż obecnie. Być może był czas, kiedy w powietrzu nie było wolnego tlenu. Nawet teraz zwierzęta takie jak ascaris będą żyć i działać w atmosferze wodoru i całkowicie bez tlenu. U kręgowców proces skurczu mięśni jest zasadniczo beztlenowy.

Mięsień żaby skurczy się skutecznie i wielokrotnie pod odpowiednią stymulacją w atmosferze czystego azotu. W skurczu mięsień wytwarza kwas mlekowy, częściowo przez przekształcenie w cukier. Innymi słowy, tlen nie jest jednym z głównych czynników pracy mięśni. Zapas tlenu w ciele jest niewielki. Energiczne oddychanie nie odbywa się przed wysiłkiem; najpierw wykonywany jest wysiłek, a następnie wchłaniany jest tlen potrzebny do oczyszczenia układu w ramach przygotowań do kolejnego wysiłku. Zapotrzebowanie na tlen do usuwania odpadów i przywracania energii określa A.V. Hill „deficyt tlenu” ćwiczeń.

Z drugiej strony obecna wiedza wskazuje, że dwutlenek węgla jest absolutnie niezbędnym składnikiem protoplazmy. Jest to jeden z czynników w równowadze zasady i kwasu dla utrzymania normalnego pH tkanek. Acapnia, czyli zmniejszenie normalnej zawartości dwutlenku węgla, wiąże się zatem z zaburzeniem jednego z podstawowych warunków życia.

Innym naturalnym, ale bardzo przeszkadzającym błędnym przekonaniem jest to, że tlen i dwutlenek węgla są do tej pory antagonistyczne, że wzrost we krwi koniecznie wiąże się z odpowiednią utratą drugiego. Przeciwnie, chociaż każdy z nich ma tendencję do podnoszenia ciśnienia, a tym samym sprzyja dyfuzji drugiego, 2 gazy są utrzymywane i transportowane we krwi różnymi sposobami; tlen jest przenoszony przez hemoglobinę w ciałkach krwi, podczas gdy dwutlenek węgla jest połączony z alkaliami w osoczu. Próbka krwi może mieć wysoką zawartość obu gazów lub niską zawartość obu gazów. Ponadto w warunkach klinicznych niski poziom tlenu i niski poziom dwutlenku węgla - anoksemia i acapnia - występują na ogół razem. Każdy z tych nienormalnych stanów wywołuje i intensyfikuje drugi. Terapeutyczny wzrost dwutlenku węgla przez wdychanie tego gazu rozcieńczonego
w powietrzu, jeśli często skuteczny sposób na poprawę natlenienia krwi i tkanek. W takich warunkach ostrego pozbawienia tlenu, jak w przypadku duszności tlenku węgla, ciało cierpi z powodu nadmiernej eliminacji dwutlenku węgla: a przywrócenie dwutlenku węgla samo w sobie jest pomocne. U utopionego mężczyzny lub noworodka, który nie oddycha, pozbawienie tlenu nie powoduje nadmiaru dwutlenku węgla. Przeciwnie, przy braku tlenu, kwasu mlekowego i innych pierwotnych produktów rozkładu tkanek nie można przekształcić w dwutlenek węgla; do tej konwersji niezbędny jest tlen. Powiedzenie Mieschera, zacytowane na końcu poprzedniej części, ma zatem głębię prawdy i zakres zastosowania większy, niż mógł sobie wyobrazić.

Jako czynnik w równowadze kwasowo-zasadowej we krwi. - Współczesna fizjologia wykazała, że ​​oprócz kontroli i regulacji ze strony układu nerwowego, w organizmie wytwarzanych jest wiele substancji chemicznych, które wpływają na funkcję i formę . Tym czynnym zasadom Starling nadał nazwę „hormony”. Do hormonów należą adrenalina (często nazywana adrenaliną), pituitryna, tyroksyna, insulina i wiele innych produktów gruczołów wydzielania wewnętrznego i innych narządów. Dwutlenek węgla jest głównym hormonem całego ciała; jest jedyną, która jest wytwarzana przez każdą tkankę i prawdopodobnie działa na każdy narząd. W regulacji funkcji organizmu dwutlenek węgla wywiera co najmniej 3 dobrze określone wpływy: (1) Jest to jeden z głównych czynników równowagi kwasowo-zasadowej krwi. (2) Jest to główna kontrola oddychania. (3) Wywiera istotny toniczny wpływ na serce i krążenie obwodowe.

W ostatnich latach pojawiła się obszerna literatura na temat tak zwanej „rezerwy alkalicznej”, równowagi kwasowo-zasadowej oraz pH lub stężenia jonów wodorowych w osoczu. Pojawiło się również wiele badań i dyskusji na temat rzeczywistych lub zakładanych związków tych cech krwi z kliniczną kwasicą i zasadowicą. W skomplikowanych korektach równowagi fizyko-chemicznej we krwi dwutlenek węgla jest bardziej niż jakikolwiek inny czynnik zakłócany przez każdą zmianę aktywności fizycznej lub produkcji ciepła; ale jest to również czynnik, który jest natychmiast korygowany. Automatyczne reakcje, które wpływają na to dostosowanie, to wzrost lub spadek objętości oddechu. Objętość ta zależy bardziej od głębokości niż szybkość oddychania; a raczej jest to iloczyn głębi i szybkości. Określa stopień wentylacji krwi przechodzącej przez płuca. Zwykle jest on tak dostosowany, że dwutlenek węgla w pęcherzykowym powietrzu płuc jest utrzymywany przy ciśnieniu cząstkowym nieco większym niż 5% atmosfery. Ta ilość dwutlenku węgla w powietrzu pęcherzykowym wytwarza dokładnie taką ilość kwasu węglowego w roztworze we krwi potrzebną do zrównoważenia normalnej ilości alkaliów, a tym samym do indukowania i utrzymywania normalnego pH. Jest to zasada wyrażona równaniem L.J. Hendersona:

pH = K x [H2CO3] / [NaHCO3].
Jeżeli jednak z powodu pewnych zaburzeń czynności nerek lub innych narządów, stosowane alkalia krwi nie będą miały normalnej ilości, pH krwi również byłoby nienormalne, z wyjątkiem przeciwdziałania kontroli oddychania nad węglem dwutlenek w powietrzu pęcherzykowym, a zatem nad kwasem węglowym w roztworze we krwi. Ilekroć alkalia we krwi są niższe niż normalnie, zwiększa się oddychanie i utrzymuje się bardziej intensywna wentylacja płucna. Celem i efektem jego zwiększenia jest zmieszanie dwutlenku węgla w pęcherzykach płucnych z większą ilością świeżego powietrza i rozcieńczenie. W konsekwencji kwas węglowy ciśnienia tętniczego jest proporcjonalnie obniżany. Jest to wytłumaczenie wzmożonego oddychania występującego w kwasicy ostrego zapalenia nerek i śpiączki cukrzycowej oraz rozwijającej się w głodzie powietrznym w miarę zbliżania się śmierci: wzrost oddychania jest naturalną kompensacją spadku poziomu alkaliów we krwi. Z drugiej strony, jeśli ilość dwutlenku węgla jest niewystarczająca jednocześnie z normalną lub nadmierną ilością alkaliów we krwi, oddychanie jest zmniejszone lub całkowicie zanika. Te reakcje oddechowe zależą od powiązanego wpływu dwutlenku węgla na jego równowagę chemiczną z alkaliami we krwi; bo jeśli dwutlenek węgla i zasady są nawet nieco niezrównoważone, ośrodek oddechowy jest silnie stymulowany lub osłabiony.

To, czy reakcje fizjologiczne na dwutlenek węgla są bezpośrednio związane ze specyficznym działaniem tej substancji, czy raczej z pH krwi i innych humorów, w których dwutlenek węgla jest ważnym czynnikiem, jest nadal przedmiotem aktywnego badania. Warto jednak zauważyć, że istnienie tych reakcji unieważnia znaczną część obecnie rozpowszechnionej koncepcji chemii kwasicy klinicznej i zasadowicy. Wnioskowanie o tym jest niewłaściwe z punktu widzenia chemii lub fizjologiiause ilość stosowanej zasady jest wysoka lub niska, należy odpowiednio wpływać na pH krwi. Alkalia o wysokiej lub niskiej zawartości krwi wymagają jedynie odpowiedniego działania. Alkalia o wysokiej lub niskiej krwi wymagają jedynie odpowiedniego zmniejszenia lub zwiększenia objętości oddechu, aby uzyskać kompensację w celu uzyskania normalnego pH. Jeśli zatem w zapaleniu nerek, cukrzycy lub innych zaburzeniach, pH jest naprawdę nieprawidłowe, a krew faktycznie staje się nawet nieco bardziej kwaśna lub bardziej zasadowa niż normalnie. Musi wystąpić pewne zaburzenie regulacji oddechowej dwutlenku węgla w pęcherzykach płucnych, jak dotąd niezrozumiałe. Normalna regulacja ciśnienia dwutlenku węgla jest wystarczająca, aby zrekompensować wysoką lub niską zasadę we krwi praktycznie we wszystkich warunkach zgodnych z ciągłością życia.

Rola, jaką zwykle odgrywają nerki oraz wpływ nieprawidłowych stanów i procesów zachodzących w nich na inne narządy w określaniu ilości alkaliów stosowanych we krwi, zarówno w zdrowiu, jak i w takich zaburzeniach, jak cukrzyca i kwasica kliniczna i zasadowica, wykraczają poza zakres tego artykułu. Problemy, które te kwestie dotyczą, są w rzeczywistości tylko jeszcze niecałkowicie przeanalizowane.

W kontroli oddychania i krążenia .--- Współczesny rozwój wiedzy na temat roli dwutlenku węgla w kontroli oddychania rozpoczął się od klasycznej pracy Haldane i Priestly'ego, zatytułowanej „Regulacja wentylacji płuc”, a następnie inne ważne artykuły Haldane'a i Douglasa. W tych pracach wykazano, że obserwacje normalnych mężczyzn nie wpływają na oddychanie przez wdychanie bogatego w tlen powietrza przez tak umiarkowany spadek tlenu, jaki występuje przy pierwszym przejściu na wysokość. Z drugiej strony oddech zmienia automatycznie swoją objętość przy tak ścisłym dostosowaniu do ilości dwutlenku węgla wytwarzanego w ciele, że powietrze pęcherzykowe jest pod tym względem prawie stałe. Dwutlenek węgla jest głównym bezpośrednim hormonem oddechowym.

Kilka miesięcy po tym, jak pierwszy artykuł Haldane'a i jego współpracowników wykazał wpływ dwutlenku węgla na oddychanie, Henderson kazał swoim współpracownikom rozpocząć publikację długiej serii artykułów dotyczących wpływu dwutlenku węgla na krążenie. Wykazali, że acapnia może wywoływać ostre zaburzenia serca i niewydolność krążenia obwodowego. Warunki te przypominają funkcjonalną depresję wstrząsu u pacjentów po długotrwałym znieczuleniu i dużych operacjach. Z drugiej strony stwierdzono, że jeśli zawartość dwutlenku węgla w ciele jest zachowana przez częściowe oddychanie ponowne, witalność zwierzęcia, nawet podczas długotrwałej i rozległej operacji i urazu, jest niewielka depresyjna.

Te obserwacje krążenia wykazały również, że u zwierząt zredukowanych do stanu szoku dwutlenek węgla we krwi lub, jak to obecnie ogólnie określa się, „rezerwa alkaliczna” jest znacznie zmniejszona. Ten wynik eksperymentu został później potwierdzony przez obserwacje Cannon na rannych żołnierzach podczas wojny.

Obserwacje dotyczące oddychania zwierząt w trybie znieczulenia, które zostały celowo wykonane w celu naśladowania niewłaściwego podawania, wykazały, że brak oddychania, który wcześniej był jednym z głównych zagrożeń na sali operacyjnej, jest w dużej mierze spowodowany nadmiernym oddychaniem na etapie podniecenia. Jeśli podczas początkowego etapu znieczulenia nastąpi nadmierna eliminacja dwutlenku węgla, a następnie wrażliwość ośrodka oddechowego zostanie obniżona przez nadmiar znieczulenia wzroku, oddychanie ustaje. Nie powraca, dopóki bodziec chemiczny gazów krwi i czułość ośrodka oddechowego nie zostaną wystarczająco przywrócone, aby ponownie wywołać naturalną aktywność oddychania.

LECZNICTWO. ---- W znieczuleniu. --- W 1920 r. Henderson, Haggard i Coburn przenieśli swoje obserwacje do kliniki i stwierdzili, że gdy pacjentom wdychano dwutlenek węgla (8%) w powietrzu po dużych operacjach chirurgicznych w znieczuleniu otwartym eterem , efekty były uderzająco korzystne. Wraz z powrotem głębokiego oddychania zanikła sinica, następnie występująca po znieczuleniu. Poprawiono krążenie skórne. Skóra zmieniła kolor i temperaturę, z niebieskoszarej i zimnej na różową i ciepłą. Objętość impulsu, wcześniej zaciśniętego, szybko się zapełniła; i ciśnienie tętnicze przywrócono do normy. Ze względu na zwiększoną objętość oddechową środek znieczulający (eter) szybko wywietrzył się z krwi i świadomość powróciła w ciągu kilku minut, nawet po głębokim znieczuleniu. Nudności i wymioty były albo znacznie zmniejszone, albo całkowicie nieobecne, a po inhalacji pacjent zasnął.

Kontynuując te obserwacje, White odkrył, że kiedy po operacjach mózgu pojawia się powolny krwotok, szybkość oddychania stopniowo maleje, aż śmierć jest nieuchronna. W kilku takich przypadkach życie zostało uratowane poprzez stymulację oddychania przez wdychanie dwutlenku węgla
Stosowanie tej inhalacji stało się teraz powszechne w związku ze znieczuleniem. Prawie każdy amerykański aparat znieczulający ma teraz mocowanie do butli z dwutlenkiem węgla lub mieszaniny dwutlenku węgla i tlenu. W ten sposób przeciwdziała się każdej tendencji do nie oddychania na stole operacyjnym. Pod koniec operacji podaje się wdychanie dwutlenku węgla, aby stymulować oddychanie i spowodować szybką eliminację dużej części znieczulenia. Dzięki temu wdychaniu przywracane jest również energiczne działanie serca i napięcie krążenia obwodowego.

Niedotlenienie pooperacyjne i zapalenie płuc. - Profilaktyka. - Z zastosowania dwutlenku węgla do właśnie opisanych celów opracowano inne, jeszcze ważniejsze zastosowanie, tj. Zapobieganie niedodmie pooperacyjnej i zapaleniu płuc. Wielu obserwatorów zauważyło, że po dużych operacjach chirurgicznych pojemność życiowa płuc jest często zmniejszana do zaledwie jednej trzeciej objętości przedoperacyjnej. Przepona może być uniesiona w kierunku klatki piersiowej o kilka centymetrów. Na zdjęciach rentgenowskich ten stan częściowego zapadnięcia się klatki piersiowej utrzymuje się do pewnego stopnia przez kilka dni. Pozycja klatki piersiowej jest zasadniczo podobna do tej, która występuje u normalnego mężczyzny przez kilka minut po intensywnym oddechu wymuszonym. Jest to zatem zjawisko acapnii.

Ta acapnia i pozycja klatki piersiowej może pozostawić znaczną część płuc bez wentylacji. Drogi oddechowe do tych części mogą zostać zatkane, a niedrożne powietrze jest następnie wchłaniane do krwi.

W rezultacie może rozwinąć się niedodma płata, a nawet masowe zapadnięcie się całego płuca. Na podstawie tego stanu, jak Coryllos i Birnbaum eksperymentalnie wykazali, może rozwinąć się zapalenie płuc, ponieważ jeśli zdarzy się, że pojawią się organizmy chorobotwórcze, znajdą się w niedotlenionych warunkach płuc sprzyjających ich wzrostowi.

Zasadniczą poprawność tej koncepcji pochodzenia niedotlenienia pooperacyjnego i zapalenia płuc potwierdzają środki profilaktyczne i terapeutyczne, które okazały się skuteczne w przeciwdziałaniu im lub zapobieganiu im. W wielu klinikach chirurgicznych w Ameryce i Niemczech uzyskano wyniki, które pokazują, że kiedy wdychanie dwutlenku węgla jest podawane we wszystkich przypadkach po znieczuleniu i operacji, płuca są ponownie rozszerzane, ton mięśni oddechowych jest przywracany, zapobiega niedodmie, ryzyko pooperacyjnego zapalenia płuc jest praktycznie wyeliminowane.

Zapalenie płuc. - Możliwe korzyści z podobnego inhalacyjnego leczenia medycznego zapalenia płuc, na przykład po grypie, są obecnie w fazie badań. Henderson, Haggard, Coryllos i Birnbaum wykazali, że u psów, u których zapalenie płuc zostało eksperymentalnie wywołane, płuca można oczyścić, a zapalenie płuc wyleczyć poprzez umieszczenie zwierząt w atmosferze około 8% dwutlenku węgla na 12 do 24 godzin. Na poparcie twierdzenia, że ​​są to prawdziwe lekarstwa, fakt, że pneumokoki są hamowane we wzroście lub nawet zabijane przez obniżenie pH nie większe niż dwutlenek węgla może indukować. Obniżenie pH przez dwutlenek węgla przyczynia się również do autolizy i upłynnienia wysięku odpowiedzialnego za konsolidację płuc w zapaleniu płuc. Wiele przypadków zapalenia płuc leczy się teraz przez wdychanie dwutlenku węgla w tlenie; a Henderson i Haggard wprowadzili specjalny namiot do tego leczenia. Ci, którzy go używali, uważają, że to leczenie jest zdecydowanie lepsze niż w przypadku samego tlenu.

Asfiksja .--- Bardzo podobne do stosowania inhalacji dwutlenku węgla po znieczuleniu jest nowoczesne leczenie asfiksji tlenku węgla. Ta forma uduszenia jest przyczyną wielu tysięcy zgonów rocznie. Jego najczęstsze przyczyny to gaz wytwarzany w mieście, który zwykle zawiera 20 do 30% tlenku węgla oraz spaliny z samochodów. Tlenek węgla tworzy połączenie z hemoglobiną, która wypiera tlen. Związek nie jest jednak tak twardy, jak kiedyś sądzono, ponieważ tlenek węgla może z kolei zostać wyparty. W ten sposób przywracana jest siła krwi przenosząca tlen. Kluczową cechą zatrucia tlenkiem węgla jest uduszenie, zwłaszcza układu nerwowego, ze względu na zmniejszoną zdolność krwi do transportu tlenu. Wydawało się zatem, że wdychanie tlenu byłoby logicznym zabiegiem. W praktyce jednak sam tlen okazał się znacznie mniej korzystny niż oczekiwano.

Badając ten problem, Henderson i Haggard odkryli, że w rozwoju duszności tlenku węgla ofiara nadmiernie oddycha i wydmuchuje nadmierną ilość dwutlenku węgla. W ten sposób rozwija się acapnia, a także anoksemia. Po usunięciu z szkodliwej atmosfery ofiara może wykazywać wyraźne obniżenie oddechu. Podawanie tlenu jest zatem tylko nieznacznie skuteczne; ponieważ nie jest odpowiednio wdychany.

W eksperymentach na uduszonych zwierzętach ci badacze wykazali, że podając mieszaninę tlenu i węgla
dwutlenek, oddychanie mogło być tak stymulowane, a eliminacja tlenku węgla tak przyspieszona, że ​​wywołano szybki powrót do zdrowia. W korzystnych wynikach odciążenie acapnii jest prawie tak samo ważne jak eliminacja tlenku węgla i przywrócenie wystarczającej ilości tlenu.

W związku z tym opracowano i szeroko wprowadzono specjalną formę aparatu, inhalator H-H, do podawania mieszaniny tlenu i dwutlenku węgla uduszonym pacjentom. Leczenie to okazało się tak skuteczne, że wiele tysięcy tych inhalatorów jest obecnie w użyciu: kilkaset, na przykład, w metropolitalnym Nowym Jorku i liczba odpowiadająca populacji w Chicago i innych miastach. Ratownicy straży pożarnej i policji, firmy gazowe i elektryczne, a teraz także ambulanse szpitalne. Początkowo zastosowano mieszaninę 5% dwutlenku węgla w tlenie, ale 7% okazało się jeszcze bardziej korzystne.

Wartość tego leczenia polega nie tylko na ratowaniu życia, ale także na zapobieganiu następstwom potasowym, takim jak zapalenie płuc, uszkodzenie serca i trwałe upośledzenie nerwowe. W wielu przypadkach krótkiego, ale intensywnego uduszenia pacjent jest całkowicie przywracany w ciągu godziny; może wtedy dobrowolnie i bezpiecznie wrócić do pracy.

To samo leczenie jest skutecznie stosowane do resuscytacji z szerokiej gamy innych szkodliwych gazów występujących w przemyśle.

Asfiksja noworodka. - W wyniku tego leczenia zatrucia tlenkiem węgla opracowano zastosowanie inhalacji w celu złagodzenia o wiele bardziej powszechnej formy asfiksji: noworodka. Historia tego rozwoju jest interesująca. W nim ludzie z ekip ratowniczych z Chicago Fire Department odegrali nieco tę samą rolę, co mleczne odporne na ospę w odkryciu szczepienia.

Wiele razy zdarzało się, że lekarz w Chicago, który widział resuscytację w przypadku niedotlenienia tlenkiem węgla, wkrótce miał okazję urodzić dziecko, które nie oddychało. Po huśtaniu się, klapaniu i zanurzaniu dziecka w zimnej i gorącej wodzie, accoucheur, niezdolny do wywołania aktywnego, naturalnego oddychania, pomyślał, aby zadzwonić do jednej z ekip ratowniczych i inhalatora. Służby tych mężczyzn były w wielu przypadkach tak skuteczne, że w ciągu kilku lat straż pożarna wypracowała znaczącą praktykę w tej dziedzinie. Z uzasadnioną dumą domagał się uratowania kilkuset dzieci.

Gdy informacja ta zwróciła uwagę pisarza, przyszło mu do głowy, że teoretycznie wdychanie tlenu i dwutlenku węgla jest dokładnie metodą, która powinna być najbardziej skuteczna w zwalczaniu uduszenia u noworodka. W wyniku tego odkrycia stymulacja chemiczna i wsparcie dla depresyjnego ośrodka oddechowego noworodka poprzez wdychanie dwutlenku węgla szybko zastępuje starsze i często nieskuteczne metody resuscytacji w zależności od stymulacji skóry.

Zapalenie płuc u noworodków. - Profilaktyka. - Płuca przy urodzeniu są niedodma. Pierwszy płacz powoduje częściowe rozszerzenie. Późniejsze oddechy powinny je jeszcze bardziej rozszerzyć; ale rozszerzenie jest często niekompletne przez kilka dni, a nawet kilka tygodni. Jeśli w tym czasie pojawią się organizmy chorobotwórcze, znajdą warunki sprzyjające ich wzrostowi w dowolnej części płuc, która jest nadal niedodma. Liczba zgonów z tej przyczyny w okresie noworodkowym jest często tak wysoka jak 4 na każde 100 żywych urodzeń. Aby zapobiec temu zagrożeniu, od dawna zwyczajem było zachęcanie dziecka do płaczu przynajmniej raz dziennie. W tym celu stosuje się bolesny bodziec, taki jak kłucie podeszew stóp elastyczną gumką. Doświadczenie pokazuje jednak, że przedwczesne lub słabe dziecko może nie być odpowiednio stymulowane i może rozwinąć się zapalenie płuc. Bardziej humanitarną, naukową i skuteczną metodą wywoływania rozszerzenia płuc jest rutynowe podawanie wszystkim dzieciom w ciągu pierwszego lub dwóch tygodni życia 5 lub 10-minutowych inhalacji tlenu i 7 lub 8% dwutlenku węgla. Mieszanka jest całkowicie bezpieczna do ogólnego stosowania przez pielęgniarki i położne. Wyższe stężenia mogą być skutecznie stosowane w trudnych przypadkach, ale najlepiej tylko przez osoby, które mają doświadczenie w stosowaniu takich stężeń w połączeniu ze znieczuleniem.

Dławica piersiowa i chromanie przestankowe. - W większości zastosowań leczenia inhalacyjnego omówionych na poprzednich stronach wpływ dwutlenku węgla na oddychanie jest głównie zaangażowany. Równie ważny wpływ dwutlenku węgla na aparat słuchowy i obwodowe naczynia krwionośne nie był jeszcze wykorzystywany w równym stopniu. Henderson i jego współpracownicy wykazali wiele lat temu, że w pewnych warunkach eksperymentalnych serce ma tendencję do rozwijania częściowego tężca lub skurczu i że ten stan można pokonać przez dwutlenek węgla. Wykazali również, że z powodu utraty napięcia mięśniowego u zwierząt poddawanych długotrwałemu znieczuleniu
i operacji, krew zastyga w naczyniach obwodowych, powrót żylny do prawego serca stopniowo maleje, a krążenie w końcu zatrzymuje się.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania jako podłoże fizjologiczne, wypróbowano wpływ wdychania dwutlenku węgla na kilka przypadków dusznicy bolesnej. Nie jest to leczenie doraźne, ale terapia w przypadku długotrwałego stosowania. Podaje się go przez 10 do 15 minut 2 lub 3 razy dziennie. Metoda inhalacji jest zasadniczo podobna do tej zastosowanej przez Hendersona, Haggarda i Coburna oraz przez White'a po znieczuleniu i operacji. Ponieważ inhalacja składa się z dwutlenku węgla w powietrzu, a nie w tlenie, jego koszt, oprócz aparatu kontrolnego, jest niewielki.

Efektem tego zabiegu jest wyraźna poprawa koloru i temperatury warg i skóry, co wskazuje na wpływ na krążenie obwodowe, podobnie jak azotan amylu. Ciśnienie tętnicze i częstość tętna nie są zwiększane, chociaż widoczna jest znacznie pełniejsza cyrkulacja. Poczucie ucisku w klatce piersiowej i ból związany z ramieniem i ramieniem jest znacznie zmniejszony; może ustać całkowicie na kilka godzin po inhalacji. Po kilku tygodniach codziennych inhalacji znacznie wzrasta zdolność do wykonywania umiarkowanych ćwiczeń.

Inhalację tę zastosowano również w kilku przypadkach chromania przestankowego. Wyraźna poprawa krążenia miejscowego spowodowała zarówno efekt inhalacyjny, jak i skumulowany efekt leczenia przez kilka tygodni. Po przerwaniu leczenia pacjenci wkrótce powrócili do poprzedniego stanu.

Utonięcie i porażenie prądem .--- Akceptowane leczenie ofiar utonięcia i porażenia prądem to metoda sztucznego oddychania oparta na ciśnieniu Shafera. Doświadczenie wykazało, że powrót naturalnego oddychania jest znacznie wspomagany i przyspieszany przez podawanie tlenu i dwutlenku węgla z inhalatora, podczas stosowania sztucznego oddychania. W ten sposób płuca są nie tylko zaopatrywane w wysokie stężenie tlenu, ale obniżone centrum oddechowe jest również stymulowane przez dwutlenek węgla do wcześniejszego odnowienia aktywności neuronalnej, niż mogłoby to nastąpić.

Katatonia .--- Wreszcie można wspomnieć o niezwykłych obserwacjach zgłoszonych przez zmarłego A.S. Lovenhart, w którym stwierdził, że wdychanie dwutlenku węgla do przypadków katatonii spowodowało tymczasowe przywrócenie inteligencji i zdolności umysłowych. Najprostsze wyjaśnienie wyników w tych przypadkach osiągnięto przez postulowanie nawykowego skurczu naczyń krwionośnych w mózgu pacjenta katatonicznego, podobnego do tego w sercu i kończynach przypadków omawianych w poprzednim rozdziale. Jeśli pogląd ten jest prawidłowy, korzystne efekty inhalacji wynikają z poprawy krążenia w mózgu pod wpływem dwutlenku węgla na drobniejsze naczynia krwionośne.

Yandell Henderson,
New Haven, Connecticut
Bibliografia

Obszerną literaturę na ten temat można znaleźć w odnośnikach towarzyszących następującym pracom: Haldane, JS: Respiration, Yale University Press, 1922 Henderson, Y .: Fizjologiczna regulacja równowagi kwasowo-zasadowej krwi i niektóre powiązane funkcje, fizyczne . Rev.5: 131 (kwiecień) 1925; Niebezpieczeństwa zatrucia tlenkiem węgla i środki zmniejszania tych zagrożeń, J.A.M.A> 94: 179 (18 stycznia 1930); Acapnia jako czynnik w szoku pooperacyjnym, niedodmie i zapaleniu płuc, tamże. 95: 572 (23 sierpnia) 1930; Niekompletne rozszerzenie płuc jako czynnik śmiertelności noworodków, tamże. 96: 495 (14 lutego) 1931 r.
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » niedziela 15 mar 2020, 17:24

https://www.erowid.org/chemicals/carbog ... entID=1494

"1961
Stolaroff zakłada Międzynarodową Fundację Zaawansowanych Studiów w Menlo Park jako placówkę badawczą do badań substancji psychodelicznych. Karbogen jest często podawany, czasami w połączeniu z innymi substancjami.

Od Tanatosa do Erosa:

„Meduna odkrył [sic], że wdychanie mieszaniny 70 \% tlenu i 30 \% dwutlenku węgla dostarczyło wrażenia zmienionego stanu świadomości, któremu często towarzyszy znaczna abreakcja. Przy odpowiednim przygotowaniu i podawaniu stwierdził, że klientom można pomóc znacznie uwolnić się od nerwic.

„Wdychanie wystarczającej liczby oddechów tej mieszaniny powoduje rozpuszczenie oporów powstrzymujących stłumione uczucia, umożliwiając ich wyrażanie. Zwykle następuje szybki ciąg obrazów, a rozładowaniu uczuć często towarzyszy znaczna ilość wglądu. W naszej pracy Fundacji z klientami odkryliśmy, że kilka zabiegów z tą mieszanką było doskonałą procedurą wprowadzenia nowicjuszy w zmienione stany świadomości. Wielu po raz pierwszy odkryło nieprzytomną zawartość ich umysłu. Procedura ta również usunęła wiele stłumionych materiał, uwalniając w ten sposób podmiot dla płynniejszego, głębszego doznania psychodelicznego. ”


Bibliografia
Stolaroff MJ. Tanatos do Erosa: 35 lat psychodelicznej eksploracji. Thaneros Press. 1994."
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » wtorek 17 mar 2020, 22:00

http://www.aetna.com/cpb/medical/data/400_499/0428.html
Carbogen Inhalation Therapy
Numer: 0428

Polityka

Aetna uważa, że ​​terapia inhalacyjna z użyciem karbogenu w leczeniu następujących wskazań jest eksperymentalna i badawcza, ponieważ skuteczność tego leczenia nie została ustalona w recenzowanej literaturze medycznej (nie wyczerpującej liście).

Rak pęcherza
Okluzja tętnicy środkowej siatkówki
Rak szyjki macicy
Raki głowy i szyi (np. Rak krtani, wargi, czerniaka błony śluzowej, jamy nosowo-gardłowej, jamy ustnej, zatok przynosowych i raka ślinianek)
Uszkodzenie / zwyrodnienie nerwu wzrokowego
Rak prostaty
Okluzja tętnicy siatkówki
Drgawki
Uderzenie
Nagła utrata słuchu.
tło

Nagły ubytek słuchu (SHL) jest definiowany jako zmysłowo-nerwowy ubytek słuchu wynoszący 30 decybeli lub więcej na 3 sąsiadujących częstotliwościach, który rozwija się w czasie krótszym niż 3 dni. U większości pacjentów z SHL utrata słuchu występuje w ciągu znacznie mniej niż 3 dni. Chociaż wiele procesów chorobowych może powodować podobny ubytek słuchu, prawdziwa SHL ma charakter idiopatyczny. SHL równomiernie wpływa na mężczyzn i kobiety, a każde ucho jest równie wrażliwe. U około 90% pacjentów ubytek słuchu jest jednostronny. U niektórych pacjentów głęboka utrata słuchu może się zmniejszyć, aw niektórych przypadkach całkowicie wyzdrowieć w ciągu kilku dni lub tygodni. Obecnie nie ma ostatecznych wytycznych dotyczących postępowania w leczeniu SHL. Wydaje się, że leczenie sterydami jest jedynym leczeniem, które wykazało znaczący korzystny wpływ u wybranych pacjentów z idiopatyczną SHL.

W leczeniu SHL zaleca się stosowanie różnych środków poprawiających krążenie ślimaka i dotlenienie. Należą do nich ekspandery plazmy, środki przeciwpłytkowe, leki przeciwzakrzepowe, leki rozszerzające naczynia krwionośne i gazowy węgiel (5% dwutlenku węgla i 95% tlenu). Sugeruje się, że terapia inhalacyjna karbogenem jest skuteczna w leczeniu pacjentów z upośledzeniem słuchu o wysokiej częstotliwości (z audiogramu czystego tonu). Jednak badania kliniczne terapii inhalacyjnej z użyciem karbogenów nie wykazały poprawy wskaźników odzysku z SHL niż wskaźnika spontanicznego odzysku. W systematycznym przeglądzie dowodów użycia gazu karbogenowego w leczeniu nagłej głuchoty (Hender i in., 2002) stwierdzono, że „można rozsądnie stwierdzić, że inhalacja gazem karbogenowym nie jest bardziej skuteczna niż heparyna lub„ standardowa opieka ”u pacjentów z idiopatycznym nagłym ubytkiem słuchu ”.

Ashkanian i wsp. (2009) stwierdzili, że hiperoksyczna terapia niedokrwienia mózgu zmniejsza mózgowy przepływ krwi (CBF) głównie z powodu zwężającego naczynia działania tlenu na tętniczki mózgowe. Na podstawie ostatnich badań przeprowadzonych na normalnych ochotnikach, badacze ci twierdzą, że działanie rozszerzające naczynia krwionośne dwutlenku węgla dominuje, gdy 5% CO (2) dodaje się do wdychanego tlenu (mieszanina zwana karbogenem). Ci badacze zmierzyli CBF metodą pozytronowej tomografii emisyjnej (PET) podczas wdychania badanych gazów (O (2), karbogenów i powietrza atmosferycznego) u zdrowych ochotników (n = 10) oraz u pacjentów z niedrożną chorobą tętnic szyjnych (n = 6). Porównania statystyczne za pomocą addytywnego modelu ANOVA wykazały, że węgiel znacznie zwiększył CBF o 7,51 + lub - 1,62 ml / 100 g / min, podczas gdy tlen miał tendencję do zmniejszania go o -3,22 + lub - 1,62 ml / 100 g / min. Oddzielna analiza półkuli przeciwnej do hipo-perfundowanej półkuli wykazała, że ​​karbogen znacznie zwiększył CBF o 8,90 + lub - 2,81 ml / 100 g / min, podczas gdy wdychanie tlenu nie spowodowało żadnej niezawodnej zmiany w CBF (-1,15 + lub - 2,81 ml / 100 g / min). Zarówno u pacjentów, jak i kontroli, karbogen był tak samo skuteczny jak tlen we wzroście wartości Sa (O2) lub PaO (2). Wyniki tego badania wykazały, że jednoczesne zwiększenie CBF i Sa (O2) można łatwo uzyskać z karbogenem, podczas gdy tlen zwiększa tylko Sa (O2). Zatem karbogen poprawia transport tlenu do tkanki mózgowej bardziej skutecznie niż sam tlen. Autorzy doszli do wniosku, że konieczne są dalsze badania z większą liczbą osób w celu zbadania możliwości zastosowania karbogenu do długotrwałego wdychania i oceny jego korzyści terapeutycznych u pacjentów z ostrym udarem mózgu.

Tolner i wsp. (2011) sprawdzili, czy można zastosować inhalację 5% CO (2) w celu stłumienia napadów u pacjentów z padaczką. Wpływ CO (2) na korową aktywność padaczkową towarzyszącą napadom behawioralnym badano na szczurach i naczelnych innych niż człowiek, i na podstawie tych danych przeprowadzono wstępne badania na ludziach. U swobodnie poruszających się szczurów pobudzenie korowe równoległe do drgawek mioklonicznych wywołano stymulacją kory czuciowo-ruchowej. Pięć procent CO (2) zastosowano przez 5 minut, 3 minuty przed stymulacją. U małp makak hiperkarbia była indukowana przez hipowentylację, podczas gdy aktywność drgawkowa była wywoływana elektrycznie lub chemicznie w korze czuciowo-ruchowej. W sumie 7 pacjentów z lekooporną padaczką częściową zostało przebadanych za pomocą wideo-elektroencefalografii i otrzymało 5% CO (2) w medycznym karbogenie krótko po wystąpieniu napadu elektrograficznego. U szczurów 5% CO (2) silnie hamowało następstwa korowe o około 75%, podczas gdy odpowiedzi na pojedyncze-pulsyStymulacja została zmniejszona o około 15%. U makaków zwiększenie pCO (2) z 37 mm Hg do 44 - 45 mm Hg (co odpowiada wdychaniu 5% CO (2) lub mniej) tłumiło pobudzenia korowe wywołane stymulacją o około 70% i pojedyncze, indukowane bicukuliną kolce padaczkowe o około 25%. W badaniu pilotażowym przeprowadzonym na 7 pacjentach zaobserwowano szybkie zakończenie napadów elektrograficznych, mimo że stosowanie 5% CO (2) rozpoczęto po uogólnieniu napadu. Autorzy doszli do wniosku, że 5% CO (2) ma szybkie i silne działanie przeciwdrgawkowe. Obecne dane sugerują, że węgiel medyczny z 5% CO (2) może być stosowany do ostrego leczenia w celu stłumienia napadów u pacjentów z padaczką. Wyniki tego małego, pilotażowego badania muszą zostać potwierdzone przez dobrze zaprojektowane badania.

Cugati i wsp. (2013) stwierdzili, że zamknięcie tętnicy środkowej siatkówki (CRAO) stanowi nagły przypadek oka i jest analogiem oka udaru mózgu. Powoduje głęboką, zwykle jednooczną utratę wzroku, i jest związana ze znaczną chorobowością czynnościową. Czynniki ryzyka CRAO to te same czynniki ryzyka miażdżycy, co w przypadku udaru mózgu i choroby serca. W związku z tym osoby z CRAO mogą być narażone na ryzyko niedokrwiennego uszkodzenia narządu końcowego, takiego jak udar mózgu. Dlatego zarządzanie CRAO ma na celu nie tylko przywrócenie wzroku, ale jednocześnie zarządzanie czynnikami ryzyka, które mogą prowadzić do innych chorób naczyniowych. W przeszłości w leczeniu CRAO stosowano szereg terapii. Należą do nich inhalacja karbogenem, wlew acetazolamidu, masaż oka i paracjodeza, a także różne leki rozszerzające naczynia, takie jak dożylny triazotan glicerolu. Nie wykazano, aby żaden z tych „standardowych środków” ostatecznie zmienił naturalną historię choroby. Ostatnio wykazano zainteresowanie zastosowaniem terapii trombolitycznej, dostarczanej dożylnie lub dotętniczo przez bezpośrednie cewnikowanie tętnicy ocznej. Podczas gdy wiele serii obserwacyjnych wykazało, że odzyskanie wzroku może być dość dramatyczne, 2 ostatnie randomizowane kontrolowane badania nie wykazały skuteczności. Przeciwnie, dotętnicze dostarczanie trombolityczne może powodować zwiększone ryzyko krwotoku śródczaszkowego i ogólnoustrojowego, podczas gdy wykazano, że dożylne zastosowanie tkankowego aktywatora plazminogenu nie było skuteczne w ciągu 24 godzin od wystąpienia objawów. Niemniej jednak oba te badania wykazały jedną wspólną cechę: aby leczenie było skuteczne w CRAO, należy je wdrożyć w krótkim okresie czasu, prawdopodobnie w ciągu 6 godzin od wystąpienia objawów. Dlatego, chociaż CRAO jest chorobą, która nie podlega leczeniu, musi jednak przestrzegać tych samych zasad leczenia, co każda inna choroba niedokrwienna narządu naczyniowego. Oznacza to, że należy jak najszybciej przywrócić niedokrwienie tkanek i wcześnie wprowadzić wtórną profilaktykę.

Ponadto w przeglądzie UpToDate na temat „niedrożności centralnej i gałęziowej siatkówki” (Hedges, 2013) stwierdzono, że „w celu wywołania rozszerzenia naczyń krwionośnych i poprawy natlenienia można dostarczyć mieszaninę 95% tlenu i 5% dwutlenku węgla (Carbogen). Jest to jednak trudne do uzyskania w większości szpitali w trybie pilnym, a opublikowane raporty nie potwierdzają jego skuteczności ”.

Ohlraun i wsp. (2013) zauważyli, że od 2 do 8% wszystkich dzieci w wieku od 6 miesięcy do 5 lat ma drgawki gorączkowe. Często napady te ustępują samoistnie, jednak w zależności od różnych wytycznych krajowych od 20 do 40% pacjentów wymagałoby interwencji terapeutycznej. W przypadku napadów dłuższych niż 3 do 5 minut zaleca się stosowanie doodbytniczego diazepamu, podpoliczkowego midazolamu lub podjęzykowego lorazepamu. Benzodiazepiny mogą być nieskuteczne u niektórych pacjentów lub powodować przedłużoną sedację i zmęczenie. Badania przedkliniczne na modelu szczurów dostarczyły dowodów, że drgawki gorączkowe mogą być wywoływane przez zasadowicę dróg oddechowych, co zostało następnie potwierdzone przez retrospektywną obserwację kliniczną. Ponadto, poszczególne interwencje terapeutyczne wykazały, że podwyższenie pCO2 poprzez ponowne oddychanie lub wdychanie 5% CO2 natychmiast zatrzymało napady gorączkowe. Ci badacze przedstawili protokół interwencyjnego badania klinicznego w celu przetestowania hipotezy, że zastosowanie 5% CO2 jest bezpieczne i skuteczne w tłumieniu drgawek gorączkowych u dzieci. Badanie CARDIF (dwutlenek węgla przeciwko napadom gorączkowym) jest monocentrycznym, prospektywnym, podwójnie zaślepionym, kontrolowanym placebo, randomizowanym badaniem. W sumie 288 pacjentów z historią życia z przynajmniej 1 napadem gorączkowym zostanie losowo przydzielonych do grupy otrzymującej węgiel (5% CO2 plus 95% O2) lub placebo (100% O2). Ponieważ nawroty drgawek gorączkowych występują głównie w domu, badany lek będzie podawany przez rodziców za pomocą niskociśnieniowej puszki wyposażonej w maskę oddechową. Podstawową miarą wyniku jest skuteczność karbogenu w przerywaniu napadów gorączkowych. Jako drugorzędne parametry wyników badacze ci oceniają bezpieczeństwo, praktyczność
umiejętność korzystania z puszki, jakości życia, zadowolenia, lęku i mobilności rodziców. Autorzy stwierdzili, że badanie CARDIF może potencjalnie opracować nową terapię tłumienia drgawek gorączkowych poprzez przywrócenie normalnego stanu fizjologicznego. Stanowiłoby to alternatywę dla obecnie sugerowanego leczenia benzodiazepinami. To badanie jest przykładem akademickich badań translacyjnych od badań nad fizjologią zwierząt do nowej terapii.

Janssens i in. (2012) podali wyniki z randomizowanego badania porównującego przyspieszoną radioterapię (AR) z przyspieszoną radioterapią plus inhalację karbogenową i nikotynamid (ARCON) w raku krtani. Pacjenci z rakiem krtani płaskonabłonkowym cT2-4 zostali losowo przydzieleni do AR (68 Gy w ciągu 36 do 38 dni) lub ARCON. Aby ograniczyć ryzyko martwicy krtani, pacjenci z ARCON otrzymali 64 Gy na chrząstkę krtani. Głównym punktem końcowym była kontrola lokalna. Drugorzędowymi punktami końcowymi były kontrola regionalna, zachowanie krtani, toksyczność, przeżycie wolne od choroby i przeżycie całkowite. W translacyjnym badaniu bocznym do oceny stanu natlenienia w biopsjach guza zastosowano marker niedotlenienia pimonidazol. Od kwietnia 2001 r. Do lutego 2008 r. Zgromadzono ogółem 345 pacjentów. Po medianie obserwacji po 44 miesiącach miejscowa kontrola guza po 5 latach wynosiła 78% dla AR w porównaniu z 79% dla ARCON (p = 0,80), przy zachowaniu odsetka zachowania krtani odpowiednio 84% i 87% (p = 0,48) . 5-letnia kontrola regionalna była znacząco lepsza z ARCON (93%) w porównaniu z AR (86%, p = 0,04). Poprawę kontroli regionalnej zaobserwowano szczególnie u pacjentów z guzami niedotlenionymi, a nie u pacjentów z guzami dobrze natlenionymi (odpowiednio 100% w porównaniu z 55%; p = 0,01). Przyspieszona radioterapia i ARCON spowodowały jednakowy poziom toksyczności. Autorzy doszli do wniosku, że pomimo braku korzyści w miejscowej kontroli nowotworów w zaawansowanych rakach krtani, zaobserwowano znaczny wzrost odsetka kontroli regionalnej przy równych poziomach toksyczności na korzyść ARCON. Słabej kontroli regionalnej pacjentów z guzami niedotlenionymi przeciwdziała w szczególności leczenie ARCON.

Eustace i współpracownicy (2013) sprawdzili, czy 26-genowa sygnatura niedotlenienia przewiduje korzyść z leczenia modyfikującego hipoksję zarówno w raku pęcherza, jak i raku krtani. Próbki były dostępne od 157 pacjentów z rakiem krtani T2-T4 i 185 pacjentów z rakiem pęcherza T1-T4a włączonych do randomizowanych badań III fazy z użyciem ARCON i karbogenowego nikotynoamidu (BCON) z radioterapią samodzielnie lub z karbogenem i nikotynoamidem (CON). Dostosowane macierze TaqMan niskiej gęstości (TLDA) wykorzystano do oceny ekspresji sygnatury 26-genowej przy użyciu ilościowej PCR w czasie rzeczywistym. Mediana ekspresji 26 genów została wykorzystana do uzyskania wyniku hipoksji (HS). Pacjentów sklasyfikowano jako niskie TLDA-HS (mniej niż mediana) lub wysokie TLDA-HS (więcej niż mediana). Pierwszorzędowymi miernikami wyników były kontrola regionalna (RC; ARCON) i przeżycie całkowite (BCON). Guzy krtani sklasyfikowane jako wysokie TLDA-HS wykazały większe korzyści z ARCON niż niskie guzy TLDA-HS; 5-letnie RC wynosiło 81% (sama radioterapia) w porównaniu do 100% (CON) dla wysokiego TLDA-HS (p = 0,009). Dla niskiego TLDA-HS 5-letni RC wynosił 91% (sama radioterapia) w porównaniu do 90% (CON; p = 0,90); TLDA-HS nie przewidział korzyści z CON w raku pęcherza. Autorzy doszli do wniosku, że sygnatura 26-genowego niedotlenienia przewiduje korzyść z leczenia modyfikującego hipoksję w raku krtani. Ponadto stwierdzili, że wyniki te należy ocenić w prospektywnym badaniu klinicznym.

Janssens i wsp. (2014) zauważyli, że niedokrwistość wiąże się ze słabą kontrolą nowotworu. Wcześniej zaobserwowano, że ARCON może skorygować ten niekorzystny wynik u pacjentów z rakiem głowy i szyi. Ci badacze próbowali zweryfikować tę obserwację na podstawie danych z randomizowanego badania. Spośród 345 pacjentów z rakiem krtani cT2-4, 174 przydzielono losowo do AR, a 171 do ARCON. Poziomy hemoglobiny, mierzone przed leczeniem, zostały zdefiniowane jako niskie, gdy mniej niż 7,5 mmol / L dla kobiet i mniej niż 8,5 mmol / L dla mężczyzn. Marker niedotlenienia pimonidazol zastosowano do oceny stanu natlenienia w biopsjach nowotworów. Dane analizowano 2 lata po włączeniu ostatniego pacjenta. Poziom hemoglobiny przed leczeniem był dostępny i poniżej normy u 27 z 173 (16%) pacjentów leczonych AR; i 27 ze 167 (16%) u pacjentów leczonych ARCON. U pacjentów z prawidłowym leczeniem wstępnym leczenie stężeniem hemoglobiny za pomocą ARCON nie miało znaczącego wpływu na 5-letnią kontrolę lokoregionalną (LRC, 79% w porównaniu z 75%; p = 0,44) i przeżycie wolne od choroby (DFS, 75% w porównaniu do 70 %; p = 0,46) w porównaniu z AR. Jednak u pacjentów z niskim poziomem leczenia wstępnego stężenie hemoglobiny ARCON znacznie poprawiło 5-letni LRC (79% w porównaniu z 53%; p = 0,03) i DFS (68% w porównaniu z 45%; p = 0,04). W analizie wieloczynnikowej obejmującej inne czynniki prognostyczne hemoglobina przed leczeniem pozostawała prognostyczna dla LRC i DFS w ramieniu leczenia AR. Brak korelacji między hemoglobiną przed leczeniem
zaobserwowano poziomy i wychwyt pimonidazolu. Autorzy doszli do wniosku, że wyniki randomizowanego badania fazy III potwierdziły wcześniejsze obserwacje, że ARCON może potencjalnie skorygować złe wyniki pacjentów z rakiem z niedokrwistością.

Yip i Alonzi (2013) zauważyli, że niedotlenienie raka prostaty wiąże się z gorszym rokowaniem i opornością na leczenie. Zastosowanie terapii polegającej na pozbawieniu androgenów, zarówno przed radioterapią, jak i podczas radioterapii, może nasilać niedotlenienie. Podczas gdy większe dawki promieniowania na frakcję mogą osiągnąć zysk terapeutyczny, równoważy to zmniejszona szansa na ponowne dotlenienie w trakcie leczenia. Poprawa podstawowego środowiska niedotlenienia guza może zatem poprawić wyniki leczenia. Autorzy dokonali przeglądu strategii walki z niedotlenieniem nowotworu, ze szczególnym uwzględnieniem zastosowania oddychania gazowym węglowodorem równocześnie z radioterapią.

Ponadto wytyczne dotyczące praktyki klinicznej National Comprehensive Cancer Network dotyczące „nowotworów głowy i szyi” (wersja 2.2013), „raka pęcherza moczowego” (wersja 1.2014) i „raka prostaty” (wersja 1.2014) nie wspominają o zastosowaniu terapii karbogenowej jako środka terapeutycznego opcja.

Hsiao i Huang (2014) opisali pierwszy przypadek częściowego przywrócenia wzroku u 32-letniej kobiety z jatrogenną niedrożnością tętnicy siatkówki (RAO) po iniekcji hydroksyloapatytu glabelli wapniowej (CaHA) i zbadali odpowiednie środki diagnostyczne i terapeutyczne zgodnie z przeglądem literatury . Pacjent miał RAO lewego oka i obustronną wadę pola widzenia po wstrzyknięciu CaHA do regionu glabelli. Przepisano miejscowe i ogólnoustrojowe środki obniżające ciśnienie wewnątrzgałkowe, hemodylucję izowolemiczną, masaż kuli i antykoagulację kwasem acetylosalicylowym. Podano także inhalację z karbogenem i doustne kortykosteroidy. Oprócz powyższych terapii zastosowano terapię tlenową hiperbarią (HBOT) jako leczenie uzupełniające. Ostateczna najlepiej skorygowana ostrość wzroku (BCVA) lewego oka poprawiła się z ruchu ręki przy 15 cm do 0,1. W kontrolnej angiografii fluoresceinowej stwierdzono poprawę krążenia siatkówki i zmniejszenie przecieku naczyń siatkówki. Jednak w tętnicach spojówkowych i siatkówkowych nadal występowało wiele zatorów. Autorzy doszli do wniosku, że był to pierwszy opis przypadku częściowego odzyskania BCVA po jatrogennym RAO po kosmetycznym wstrzyknięciu CaHA. Ponieważ nie zgłoszono żadnych wiarygodnych metod leczenia takich powikłań, HBOT można uznać za alternatywną terapię uzupełniającą. Nie ma wystarczających dowodów na to, że inhalacja karbogenem jest skuteczna w leczeniu RAO.

Rak szyjki macicy

van Weelden i wsp. (2014) zauważyli, że promieniowanie chemiczne (CRT) jest standardową terapią zaawansowanych stadiów raka szyjki macicy. W krajach rozwijających się, w których występuje 80% przypadków raka szyjki macicy, nie zawsze jest to możliwe. Wykazano, że oddychanie karbogenem i doustna terapia nikotynamidowa (CON), mająca na celu przezwyciężenie niedotlenienia guza, poprawia skuteczność leczenia niektórych guzów nabłonkowych. Ci badacze zbadali wpływ CON podczas CRT zaawansowanych stadiów raka szyjki macicy na całkowite przeżycie (OS), kontrolę lokalną i regionalną oraz toksyczność. Od grudnia 2006 r. Do lutego 2010 r. Łącznie 139 pacjentów z rakiem szyjki macicy w stopniu od IB2 do IVA przydzielono losowo do radioterapii (RT) lub CRT z CON lub bez CON. Różnice w OS, kontroli lokalnej i regionalnej po 1 roku oraz toksyczności oceniono u 113 ocenianych pacjentów; 32 pacjentów otrzymało RT, 16 otrzymało CRT, 45 otrzymało CON-RT, a 20 otrzymało CON-CRT. Grupy CON-RT i RT zawierały znacznie więcej pacjentów o złym stanie sprawności i guzach IIIB i IVA. Pomimo tych różnic w charakterystyce wyjściowej, OS oraz kontrola lokalna i regionalna po 1 roku nie różniły się istotnie (odpowiednio p = 0,10 ip = 0,19). Oceny toksyczności również nie różniły się (p = 0,60 ip = 0,73 dla toksyczności ostrej i późnej). Autorzy doszli do wniosku, że dodanie CON do standardowego promieniowania (chemo) spowodowało porównywalne wskaźniki przeżycia i kontroli. Stwierdzili, że wpływ CON może być niedoszacowany ze względu na różnice w charakterystyce wyjściowej. Autorzy zauważyli, że ponieważ chemioterapii nie zawsze można (całkowicie) podawać w warunkach niskiego poziomu zasobów, CON może być godnym substytutem; leczenie CON jest wykonalne i bezpieczne. Badanie to nie wykazało skuteczności inhalacyjnej terapii karbogenowej w leczeniu raka szyjki macicy.

Recenzja UpToDate na temat „Postępowania w wczesnym stadium raka szyjki macicy” (Straughn i Yashar, 2016a), „Postępowanie w miejscowo zaawansowanym raku szyjki macicy” (Straughn i Yashar, 2016b) oraz „Postępowanie w przypadku nawracającego lub przerzutowego raka szyjki macicy” (Wright, 2016) nie wspominaj o inhalacyjnej terapii karbogenowej jako opcji terapeutycznej.

Co więcej, wytyczne praktyki klinicznej National Comprehensive Cancer Network dotyczące „raka szyjki macicy” (wersja 1.2016) nie wspominają o terapii inhalacyjnej z użyciem karbogenów.



Tabela: Kody CPT / H
Kody CPCS / Kody ICD-10
W celu wyjaśnienia dodano informacje w [nawiasach] poniżej. Kody wymagające siódmego znaku są reprezentowane przez „+”:
W celu wyjaśnienia dodano informacje w [nawiasach] poniżej. Kody wymagające siódmego znaku są reprezentowane przez „+”:
Kod Opis kodu
Karbogenowa inhalacja:
Brak konkretnego kodu
Kody ICD-łącznika 10 nie są objęte wskazaniami wymienionymi w CPB (nie zawierają wszystkich łączników):
C00.0 - łącznik C00.9 Nowotwór złośliwy wargi
C01 - łącznik C06.9 Nowotwór złośliwy jamy ustnej
C07 - łącznik C08.9 Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych dużych gruczołów ślinowych
C11.0 - łącznik C11.9 Nowotwór złośliwy nosogardzieli
C30.0 - łącznik C31.9 Nowotwór złośliwy jamy nosowej, ucha środkowego i zatok pomocniczych
C32.0 - łącznik C32.9 Nowotwór złośliwy krtani
C43.0 - łącznik C43.4 Czerniak złośliwy głowy i szyi
C53.0 - łącznik C53.9 Nowotwór złośliwy szyjki macicy
C61 Nowotwór złośliwy prostaty
C67.0 - łącznik C67.9 Nowotwór złośliwy pęcherza
C76.0 Nowotwór złośliwy głowy, twarzy i szyi
D03.0 - łącznik D03.4 Czerniak in situ głowy i szyi
G40.001 - łącznik G40.919 Padaczka i nawracające napady padaczkowe
H34.00 - łącznik H34.9 niedrożność naczyń siatkówki
H46.00 - łącznik H47.9 Zaburzenia nerwu wzrokowego i dróg wzrokowych [zwyrodnienie]
H91.20 - łącznik H91.23 Nagła idiopatyczna utrata słuchu
I60.00 - łącznik I69.998 Choroba naczyń mózgowych
I97.810 - łącznik I97.821 Zawał mózgowo-naczyniowy śródoperacyjny i pooperacyjny
S04.011 + łącznik S04.019 + Uraz nerwu wzrokowego [uszkodzenie]
Powyższe zasady oparte są na następujących odniesieniach:

Edamatsu H, Hasegawa M, Oku T i in. Leczenie nagłej głuchoty: wdychanie dwutlenku węgla i tlenu oraz sterydy. Clin Otolaryngol. 1985; 10: 69–72.
Thurman M., Amedee RG. Nagła utrata słuchu zmysłowo-nerwowa: Etiologie i leczenie. J La State Med Soc. 1998; 150 (5): 200-203.
Schweinfurth JM, Cacace AT, Parnes SM. Zastosowania kliniczne emisji otoakustycznych w nagłym ubytku słuchu. Laryngoskop. 1997; 107 (11 Pt 1): 1457-1463.
Stokroos RJ, Albers FW. Leczenie idiopatycznego nagłego niedosłuchu zmysłowo-nerwowego. Przegląd literatury. Acta Otorhinolaryngol Belg. 1996; 50 (1): 77–84.
Schweinfurth JM, Parnes SM, Very M. Aktualne koncepcje w diagnostyce i leczeniu nagłej utraty słuchu zmysłowo-nerwowej. Eur Arch Otorhinolaryngol. 1996; 253 (3): 117–121.
Rahko T, Kotti V. Porównanie inhalacji karbogenu i dożylnej terapii heparyną w idiopatycznym nagłym nagłym utracie słuchu. Acta Otolaryngol Suppl. 1997; 529: 86-87.
Kallinen J, Laurikainen E, Laippala P, Grenman R. Nagła głuchota: Porównanie terapii przeciwzakrzepowej i terapii inhalacyjnej z użyciem karbogenów. Ann Otol Rhinol Laryngol. 1997; 106 (1): 22–26.
Harris JP, Ruckenstein MJ. Nagła utrata słuchu czuciowo-nerwowa, przetoka peryferyjna i autoimmunologiczna choroba ucha wewnętrznego. W: Otolaryngologia. Chirurgia głowy i szyi. 15 edycja JJ Ballenger, JB Snow, Jr. red. Philadelphia, Pensylwania: Williams & Wilkins; 1996; Ch. 55: 1109-1118.
Hender K. Czy węgiel jest skuteczny w leczeniu nagłej utraty słuchu zmysłowo-nerwowej? Raport dowodowy Centrum dowodowego. Clayton, VIC: Centrum Skuteczności Klinicznej (CCE); 2000
Cinamon U, Bendet E, Kronenberg J. Sterydy, karbogen lub placebo na nagłą utratę słuchu: prospektywne badanie z podwójnie ślepą próbą. Eur Arch Otorhinolaryngol. 2001; 258 (9): 477–480.
Hender KM, Anderson JN, Vallance NA i in. Gaz węglowy do leczenia nagłej głuchoty. EBM w akcji. Med J Austral. 2002; 176 (7): 387-388.
Joachims HZ, Segal J, Golz A i in. Przeciwutleniacze w leczeniu nagłej utraty słuchu idiopatycznej. Otol Neurotol. 2003; 24 (4): 572–575.
Agarwal L, Pothier DD. Środki rozszerzające naczynia krwionośne i substancje wazoaktywne w przypadku idiopatycznej nagłej utraty słuchu zmysłowo-nerwowej. Cochrane Database Syst Rev. 2009; (4): CD003422.
Ashkanian M, Gjedde A, Mouridsen K, i in. Wdychanie karbogenu zwiększa transport tlenu do hipoperfuzji tkanki mózgowej u pacjentów z niedrożną chorobą tętnic szyjnych: Zwiększony transport tlenu do hipoperfuzji mózgu. Res mózgu 2009; 1304: 90–95.
Kim MG, Jung YG, Eun YG. Wpływ terapii sterydowej, inhalacji karbogenem i lipoprostaglandyny E (1) na nagłą utratę słuchu zmysłowo-nerwowego. Am J Otolaryngol. 2011; 32 (2): 91–95.
Tolner EA, Hochman DW, Hassinen P, i in. Pięć procent CO₂ jest silnym, szybko działającym lekiem przeciwdrgawkowym. Padaczka. 2011; 52 (1): 104–114.
Cugati S, Varma DD, Chen CS, Lee AW. Opcje leczenia niedrożności centralnej tętnicy siatkówki. Curr Treat Options Neurol. 2013; 15 (1): 63–77.
Żywopłoty TR, III. Okluzja tętnicy środkowej i gałęziowej siatkówki. UpToDate [serial online]. Waltham, MA: UpToDate; zrecenzował w marcu 2013 r.
Janssens GO, Rademakers SE, Terhaard CH, i in. Przyspieszona radioterapia karbogenem i nikotynoamidem w raku krtani: Wyniki randomizowanego badania fazy III. J Clin Oncol. 2012; 30 (15): 1777–1783.
Eustace A, Mani N, Span PN, i in. 26-genowa sygnatura niedotlenienia przewiduje korzyść z terapii modyfikującej hipoksję w raku krtani, ale nie w raku pęcherza. Cl
w Cancer Res. 2013; 19 (17): 4879–4888.
Ohlraun S, Wollersheim T, Weiß C, i in. Dwutlenek węgla w leczeniu napadów gorączkowych: uzasadnienie, wykonalność i projekt badania CARDIF. J Transl Med. 2013; 11: 157.
Yip K, Alonzi R. Wyniki karbogenów i radioterapii w raku prostaty. Ther Adv Urol. 2013; 5 (1): 25–34.
National Comprehensive Cancer Network (NCCN). Raki głowy i szyi. Wytyczne NCCN dotyczące praktyki klinicznej w onkologii, wersja 2.2013. Fort Washington, Pensylwania: NCCN; 2013 ..
Janssens GO, Rademakers SE, Terhaard CH, i in. Lepsze przeżycie bez nawrotów z ARCON u pacjentów z niedokrwistością i rakiem krtani. Clin Cancer Res. 2014; 20 (5): 1345–1354.
National Comprehensive Cancer Network (NCCN). Rak pęcherza. Wytyczne NCCN dotyczące praktyki klinicznej w onkologii, wersja 1.2014. Fort Washington, Pensylwania: NCCN; 2014.
National Comprehensive Cancer Network (NCCN). Rak prostaty. Wytyczne NCCN dotyczące praktyki klinicznej w onkologii, wersja 1.2014. Fort Washington, Pensylwania: NCCN; 2014.
Yang XF, Shi XY, Ju J i in. Wdychanie 5% CO₂ tłumi napady nieświadomości wywołane hiperwentylacją u dzieci. Epilepsja Res. 2014; 108 (2): 345–348.
Hsiao SF, Huang YH. Częściowe przywrócenie wzroku po jatrogennym zamknięciu tętnicy siatkówki. BMC Oftalmol. 2014; 14: 120.
van Weelden WJ, Sekarutami SM, Bekkers RL i in. Wpływ oddychania karbogenem i nikotynoamidu dodano do standardowego (chemo) radioterapii zaawansowanego raka szyjki macicy w Indonezji. Int J Gynecol Cancer. 2014; 24 (9): 1628–1635.
Straughn JM Jr., Yashar C. Postępowanie w przypadku wczesnego stadium raka szyjki macicy. UpToDate [serial online]. Waltham, MA: UpToDate; zrecenzował w lutym 2016a.
Straughn JM Jr., Yashar C. Postępowanie w miejscowo zaawansowanym raku szyjki macicy. UpToDate [serial online]. Waltham, MA: UpToDate; zrecenzował w lutym 2016 r.
Wright JD. Postępowanie w przypadku nawrotowego lub przerzutowego raka szyjki macicy. UpToDate [serial online]. Waltham, MA: UpToDate; zrecenzował w lutym 2016 r.
National Comprehensive Cancer Network (NCCN). Rak szyjki macicy. Wytyczne NCCN dotyczące praktyki klinicznej w onkologii, wersja 1.2016. Fort Washington, Pensylwania: NCCN; 2016 r.
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » wtorek 17 mar 2020, 22:23

https://en.wikipedia.org/wiki/CarbogenKarbogen
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Karbogen, zwany także Mieszanką Meduny po swym wynalazcy Ladislasie Medunie, jest mieszaniną dwutlenku węgla i tlenu. Oryginalna formuła Meduny zawierała 5% CO2 i 95% tlenu, ale termin karbogen może odnosić się do dowolnej mieszaniny tych dwóch gazów, od 1,5% [1] do 50% [2] CO2.


Zawartość
1 mechanizm
2 Psychoterapia
3 zastosowania
4 Zobacz także
5 referencji
Mechanizm [edycja]
Gdy węgiel jest wdychany, zwiększony poziom dwutlenku węgla powoduje postrzeganie, zarówno psychologiczne, jak i fizjologiczne, uduszenia, ponieważ mózg interpretuje wzrost poziomu dwutlenku węgla we krwi jako obniżenie poziomu tlenu [3], co ogólnie bywało w przypadku naturalnego okoliczności. Wdychanie węgla powoduje, że organizm reaguje tak, jakby nie otrzymał wystarczającej ilości tlenu: oddychanie przyspiesza i pogłębia się, zwiększa częstość akcji serca i komórki uwalniają alkaliczne środki buforujące w celu usunięcia kwasu węglowego z krwioobiegu.

Psychoterapia [edycja]
Karbogen był kiedyś stosowany w psychologii i psychoterapii psychodelicznej w celu ustalenia, czy pacjent zareaguje na zmianę stanu świadomości lub na poczucie utraty kontroli [4]. Osobom, które zareagowały szczególnie negatywnie na karbogen, na ogół nie podawano innych leków psychoterapeutycznych z obawy przed podobnymi reakcjami. Meduna podał swoim pacjentom karbogen, aby wywołać brak reakcji, co, przy odpowiednim przygotowaniu i podawaniu, może pomóc klientom uwolnić się od nerwic. Mówi się, że użytkownicy karbogenów odkryli nieświadome treści swoich umysłów, których doświadczenie usuwa oczyszczony z tłumu materiał i uwalnia podmiot do płynniejszego, głębszego doznania psychodelicznego [3].

Jeden z tematów donosił: „Po drugim oddechu nadszedł kolor, najpierw przeważający arkusz pięknej różowoczerwonej, a następnie kolejne arkusze o jaskrawym kolorze i wzornictwie, niektóre geometryczne, niektóre fantazyjne i pełne wdzięku… Następnie kolory rozdzieliły się; moja dusza, oddzielająca się od istoty fizycznej, została przyciągnięta do góry, pozornie opuszczając ziemię i idąc w górę, gdzie osiągnęła większego Ducha, z którym istniała komunia, dająca niezwykły, nowy relaks i głębokie bezpieczeństwo. ”[5]

Karbogen jest już rzadko stosowany w terapii, głównie ze względu na spadek psychoterapii psychodelicznej.

Wykorzystuje [edytuj]
Mieszanka karbogenowa zawierająca 95% tlenu i 5% dwutlenku węgla może być stosowana jako część wczesnego leczenia niedrożności centralnej tętnicy siatkówki.

Karbogen jest wykorzystywany w badaniach biologicznych do badania przepływów tlenu i dwutlenku węgla in vivo [6], a także do natleniania roztworu aCSF i stabilizacji pH do około 7,4 w badaniach ostrych skrawków mózgu.

Jego zastosowanie w połączeniu z nikotynoamidem jest również badane w połączeniu z radioterapią w strategii leczenia niektórych nowotworów [7]. Ponieważ zwiększone natlenienie guza poprawia zabijanie komórek przez promieniowanie, uważa się, że wdychanie tych środków podczas radioterapii może zwiększyć jego skuteczność.

Zobacz także [edytuj]
Narkoza wodorowa - Stan psychotropowy wywołany oddychaniem wodoru pod wysokim ciśnieniem cząstkowym
Narkoza azotowa - Odwracalne narkotyczne działanie azotu oddechowego przy podwyższonych ciśnieniach cząstkowych
Referencje [edycja]
^ Prisman E., Slessarev M., Azami T., Nayot D., Milosević M. i Fisher J. (2007). Zmodyfikowana maska ​​tlenowa w celu wywołania docelowego poziomu hiperoksji i hiperkarbii podczas radioterapii: bardziej skuteczna alternatywa dla karbogenu. International Journal of Radiation Biology. Jul; 83 (7): 457-62.
^ Erowid Carbogen Vault: Basics.
^ a b Walsh, Roger N .; Charles S. Grob (2005). Wyższa mądrość: wybitni starsi odkrywają ciągły wpływ psychedelików. State University of New York Press. s. 57–58, 98. ISBN 0–7914–6517–9.
^ Markoff, John (2005). Co powiedziała koszatka. Pingwin. str. 25, 62. ISBN 0-670-03382-0.
^ Meduna, Ladislas J. (1950). Terapia dwutlenkiem węgla. Charles C. Thomas Publishing.
^ Arnold JF, Kotas M, Fidler F, Pracht ED, Flentje M, Jakob PM. (2007). Ilościowe obrazowanie regionalnego transferu tlenu w płucach człowieka. Journal of Rezonans Magnetyczny. 8 sierpnia; 26 (3): 637–645
^ http://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT00147732
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » wtorek 17 mar 2020, 23:11

https://www.researchgate.net/publicatio ... ia_History
Czterech zapomnianych gigantów historii anestezjologii
Lewis S. Coleman *
Department of Anesthesia, Fellow, American Institute of Stress
* Autor korespondent: Lewis S. Coleman, MD, DABA, Department of Anesthesia, Fellow, American Institute of Stress, Tel: 5598023375 / (661) 900-2390; E-mail: lewis_coleman@yahoo.com
Abstrakt
Zawód anestezjologii może pewnego dnia stać się przestrogą o tym, jak władza, polityka i przywileje mogą zakłócać naukę i postęp. Dotychczasowi lekarze anestezjologiczni mieli lepsze zrozumienie fizjologii i farmakologii, ale nadmierny entuzjazm w zakresie suplementacji CO2 nieodpowiednimi monitorami i maszynami spowodował katastrofy uduszenia, które były niewłaściwie przypisywane toksyczności CO2. Dr Ralph Waters założył zawód anestezjologii na podstawie praktycznej nowej techniki znieczulenia, która wprowadziła intubację i hiperwentylację w celu wyeliminowania toksyczności CO2, ale mechaniczna hiperwentylacja niebezpiecznie wyczerpuje rezerwy tkanek CO2 i przesądza o chorobowości i śmiertelności. Korzyści z suplementacji CO2 zostały zapomniane, a związane z tym zamieszanie CO2 wykoleiło badania, zniechęciło do leczenia opioidami, pogorszyło bezpieczeństwo pacjentów i zakłócało postępy zawodowe. Anestezjolodzy nie mogą już twierdzić, że zapewniają najwyższą jakość usług, a administratorzy szpitali zastępują ich pielęgniarkami. Przynależność zawodowa spada, a kwestia przeżycia zawodowego jest kwestionowana. Nowoczesne maszyny wyeliminowały uduszenie, a nowoczesne monitorowanie umożliwia bezpieczną i korzystną hiperkarbię, która uzupełnia leczenie opioidami i minimalizuje chirurgiczną chorobowość i śmiertelność. Reforma CO2 obiecuje rewolucyjny postęp, ale napotyka ogromny sprzeciw.


Wprowadzenie
Czterech zapomnianych gigantów historii anestezjologii

Czy mądrość może pojawiać się na ziemi jako kruk inspirowany zapachem padliny? --Fryderyk Nietzsche

Przeszłość to prolog. Zamieszanie z dwutlenkiem węgla odegrało kluczową rolę w ewolucji współczesnego znieczulenia. Profesjonalne organizacje anestezjologiczne uporczywie zaniedbywały standardy zarządzania CO2 na rzecz mniejszych problemów [1-4], tak że zawód anestezjologa pozostaje pogrążony na skrzyżowaniu rewolucyjnego postępu i ciągłej autodestrukcji, które można zrozumieć jedynie w kontekście historycznym . Dr Ralph Waters założył ten zawód na podstawie praktycznej nowej techniki, która wprowadziła intubację i hiperwentylację w celu zniesienia katastrof toksyczności CO2, ale szkodliwy nawyk hiperwentylacji zniekształcił przekonania, nawyki i praktyki znieczulenia; wykolejone badania; zatrzymany postęp zawodowy; zniechęcane leczenie opioidami; zniosło terapeutyczne korzyści CO2; wyolbrzymiona zachorowalność i śmiertelność; i wprowadził wiele dokuczliwych problemów klinicznych. Pośrednio rozwinęła fikcję, że dalsze ulepszenia w zakresie bezpieczeństwa anestezjologicznego są niemożliwe, co podważyło zwrot kosztów, pozbawiono przywilejów personelu, zdewastowane morale, zniechęciło do członkostwa zawodowego A i zracjonalizowało zastępowanie anestezjologów przez pielęgniarki.
Tymczasem myląca chemia, fizjologia i patologia dwutlenku węgla ujawniły swoje sekrety, nowoczesne urządzenia do anestezjologii wyeliminowały problem toksyczności, nowoczesne środki wyeliminowały eksplozje i nowoczesny monitoring
umożliwiają bezpieczną i korzystną hiperkarbię. Ostatnie badania, postępy w opiece krytycznej i doświadczenia historyczne wykazały korzyści hiperkarbii i jej uzupełniający związek z analgezją opioidową [5]. Przywrócenie dawnych zasad przy użyciu nowoczesnej kapnografii, pulsoksymetrii, syntetycznych opioidów i ulepszonych środków do inhalacji obiecuje zrewolucjonizować bezpieczeństwo chirurgiczne. Ten esej dokona przeglądu istotnych elementów konfuzji CO2, chemii, fizjologii, patologii, mitologii i historii, aby wyjaśnić, w jaki sposób rozwinęły się obecne problemy oraz dlaczego normy CO2 są niezbędne do przywrócenia postępu zawodowego i prestiżu, poprawy bezpieczeństwa i wydajności chirurgicznej,aby zachować zawód i ułatwić przyszły rozwój [1-3].
Mit toksycznych i znieczulających efektów CO2
Zamieszanie CO2 prawie nie ogranicza się do praktyki anestezjologicznej. Przestarzała literatura SCUBA B, arbitralne standardy jakości powietrza C, naukowo nieuzasadniona panika, która nastąpiła po katastrofie Apollo 13 oraz mity o globalnym ociepleniu Przykładem jest endemiczny strach kulturowy przed CO2, który można prześledzić do najwcześniejszych dni badań nad gazem, kiedy to wpływy różnych gazów były często mylone ze sobą [6]. Lavoisier niechcący wyolbrzymił zamieszanie w CO2, gdy porównał duszące działanie CO2 z właściwościami podtrzymującymi życie tlenu [7]. W miarę ewolucji współczesnej anestezji w pierwszej połowie ubiegłego wieku producenci pokazów cyrkowych i wczesnych aparatów anestezjologicznych przedstawili publiczne demonstracje anestezji dwutlenkiem węgla [8]. Jednak katastrofy związane z toksycznością CO2, które miały miejsce we wczesnych dniach nowoczesnego znieczulenia, są prawdopodobnie najważniejszym źródłem obecnych obaw [9].
Pojęcie, że CO2 ma właściwości znieczulające, zrodziło się w 1823 r. W eksperymentach Henry'ego Hill'a Hickmana, brytyjskiego lekarza, który jest obecnie pamiętany jako ojciec znieczulenia F. Lepiej zapamiętać go jako pierwszego lekarza mylącego uduszenie ze znieczuleniem. Udusił zwierzęta dwutlenkiem węgla, aż padły, a następnie poddał je operacji. Kilka zwierząt miało napady padaczkowe, a niektóre z nich padły, ale ponieważ nie poruszały się podczas zabiegów i większość z nich wyzdrowiała, przypuszczał, że odkrył praktyczne środki zapobiegania bólowi chirurgicznemu. Jego brytyjscy współcześni wyśmiewali jego raport jako „humbug” G i odczuwał podobny sceptycyzm we Francji. Umarł młodo, a niektórzy uważają, że zmarł w wyniku samobójstwa. Współcześni badacze anestezjologii, recenzenci i redaktorzy uporczywie przyjmowali raport Hickmana jako dowód, że CO2 ma właściwości znieczulające [10–12] HI, chociaż zawsze było oczywiste, że jego obserwacje były spowodowane uduszeniem. Można to najlepiej zrozumieć w kontekście historii anestezjologii.
Źródło CO2: większość teorii pochodzenia życia koncentruje się na powierzchni ziemi, ale najprostszym wyjaśnieniem jest to, że życie powstało głęboko pod powierzchnią ziemi, gdzie nieustanna reakcja jądrowa w rdzeniu ziemi nieustannie wytwarza bogate w energię substancje chemiczne i utrzymuje stabilne gorące temperatury. W tym wychowawczym środowisku życie zaczęło się spontanicznie w postaci reakcji chemicznych, w których substancje bogate w energię w ich otoczeniu stały się samowystarczalne, a następnie rozwijały się
wybrały otaczające ściany i systemy informacji chemicznej, które poprawiły ich przetrwanie. Nieustanna aktywność powstałej ogromnej, różnorodnej biomasy podziemnego, jednokomórkowego życia tworzy wody, które tworzyły oceany, gazy, które tworzyły atmosferę, oraz niewyczerpane zapasy ropy naftowej, a tym samym przygotowały grunt pod rozwój wielokomórkowych form życia które rozwijają się na powierzchni ziemi. Gazy atmosferyczne istnieją zatem w stabilnej równowadze entropii, grawitacji i uzupełniania mikrobiologicznego. To wyjaśnia, dlaczego aktywność wulkaniczna zwykle uwalnia ogromne ilości dwutlenku węgla do atmosfery ziemskiej.
Legenda ciężkości CO2: Spelunkerzy często zakładają, że grawitacja powoduje duszące nagromadzenie CO2 w jaskiniach, ale faktyczną przyczyną jest aktywność organiczna, która wytwarza CO2 szybciej niż rozprasza się w jaskini [13]. W gazach atmosferycznych występuje niewielki „efekt warstwowy” z powodu różnic masy cząsteczkowej, tak że wodór dominuje na ekstremalnych wysokościach, a większość dwutlenku węgla znajduje się w pobliżu powierzchni ziemi. Ta uwaga jest nieistotna na poziomie morza, ale nabiera znaczenia w „martwej strefie” Mt. Everest, gdzie niskie ciśnienia cząstkowe tlenu i CO2 są niezgodne z życiem.
CO2 i fizjologia układu oddechowego: CO2 jest niezbędny do dotlenienia tkanek ssaków. Wszystkie komórki eukariotyczne stale zużywają tlen i glukozę oraz wytwarzają CO2, wodę i ATP poprzez cykl Krebsa. CO2 gromadzi się i równoważy z atmosferą otoczenia, tak że w tkankach całego ciała jest rozpuszczonych około 20 litrów CO2, w porównaniu do jednego litra tlenu i jednego litra azotu [14,15]. Te wysokie poziomy CO2 są niezbędne do uwolnienia tlenu z cząsteczki hemoglobiny poprzez efekt Bohra, aby umożliwić dostarczanie tlenu do tkanek. Hiperwentylacja wyczerpuje rezerwy tkanek CO2, hamuje uwalnianie tlenu z miejsc receptorów hemoglobiny i ogranicza dostarczanie tlenu do tkanek.
CO2 utrzymuje również dotlenienie tkanek poprzez stymulowanie układu oddechowego. Bezpośrednio aktywuje chemoreceptory oddechowe w tkankach pozanaczyniowych, które stopniowo dostosowują się do równowagi CO2 i dążą do jej utrzymania. Hiperwentylacja wyczerpuje rezerwy tkanek CO2 i paraliżuje chemoreceptory.
CO2 w sposób odwracalny wchodzi w interakcję z wodą, tworząc kwas węglowy, który nieszkodliwie obniża pH krwi i stymuluje czujniki pH w komorach mózgu, które aktywują oddychanie świadomości. Normalny sen i znieczulenie gaszą świadomość i dezaktywują tę normalnie dominującą formę napędu oddechowego, po czym oddychanie staje się całkowicie zależne od chemoreceptorów oddechowych [16–21].
Hypercarbia stymuluje obie formy napędu oddechowego. Hiperwentylacja w połączeniu z utratą przytomności paraliżuje obie formy napędu oddechowego i grozi śmiercionośnym zatrzymaniem oddechu. Poniższe przykłady ilustrują podstępne niebezpieczeństwa związane z wyczerpywaniem się CO2: 1. Każdego roku zdrowi młodzi pływacy zapadają na „zespół zanikania płytkiej wody” J po tym, jak dobrowolnie hiperwenilują się przed pływaniem pod wodą. To wyczerpuje rezerwy tkankowe CO2, ale nie zwiększają rezerw tlenu. Pływak staje się lekko niedotleniony, co powoduje bezbolesną euforię, zły osąd i senność, podczas gdy napęd oddechowy pozostaje zatracony przez wyczerpanie CO2, przez co pływak zasypia i tonie.
2. Mechaniczna hiperwentylacja wyczerpuje rezerwy tkanek CO2 i paraliżuje chemoreceptory podczas znieczulenia ogólnego. Pacjenci z hiperwentylacją wydają się normalnie oddychać po pojawieniu się znieczulenia, ale ich oddychanie pozostaje niestabilne, dopóki aktywność metaboliczna nie przywróci rezerw tkanek CO2. Może to wymagać kilku godzin u pacjentów w podeszłym wieku z niskim wskaźnikiem metabolizmu. Jeśli pacjent zasypia z jakiegokolwiek powodu w tym wrażliwym okresie, może przestać oddychać i doznać uszkodzenia mózgu lub śmierci [3,4].
3. Hiperwentylacja podczas znieczulenia ogólnego dla cięcia cesarskiego wyczerpuje rezerwy CO2 zarówno dzieci, jak i matek. To powoduje, że noworodki nieoczekiwanie zasypiają, przestają oddychać i umierają po nieoczekiwanym porodzie [22].
4. Podczas testowania prototypowego sprzętu kapnograficznego inżynierowie Hewlett Packard odkryli, że zdrowe młode ofiary polio były hiperwentylowane w żelaznych płucach. Zachorowalność i umieralność spadły o połowę, kiedy zostało to naprawione [24].
5. Zubożenie CO2 podczas ECMO (Extra Corporeal Membrane Oxygenation) zwiększa chorobowość i śmiertelność [24,25]. 6. Hipoksemiczna hiperwentylacja w „martwej strefie” w pobliżu szczytu Mt. Everest wyczerpuje rezerwy tkanek CO2, zmniejsza perfuzję i dotlenienie mózgu, uszkadza tkankę mózgową i powoduje nieoczekiwaną utratę przytomności [26].
7. Porzucono hiperwentylację w leczeniu urazów głowy, ponieważ hamuje ona perfuzję mózgu, sprzyja śmiercionośnemu obrzękowi mózgu i podważa wynik [26,27].
Uduszenie, hipoksemia, niedotlenienie i ATP
Uduszenie jest niewystarczającą ilością tlenu w organizmie z powodu nieodpowiedniego oddychania. Powoduje hipoksemię, czyli niedobór tlenu we krwi. Hipoksemia powoduje niedotlenienie, które jest niewystarczające dla tlenu w komórkach i tkankach. Wszystkie komórki eukariotyczne wymagają ciągłego dostarczania tlenu, aby umożliwić cykl Krebsa, który generuje 38 cząsteczek ATP na każdą cząsteczkę spożywanej glukozy K. ATP pobudza wszystkie aktywności komórek. Niedotlenienie hamuje cykl Krebsa i osłabia wytwarzanie ATP, co przede wszystkim wpływa na aktywność nerwową i mięśniową, które wymagają dużych ilości ATP. Niedotlenienie osłabia w ten sposób aktywność komórki, która naśladuje toksyczność, ale nie powoduje uszkodzenia komórki poza śmiercią niedotlenioną. W przeciwieństwie do tego gaz musztardowy i inne czynniki toksyczne oddziałują chemicznie z komórkami i tkankami, powodując uszkodzenie tkanek i śmierć komórek.
Łagodna niedotlenienie powoduje zmęczenie, osłabienie mięśni, drętwienie, mrowienie, nudności, ataksję, dezorientację, dezorientację, omamy, zmiany w zachowaniu, zły osąd, upośledzenie świadomości, duszność, tachykardię i obrzęk brodawek [28, 29] L.
Umiarkowane niedotlenienie powoduje odwracalną utratę świadomości, która naśladuje znieczulenie ogólne. W zależności od czasu trwania i stopnia utrata przytomności u ssaków może być utrzymywana przez dłuższy czas bez powodowania jawnych uszkodzeń i jest łatwo odwracana przez przywrócenie tlenu do komórek.

Długotrwałe, ciężkie niedotlenienie naśladuje znieczulenie chirurgiczne poprzez hamowanie odruchów nerwowych. Powoduje również sinicę, bradykardię, płucne serce, niskie ciśnienie krwi, drgawki, beztlenowy metabolizm komórkowy, który wytwarza kwas mlekowy (kwasica metaboliczna), uszkodzenie mózgu i śmierć.
Uduszenie CO2
Fizjologia układu krążenia zwykle utrzymuje stężenie CO2 w płucach na poziomie około 5%, a fizjologia płuc skutecznie wydala CO2 przy poziomach atmosferycznych 0,3%. Wdychanie stężeń CO2 powyżej 5% stopniowo zwiększa stężenie CO2 w płucach, co wypiera tlen w płucach i osłabia pobieranie tlenu do krwi, powodując hipoksemię. Dzieje się tak pomimo uzupełniania tlenu [30] M i jest jedną z wielu form uduszenia N.
Podobnie jak azot, metan, argon, hel, butan, propan i inne gazy duszące, CO2 jest bezwonny, bez smaku, bezbarwny i niewidoczny. W przeciwieństwie do innych gazów duszących wywołuje uczucie duszności, które wywołuje strach i ostrzega przed jego obecnością.
Humphrey Davey z dużym trudem wdychał 30% CO2, ale to odzwierciedlało jego imponującą determinację [31], ponieważ niewielu ochotników może tolerować oddychanie CO2 przy stężeniach wyższych niż 10% [28]. Lęk przed uduszeniem stymuluje współczulną aktywność nerwową, która podnosi lepkość krwi, krzepliwość krwi, częstość akcji serca i ciśnienie krwi [28, 29]. Ta nerwowa aktywność naśladuje toksyczność, ale toksyczne uszkodzenie tkanki nie występuje. Hypercarbia wyolbrzymia także perfuzję mózgu, co prawdopodobnie odpowiada za ból głowy [32]. Uduszenie CO2 naśladuje toksyczność, powodując hypoksję, przesadna perfuzja mózgu i nadpobudliwość układu nerwowego współczulnego OP. Środki znieczulające, działanie leków, stres chirurgiczny, suplementacja tlenu, wentylacja mechaniczna, patologia i pigmentacja skóry u zwierząt mogą zmienić lub zaciemnić objawy kliniczne uduszenia.
CO2, chłodzenie, wybuch, pożar i uduszenie: Podobnie jak Freon, CO2 jest gazem chłodniczym, który pochłania duże ilości ciepła w porównaniu z większością innych gazów, gdy przechodzi z cieczy w gaz. Przestrzega klasycznych praw gazu, ale po uwolnieniu ze zbiornika ciśnieniowego tworzy tymczasowo chłodną, ​​niewidoczną, pozbawioną smaku, bezwonną chmurę, na którą działa grawitacja, nalewa jak woda, wypełnia zależne przestrzenie i wypiera tlen, dopóki nie pochłonie wystarczającej ilości ciepła, aby zmieszać się z inne gazy atmosferyczne Q. Chemicy nazywają to „stanem przejściowym”. Te cechy umożliwiają opóźnienie pożarów i wybuchów, a także powodują nieoczekiwane uduszenie. RS We wczesnych dniach nowoczesnego znieczulenia zastosowano suplementację CO2 ze zbiorników ciśnieniowych w celu optymalizacji funkcji oddechowych układu sercowo-naczyniowego i zmniejszenia ryzyka wybuchu eteru i cyklopropanu, ale czasami powodowała nieoczekiwane śmiertelne uduszenie, które mylono jako toksyczność.
Uduszenie CO2 a znieczulenie: Wdychanie stężeń CO2 poniżej 5% ma minimalny wpływ na świadomość, ale powyżej 10% powoduje umiarkowane niedotlenienie, które nagle znosi świadomość. Efekt ten naśladuje znieczulenie ogólne, ponieważ może być utrzymywany u ssaków przez wiele godzin i można go łatwo odwrócić
bez powodowania jawnych szkód. Wdychanie stężeń CO2 powyżej 30%, nawet przy suplementacji tlenem, powoduje ciężką hipoksję, która osłabia odruchy nerwowe i naśladuje znieczulenie chirurgiczne, ale margines bezpieczeństwa jest wąski, a nieco wyższe stężenia CO2 mogą wytrącić komórkowe oddychanie beztlenowe, mleczanowe ( kwasica metaboliczna), gorączka, obfite pocenie się, sinica, drgawki, uszkodzenie mózgu i śmierć [10,33,34].
Znieczulenie różni się od uduszenia na kilka sposobów. Oryginalne znieczulające środki do inhalacji powodują progresywne toksyczne zahamowanie świadomości (hipnoza), funkcji serca i napędu oddechowego poprzez nieznane mechanizmy, ale mają szeroki margines bezpieczeństwa. Są przyjemne do wdychania i z natury uzależniające. Powodują działanie addytywne w połączeniu ze sobą i dożylnymi środkami nasennymi. W przeciwieństwie do tego, CO2 stymuluje oddychanie i pojemność minutową serca. Nie ma bezpośredniego wpływu na aktywność mózgu i nie przesadza z czynnością nasenną. Wdychanie CO2 podczas czuwania jest nieprzyjemne, a uzależnienie od CO2 jest nieznane. Uduszenie CO2 powoduje nagłą utratę przytomności, gdy FICO2 wzrasta powyżej 10% i staje się śmiertelne przy stężeniach powyżej 30%.
Podczas znieczulenia hiperkarbia wywołuje bezpieczne i użyteczne efekty w stężeniach nawet 10% [35, 36]. Znieczulenie znosi dyskomfort w płucach i uczucie duszności, które stymulują tachykardię i nadciśnienie, po czym bezpośrednie działanie łagodnej hiperkarbozy zmniejsza lepkość krwi, optymalizuje przepływ mikrokrążenia, wydolność serca, pojemność minutową serca, perfuzję tkanek, natlenienie tkanek, indukcję znieczulenia, napęd oddechowy , funkcję narządów, klirens opioidów i zapobiegają uszkodzeniu płuc i opioidowej depresji oddechowej [34, 35, 37–42]. Znieczulenie jednocześnie zasłania kliniczne objawy ostrzegawcze niedotlenienia (osłabienie mięśni i zaburzenia funkcji umysłowych, po których następuje utrata przytomności), ale stają się one problematyczne dopiero, gdy FICO2 przekroczy 10%. Przy FICO2 powyżej 30% m uduszenie CO2 objawia się nagle i nieoczekiwanie w postaci kwasicy metabolicznej, obfitego pocenia się, sinicy, drgawek mózgu i śmierci [10,34]. Uduszenie CO2 zostało błędnie przypisane toksyczności CO2 w poprzednim stuleciu, kiedy kapnografia i pulsoksymetria były nieznane, a wadliwe konstrukcje maszyn umożliwiały nadmierne podwyższenie CO2.
Kwasica oddechowa
Hipowentylacja gromadzi CO2 we krwi i tkankach, powodując „kwasicę oddechową”, która jest łagodna i korzystna przy braku niedotlenienia. CO2 zwiększa uwalnianie tlenu do tkanek poprzez efekt Bohra, stymuluje chemoreceptory oddechowe, zmniejsza lepkość krwi, poprawia wydolność serca i odwracalnie wchodzi w interakcję z wodą we krwi, tworząc nieszkodliwy kwas węglowy, który obniża pH krwi i stymuluje oddychanie świadomości poprzez receptory pH w komorach mózgu. Nieszkodliwa hipowentylacja występuje zarówno podczas normalnego snu, jak i podczas znieczulenia, gdy napęd oddechowy staje się zależny od chemioterapeutów oddechowych, powodując łagodną kwasicę oddechową, która poprawia perfuzję tkanki, natlenienie tkanki i czynność narządów.
Kwasica metaboliczna
Kilka rodzajów zaburzeń metabolicznych powoduje kwasicę metaboliczną. Większość z nich jest nieszkodliwa, ale niektóre odzwierciedlają potencjalnie śmiertelne okoliczności, dlatego kwasicę metaboliczną często uważa się za zwiastun śmierci.
Kwasica mleczanowa występuje, gdy przyczyna głodu tlenowego w komórkach- www.ommegaonline.org 4
es komórki powracają do oddychania beztlenowego, które wytwarza kwas mlekowy, który nieszkodliwie gromadzi się w tkankach i krwi. Takie komórkowe głodzenie tlenu występuje czasami podczas forsownych ćwiczeń sportowych, powodując bolesne gromadzenie się kwasu mlekowego w mięśniach i tkankach. Sam kwas mlekowy jest nieszkodliwy i jest łatwo metabolizowany przez komórki po przywróceniu tlenu. Jednak stany patologiczne, które zakłócają dostarczanie tlenu do komórek, w tym niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, posocznica i uduszenie, mogą również powodować kwasicę mleczanową. Takie patologie mogą powodować poważne głód tlenu, który zakłóca wytwarzanie ATP, powodując dysfunkcję komórek i śmierć komórki.
Kwasica ketonowa występuje, gdy komórkowe głodzenie glukozy powoduje, że komórki trawią białko tkankowe w celu wytworzenia ATP. Ta nienormalna forma metabolizmu komórkowego występuje w przedłużającym się głodzie i niekontrolowanej cukrzycy. Podważa strukturę tkanek i generuje kwaśne ciała ketonowe, które obniżają pH krwi i tkanek. Komórki metabolizują nieszkodliwe ciała ketonowe, ale przedłużony głód i niekontrolowana cukrzyca są potencjalnie śmiertelne.
Zatrucie kwasicą występuje, gdy toksyczne leki i chemikalia szkodzą metabolizmowi komórkowemu. Należą do nich salicylany, etanol, metanol, formaldehyd, siarczany i metformina.
Hipowentylacja, hiperwentylacja, opioidy i znieczulenie
Hiperkarbia i hiperwentylacja wywołują odwrotne skutki podczas znieczulenia, ponieważ hiperkarbia zwiększa rezerwy tkanek CO2, podczas gdy hiperwentylacja wyczerpuje je, a znieczulenie znosi uczucie uduszenia, strach
oraz zwiększoną aktywność współczulną wywołaną przez hiperkarbię u osób świadomych. Podczas znieczulenia łagodna hiperkarbia co najmniej tak wysoka jak 80 torr poprawia przepływ mikrokrążenia, zmniejsza lepkość krwi, poprawia funkcje sercowo-oddechowe, zwiększa natlenienie tkanek, przyspiesza klirens opioidów, wyrównuje opioidową depresję oddechową, zapobiega uszkodzeniu płuc i chroni funkcję narządów [ 34–37]. Przeciwnie, hiperwentylacja zwiększa lepkość krwi, osłabia funkcję sercowo-oddechową, zmniejsza klirens opioidów, wyolbrzymia opioidową depresję oddechową, zmniejsza perfuzję tkanek, zmniejsza natlenienie tkanek i upośledza funkcję narządów.
Znieczulenie opioidowe hamuje nocycepcję chirurgiczną i poprawia wynik chirurgiczny [43–45], ale jego zalety często wymykają się uwadze anestezjologów, ponieważ reakcja na stres chirurgiczny nie osiąga szczytowej intensywności aż do 48 godzin po operacji [46,47]. Zwiększona zachorowalność i umieralność utrzymuje się w odległych następstwach operacji, głównie w postaci chorób serca i raka [48].
Hiperwentylacja jest niezgodna z opioidami, ponieważ
oba hamują chemoreceptory oddechowe [5]. Ponadto hiper-
wentylacja hamuje metabolizm i klirens opioidów [37,49,50]. A zatem
skuteczne leczenie opioidami w obecności hiperwentylacji
wymaga długotrwałego i niebezpiecznego „odsadzenia” pooperacyjnego
od mechanicznej hiperwentylacji, aby umożliwić aktywację metaboliczną
aby stopniowo przywracać rezerwy tkanek CO2 i chemoreceptorów
funkcjonowanie. Natomiast hiperkarbia przyspiesza klirens opioidów,
zwiekszaa wrażliwość chemoreceptorów oddechowych, kompensuje opioidową
depresję oddechową i umożliwia praktyczne, bezpieczne dawkowanie opioidów
skutecznie kontroluje nocycepcję chirurgiczną i poprawia wyniki [43,44].
Jeśli leczenie opioidami zostanie rozsądnie zminimalizowane, wydaje się, że pacjenci z hiperwentylacją oddychają normalnie po znieczuleniu
, ale ich napęd oddechowy pozostaje niestabilny aż do opóźnionego rozładowania w celu zoptymalizowania wyniku chirurgicznego; zaprojektowane i
aktywność metaboliczna przywraca rezerwy tkanek CO2 i funkcję chemoreceptora oddechowego. W tym wrażliwym okresie, który może utrzymywać się przez wiele godzin u pacjentów w podeszłym wieku z niskim tempem metabolizmu, małe dawki opioidów i środków uspokajających mogą powodować śmiertelną depresję oddechową [3,4]. Charakter tego zjawiska jest ogólnie źle rozumiany, dlatego nazywa się go „zespołem nadwrażliwości na opioidy” [3,4].
W granicach rozsądku opioidy i hiperkarbia można porównać do miłości i małżeństwa. Opioidy hamują wrażliwość checeptoreceptora oddechowego, ale hiperkarbia stymuluje chemoreceptory oddechowe i równoważy depresję opioidową. Łagodna hiperkarbia (ETCO2 50 torr) zachowuje rezerwy tkanek CO2 i funkcję chemoreceptora, przyspiesza klirens opioidów, kompensuje opioidową depresję oddechową, optymalizuje pojemność minutową serca, wydajność serca, perfuzję tkanek i natlenienie tkanek oraz umożliwia zwiększone dawkowanie opioidów, które hamuje nocycepcję chirurgiczną i optymalizuje chirurgiczne wynik.
Kluczem do bezpiecznego zarządzania opioidami jest unikanie środków odwracających opioidy i potwierdzenie spontanicznego oddychania przed pojawieniem się znieczulenia, które potwierdza funkcję chemoreceptora oddechowego. Pojawienie się następnie przywraca pierwotny napęd oddechowy świadomości, tak że przywracane są zarówno pierwotne, jak i wtórne formy napędu oddechowego i eliminowane jest niebezpieczeństwo niespodziewanej depresji oddechowej [3,4].
Czterech zapomnianych gigantów znieczulenia
Amerykańska nauka medyczna była zaskakująco wyrafinowana na początku ubiegłego wieku [14,51]. Zbliżająca się apokalipsa I wojny światowej zainspirowała założenie Johns Hopkins Medical School, która zaimportowała niemiecki model badań medycznych w 1893 r., A Raport Flexnera zreformował amerykańską edukację medyczną w 1911 r. [51]. Zmiany te przyspieszyły postęp medyczny w Ameryce i doprowadziły do ​​powstania czterech gigantów znieczulenia, których doniosły wkład jest obecnie w większości zapomniany.
George Washington Crile, MD (1864–1943) powinien zostać zapamiętany jako Ojciec nowoczesnego znieczulenia. Był znany w swoim czasie, ale obecnie rzadko jest pamiętany jako chirurg, który przeprowadził pierwszą udaną transfuzję krwi [52]. To było chyba najmniejsze jego osiągnięcie. Długotrwała śmierć jego najlepszego przyjaciela w szkole medycznej po wypadku na tramwaju zainspirowała jego dożywotnie dążenie do wyjaśnienia przyczyny szoku. Zwiedził Europę, aby nauczyć się najnowszych technik medycznych i został chirurgiem urazowym, jeżdżąc konno po wypadkach. Ożenił się z siostrzenicą Marka Hanny, najpotężniejszej amerykańskiej postaci politycznej tamtych czasów. Był przerażony wojną, ale służył jako oficer medyczny zarówno w wojnie hiszpańsko-amerykańskiej, jak i podczas I wojny światowej [53–55].
Kariera Crile była legendarna. Zbudował laboratorium z własnych środków i przeprowadził szeroko zakrojone badania na zwierzętach. Wynalazł resuscytację krążeniowo-oddechową i wykazał zastosowanie epinefryny [56,57]; wprowadzono monitorowanie ciśnienia krwi i tętna podczas operacji; badali wpływ znieczulenia na kwasicę [58,59]; wykazał, że transfuzja krwi skutecznie leczy wstrząsy, ale krystaloidy są bezużyteczne i potencjalnie szkodliwe; pokazał, że ból, strach i lęk podważają wyniki operacji; wprowadzono premedykację, wczesne przyjęcie i
Thttp: //www.nasonline.org/publications/biograph ... moirs/mem- oir-pdfs / henderson-yandell.pdf
Coleman, L.S 5
zainstalowane wyrafinowane urządzenia anestezjologiczne; i założył pierwszą szkołę anestezjologii [60,61] Najbardziej związany z tym artykułem, uznał, że okultystyczna stymulacja nerwowa powoduje lub przesadza szok. Wykazał, że duże dawki morfiny skutecznie leczą wstrząs septyczny i zapalenie otrzewnej oraz że działanie przeciwbólowe poprawia wynik chirurgiczny po dodaniu do ogólnego znieczulenia. Jego książka „Anoci-Association” opisuje, w jaki sposób używał infiltracji morfiną i prylokainą w celu uzupełnienia znieczulenia, i jest dziś prawdopodobnie bardziej aktualna niż wtedy, gdy została opublikowana [45].
Dr Yandell Henderson (1873–1944) był dyrektorem laboratorium fizjologii stosowanej w Yale i najwybitniejszym fizjologiem gazowym w swojej epoce. Podobnie jak Crile był idealistą, który wierzył, że nauka powinna służyć interesowi publicznemu [62]. Sprzeciwiał się amerykańskiemu zaangażowaniu w WWIT. Przed kongresem zeznał o niebezpieczeństwach związanych z zanieczyszczeniem spalin samochodowych, choć jego poglądy zostały zaakceptowane dopiero po jego śmierci [63].
W 1911 r. Henderson zasłynął zespołem międzynarodowych ekspertów, którzy badali fizjologię układu oddechowego na szczycie Pike's Peak [64]. Jego badania wykazały, że spontaniczna hiperwentylacja podczas znieczulenia (z powodu niewłaściwie kontrolowanej stymulacji chirurgicznej) może powodować zapaść krążeniowo-oddechową lub nieoczekiwane pooperacyjne zatrzymanie oddechu. Pokazał, w jaki sposób suplementacja CO2 stabilizuje funkcję hemodynamiczną, stymuluje oddychanie, poprawia wydolność serca, poprawia dotlenienie tkanek i zapobiega post
okołoodbytnicza niedodma, zapalenie płuc, nudności, wymioty i nieoczekiwane zatrzymanie oddechu [30,65,66]. Prezes wykazał również, że suplementacja CO2 skutecznie leczy zawał mięśnia sercowego, dusznicę bolesną, udar mózgu, zapalenie płuc, astmę, grypę, problemy z oddychaniem u noworodków, zatrucie tlenkiem węgla, utonięcie i wdychanie dymu [30,67,68]. Jego praca zainspirowała instalację CarbogenU, który był mieszaniną tlenu i dwutlenku węgla, w samochodach strażackich w Nowym Jorku, Chicago i innych dużych miastach. Karbogen został powszechnie przyjęty przez lekarzy jako skuteczne leczenie i przypisywano mu uratowanie wielu istnień ludzkich, ale bezpodstawne obawy przed toksycznością CO2 spowodowały, że zniknął z użycia.
W 1912 r. Dr Henderson przewodniczył pięcioosobowemu komitetowi ds. Anestezjologii, który podlegał Izbie Delegatów Amerykańskiego Stowarzyszenia Medycznego. Stanowczo stwierdził: „Znieczulenie powinno przestać być traktowane jako dodatek do operacji. Powinien on kierować tymi, których głównym celem jest nie tyle obserwowanie operacji, ile to możliwe, ale podawanie znieczulenia w taki sposób, aby doprowadzić pacjenta do jak najmniejszej utraty witalności. ” To zalecenie, które pojawiło się zaledwie dwa lata po Raporcie Flexnera, miało niewielki wpływ na praktykę anestezjologii, ale dało AMA rekord, jako wsparcie poprawy praktyki anestezjologii V.
Dennis Jackson (1878–1980) był farmaceutą. Uciążliwe koszty gazów medycznych zainspirowały go do wynalezienia urządzeń do znieczulania w układzie zamkniętym, które stały się prekursorami nowoczesnych urządzeń do znieczulenia. Zbudował własny warsztat i przetestował swoje prototypy na swoich domowych psach. Maszyny Jacksona szybko zastąpiły konkurencyjne maszyny, ponieważ zminimalizowały straty gazu,
zmniejszone ryzyko wybuchu i umożliwiono pomoc w oddychaniu. Maszyny w obwodzie zamkniętym Jacksona zminimalizowały straty gazu, ponieważ pacjenci ponownie wdychali mieszaniny gazów w maszynach, a tlen był dodawany tylko w razie potrzeby w celu zastąpienia zużycia. Butelki z mlekiem wypełnione ciekłym wodorotlenkiem sodu absorbującym dwutlenek węgla we wczesnych maszynach. Silnik elektryczny przetłoczył mieszaninę gazów przez ciekły wodorotlenek sodu. Na szczęście silniki te nigdy nie spowodowały wybuchu eteru. Wapno sodowane wkrótce zastąpiło silniki i butelki z mlekiem [69].
John Silas Lundy, MD (1894–1973) był przewodniczącym oddziału anestezjologii w Mayo Clinic. Ustanowił program wczesnego treningu anestezjologicznego. Przeszkolił dr Ralpha Watersa i pomógł mu założyć zawód anestezjologii. Wprowadził dożylną indukcję barbituranu, wentylatory, kamizelki wentylacyjne, namioty tlenowe i tlen nosowy. Wykazał, że suplementacja CO2 przyspiesza indukcję eteru [70]. Opracował maszyny do znieczulenia, igły i strzykawki do znieczulenia kręgosłupa oraz koncepcję zrównoważonego znieczulenia. Założył pierwszy bank krwi, pierwsze laboratorium anatomiczne i pierwszą salę rekonwalescencji. Wyprodukował wiele prac i podręcznik anestezjologii.
Technika anestezjologii Crile / Henderson
Wcześni anestezjolodzy mieli do czynienia z zapomnianymi trudnościami. Ich środki do inhalacji były śmierdzące, powolne i wybuchowe. Większość przypadków była kontrolowana przez maskę ze spontanicznym oddychaniem, ponieważ brak dostępu dożylnego, a intubacja pozostawała żmudna i czasochłonna. Szybko zastosowali urządzenia anestezjologiczne Jacksona oraz badania Crile, Henderson i Lundy, aby rozwinąć wyrafinowaną technikę znieczulenia, która łączyła znieczulenie eterowe i analgezję morfinową z suplementacją CO2. Zastosowali domięśniową morfinę, aby złagodzić lęk przedoperacyjny i ból, zmniejszyć nieprzyjemny zapach eteru, zapobiec śródoperacyjnemu tachykardii, nadciśnieniu, nieprzewidzianym ruchom i napięciom mięśni oraz zminimalizować chorobowość, śmiertelność i ból pooperacyjny. Zastosowali suplementację CO2, aby stymulować oddychanie, zrównoważyć depresję morfiny w oddychaniu, zoptymalizować dawkę morfiny, przyspieszyć indukcję i pojawienie się eteru, zwiększyć wydolność serca, promować perfuzję i utlenianie tkanek, zmniejszyć ryzyko wybuchu gazu i zapobiegać nudnościom pooperacyjnym , wymioty, depresja oddechowa, niedodma i zapalenie płuc. Dodali zawory obejściowe do zamkniętych aparatów anestezjologicznych Jacksona w celu odizolowania wapna sodowanego od obwodu oddechowego i przyspieszenia akumulacji CO2 w tych urządzeniach. Dodali także zewnętrzne zbiorniki CO2 do uzupełniania CO2.
Wady techniki Crile / Henderson: Zrównoważona technika znieczulenia Crile / Henderson dała doskonałą kontrolę stresu chirurgicznego i wyniki, ale doznała znacznych niedociągnięć. Intubacja była trudna bez środków zwiotczających mięśnie, a napięcie mięśni było problematyczne. Wiele rodzajów operacji było niemożliwych bez intubacji i istniało ciągłe zagrożenie niedrożności dróg oddechowych, skurczu krtani, wymiotów i aspiracji. Najbardziej dramatycznym problemem było nadmiernie entuzjastyczne uzupełnianie CO2, które czasami powodowało nieoczekiwane rozproszenie duszącego CO2. Pacjenci niespodziewanie mieliby gorączkę, obfite percepcję, drgawki i sinicę, często po śmierci.

Bez kapnografii i pulsoksymetrii nie było ostrzeżenia. Zaskakujący dr Jekyll / Mr. Hyde charakter tego zjawiska początkowo przypisywano gorączce lub okultystycznym problemom medycznym [71,72]. Przyczynową rolę CO2 wkrótce uznano [73], ale praktycy niechętnie porzucali użyteczność suplementacji CO2. Być może najważniejszym powodem, o którym teraz zapomniano, jest to, że suplementacja CO2 minimalizuje wybuchy eteru i cyklopropanu.
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » wtorek 17 mar 2020, 23:45

cd.
Założenie profesjonalnej anestezjologii
Dr Ralph Waters (1883–1979) założył zawód anestezjologii. Uczęszczał do szkoły medycznej Case Western Reserve w czasach George'a Washingtona Crile'a. Założył pracowitą klinikę chirurgii ambulatoryjnej w Iowa, gdzie specjalizował się w znieczulaniu i położnictwie, ale wkrótce porzucił położnictwo, aby skoncentrować się na znieczuleniu. Opuścił prywatną praktykę na trzy lata, aby studiować znieczulenie regionalne u dr Johna Lundy w Mayo Clinic. Odegrał znaczącą rolę we wczesnym rozwoju zawodowym. Współpracował z Arthurem Gudelem nad opracowaniem mankietowej rurki intubacyjnej i wykazał jej przydatność na profesjonalnych spotkaniach, zanurzając znieczulonego psa „Airway” w zbiorniku z wodą. Wprowadził znieczulenie śródoskrzelowe i cyklopropan. Zbadał absorbancję CO2 i pomógł wprowadzić wapno sodowane [74,75]. Wprowadził zbiornik WatersW, który zapewnił prosty i skuteczny sposób oszczędzania drogich gazów znieczulających i zapobiegania gromadzeniu się CO2. Jego determinację do ustanowienia anestezjologii jako niezależnej specjalizacji medycznej można prześledzić do 1919 roku, kiedy opublikował esej zatytułowany „Dlaczego profesjonalny anestezjolog?” X
W 1897 roku dr Charles Russell BardeenY został pierwszym studentem, który otrzymał tytuł doktora medycyny lekarskiej Johns Hopkins. W 1907 r. Został dziekanem Akademii Medycznej Uniwersytetu Wiśniowego. W 1927 r. Zwerbował Dr. Watersa, który został pierwszym przewodniczącym uniwersyteckiego oddziału anestezjologii na świecie. Później Barton powiedział: „Ralph Waters był pierwszą osobą zatrudnioną przez uniwersytet w celu uśpienia ludzi, ale zamiast tego wzbudził zainteresowanie anestezją na całym świecie”.
Krótko przed przybyciem do WisconsinZ, dr Waters opublikował pierwszy z czterech artykułów, które ostatecznie zmieniły medyczne przekonania, zwyczaje, standardy i praktyki na całym świecie. Artykuły koncentrowały się na mylącym działaniu CO2 w czasie, gdy cykle pokazów cyrkowych i producenci wczesnych urządzeń do anestezjologii publicznie demonstrowali „anestezję CO2”. Wielu lekarzy uważało, że CO2 ma zarówno właściwości toksyczne, jak i narkotyczne, a nierównowaga kwas / zasada jest szkodliwa [28]. Niemniej jednak powszechnie stosowali Carbogen, który był mieszaniną tlenu i dwutlenku węgla, do leczenia wielu schorzeń, podczas gdy anestezjolodzy obejmowali suplementację CO2. Jedną z zapomnianych kwestii jest to, że CO2 był tanim i łatwo dostępnym produktem ubocznym przetwarzania oleju w czasach, gdy gazy medyczne, takie jak tlen i podtlenek azotu, były tak drogie, że były niedostępne dla ludzi z klasy średniej, a rządowe wsparcie dla medycyny brakowało opieki [69].
Dr Waters konsekwentnie scharakteryzował dwutlenek węgla jako „toksyczny produkt odpadowy, taki jak mocz” i podkreślił jego problematyczne właściwości. Nigdy nie przyznał się do żadnych korzyści związanych z CO2 ani nie skorzystał z żadnej możliwości uduszenia CO2 [14]. Jego wpływ wiązał Carbogen i dwutlenek węgla ze śmietnikiem historii medycyny.
1927 Pierwszy artykuł: „Dwutlenek węgla: jego miejsce w anestezji ”
W pierwszym ze swoich artykułów na temat dwutlenku węgla [8] dr. Waiters chwalił „ostrożne eksperymenty na zwierzętach” Hickmana jako dowód, że CO2 ma działanie znieczulające, i zignorował krytykę współczesnych brytyjskich i francuskich Hickmana. Z nowoczesnej perspektywy wydaje się to nieuzasadnione, ponieważ Hickman oczywiście dusił swoje zwierzęta 100% CO2, a pojęcie uduszenia było dobrze znane w czasach Watersa [56]. Dr Watt arbitralnie przypisywał tachykardię, nadciśnienie i hiperkoagulację krwi toksyczności CO2. Przytoczył publiczną demonstrację „znieczulenia CO2” jako dowód na działanie narkotyczne CO2, ale z nowoczesnej perspektywy oczywiste jest, że były one spowodowane częściowym uduszeniem. Nieprawidłowo przypisał zatrucia silosem kukurydzianym, które są spowodowane uduszeniem metanem, do toksyczności CO2. Zaatakował badania CO2 Yandella Hendersona:
„Na szczęście i niestety badania nad dwutlenkiem węgla w szkole fizjologów w New Haven (tj. Janell Henderson) weszły do ​​literatury anestezjologicznej w ostatniej dekadzie: na szczęście, ponieważ badania te są genialne i nauczyły nas wielu faktów o największym znaczeniu; niestety, ponieważ w niektórych miejscach praktyczni anestezjolodzy wykorzystali fakty, aby ułatwić sobie pracę bez wystarczającego zbadania, jakie skutki uboczne mogą towarzyszyć zmienionej fizjologii wywoływanej przez ich metody. ------ Nie pozwólmy, aby spektakularne wyniki „latania kaskaderskiego” w znieczuleniu sprawiły, że zapomnimy ---- zdrowe zasady. Sam fakt, że znieczulenie może być szybciej i wygodniej indukowane i przerywane przez użycie dwutlenku węgla, nie jest wystarczającą podstawą do podania tego gazu. ” Na koniec swojej pracy dr Waters przedstawił następujące wnioski: „1. Zmiana ilości dwutlenku węgla zainspirowana chorymi pacjentami zakłóca podstawową fizjologię i nie powinna być podejmowana pochopnie.
2. Wykorzystanie dwutlenku węgla przez anestezjologa może być zapewne racjonalne.
3. Do czasu uzyskania większej wiedzy anestezjolog powinien praktykować konserwatyzm w stosowaniu dwutlenku węgla. ”
1929 Drugi artykuł: „Anestetyczne właściwości dwutlenku węgla”
Wkrótce po przybyciu do Wisconsin, dr Waters przeprowadził eksperymenty na zwierzętach z pomocą dr Chauncey Leake, przewodniczącego Departamentu Farmakologii, który zyskał na znaczeniu dzięki badaniom nad gazem wojennym [12]. Były one podobne do eksperymentów Hickmana 100 lat wcześniej, z tym wyjątkiem, że Waters i Leake zastosowali mieszaniny CO2 i tlenu zamiast czystego dwutlenku węgla. Brakowało im środków do monitorowania poziomu gazu we krwi i oceniali efekty znieczulenia na podstawie prymitywnych obserwacji klinicznych, zgodnie ze zwyczajem ich czasu. Prawdopodobnie zastosowali mieszanki karbogenów, które były łatwo dostępne w tamtych czasach. Nie wzięli pod uwagę, że zwierzęta zwykle nie wykazują sinicy w obecności hipoksji z powodu pigmentacji tkanek. Podsumowali swoje spostrzeżenia w następujący sposób:

„Oprócz wysiłków Hickmana sprzed stu lat i zaniedbanych zapisów B.W. Richardson, doniesiono o niewielkim znaczeniu anestetycznych mocy dwutlenku węgla. Odkryliśmy, że od 30 do 50 procent dwutlenku węgla za pomocą tlenu znieczula króliki za około minutę, bez widocznego podniecenia i zwykle bez walki. Zwierzęta umieszczone w komorach, do których dostarczana jest taka mieszanina, będą poruszać się, węsząc i oddychając głębiej niż zwykle. Aktywność mięśniowa jest stopniowo obniżana, a gdy pojawia się znieczulenie, następuje rozluźnienie mięśni. W tej chwili oddychanie jest znacznie głębsze, ale tempo jest prawie takie samo jak zwykle. Po usunięciu z komory do normalnej atmosfery odzyskiwanie jest szybkie i najwyraźniej bez skutków ubocznych. ”
Leake i Waters błędnie założyli, że uduszenie jest niemożliwe w obecności stężeń tlenu co najmniej dwa razy wyższych niż powietrze atmosferyczne. Zignorowali współczesne dowody, że uduszenie CO2 naśladuje znieczulenie ogólne i powoduje sinicę w stężeniach tak niskich, jak 10% [14,28]. Wiele lat później dr Leakey udokumentował ten błąd w wywiadzie dla UC San Francisco:
„Cóż, w 1828 r. Henry Hill Hickman w Anglii poinformował o anestetycznych właściwościach dwutlenku węgla. Od tamtej pory nikt nie oglądał tego, więc Ralph Waters i ja pomyśleliśmy, że powinniśmy się temu przyjrzeć i sprawdzić, czy ma rację. Sto lat później, w 1928 r., Opublikowaliśmy raport na temat dwutlenku węgla jako środka znieczulającego. Jest to 30% dwutlenku węgla i siedemdziesiąt procent tlenu, więc nie ma możliwości uduszenia; to jest środek znieczulający. Tak samo jak my, zwierzęta, psy, króliki i tak dalej, można przez osiem i dziesięć godzin w znieczuleniu dwutlenkiem węgla bez żadnych trudności. Kiedy przechodzą, zawsze pojawia się mały problem, szarpnięcie szyi i tak dalej. Próbowaliśmy tego na ludziach, ale postanowiliśmy go nie używać, ponieważ denerwował chirurgów i wszystkich; mięśnie szyi zwierząt drgnęły; ale to by się skończyło dość szybko. Nigdy nie mieliśmy dość odwagi, aby utrzymać to u ludzi. Byłoby to w pełni fizjologiczne: nie mam pojęcia, jak to działa. Jak dotąd nikt nie wie, jak działają środki znieczulające; istnieją wszelkiego rodzaju teorie. ” AA
1933 Trzeci artykuł: „Toksyczne skutki dwutlenku węgla”
Na podstawie szeroko zakrojonych eksperymentów na zwierzętach dr Henderson zalecił suplementację 5% CO2 podczas znieczulenia, aby zapobiec pooperacyjnej depresji oddechowej, niedodmie i nudnościom, ale praktykujący anestezjolodzy szybko przyjęli mieszanki 25% CO2 i 75% O2, które wytwarzały lepsze wyniki kliniczne [30,76,77]. Wkrótce pojawiły się doniesienia o tajemniczych konwulsjach i zgonach podczas znieczulenia [71], ale katastrofy te początkowo przypisano gorączce i okultystycznym problemom medycznym [72, 73]. Dr Waters wierzył, że toksyczność CO2 spowodowała te katastrofy, co zainspirowało jego trzecią pracę na temat CO2.
Wkrótce po swoich eksperymentach na zwierzętach dr Waters podjął próbę znieczulenia CO2 u pacjentów. To doświadczenie może wyjaśnić, dlaczego stał się jednym z pierwszych, którzy docenili niebezpieczeństwa związane z suplementacją CO2, aw 1933 r. Opublikował trzeci artykuł zatytułowany „Toksyczne skutki dwutlenku węgla” [9], w którym przytoczył kilka przykładów jako dowód Toksyczność CO2 Jednak wszystkie jego przykłady odzwierciedlały duszenie CO2 i stymulację nerwową, a nie toksyczność.

Dr Waters po raz pierwszy zacytował wulkaniczną Grotę del Cane (psią jaskinię) w pobliżu Neapolu we Włoszech, znaną od starożytności. BB Grota del Cane nie jest jaskinią, ale raczej niewielkim przejściem, w którym wulkaniczna fumarola wytwarza ciągły zrzut dwutlenku węgla, który tworzy niewidoczne jezioro duszącego CO2 w obniżonej podłodze korytarza. Ludzie przechodzący przez przejście nie są dotknięci, ponieważ ich głowy pozostają nad jeziorem CO2, ale psy utonęły w CO2 i szybko stały się nieprzytomne. Aby zaimponować turystom, te same psy były wielokrotnie narażane na działanie CO2 bez szkody, co odzwierciedla brak toksyczności CO2. Czynnik toksyczny, taki jak gaz musztardowy, powodowałby trwałe szkody.
Następnie dr Waters zacytował ten dramatyczny opis zespołu toksyczności CO2 przedstawiony przez anonimowego lekarza:
„Pacjentką była dobrze rozwinięta piętnastoletnia dziewczynka, która weszła do szpitala z główną skargą na tkliwość zlokalizowaną w punkcie McBurneya. Jej temperatura wynosiła 101,8 F .; jej puls wynosił około 85, a oddychanie 20. Badanie klatki piersiowej było ujemne. Zalecono wycięcie wyrostka robaczkowego. Do wytworzenia znieczulenia zastosowałem indukcję podtlenku azotu, a następnie eter, z techniką absorpcji CC. Maszyna nigdy nie absorbowała bardzo dobrze dwutlenku węgla. Znieczulenie zostało dobrze ustalone za pomocą eteru i operacja rozpoczęła się, pacjent miał doskonały kolor, oddychanie około 26, puls 90, źrenice małe i zewnętrzne mięśnie gałki ocznej sparaliżowane, gdy zaczęła mieć małe ciągłe drgania twarzy. Niedługo potem pojawił się niewielki drgawkowy klon ciała. Pomyślałem o anoksemii jako przyczynie, mimo że oddychanie nie było obniżone, źrenice małe, puls dobrze i kolor dobrze. Podawano tlen, eter pogłębiano, a następnie porzucano, a następnie stosowano ponownie i próbowano złagodzić różne inne procedury. Wysiłki te obejmowały podawanie dużej ilości dwutlenku węgla z powodu możliwych zasad. Drgawki trwały coraz bardziej gwałtownie, jej puls wzrósł do 120, a temperatura wyraźnie wzrosła. Pół godziny po wystąpieniu drgawek zmarła. Ten przypadek był szeroko dyskutowany wśród członków personelu szpitala i nie przedstawiono odpowiedniego wyjaśnienia. Chirurg twierdzi, że był to przypadek zbyt dużej ilości eteru, nasz technik anestezjologiczny uważa, że ​​była to anoksemia, a dział patologii po pełnym badaniu pośmiertnym obejmującym mózg stwierdził, że musiała to być uduszenie, głównie z powodu zasadniczo normalne ustalenia. ”
To niepokojące konto ilustruje mylące „Dr. Jekyll / Mr. Hyde ”charakter uduszenia CO2 podczas ogólnego znieczulenia, ale nie dowodzi to toksyczności CO2. Uduszenie wyjaśnia zgłaszane objawy. Co ciekawe, anestezjolog martwił się w czasie kryzysu, że spontaniczna hiperwentylacja może powodować zasadowicę oddechową, którą następnie uznano za szkodliwą. Dlatego podał dodatkowe suplementy dwutlenku węgla, aby skorygować zasadowicę. Zaostrzyło to uduszenie i skazało pacjenta. Jego działania odzwierciedlają zalecenie Hendersona, aby stosować suplementację CO2 w celu zrównoważenia szkodliwej zasadowicy wywołanej spontaniczną hiperwentylacją z powodu niekontrolowanej stymulacji chirurgicznej, a tym samym zapobiegać pooperacyjnemu zatrzymaniu oddechu, niedodmie,
oraz zapalenie płuc z powodu wyczerpania rezerw tkankowych CO2 [30]. Tymczasem inni świadkowie i patolog przypisywali śmierć uduszeniu i / lub niedotlenieniu. Dr Waters opisał tę spekulację na temat niedotlenienia i uduszenia, ale nie rozwinął tych alternatyw dla swojej hipotezy o toksyczności CO2.
Dr Waters następnie zacytował to samo anonimowe źródło w tym raporcie toksyczności CO2 u niemowlęcia:
„Wczesnym rankiem zostałem wezwany na oddział, aby zobaczyć wcześniaka, który był niebieski i prawie nie oddychał pomimo stałego strumienia dwutlenku węgla 5% i tlenu 95% lub węgla. Od czasu do czasu drżało. Tym razem rozpoznałem toksynę dwutlenku węgla, więc dałem mnóstwo czystego tlenu na raz, a niemowlę szybko się poprawiło. Po podaniu podskórnym soli fizjologicznej i pół godziny czystego tlenu płakał pożądliwie i był w dobrym stanie. Pielęgniarki wydawały się spektakularne, jak skuteczny był tlen, a nie karbogen. ”-------„ W tym szpitalu byłem w stanie policzyć pięćdziesiąt butli z karbogenem i tylko dwie butle z tlenem dostępne do celów terapeutycznych ”.
Założenie, że 5% toksyczność karbogenowa spowodowała te objawy, jest dalekosiężne. 5% Karbogen jest stabilną mieszaniną 95% tlenu i 5% CO2 przygotowaną i przechowywaną pod ciśnieniem poniżej 750 torów, dzięki czemu oba gazy pozostają w stanie gazowym, a nie ma dowodów eksperymentalnych, że 5% CO2 powoduje szkodliwe skutki efekty. Bardziej prawdopodobne jest, że niedoświadczona pielęgniarka przez pomyłkę zastąpiła zbiornik dwutlenku węgla klasy medycznej zamiast Carbogen. Medyczny CO2 jest zwykle dostarczany w zbiornikach pod ciśnieniem powyżej 760 torów, aby utrzymać CO2 w stanie ciekłym i zoptymalizować pojemność zasobnika. CO2 uwalniany z takiego zbiornika łatwo tworzy chłodną, ​​bezwonną, niewidoczną chmurę, na którą chwilowo działa grawitacja i wypełnia zależne przestrzenie. To by wyjaśniało, w jaki sposób CO2 wypełnił kołyskę dziecka i spowodował prawie śmiertelne uduszenieDD.
Komentarz dr Watersa brzmiał następująco: „Jeśli doświadczenie tego człowieka było odosobnionym przypadkiem, to tak
miałoby niewielkie znaczenie. Przeciwnie, jego list jest jednym z wielu otrzymanych w moim biurze opisującym śmiertelne i nieśmiertelne przypadki zatrucia dwutlenkiem węgla. Uważam, że atmosfery zawierające nadmiar dwutlenku węgla są często toksyczne i często śmiertelne dla niektórych osób. Jeżeli choroba zakłóciła normalny metabolizm lub jeśli transport tego produktu odpadowego z komórek organizmu do atmosfery środowiskowej jest utrudniony z powodu nieprawidłowości biochemicznych, niedoboru oddechowego lub sercowego lub działania leku, zwiększenie napięcie dwutlenku węgla w inspirowanej atmosferze może okazać się szkodliwe. ”
Biorąc pod uwagę historyczne znaczenie tych anonimowych raportów, autor wysłał zapytania do Wood Library, UC San Francisco i University of Wisconsin, z których wszystkie prowadzą archiwa korespondencji Watersa. Żaden z nich nie posiadał kopii tych anonimowych listów. To wydaje się dziwne, biorąc pod uwagę, że doktor Waters zachował swoją korespondencję dla potomności.
Po przytoczeniu wcześniejszego raportu na temat znieczulenia CO2 u psów jako dowodu narkotycznych właściwości CO2 [12], dr Waters od niechcenia wspomniał o swoich późniejszych staraniach o znieczulenie ludzi za pomocą
„Następnie podjęliśmy próbę podania 30 procent tlenu jako środka znieczulającego trzem pozornie normalnym kobietom, z następującym rezultatem. Pierwszy był zadowalająco znieczulony przez trzynaście minut, bez żadnych niepożądanych wyników podczas inhalacji. Drugi miał konwulsję na stole operacyjnym, podczas której pielęgniarka oddziałowa pojawiła się w drzwiach i zapytała: „Doktorze, co mam zrobić? Pierwszy pacjent jest w konwulsjach. ” Trzeci pacjent tolerował dziesięć minut znieczulenia dwutlenkiem węgla, który następnie zmieniono na podtlenek azotu. Tego wieczoru żadna z trzech nie wydawała się gorsza z powodu tego doświadczenia. ”
To szczęście, że żaden z tych pacjentów nie doznał uszkodzenia mózgu w wyniku uduszenia, ale dr Waters nigdy nie wspomniał o tej możliwości. Zamiast tego przypisał konwulsje toksyczności CO2. Doświadczenie to może wyjaśniać, dlaczego doszedł do wniosku, że hiperwentylacja była niezbędna do wyeliminowania niebezpiecznych akumulacji CO2.
1938 Czwarty artykuł: „Dwutlenek węgla”
W 1938 r. Dr Waters opublikował artykuł zatytułowany „Dwutlenek węgla”, w którym podważył badania Yandella Henry'ego [78]:
Wydaje się, że nieporozumienia kliniczne dotyczące fizjologii dwutlenku węgla pojawiły się w pracach Yandella Hendersona we wczesnych latach obecnego wieku. Henderson wywnioskował z eksperymentów, że wstrząs chirurgiczny wynika z niskiego poziomu dwutlenku węgla we krwi i tkankach; że niski poziom dwutlenku węgla we krwi i tkankach jest zwykłym dodatkiem do znieczulenia; oraz że hiperwentylacja płuc przez zastosowanie mieszanin dwutlenku węgla i tlenu powinna zapobiegać pooperacyjnej niedodmie płuc. Wszystkie trzy z tych dedukcji są błędne. Wypowiadam się na podstawie mojego własnego doświadczenia w klinice i laboratorium, potwierdzonego obszernie doświadczeniami i doświadczeniami innych. Przekonanie, że szok jest całkowicie zależny od niskiego poziomu dwutlenku węgla, jest obalane przez fakt, że Seevers ma hiperwentylowane psy przez wiele godzin, redukując dwutlenek węgla we krwi do punktów poniżej 15 procent objętości, bez ekstremalnych spadków ciśnienia krwi i bez dowody szoku. Dwutlenek węgla dodawany do wdychanego powietrza zarówno ludzi, jak i zwierząt, których ciśnienie krwi było niskie w wyniku głębokiego znieczulenia kręgosłupa, w niektórych przypadkach spowodował dalszy spadek ciśnienia krwi i nigdy nie spowodował bardziej trwałego wzrostu krwi ciśnienie, które można wytworzyć przez wentylację płuc samym tlenem. Eastman i Kreiselman dokonali ostatnio nagrania filmowego pokazującego, że przywracając oddychanie po kryzysie tlenowym lub całkowitym bezdechu z powodu braku tlenu, dwutlenek węgla dodany do tlenu stosowanego w sztucznym oddychaniu w niektórych przypadkach spowodował dalszy spadek ciśnienia krwi i zawsze mniej zadowalające odzyskiwanie krążenia niż było zapewnione przez sztuczne oddychanie samym tlenem. Założenie Hendersona, że ​​znieczuleniu towarzyszy niski poziom dwutlenku węgla w pęcherzykach płucnych, krwi i tkankach, mogło mieć podstawy w ostatnim stuleciu. Tak nie jest w przypadku znieczulenia współczesnego.
Dr Waters stwierdził również:
„Przede wszystkim nie możemy stracić z oczu faktu, że (CO2) jest produktem ubocznym metabolizmu organizmu, podobnie jak składniki moczu. Zmniejszenie sprawności fizjologicznej
oddychanie ma tendencję do uszkadzania dwutlenkiem węgla w tkankach, podobnie jak zaburzenia fizjologiczne nerek mają tendencję do uszkadzania produktów wydalniczych zwykle eliminowanych przez ten narząd ”.
Ten atak na badania dr Hendersona jest bezpodstawny i nieprofesjonalny. Międzynarodowa sława doktora Hendersona została oparta na obszernym gronie uważnych, opublikowanych i zbadanych eksperymentów, które przetrwały próbę czasu. Dla porównania, doświadczenie badawcze dr Watersa było znikome, a jego wady zostały odnotowane. Jego twierdzenie o „osobistym doświadczeniu w klinice i laboratorium, potwierdzone obszernie doświadczeniem i doświadczeniem innych” jest nie do zweryfikowania. Badania Seeversa, Eastmana i Kreiselmana są niewłaściwie cytowane. Jego twierdzenie, że ciśnienie krwi nieznacznie zmienia się przez przedłużoną hiperwentylację, nie dowodzi niczego przy braku szczegółów. Skutki hiperwentylacji są złożone i kontekstowe; przedłużona hiperwentylacja niekoniecznie wpływa na ciśnienie krwi; a spadki ciśnienia krwi z powodu kombinacji znieczulenia kręgosłupa i ekspozycji na CO2 są łatwo wyjaśnione przez nieszkodliwe, synergistyczne zmniejszenie oporu przepływu mikronaczyniowego i lepkości krwi [26, 34, 79]. Co więcej, ciśnienie krwi nie jest wiarygodnym standardem wydajności sercowo-naczyniowej. Obniżeniu ciśnienia krwi zwykle towarzyszy korzystna poprawa perfuzji tkanek i natlenienia, jak u wytrenowanych sportowców, podczas gdy tachykardia i nadciśnienie zwykle odzwierciedlają szkodliwe zmniejszenie wydajności serca, perfuzji tkanek i natlenienia tkanek. Wreszcie, uporczywa charakterystyka dwutlenku węgla jako „toksycznego produktu odpadowego, takiego jak mocz” sugeruje wątpliwe motywy.
Dwa lata później, w 1940 r., Dr Henderson opublikował naukowe podsumowanie badań, które ugruntowały jego punkt widzenia. Artykuł Hendersona nosił identyczny tytuł „EE”. Chociaż nie uszanował ataków Dr. Watera bezpośrednią reakcją, niewątpliwie miał to na uwadze, dołączając ten fragment:
„Ludzki umysł jest z natury skłonny przyjąć moralistyczny pogląd na naturę. Przed nowoczesną erą naukową, która sięga zaledwie jednego lub dwóch pokoleń, choć można powiedzieć, że nawet zaczęła się w powszechnej myśli, prawie każdy problem był postrzegany jako alternatywa między dobrem a złem, prawością i grzechem , Bóg i diabeł. Ten przesądny skos nadal zniekształca koncepcje zdrowia i chorób; w rzeczywistości wywodzi się głównie z doświadczenia fizycznego cierpienia. Lavoisier mimowolnie przyczynił się do tej koncepcji, kiedy zdefiniował podtrzymujący życie charakter tlenu i duszący moc dwutlenku węgla. W związku z tym przez ponad sto lat po jego śmierci, a nawet teraz w dziedzinie oddychania i powiązanych funkcji, tlen symbolizuje Dobro, a dwutlenek węgla jest nadal uważany za ducha Zła. Nie mogło być większego błędnego przekonania o prawdziwych biologicznych stosunkach tych gazów. ”
Historia ogłosiła zwycięzcę tego konkursu między lekarzem medycyny a doktorantem. Podczas gdy szalała kontrowersja CO2, dr Waters z powodzeniem prowadził kampanię, aby stworzyć certyfikat zarządu, który ustanowił anestezjologię jako niezależną specjalizację. Był zdecydowany, że jego absolwenci będą kontynuować karierę naukową, a nie podejmować prywatnej praktyki:
„Moją ambicją jest, aby ludzie, którzy spędzają ze mną trochę czasu, mogli w końcu zająć stanowisko nauczyciela w innych uczelniach, ponieważ uważam, że to jedyny sposób, w jaki możemy polepszyć specjalizację w przyszłości. Dlatego było dis-
spotkanie za każdym razem, gdy jeden z moich chłopców poszedł na prywatną praktykę. ” FF
Dr Waters indoktrynował pierwsze pokolenie mieszkańców anestezjologii swoimi pomysłami i metodami oraz poprowadził ich do prestiżowej certyfikacji zarządu i kariery akademickiej. Nazywały się one „Aqualumni”. Z pierwotnych 60 stażystów w Wisconsin, 40 zajmowało stanowiska nauczycielskie w ośrodkach akademickich przez większą część swojej kariery, a połowa z nich została przewodniczącymi lub dyrektorami programów akademickich w szkołach medycznych w Stanach Zjednoczonych i innych krajach. Aqualumni byli spójną grupą, niezwykle lojalną wobec Wodza. Wiernie uczestniczyli w corocznych spotkaniach w Madison, gdzie odświeżali swoje relacje ze sobą i dr. Watersem. Nawet dziś tysiące praktykujących anestezjologów może domagać się powiązania z profesjonalną linią Ralpha Watersa za pośrednictwem własnych nauczycieli i nauczycieli nauczycieli GG.
Technika Watersa
Dr Waters wprowadził praktyczną technikę znieczulenia ogólnego, która zajęła się wadami techniki Crile / Henderson. Technika Waters awykorzystywała dożylną indukcję barbituranową, paraliż kurary i intubację planową, która jest szybsza i przyjemniejsza niż indukcja maskowa. Paraliż umożliwiał intubację planową, zapobiegał napięciom mięśni i niepożądanym ruchom oraz optymalizował wygodę chirurgiczną. Intubacja obejmowała dodatkowe zabiegi chirurgiczne i eliminowała skurcz mięśnia sercowego, aspirację i niedrożność dróg oddechowych. Nadciśnienie toksycznego środka do inhalacji zastąpiło analgezję morfiny w celu kontroli nadciśnienia śródoperacyjnego. Wprowadzono mechaniczną hiperwentylację, aby wyeliminować problem toksyczności CO2, zoptymalizować natlenienie i zminimalizować pracę oddychania [33]. Aqua-Alumnia szybko wypromowała technikę Waters i do dziś stanowi podstawę znieczulenia ogólnego na całym świecie. Osiągnąwszy swój cel, dr Waters przeszedł na emeryturę na Florydę w 1948 roku, w wieku 65 lat, a następnie w niewytłumaczalny sposób porzucił wybraną specjalizację przez 30 lat, aż do swojej śmierci w 1979 roku w wieku 96 lat.
Wczesne kontrowersje: Pomimo praktycznych zalet technika Watersa wzbudziła znaczne kontrowersje, a pytania dotyczące jej bezpieczeństwa najwyraźniej uzasadniły raport Beechera i in. Z 1954 r., Który utożsamiał środki zwiotczające mięśnie, a przez to samą technikę Watersa, z przesadną chorobowością i śmiertelnością [80, 81] HH. Tymczasem malejący koszt gazów medycznych umożliwił nową generację aparatów do anestezjologii w obwodzie otwartym, które zniosły uduszenie CO2, a halotan wyeliminował eksplozje [82, 83]. Następnie czasopismo Anesthesiology z listopada i grudnia 1960 r. Poświęcone było sympozjum zatytułowanemu „Dwutlenek węgla i człowiek”, który składał się z około 17 autorytatywnych prac, które miały na celu dokonanie przeglądu wszystkich istotnych właściwości CO2 [84]. Te artykuły specjalnie promowały hiperwentylację i zniechęcały do ​​hiperkarbii. Nie wspomniano o korzyściach dla CO2, zagrożeniach hiperwentylacji, Crile, Henderson, Lundy, zrównoważonym znieczuleniu ani Stowarzyszeniu Anoci. Następnie redaktorzy, badacze i praktycy ignorowali konsekwencje mechanicznej hiperwentylacji w opublikowanych badaniach, do tego stopnia, że ​​wszystkie opublikowane badania anestezjologiczne od 1950 r. Wymagają ponownej oceny. W międzyczasie,
lekarze porzucili Carbogen z obawy przed toksycznością CO2, podczas gdy badacze zwierząt przyjęli CO2 jako wygodny środek do znieczulania i uśmiercania zwierząt [85, 86].

Wpływ badań na technikę Watersa: Badania na zwierzętach przeprowadzone w UC San Francisco są przykładem trwałego wpływu techniki Watersa na badania anestezjologiczne. Raport Eisle'a, Egera i Muallema z 1967 r. Zatytułowany „Narkotyczne właściwości dwutlenku węgla u psa” rozpoczął się od tego stwierdzenia: „W 1820 roku Hickman wykazał narkotyczne właściwości CO2, a sto lat później znieczulenie wytworzono u człowieka z 30% CO2 i O2. ” Zarówno tytuł, jak i stwierdzenie wstępne odzwierciedlają bezpodstawne założenie tych badaczy, że opublikowane badania Hickmana, Watersa i Leake'a wykazały ponad wszelką wątpliwość znieczulające właściwości CO2 [10]. Ich celem było wyjaśnienie związku między znieczuleniem CO2 (zwanym narkozą) a kwasicą. Znieczulili psy halofanem i zainstalowali kaniule do pobierania krwi tętniczej, krwi żylnej i płynu mózgowo-rdzeniowego. Następnie wystawili psy na wzrost stężenia dwutlenku węgla przy jednoczesnym zmniejszeniu stężenia halotanu. Byli w stanie całkowicie wyeliminować halotan, gdy FICO2 zbliżyło się do 30%, w którym to momencie zaobserwowali zmniejszenie odruchu nerwowego równoważne 1 halotanowi MAC (tj. Psy nie poruszały się po poddaniu się bolesnemu nacięciu chirurgicznemu lub zaciśnięciu ogona). Nieoczekiwanie, po tych skutkach, które były spowodowane uduszeniem CO2, tuż po nich następowały drgawki, zgony i kwasica mózgowo-rdzeniowa z powodu beztlenowego oddychania komórkowego w tkance mózgowej. Kwasica pojawiła się najpierw w tkance mózgowej, która ma najwyższe zapotrzebowanie na tlen ze wszystkich tkanek, a zatem pojawiła się w płynie mózgowo-rdzeniowym krótko przed pojawieniem się we krwi tętniczej i żylnej.
W niewytłumaczalny sposób badacze podali tylko wyniki PaCO2 i pH, pomijając dane dotyczące nasycenia pO2 i O2. Analiza gazometrii mierzy bezpośrednio tętnicze napięcie tlenu (PaO2), napięcie dwutlenku węgla (PaCO2) i kwasowość (pH), na podstawie których można uzyskać nasycenie tlenem (SaO2). II Dlatego dane pO2 i SaO2 były bezsprzecznie w ich posiadaniu. Nieoczekiwanie zignorowali także oczywistą obecność uduszenia, która spowodowała niedotlenienie, oddychanie beztlenowe i kwasicę mleczanową. Brakujące dane pO2 i / lub SaO2 rozwiązałyby sprawę. Kiedy ten autor zapytał Dr Egera za pośrednictwem poczty elektronicznej, czy uduszenie CO2 może wyjaśnić te obserwacje, odpowiedział „Nie sądzę”. Zapytany, dlaczego dane pO2 zostały wykluczone z raportu, stwierdził, że „nie mógł sobie przypomnieć” przyczyny, ale nalegał, aby jego badanie odzwierciedlało raczej narkozę CO2 niż uduszenie. Fakty te sugerują, że badacze byli motywowani czymś innym niż nauka. Pomimo tych wad badanie potwierdziło, że potencjalnie śmiertelne uduszenie występuje nagle przy FICO2 30%, pomimo 70% suplementacji tlenem [34].
W 2007 r. Dr Eger i wsp. Opracowali podobne badanie zatytułowane „Znieczulające właściwości dwutlenku węgla u szczura” [11]. Tak jak poprzednio, niniejszy raport został otwarty stwierdzeniem: „Skutki znieczulenia CO2 już dawno zostały rozpoznane” i przytoczył raport Hickmana jako dowód [87]. Podobnie jak w poprzednim badaniu, uduszenie wyjaśnia obserwowane wyniki, ale duszenie nigdy nie zostało wspomniane. W badaniu uniknięto tego problemu, zaniedbując dane dotyczące nasycenia tlenem, które można łatwo uzyskać za pomocą pulsoksymetrii
w celu potwierdzenia lub odrzucenia obecności uduszenia. Oba te badania zostały opublikowane w czołowych czasopismach anestezjologicznych i wydaje się godne uwagi, że redaktorzy i recenzenci obu czasopism nie wyrazili sprzeciwu wobec tych rażących niedociągnięć.
Problemy z porażeniem
Pozostały paraliż pozostaje problematyczny od czasu wprowadzenia techniki Watersa [81] JJ. Paraliż wymaga wentylacji mechanicznej, która łatwo uszkadza tkanki płucne, wyczerpuje rezerwy tkanek CO2, podważa klirens opioidów, wyolbrzymia depresję oddechową, nudności i wymioty, zmniejsza wydolność serca oraz zmniejsza perfuzję i utlenianie tkanek w mózgu, jelitach i inne ważne narządy i tkanki [21,26,27,33,37,88-96]. Świadomość podczas znieczulenia jest spowodowana połączeniem paraliżu, nieodpowiedniego znieczulenia i niezamierzonego wyczerpania środka do inhalacji w pojemniku na odparowywacz, dzięki czemu pacjent odzyskuje przytomność podczas operacji i odczuwa intensywny ból chirurgiczny, ale nie może poruszyć ani w żaden inny sposób nie zaalarmować znieczulenia. teoria jego trudnej sytuacji KK.
Opioidy i hiperwentylacja
Hiperwentylacja mechaniczna jest niezgodna z leczeniem opioidowym. Wyczerpuje rezerwy tkanek CO2, paraliżuje chemoreceptory oddechowe, upośledza klirens opioidów [37], wyolbrzymia opioidową depresję oddechową i wymusza przedłużone pooperacyjne „odsadzanie” po operacji [5]. Nawet gdy dawka opioidów jest dokładnie zminimalizowana, hiperwentylacja powoduje utajony „zespół nadwrażliwości na opioidy”, który pochłonął wiele ofiar [97] LL. Hiperwentylowani pacjenci wydają się oddychać normalnie podczas wschodu, ale ich oddychanie pozostaje niestabilne, dopóki aktywność metaboliczna nie przywróci rezerw CO2 w tkankach i funkcji checeptora. W tym wrażliwym okresie, który może trwać kilka godzin, pacjenci mogą przestać oddychać i umrzeć, jeśli zasną z jakiegokolwiek powodu [17,23,98]. Małe dawki opioidów i środków uspokajających mogą nieprzewidywalnie przyspieszyć sen i zatrzymanie oddechu, szczególnie u starszych pacjentów z niskim tempem metabolizmu. Takie katastrofy są zwykle przypisywane rzekomo nieprzewidywalnym skutkom opioidów, podczas gdy utajona rola hiperwentylacji wymyka się uwadze, ponieważ ofiary wydają się całkowicie wyzdrowieć ze znieczulenia [3,4]. Powstały strach przed opioidami zniechęca do ich stosowania, co pośrednio wyolbrzymia problemy pooperacyjne związane ze stresem, w tym gorączkę, tachykardię, nadciśnienie, zaburzenia rytmu serca, skurcz krtani, otępienie, niedrożność jelit, zawał mięśnia sercowego, udar mózgu, nadmierny ból, nudności, wymioty, niedodma, ogólnoustrojowe zapalenie, zespół niewydolności oddechowej dorosłych (ARDS), zespół ogólnoustrojowej reakcji zapalnej (SIRS) i zgon [46,99]. Występuje także znaczny wzrost zachorowań na raka i choroby serca w odległych następstwach operacji [48]. Wszystkie te problemy są wyolbrzymione u pacjentów w podeszłym wieku i wszystkie z nich można znacznie złagodzić poprzez skuteczną suplementację opioidów, ale opioidy są niezgodne z hiperwentylacją [5, 17, 31, 38, 44,44, 101]. Przesadne poleganie na niebezpiecznych środkach zwiotczających mięśnie i nadciśnieniu toksycznym środkiem wziewnym wywołanym techniką Watersa dodatkowo wyolbrzymia chorobowość i śmiertelność [102–105].
Zmienione przekonania, nawyki i praktyki
Z techniką Crile / Henderson, praktykujący rutynowo stosowano morfinę do kontrolowania stresu chirurgicznego, tak że łagodne niedociśnienie uznano za korzystny przejaw skutecznej kontroli stresu chirurgicznego, a częstoskurcz i hipertensję przypisywano nieodpowiedniej analgezji. Zastosowali suplementację CO2, aby zrównoważyć działanie morfiny na układ oddechowy i zoptymalizować funkcje sercowo-oddechowe oraz dawkę morfiny, tak więc uznali łagodną kwasicę oddechową za korzystną, a zasadowicę za szkodliwą.
Przy technice Watersa założono, że mechaniczna hiperwentylacja jest niezbędna do wyeliminowania rzekomo toksycznego i narkotycznego działania CO2. Morfinę zastąpiono toksycznym nadciśnieniem wziewnym, które błędnie uznano za mające właściwości przeciwbólowe. Zatem zasadowica oddechowa została uznana za korzystną, a kwasica oddechowa za szkodliwą. Nadciśnienie zaczęto uważać za przejaw rezerwy serca, a niedociśnienie uznano za dowód zbliżającej się katastrofy. Opioidy zaczęto uważać za nieprzewidywalne i niebezpieczne, ponieważ hiperwentylacja jest niezgodna z opioidami. Dożylne środki zwiotczające mięśnie i środki nasenne zaczęły być uważane za niezbędne, aby zapobiec uszkodzeniu rdzenia zębów i strun głosowych i ułatwić intubację podczas indukcji, nawet jeśli indukcja maski była rutynową praktyką przed udostępnieniem dostępu dożylnego i pozostaje prawdopodobnie bezpieczniejsza [106, 107].
Teoria Znieczulenia
Technika Watersa również zakłóciła rozwój teorii anestezjologii, ponieważ zakłada ona, że ​​mózg moduluje wszystkie formy stresu chirurgicznego, tak że środki do inhalacji teoretycznie eliminują stres chirurgiczny po prostu przez hamowanie świadomości. Dlatego większość wysiłków zmierzających do opracowania teorii znieczulenia koncentruje się na wpływie środków wziewnych na mózg i ignoruje szlaki nerwowe rdzenia kręgowego, które omijają mózg i komunikują się bezpośrednio z zwojami SNS w klatce piersiowej i brzuchu, a środki znieczulające mają niewielki wpływ [108]. Teoria konwencjonalna pomija także niezależne skutki niszczenia tkanek, które uwalniają czynnik tkankowy do krążenia ogólnoustrojowego [2 109 110].
Karbogen: Karbogen to mieszanina dwutlenku węgla i tlenu, zwykle 5% CO2 zmieszana z 95% O2, którą można z powodzeniem zastosować do zwiększenia natlenienia tkanek w wielu różnych stanach medycznych. Badania Yandella Hendersona zainspirowały jego instalację w samochodach strażackich w Nowym Jorku, Chicago i innych dużych miastach, a lekarze i strażacy używali go do leczenia zawału serca, udaru mózgu, zapalenia płuc, astmy, noworodków, utonięć ofiar, zatrucia tlenkiem węgla i inne choroby [14]. Przypisywano mu uratowanie wielu istnień ludzkich, ale szybko porzucono go i zapomniano po tym, jak dr Waters opublikował doniesienie o rzekomej toksyczności dwutlenku węgla. Porzucenie karbogenu jest szczególnie niefortunne, biorąc pod uwagę, że współczesne badania wykazały, że wdychanie małych stężeń CO2 zwiększa perfuzję mikronaczyniową poprzez mechanizm, który obejmuje tlenek azotu [34, 111, 112]. To wyjaśnia, dlaczego wdychanie CO2 zmniejsza lepkość krwi i zwiększa pojemność minutową serca, wydolność serca, perfuzję tkanki, natlenienie tkanek i napęd oddechowy [35, 40]. CO2 równoważy również depresję oddechową opioidów. Jeśli wszystko to zostanie właściwie zrozumiane, terapia karogenowa może zostać przywrócona jako użyteczne, skuteczne, niedrogie i wygodne leczenie ostrgo zawału mięśnia sercowego, udaru i problemów okołooperacyjnych.
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » środa 18 mar 2020, 00:01

cd.
Odkrycie Crile
Solidnej nauki nie można zapomnieć na zawsze. W 1959 r. De Castro opisał neuroleptanalgezję [113,114], a w 1969 r. Lowenstein wykazał, że suplementacja morfiną optymalizuje wynik pomostowania serca [115]. Anestezjolodzy szybko przyjęli wysoką siłę działania, niską toksyczność i krótki okres półtrwania nowej generacji syntetycznych opioidów wprowadzonych przez Janssen Corporation jako środek do optymalizacji wyniku chirurgicznego [23, 34, 34, 116]. Niestety, niezgodność opioidów i hiperwentylacji pozostała niedoceniona, a nawet syntetyczne opioidy wymagały przedłużonego, zdradliwego, niepraktycznego i kosztownego „odsadzenia” pooperacyjnego w celu przywrócenia rezerw tkanki CO2 i niezawodnego napędu oddechowego.
Ponowne odkrycie Hendersona
Pod koniec lat osiemdziesiątych specjaliści od opieki krytycznej przypadkowo odkryli suplementację CO2, szukając lepszych sposobów zarządzania ARDS [33]. Nazwali go „permisywną hiperkarbozą” i przyjęli jako środek do optymalizacji wyników u pacjentów OIOM. Badania kliniczne zarówno w znieczuleniu, jak i opiece krytycznej wkrótce potwierdziły jego zalety [117, 118]. Permisyjna hiperkarbia jest obecnie rutynowo stosowana w opiece nad pacjentami na OIOM, aby zoptymalizować pojemność minutową serca, zminimalizować uszkodzenie płuc i zoptymalizować napęd oddechowy. O dziwo w publikacjach dotyczących znieczulenia pojawiła się niewielka lub żadna dyskusja na temat korzyści terapeutycznych permisywnej hiperkarbii, niezależnie od bogatej historii anestezjologicznej uzupełniania CO2 i dostępności kapnografii.
Niedawna historia
Nagłe zmiany zaostrzyły praktykę anestezjologii w ostatnich latach. Kapnografia została wprowadzona do sal operacyjnych w Ameryce Północnej około 1990 r., Nawet gdy specjaliści od opieki krytycznej przyjęli permisywną hiperkarnię, a armia terapeutów oddechowych stała się niezbędna, aby poradzić sobie z odstawieniem pooperacyjnym, koniecznym z powodu nieproduktywnych połączeń opioidów i hiperwentylacji podczas operacji. Gdyby kapnografię wprowadzono zaledwie kilka lat wcześniej, podczas rozkwitu badań nad stresem opioidowym, komplementarny związek między opioidami a hiperkarbią mógłby zostać ponownie odkryty [18,98,119]. Zamiast tego, nawet gdy Crile i Henderson cieszyli się pośmiertną, anonimową windykacją, niestały palec znieczulonego losu postępuje jednocześnie z dwóch kierunków. Po pierwsze, firmy ubezpieczeniowe zmieniły zwroty kosztów w celu wyeliminowania kosztownego odsadzania pooperacyjnego, wymaganego przez niezgodne kombinacje opioidów i hiperwentylacji [120]. Po drugie, kapnografia i pulsoksymetria w znacznym stopniu zniosły katastrofy w drogach oddechowych, powodując spadek stawek ubezpieczenia nadużyć, co sprzyjało fikcji, że dalsza poprawa bezpieczeństwa anestezjologicznego była niemożliwa [121]. W rezultacie rozrosły się ośrodki chirurgii ambulatoryjnej; Zasady Crile dotyczące wczesnego przyjmowania, premedykacji, późnego wypisu i suplementacji przeciwbólowej zostały porzucone; anestezjolodzy zignorowali permisywną hiperkarbię, ponownie porzucili opioidy i ponownie przyjęli klasyczną technikę Watersa [122]. Do 1997 r. Wyniki nieodpowiedniej kontroli stresu chirurgicznego objawiły się jako wcześniej nieznany zespół ogólnoustrojowej odpowiedzi zapalnej(„SIRS”), ale przekonujący zbieg okoliczności został zignorowany [46,123-125]. Tragedia zakończyła się w 2005 r., Kiedy dr Terri Monk opublikowała swoje przełomowe badanie, które nieoczekiwanie ujawniło 30% wzrost zachorowalności i umieralności w odległym następstwie operacji, na którą ma wpływ postępowanie znieczulające [48]. To powinno zainspirować świeże zainteresowanie zrównoważonym znieczuleniem. Zamiast tego dr Monk została zmuszony do milczenia; odległa zachorowalność i śmiertelność po operacji zostały zignorowane; literatura znieczulająca nagle zaczęła potępiać niebezpieczeństwa związane z opioidami; wybitni profesorowie promowali niedorzeczne założenie, że opioidy powodują raka [126, 127]; a nowe przepisy ograniczały badania kliniczne do kompetencji potężnych firm farmaceutycznych. Do 2010 r. Stało się oczywiste, że wielu zdrowych pacjentów geriatrycznych umiera w tajemniczy sposób z niewyjaśnionego zatrzymania oddechu w ciągu kilku godzin po bezproblemowej operacji i w ciągu kilku minut po leczeniu małymi dawkami opioidów i środków uspokajających [97] MM NN. Powinno to skupić uwagę na szkodliwych skutkach hiperwentylacji i potrzebie wytycznych i standardów zarządzania CO2, ale zamiast tego problem został odrzucony jako „nadwrażliwość na opioidy”, a problem zniknął.
Zarządzanie drogami oddechowymi
Dr Waters założył zawód anestezjologii na zasadzie bezpiecznych dróg oddechowych, ale ta cenna zasada jest porzucana, ponieważ anestezjolodzy coraz częściej stosują niezwykle niebezpieczne techniki „otwartych dróg oddechowych”. Eliminują one problematyczne środki zwiotczające mięśnie, ale paraliżują zdolność kapnografii do pomiaru FICO2 i zachęcają do ognia, aspiracji, niedrożności dróg oddechowych i okultystycznej hipowentylacji PP. W dużej mierze te zmiany w praktyce anestezjologicznej odzwierciedlają zmiany refundacyjne, które wymagają szybkiego obrotu i rozładowania bez względu na bezpieczeństwo. Uzupełnianie opioidów w celu zmniejszenia zachorowalności i śmiertelności również padło ofiarą takich rozważań. Zapomniano także o wyższym bezpieczeństwie indukcji maski. Sewofluran zrewolucjonizował swoją użyteczność i zasługuje na świeży wygląd [107]. Wielu lekarzy zakłada, że ​​dożylna hipnoza i porażenie są niezbędne, aby umożliwić intubację, zapobiec uszkodzeniu jamy ustnej i strun głosowych oraz zapewnić pacjentowi komfort, ale te założenia nie są uzasadnione [106]. Kombinacje zaskoczenia i paraliżu niezmiennie towarzyszą indukcyjnym zaburzeniom dróg oddechowych, a pozostały paraliż uporczywie nęka praktykę znieczulenia [81]. Zmęczenie, głód i pycha łatwo udaremniają zdolność oceny przedoperacyjnej i budzenie intubacji w celu zapobiegania katastrofom w drogach oddechowych [128, 129] QQ. Rutynowa indukcja i intubacja maski bez porażenia umożliwia bezpieczne wycofanie się z nieoczekiwanych trudności w drogach oddechowych poprzez wentylację czystym tlenem, a tym samym zapewnia środki pozwalające uniknąć katastrof oddechowych. Eliminuje nieodwracalne porażenie mięśni dróg oddechowych, które mogą nieoczekiwanie blokować drogi oddechowe, powodując problemy „nie można intubować, nie można wentylować”. Indukcja maski eliminuje także toksyczność środka dożylnego w bolusie i obejmuje wstępne natlenienie i odazotowanie. Nowoczesne monitory, zaawansowane środki do inhalacji, syntetyczne opioidy i suplementacja CO2 umożliwiają skuteczne indukowanie maski, intubację, utrzymanie i pojawianie się przy niewielkim zapotrzebowaniu na niebezpieczne środki zwiotczające mięśnie lub ich brak [106, 107, 130].
Który rozwidlenie na Żółtej Ceglanej Drodze Postępu?
Niezależnie od tych zniechęcających trendów przyszłość znieczulenia jest w ciąży z potencjałem. Wczesnym anestezjologom brakowało nowoczesnych monitorów, maszyn, narkotyków i sprzętu, ale posiadali oni doskonałą naukę. Jest teraz jasne, że łagodna hiperkarbozja jest łagodna i korzystna; hipokarbia jest szkodliwa; środki do inhalacji są toksyczne i pozbawione właściwości przeciwbólowych; środki rozluźniające mięśnie są niebezpieczne; a analgezja opioidowa dodana do znieczulenia ogólnego poprawia wynik chirurgiczny [2 131]. Środki znieczulające i sprzęt poprawiły się od czasów Crile i Henderson. Syntetyczne opioidy są prawie pozbawione toksyczności. Nowe środki do inhalacji oferują lepszą rozpuszczalność we krwi / gazach, zmniejszoną toksyczność i mniej obraźliwy zapach. Niebezpieczeństwa związane z wybuchem czynnika i uduszeniem CO2 już dawno minęły. Wapno sodowane nie służy już żadnemu celowi [86, 132–136]. Pulsoksymetria stale ostrzega przed utajoną hipoksją. Kapnografia zrewolucjonizowała zarządzanie drogami oddechowymi, ale jego zdolność do ciągłego monitorowania i pomiaru FICO2, zwiększania dawki opioidów oraz optymalizacji bezpieczeństwa chirurgicznego i komfortu pacjenta pozostaje niedoceniana. Zawód anestezjologii stoi u progu rewolucyjnego postępu, jeśli doceniony zostanie pełny potencjał nowoczesnych maszyn, monitorów, agentów i informacji badawczych.
Znieczulenie i teoria stresu
Znieczulenie to chirurgiczna kontrola stresu. Jego celem jest zapobieganie patologicznej reakcji stresowej występującej po uszkodzeniu tkanki chirurgicznej. Ostatecznym celem badań anestezjologicznych jest teoria, która umożliwia zmianę techniki anestezjologicznej w celu zminimalizowania stresu chirurgicznego i zoptymalizowania wyniku chirurgicznego.
Przed odkryciem znieczulenia na ogół unikano chirurgii inwazyjnej, ponieważ większość pacjentów zmarła w agonii w ciągu kilku godzin, niezależnie od powodzenia chirurgicznego. Odkrycie znieczulenia zapewniło praktyczne środki do odwracalnej ablacji świadomości, co zmniejszyło stres chirurgiczny do tego stopnia, że ​​większość pacjentów przeżyje, a tym samym zrewolucjonizowało chirurgię. Niemniej jednak zespół stresu chirurgicznego pozostaje problematyczny w postaci gorączki, tachykardii, nadciśnienia, niedrożności jelit, nasilonego bólu, allodynii, otępienia, ostrej niewydolności nerek, zawału mięśnia sercowego, zatoru płucnego, udaru i śmierci. Dodatkowa zachorowalność i umieralność następuje w odległym następstwie operacji w postaci raka, chorób serca i chorób przewlekłych.
Nawyk hiperwentylacji wykoleił rozwój teorii anestezjologii od ponad 70 lat, ale ostatnie odkrycie i opis mechanizmu stresu u ssaków Selye daje nową teorię znieczulenia, która potwierdza, wyjaśnia i rozszerza obserwacje Crile'a [2, 131,137]. Stres chirurgiczny aktywuje mechanizm Selye trzema szlakami, które synergistycznie aktywują czynniki krzepnięcia VII i VIII, powodując zespół stresu chirurgicznego: 1. Nocycepcja aktywuje zwoje współczulne poprzez ścieżki rdzenia kręgowego, które aktywują czynnik VIII. Podczas operacji należy utrzymywać skuteczną analgezję, aby kontrolować nocycepcję i zoptymalizować wyniki, ale analgezja ma ograniczony wpływ na świadomość. 2. Świadomość interpretuje nocycepcję jako ból i integruje wszystkie formy wkładu sensorycznego, ocenia ryzyko i niebezpieczeństwo oraz aktywuje współczulnie układ nerwowy poprzez ścieżki podwzgórza aktywujące czynnik VIII. Znieczulenie hamuje świadomość, ale ma niewielki wpływ na nocycepcję. Skuteczne znieczulenie musi być utrzymywane podczas operacji, aby zoptymalizować wynik.
3. Zakłócenie tkanek uwalnia czynnik tkankowy do krążenia ogólnoustrojowego i aktywuje czynnik VII [110]. Obecnie istnieją niepraktyczne sposoby hamowania czynnika tkankowego.

Teoria stresu wskazuje, że synergiczne kombinacje znieczulenia i analgezji, stosowane w sposób ciągły podczas operacji, mogą zminimalizować objawy zespołu stresu chirurgicznego i zmniejszyć bezpośrednią i odległą chorobowość i śmiertelność operacji o 30% lub więcej [43, 44, 38, 100, 138]. Z tego wynika, że ​​podanie skutecznego antidotum na czynnik tkankowy po zakończeniu operacji, po zapewnieniu skutecznej krzepnięcia, zapobiegnie pozytywnemu sprzężeniu zwrotnemu w mechanizmie stresu i całkowicie zlikwiduje zespół stresu chirurgicznego. Taka teoria i leczenie zrewolucjonizowałyby ogólnie medycynę, a także chirurgię [110].
Praktyczna technika optymalizacji chirurgicznej kontroli stresu
Znieczulenie wolne od ryzyka nie zostało jeszcze wynalezione, ale stres
teorię można wykorzystać do zmiany techniki anestezjologicznej w celu optymalizacji
wynik chirurgiczny przy użyciu obecnie dostępnych leków, oraz
ekwipunek. Ograniczone doświadczenie kliniczne tego autora wskazuje
cates to indukcyjna maska ​​indukcyjna i intubacja, po której następuje
utrzymanie ogólnego znieczulenia dotchawiczego z 1⁄2 MAC
środek znieczulający uzupełniony rozsądną analgezją opioidową,
minimalny paraliż i permissive hypercarbia łączy
zalety techniki Waters z zaletami Crile /
Technika Hendersona i eliminuje niedociągnięcia
oba [104,105,107,130,139,140]. Oferuje praktyczne, uniwersalne zastosowanie
ble oznacza minimalizację toksyczności i optymalizację bezpieczeństwa, w uproszczeniu
ty, wydajność, koszt, przewidywalność, komfort pacjenta i wynik
za pomocą obecnie dostępnych maszyn, monitorów i agentów. Bezpieczny
a korzystna hiperkarbia jest osiągana przy FICO2 10% lub mniej,
który jest górną granicą umożliwianą przez nowoczesne znieczulenie
grzbiety [34,36,117,141,142]. Technika jest przyjemna dla pacjentów, bezpieczniejsza
niż techniki otwartych dróg oddechowych i równie wydajne. Jest bezpieczniej
prostsze, szybsze i mniej problematyczne niż techniki blokowe, oraz
umożliwia równoważną kontrolę bólu i stresu. Minimalizuje
zachorowalność i śmiertelność podczas i bezpośrednio po operacji
i istnieją wszelkie powody, by sądzić, że może on zmniejszyć raka
i choroby serca o 30% lub więcej w odległym następstwie operacji [43, 44, 38, 100, 116, 138].
Dziedzictwo dr Ralpha Watersa
Dr Ralph Waters jest obecnie czczony jako geniusz polityczny, który założył profesję anestezjologiiRR, ale historia może okazać się mniej hojna. Jego ataki na doktora Hendersona były nieuzasadnione. Założył zawód anestezjologiczny na wadliwą naukę, która bezpośrednio i pośrednio zniosła terapeutyczne korzyści z dwutlenku węgla, zniechęca do leczenia opioidami, wyolbrzymia chorobowość i umieralność chirurgiczną, podważa komfort pacjenta, wykoleił badania medyczne, podważa postęp zawodowy, ustanawia nieludzkie uduszenie CO2 jako standardowe narzędzie do badań na zwierzętach [85, 86], a teraz zagraża istnieniu zawodu anestezjologa, ponieważ anestezjolodzy nie mogą już twierdzić, że zapewniają wyższą jakość usług. Szkoda, że nie jest już dostępny, aby wyjaśnić swoje motywy. Nie można ich odrzucić jako zamieszania, ponieważ konsekwencje hiperwentylacji i uduszenia były dobrze znane w jego czasach [14]. Z pewnością zdał sobie sprawę, że wyeliminowanie suplementacji CO2 zwiększyłoby ryzyko wybuchów eteru i cyklopropanu, które zagrażałyby pacjentom i personelowi. Zatem jego jedynym widocznym motywem było promowanie specjalizacji w znieczuleniu MD, niezależnie od konsekwencji.
Wniosek
Władza, polityka i przywileje nieustannie dominują nad wszelkimi formami ludzkich wysiłków. Niemniej jednak otrzeźwiające jest obserwowanie, w jaki sposób polityka umożliwiła pojedynczej osobie wyrządzenie tak wielkiej krzywdy tak wielu tak długo; jak łatwo wypaczono zasady medyczne; i jak potężne korporacje promują zyski kosztem zdrowia publicznego. Mniejsze stwory Mamona trafiają do więzienia, ale ci, którzy je płacą i ci, którzy je publikują, pozostają nietknięci. STTUUVVWW.
Celem każdego zawodu lekarza jest zapewnienie
najlepsza opieka medyczna, jaką nauka może zaoferować, ale anestezjologia
zawód zignorował udowodnione zalety analgezji opioidowej
analgezja i hiperwentylacja od ponad 60 lat. Niewdrożenie standardów i wytycznych dotyczących zarządzania CO2 odzwierciedla głęboko zakorzenione wady przekonań, nawyków, praktyk, edukacji i profesjonalnego przywództwa, które należy poprawić. Hiperwentylacja nie jest „opcją”. Zubożenie CO2 jest z natury niebezpieczne, nie daje żadnych korzyści i powinno być potępiane jako nadużycie. Trwała tolerancja mitycznych pojęć toksyczności CO i narkozy jest niewybaczalna [10,11,84].
reformator ma wrogów we wszystkich, którzy czerpią zyski ze starego porządku, i tylko letnich obrońców we wszystkich, którzy skorzystaliby z nowego porządku; ta letnia pogoda wynika częściowo z niedowierzania ludzkości, która tak naprawdę nie wierzy w nic nowego, dopóki nie doświadczy tego. ” --- Machiavelli

References
1. Merchant, R.N. Special announcement: Guidelines to the practice of anesthesia--revised edition 2015. (2015) Can J Anaesth 62(1): 8-9. 2. Coleman, L.S. 30 Years Lost in Anesthesia Theory. (2012) Cardio- vasc Hematol Agents Med Chem 10(1): 31-49.
3. Coleman, L.S. A call for standards on perioperative CO(2) regula- tion. (2011) Can J Anaesth 58(5): 473-474. 4. Coleman, L.S. Intraoperative Hyperventilation May Contribute to Postop Opioid Hypersensitivity. (2010) apsf Newsletter.
5. Bellville, J.W. The Effect of Drugs on the Respiratory Response to CarbonDioxide. (1960) Anesthesiology 21: 727-741. 6. Foregger, R. John Snow’s Early Research on Carbon Dioxide. (1960) Anesthesiology 21: 20-25.
7. Henderson, Y. Carbon Dioxide. (1940) Cyclopedia of Medicine. 8. Waters, R.M. Carbon Dioxide: Its Place in Anaesthesia. (1927) Can Med Assoc J 17(12): 1510-1513. 9. Waters, R.M. Toxic Effects of Carbon Dioxide. (1933) JAMA 519: 219-224. 10. Eisele, J.H., Eger, E.I., 2nd, Muallem M. Narcotic properties of car- bon dioxide in the dog. (1967) Anesthesiology 28(5): 856-865. 11. Brosnan, R.J., Eger, E.I., 2nd., Laster, M.J., et al. Anesthetic proper- ties of carbon dioxide in the rat. (2007) Anesth Analg 105(1): 103-106. 12. Leake, C.D.W, R.M. The Anesthetic Properties of CarbonDioxide. (1928) J Pharmacol Exp Ther 33. 13. Badino, G. The legend of carbon dioxide heaviness. (2009) Journal of Cave and Karst Studies 71(1): 100-107. 14. Campbell, A., Poulton, E.P. Oxygen and carbon dioxide therapy. (1934) London Oxford University Press, H. Milford. 15. Nichols-George, Jr. Serial changes in tissue carbon dioxide content during acute respiratory acidosis. (1958) J Clin Invest 37(8): 1111-1122. 16. Prabhakar, N.R. O2 sensing at the mammalian carotid body: why multiple O2 sensors and multiple transmitters? (2006) Exp Physiol 91(1): 17-23. 17. Fink, B.R. Influence of cerebral activity in wakefulness on regula- tion of breathing. (1961) J Appl Physiol 16: 15-20. 18. Bellville, J.W., Howland, W.S., Seed, J.C., et al. The effect of sleep on the respiratory response to carbon dioxide. (1959) Anesthesiology 20: 628-634. 19. Lahiri, S., Roy, A., Baby, S.M., et al. Oxygen sensing in the body. (2006) Prog Biophys Mol Biol 91(3): 249-286. 20. Lahiri, S., DeLaney, R.G. Stimulus interaction in the responses of carotid body chemoreceptor single afferent fibers. (1975) Respir physi- ol 24(3): 249-266. 21. Corne, S., Webster, K., Younes, M. Hypoxic respiratory response during acute stable hypocapnia. (2003) Am J Respir Crit Care Med 167(9): 1193-1199. 22. Ong, B.Y., Cohen, M.M., Palahniuk, R.J. Anesthesia for cesarean section--effects on neonates. (1989) Anesth Analg 68(3): 270-275. 23. Stanley, T.H., Egan, T.D., Van-Aken, H. A tribute to Dr. Paul A. J. Janssen: entrepreneur traordinaire, innovative scientist, and significant contributor to anesthesiology. (2008) Anesth Analg 106(2): 451-462. 24. Hanawald, J. Rapid Gas Change During ECMO Linked to Mortality Risk. (2011) Anesthesiology News 37: 8. 25. Hanawald, J. Rapid Gas Change During ECMO Linked to Mortality
Risk. (2012) Anesthesiology News 37: 8. 26. Albrecht, R.F., Miletich, D.J., Ruttle, M. Cerebral effects of extend- ed hyperventilation in unanesthetized goats. (1987) Stroke 18(3): 649- 655. 27. Marion, D.W., Firlik, A., McLaughlin, M.R. Hyperventilation ther- apy for severe traumatic brain injury. (1995) New Horiz 3(3): 439-447. 28. Brown, E. Physiological effects of high concentrations of ca. (1930) United States naval medical bulletin. 29. Mannucci, P.M., Ruggeri, Z.M., Gagnatelli, G. Nervous regulation of factor-VIII levels in man. (1971) Br J Haematol 20(2): 195-207. 30. Henderson, Y. A Lecture ON RESPIRATION IN ANAESTHESIA: CONTROL BY CARBON DIOXIDE. (1925) Br Med J 2(3390): 1170- 1175. 31. Riegels, N., Richards, M.J. Humphry Davy: his life, works, and contribution to anesthesiology. (2011) Anesthesiology 114(6): 1282- 1288. 32. Reivich, M. Arterial Pco2 and Cerebral Hemodynamics. (1964) Am J Physiol 206: 25-35. 33. Kavanagh, B. Normocapnia vs hypercapnia. (2002) Minerva Anestesiol 68(5): 346-350. 34. Komori, M., Takada, K., Tomizawa, Y., et al. Permissive range of hypercapnia for improved peripheral microcirculation and cardiac out- put in rabbits. (2007) Crit Care Med 35(9): 2171-2175. 35. Akca, O. Optimizing the intraoperative management of carbon di- oxide concentration. (2006) Curr Opin Anaesthesiol 19(1): 19-25. 36. Akca, O. Hypercapnia: what is the upper limit? (2005) Paediatr an- aesth 15(1): 80-81. 37. Ainslie, S.G., Eisele, J.H. Jr., Corkill, G. Fentanyl concentrations in brain and serum during respiratory acid--base changes in the dog. (1979) Anesthesiology 51(4): 293-297. 38. Bellville, J.W., Escarraga, L.A., Wallenstein, S.L., et al. Relative respiratory depresant effects of oxymorphone (numorphan) and mor- phine. (1960) Anesthesiology 21: 397-400. 39. Akca, O., Liem, E., Suleman, M.I., et al. Effect of intra-operative end-tidal carbon dioxide partial pressure on tissue oxygenation. (2003) Anaesthesia 58(6): 536-542. 40. Akca, O., Doufas, A.G., Morioka, N., et al. Hypercapnia improves tissue oxygenation. (2002) Anesthesiology 97(4): 801-806. 41. Akca, O., Sessler, D.I., Delong, D., et al. Tissue oxygenation re- sponse to mild hypercapnia during cardiopulmonary bypass with con- stant pump output. (2006) Br J Anaesth 96(6): 708-714. 42. Akca, O. Carbon dioxide and tissue oxygenation: is there sufficient evidence to support application of hypercapnia for hemodynamic sta- bility and better tissue perfusion in sepsis? (2008) Intensive Care Med 34(10): 1752-1754. 43. Myles, P.S., Hunt, J.O., Fletcher, H., et al. Remifentanil, fentanyl, and cardiac surgery: a double-blinded, randomized, controlled trial of costs and outcomes. (2002) Anesth Analg 95: 805-812. 44. Mangano, D.T., Siliciano, D., Hollenberg, M., et al. Postoperative myocardial ischemia. Therapeutic trials using intensive analgesia fol- lowing surgery. The Study of Perioperative Ischemia (SPI) Research Group. (1992) Anesthesiology 76(3): 342-353. 45. Crile, G.W., lower, G.W. Anoci-association. (1914) Philadelphia: Saunders. 46. Adembri, C., Kastamoniti, E., Bertolozzi, I., et al. Pulmonary inju- ry follows systemic inflammatory reaction in infrarenal aortic surgery. (2004) Crit Care Med 32(5): 1170-1177. 47. Modesti, P.A., Gamberi, T., Bazzini, C., et al. Response of Serum Proteome in Patients Undergoing Infrarenal Aortic Aneurysm Repair. (2009) Anesthesiology 111(4): 844-854. 48. Monk, T.G., Saini, V., Weldon, B.C., et al. Anesthetic management and one-year mortality after noncardiac surgery. (2005) Anesth Analg 100(1): 4-10. 49. Cartwright, P., Prys-Roberts, C., Gill, K., et al. Ventilatory depres- sion related to plasma fentanyl concentrations during and after anesthe- sia in humans. (1983) Anesth Analg 62(11): 966-974.
Coleman, L.S 15
50. Matteo, R.S., Ornstein, E., Schwartz, A.E., et al. Effects of hypocar- bia on the pharmacodynamics of sufentanil in humans. (1992) Anesth Analg 75(2): 186-192. 51. Barry, J.M. The great influenza: the epic story of the deadliest plague in history. New York (2005) Penguin Books.
52. Crile, G.I. The Technique of Direct Transfusion of Blood. (1907) Ann Surg 46(3): 329-332. 53. Crile, G.W. The Most Important Factor in the Treatment of War Wounds and the Most Important Factor in Civilian Surgery-the Good Surgeon. (1919) Ann Surg 70(4): 385-387.
54. Crile, G.W. Notes on Military Surgery. (1915) Ann Surg 62(1): 1-10. 55. Crile, G.W. Treatment of Four Hundred and Twenty Infected Wounds under Battle Conditions arriving on the Average of Fifty-Eight and one-third Hours after Injury, without previous Surgical Treatment. (1918) Can Med Assoc J 8(11): 961-965.
56. Crile, G., Dolley, D.H. An Experimental Research into the Resusci- tation of Dogs Killed by Anesthetics and Asphyxia. (1906) J exp med 8(6): 713-725. 57. Crile, G., Dolley, D.H. On the Effect of Complete Anemia of the Central Nervous System in Dogs Resuscitated after Relative Death. (1908) The J exp med 10(6): 782-810.
58. Crile, G.W. Influence of Inhalation Anaesthesia on the Acidity of the Blood as Determined by Estimation of H-Ion Concentration. (1915) Ann Surg 61(1): 6-9. 59. Crile, G.W. The Phenomena of Acidosis and Its Dominating Influ- ence in Surgery. (1915) Ann Surg 62(3): 257-263.
60. Crile G. III. Psychical Aspects of Grave’s Disease. (1908) Ann Surg 47(6): 864-869. 61. Crile, G.W. II. The Identity of Cause of Aseptic Wound Fever and So-called Post-Operative Hyperthyroidism and Their Prevention. (1913) Ann Surg 57(5): 648-652.
62. Henderson, Y. Public Service as an Element in the Life of the Amer- ican Scientist. (1933) Science 77(2007): 584-585. 63. Henderson, Y. Automobile Exhaust Gas as a Health Hazard. (1922) Trans Am Climatol Clin Assoc 38: 14-19.
64. Henderson, Y. Physiological Observations on Pike’s Peak, Colora- do, made in the summer of 1911. (1912) Trans Am Climatol Assoc 28: 11-15. 65. Henderson, Y. Resuscitation with Carbon Dioxide. (1936) Science 83(2157): 399-402.
66. Henderson, Y. The Wesley M. Carpenter Lecture: Atelectasis, Mas- sive Collapse and Related Post-Operative Conditions. (1935) Bull N Y Acad Med 11(11): 639-656. 67. Henderson, Y. How Breathing Begins at Birth. (1937) Science 85(2195): 89-91.
68. Henderson, Y. Observations on RESUSCITATION FROM AS- PHYXIA AND PREVENTION AND TREATMENT OF SECOND- ARY PNEUMONIA BY INHALATION OF CO2. (1931) Br Med J 2(3693): 687-689.
69. Jackson, D.E. Anesthesia Equipment From 1914 to 1954 and Exper- iments Leading To Its Development. (1955) Anesthesiology 16: 953- 969. 70. Lundy, J.S. Carbon Dioxide as an Aid In Anesthesia. (1925) JAMA 85:1953.
71. Lundy, J.S. Convulsions Associated with General Anesthesia. (1936) Mayo Clinic Health Letter. 72. Cassels WHB, T.J., Seevers, M.H. Convulsions During Anesthesia. (1938) American Society for Pharmacology and Experimental Thera- peutics, Baltimore.
73. Seevers, M.C, WH; et al. The Role of Hypercapnia in the Produc- tion of “Ether Convulsions”. (1938) J Pharmacol Exp Ther 63. 74. Waters, R.M. Carbon Dioxide Absorption from Anaesthetic Atmo- spheres : (Section of Anaesthetics). (1936) Proc R Soc Med 30(1): 11- 22.
75. Waters, R.M. Carbon Dioxide Absorption Technic in Anesthesia. (1936) Ann Surg 103(1): 38-45.

76. Freidman, R.D. Carbon Dioxide in General Anesthesia. (1928) Den- tal Outlook June. 77. Lundy, J.S. Carbon Dioxide as an Aid In Anesthesia. (1925) JAMA 85: 1953.
78. Waters, R.M. Carbon Dioxide. (1938) Can Med Assoc J 38(3): 240- 243. 79. Sielenkamper, A.W., Eicker, K., Van Aken, H. Thoracic epidural anesthesia increases mucosal perfusion in ileum of rats. (2000) Anes- thesiology 93(3): 844-851.
80. Kemp, W.N. The overuse of carbon dioxide absorption in general anesthesia. (1954) American journal of surgery 87(6): 864-868. 81. Beecher, H.K., Todd, D.P. A study of the deaths associated with anesthesia and surgery: based on a study of 599, 548 anesthesias in ten institutions 1948-1952, inclusive. (1954) Ann Surg 140(1): 2-35.
82. Brattwall, M., Warren-Stomberg, M., Hesselvik, F., et al. Brief re- view: Theory and practice of minimal fresh gas flow anesthesia. (2012) Can J Anaesth 59(8): 785-797. 83. Ladegaard-Pedersen, H.J. A Circle System without Carbon Dioxide Absorption. (1978) Acta Anaesth Scand 22(3): 281-286.
84. Eckenhoff, J.E. Carbon Dioxide and Man. (1960) Anesthesiology 21: 585-586. 85. Conlee, K.M., Stephens, M.L., Rowan, A.N., et al. Carbon dioxide for euthanasia: concerns regarding pain and distress, with special refer- ence to mice and rats. (2005) Lab Anim 39(2): 137-161.
86. Danneman, P.J., Stein, S., Walshaw, S.O. Humane and practical im- plications of using carbon dioxide mixed with oxygen for anesthesia or euthanasia of rats. (1997) Lab anim sci 47(4): 376-385. 87. Thompson, CJSaHHH. A Forgotten pioneer of anesthesia. (1912) Brit Med J1:843-845.
88. Havill, J.H. Prolonged hyperventilation and intracranial pressure. (1984) Crit Care Med 12(1): 72-74. 89. Huttunen, J., Tolvanen, H., Heinonen, E., et al. Effects of voluntary hyperventilation on cortical sensory responses. Electroencephalograph- ic and magnetoencephalographic studies. (1999) Exp Brain Res 125(3): 248-254.
90. Laffey, J.G., Engelberts, D., Duggan, M., et al. Carbon dioxide at- tenuates pulmonary impairment resulting from hyperventilation. (2003) Crit Care Med 31(11): 2634-2640. 91. Nishitateno, K., Ngai, S.H., Finck, A.D., et al. Pharmacokinetics of morphine: concentrations in the serum and brain of the dog during hyperventilation. (1979) Anesthesiology 50(6): 520-523.
92. Raichle, M.E., Plum, F. Hyperventilation and cerebral blood flow. (1972) Stroke 3(5): 566-575. 93. Salvatore, A.J., Sullivan, S.F, Papper, E.M. Postoperative hypoven- tilation and hypoxemia in man after hyperventilation. (1969) N Engl J Med 280(9): 467-470.
94. Taniguchi, A., Kitamura, S., Kawahara, R., et al. [Neonatal apnea after general anesthesia--effects of intraoperative hyperventilation and serum ionized Ca concentration]. (1995) Masui 44(4): 499-502. 95. van Hulst, R.A., Haitsma, J.J., Lameris, T.W., et al. Hyperventi- lation impairs brain function in acute cerebral air embolism in pigs. (2004) Intensive Care Med 30(5): 944-950.
96. Weckesser, M., Posse, S., Olthoff, U., et al. Functional imaging of the visual cortex with bold-contrast MRI: hyperventilation decreases signal response. (1999) Magn Reson Med 41(1): 213-216. 97. Overdyk, F.J. Postoperative opioids remain a serious patient safety threat. (2010) Anesthesiology 113(1): 259-260.
98. Forrest, W.H. Jr., Bellville, J.W. The Effect of Sleep Plus Morphine on the Respiratory Response to Carbon Dioxide. (1964) Anesthesiology 25: 137-141. 99. Inoue, K., Takano, H., Yanagisawa, R., et al. Surgical stress in ARDS open-lung biopsy. (2004) Chest 126(4): 1383-1384.
100. Exadaktylos, A.K., Buggy, D.J., Moriarty, D.C., et al. Can anes- thetic technique for primary breast cancer surgery affect recurrence or metastasis? (2006) Anesthesiology 105(4): 660-664. 101. Baum, M., Demicheli, R., Hrushesky, W., et al. Does surgery un-
www.ommegaonline.org 16
favourably perturb the “natural history” of early breast cancer by ac- celerating the appearance of distant metastases? (2005) Eur J Cancer 41(4): 508-515. 102. Jevtovic-Todorovic, V., Absalom, A.R., Blomgren, K., et al. An- aesthetic neurotoxicity and neuroplasticity: an expert group report and statement based on the BJA Salzburg Seminar. (2013) Br J Anaesth 111(2): 143-151.
103. Xie, Z., Dong, Y., Maeda, U., et al. The inhalation anesthetic iso- flurane induces a vicious cycle of apoptosis and amyloid beta-protein accumulation. (2007) J Neurosci 27(6): 1247-1254. 104. Westmoreland, C.L., Sebel, P.S., Gropper, A. Fentanyl or alfentanil decreases the minimum alveolar anesthetic concentration of isoflurane in surgical patients. (1994) Anesth Analg 78(1): 23-28.
105. Brunner, M.D., Braithwaite, P., Jhaveri, R., et al. MAC reduction of isoflurane by sufentanil. (1994) Br J Anaesth 72(1): 42-46. 106. Smith, T.E., Elliott, W.G. Routine inhaled induction in adults: a safe practice? (2006) Anesth Analg 102(2): 646-647.
107. van den Berg, A.A., Chitty, D.A., Jones, R.D., et al. Intravenous or inhaled induction of anesthesia in adults?An audit of preoperative patient preferences. (2005) Anesth Analg 100(5): 1422-1424. 108. John, E.R., Prichep, L.S. The anesthetic cascade: a theory of how anesthesia suppresses Consciousness. (2005) Anesthesiology 102(2): 447-471.
109. Coleman, L. A Testable Stress Mechanism Explains Both Unified Stress Theory and Capillary Gate Theory. (2007) FDA Anesthesia & Life Support Drugs Advisory Committee pp: 239-243 3/29/07. 110. Welty-Wolf, K.E., Carraway, M.S., Miller, D.L., et al. Coagulation blockade prevents sepsis-induced respiratory and renal failure in ba- boons. (2001) Am J Respir Crit Care Med 164(10): 1988-1996.
111. Kirkeby, O.J., Kutzsche, S., Risoe, C., et al. Cerebral nitric oxide concentration and microcirculation during hypercapnia, hypoxia, and high intracranial pressure in pigs. (2000) J Clin Neurosci 7(6): 531-538. 112. Smith, J.J, Lee, J.G., Hudetz, A.G., et al. The role of nitric oxide in the cerebrovascular response to hypercapnia. (1997) Anesth Analg 84(2): 363-369.
113. De Castro, G., Mundeleer, P. [Anesthesia without sleep: “neurolep- tanalgesia”.]. (1959) Acta Chir Belg 58: 689-693. 114. de Castro, J., Van de Water, A., Wouters, L., et al. Comparative study of cardiovascular, neurological and metabolic side effects of 8 narcotics in dogs. Pethidine, piritramide, morphine, phenoperidine, fen- tanyl, R 39 209, sufentanil, R 34 995. III. Comparative study of the acute metabolic toxicity of the narcotics used in high and massive doses in curarised and mechanically ventilated dogs. (1979) Acta anaesthesi- ologica Belgica 30(1): 71-90.
115. Lowenstein, E., Hallowell, P., Levine, F.H., et al. Cardiovascular response to large doses of intravenous morphine in man. (1969) N Engl J Med 281: 1389-1393. 116. Leung, J.M., Goehner, P., O’Kelly, B.F., et al. Isoflurane anesthesia and myocardial ischemia: comparative risk versus sufentanil anesthesia in patients undergoing coronary artery bypass graft surgery. The SPI (Study of Perioperative Ischemia) Research Group. (1991) Anesthesi- ology 74(5): 838-847.
117. Ohmura, A., Sha, M., Katagiri, J. How far can we go with per- missive hypercapnia? A case presentation and some biased comments with emphasis on maintaining normal haemoglobin level. (1995) Acta Anaesthesiol Scand Suppl 107: 209-213.
118. Hickling, K.G., Henderson, S.J., Jackson, R. Low mortality asso- ciated with low volume pressure limited ventilation with permissive hypercapnia in severe adult respiratory distress syndrome. (1990) In- tensive Care Med 16(6): 372-377.
119. Bellville, J.W.S., John, C. The Effect of Drugs on the Respiratory Response to Carbon Dioxide. (1960) Anesthesiology 21: 727-741. 120. Marquez, J., Magovern, J., Kaplan, P., et al. Cardiac surgery “fast tracking” in an academic hospital. (1995) J Cardiothorac Vasc Anesth 9(5): 34-36.
121. Tuman, K.J., McCarthy, R.J., Spiess, B.D., et al. Does choice of

anesthetic agent significantly affect outcome after coronary artery sur- gery? (1989) Anesthesiology 70(2): 189-198. 122. Bissonnette, B., Swan, H., Ravussin, P., et al. Neuroleptanesthesia: current status. (1999) Can J Anaesth 46(2): 154-168.
123. Davies, M.G., Hagen, P.O. Systemic inflammatory response syn- drome. (1997) Br J Surg 84(7): 920-935. 124. Liu, Y.G., Li, C.S. [Coagulation dysfunctions in patients with sys- temic inflammatory response syndrome]. (2004) Zhonghua Nei Ke Za Zhi 43(2): 94-97.
125. Takenaka, K., Ogawa, E., Wada, H., et al. Systemic inflammatory response syndrome and surgical stress in thoracic surgery. (2006) J Crit Care 21(1): 48-53. 126. Shavit, Y., Ben-Eliyahu, S., Zeidel, A., et al. Effects of fentanyl on natural killer cell activity and on resistance to tumor metastasis in rats. Dose and timing study. (2004) Neuroimmunomodulation 11(4): 255-260.
127. Sessler, D.I. Does regional analgesia reduce the risk of cancer re- currence?A hypothesis. (2008) European journal of cancer prevention 17(3): 269-272. 128. Benumof , J.L. Management of the difficult adult airway.With special emphasis on awake tracheal intubation. (1991) Anesthesiology 75(6): 1087-1110.
129. Benumof, J.L. Awake intubations are alive and well. (2015) Can J Anaesth 62(7): 723-726. 130. Coleman, S.A., McCrory, J.W., Vallis, C.J., et al. Inhalation in- duction of anaesthesia with isoflurane: effect of added carbon dioxide. (1991) Br J Anaesth 67(3): 257-261.
131. Coleman, L.S. A testable hypothesis that may explain the morbidi- ty and mortality caused by surgical stress. (2006) Anesth Analg 103(6): 1589-1590. 132. Laster, M.J., Eger, E.I. 2nd. Temperatures in soda lime during deg- radation of desflurane, isoflurane, and sevoflurane by desiccated soda lime. (2005) Anesth Analg 101(3): 753-757.
133. Coleman, L.S. Should soda lime be abolished? (2006) Anesth An- alg 102(4): 1290-1291.
Ommega Online Publishers Journal Title: Journal of Anesthesia and Surgery (JAS) Journal Short Name: J Anesth Surg
Coleman, L.S 17 View publication stats
1134. Keijzer, C., Perez, R.S., De Lange, J.J. Carbon monoxide produc- tion from five volatile anesthetics in dry sodalime in a patient model: halothane and sevoflurane do produce carbon monoxide; temperature is a poor predictor of carbon monoxide production. (2005) BMC An- esthesiol 5(1): 6.
135. Moriwaki, G., Bito, H., Ikeda, K. Partly exhausted soda lime or soda lime with water added, inhibits the increase in compound A con- centration in the circle system during low-flow sevoflurane anaesthesia. (1997) Br J Anaesth 79(6): 782-786.
136. Schoonbee, C.G., Conway, C.M. Factors affecting carbon dioxide homeostasis during controlled ventilation with circle systems. (1981) Br J Anaesth 53(5): 471-477. 137. Coleman, L.S. A Stress Repair Mechanism that Maintains Verte- brate Structure during Stress. (2010) Cardiovasc Hematol Disord Drug Targets 10(2): 111-137.
138. Mangano, D.T, Hollenberg, M., Fegert, G., et al. Perioperative myocardial ischemia in patients undergoing noncardiac surgery--I: In- cidence and severity during the 4 day perioperative period. The Study of Perioperative Ischemia (SPI) Research Group. (1991) J Am Coll Cardiol 17(4): 843-850.
139. Ben-Shlomo, I., Finger, J., Bar-Av, E., et al. Propofol and fentanyl act additively for induction of anaesthesia. (1993) Anaesthesia 48: 111- 113. 140. McEwan, A.I., Smith, C., Dyar, O., et al. Isoflurane minimum alve- olar concentration reduction by fentanyl. (1993) Anesthesiology 78(5): 864-869.
141. Thome, U.H., Carlo, W.A. Permissive hypercapnia. (2002) Semin Neonatol 7(5): 409-419. 142. Zhou, Q., Cao, B., Niu, L., et al. Effects of permissive hypercapnia on transient global cerebral ischemia-reperfusion injury in rats. (2010) Anesthesiology 112(2): 288-297.
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » środa 18 mar 2020, 00:27

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22122962

Zdrowie hałasu. Listopad-grudzień 2011 r .; 13 (55): 452–8. doi: 10.4103 / 1463-1741.90327.
Wpływ suplementacji witaminy E na wywołaną przez karbogen poprawę ubytku słuchu wywołanego hałasem u człowieka.

Kapoor N1, Mani KV, Shyam R, Sharma RK, Singh AP, Selvamurthy W.
Informacje o autorze

Abstrakt
Badanie bada wpływ hałasu w miejscu pracy na stan stresu oksydacyjnego i profilaktyczne działanie witaminy E i węgla (5% CO 2 + 95% O 2) na oddychanie w łagodzeniu uszkodzeń oksydacyjnych i zachowaniu słuchu u ochotników narażonych na intensywny hałas w pracy. Całkowity status przeciwutleniaczy w osoczu, glutation we krwi (GSH), aldehyd malonowy (MDA), aktywność enzymatyczna przeciwutleniacza peroksydazy GSH (EC 1.11.1.9, GPx), dysmutaza ponadtlenkowa (EC 1.15.1.1; SOD) w erytrocytach, tlenku azotu i syntazie tlenku azotu w osoczu oceniano przed i po 6 dniach podawania witaminy E i karbogenu. Wyniki badania wskazują, że narażenie na hałas przez 6 dni zwiększyło stężenie MDA we krwi, zmniejszyło stężenie obniżonego GSH, aktywność enzymu przeciwutleniającego SOD i całkowity status przeciwutleniacza w osoczu w grupie kontrolnej (hałas). Grupa suplementowana witaminą E wykazała spadek stresu oksydacyjnego odzwierciedlony przez znaczny spadek stężenia MDA we krwi i wzrost aktywności enzymatycznej antyoksydacyjnej erytrocytów SOD. Wyniki badań audiometrycznych wykazały, że oddychanie karbogenem zapobiegło rozwojowi przejściowego przesunięcia progu; zmniejszając w ten sposób ryzyko utraty słuchu wywołanej hałasem.
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » środa 18 mar 2020, 21:31

https://forum.jackkruse.com/index.php?t ... alth.7478/

Zbyt często, gdy lekarz wyciąga panel chemiczny, przeszukują poziomy CO2, jeśli mieszczą się w normalnych granicach. Samo zagłębianie się w wiedzę na temat CO2 jest raczej niesamowite.

Pracując od jakiegoś czasu w medycynie, widziałem z pierwszej ręki główną przyczynę śmierci w szpitalu. Co? nad wentylowaniem kogoś na OIOM-ie. Pacjenci z O2 są opuszczeni, więc dajmy im czysty O2 przez rurkę ET przy 10 l / m na wentylatorze, który pompuje dla nich powietrze. Co jest niewłaściwe. Rosjanie używają czystego CO2 u pacjentów z niskimi poziomami O2. Mój przyjaciel, który jest lekarzem w Niemczech, nałoży plastikową torbę na głowę pacjenta, aby podnieść poziom CO2 na 20-30 minut, natychmiastowo poprawiając ogólny stan zdrowia.

W rzeczywistości okręty podwodne pompują CO2 do środowiska przy 20 x normalnych poziomach. Ale CO2 jest przyczyną gazów cieplarnianych, które prowadzą do globalnego ocieplenia, prawda? O? Dlaczego więc Zielone szklarnie i szkółki pompują wysoki poziom CO2 do swoich upraw? ummmm ....... strzela przez okno do globalnego ocieplenia:

http://www.infowars.com/co2-myth-busted ... d-forests/


Wszystkie żywe stworzenia wiedzą, jak regulować własne poziomy CO2 - żaby zakopują się w błocie, aby utrzymać poziomy wyższe w czasach stresu. Myszy wiedzą, jak zagłębiać się w tunelu, aby zwiększać swoje poziomy w celu utrzymania zdrowia. Królowe pszczół żyją 47 razy dłużej niż inne pszczoły - dlaczego? Jej poziomy są 5 x wyższe niż poza ulem. Szacuje się, że nasz obecny poziom CO2 na Ziemi jest setki razy NIŻSZY niż w czasach Cave Mana. Kolejny powód, dla którego widzimy tyle chorób niż 20 lat temu. Mniej CO2 = choroba, niski metabolizm i tak dalej.


CO2 wpływa na hormony - dlaczego? Aminy .... Sprawia, że ​​pomiar poziomu hormonów jest prawie niemożliwy. Co jest co? Nie jestem pewna co to oznacza?

Czy wiesz, skąd i jak woda „TONIC” ma swoją nazwę? Uderzy cię, jak to się zaczęło jako leczenie. Prosta woda gazowana podawana Ptom z TSA lub Udarami - nie cierpią strasznych wad, które normalnie byś widział. który został odkryty w 1800 roku! Lekarze trzymają to od pacjentów.

Większość pacjentów po operacji w Niemczech otrzymuje dawki CO2 - zdrowie mózgu jest znacznie poprawione, mniej infekcji i więcej .......

Czego brakuje w 100% amerykańskich centrów HBOT? CO2! W Europie wstrzykują CO2 do probówek HBOT - ogromna różnica w wyleczeniach widocznych z tego prostego leczenia.

Kiedy CT, używam plastikowej torby nad głową, aby naprawdę poprawić efekty leczenia obu

Oto doktor Dr Peat, który wyjaśni to lepiej niż ktokolwiek, kogo znam.

CO2 i twoje zdrowie:


[wideo = youtube; AZkGxrntmTE] http://www.youtube.com/watch?v=AZkGxrnt ... r_embedded [/ video]
[…]
Peat mówi, że chroniczne nasycanie komórek CO2 lub wodorowęglanem zwiększa liczbę mitochondriów, zwiększa stosunek NADH do NAD, wprowadza tkanki w bardziej zredukowane środowisko, zwiększa gęstość kości, zmusza tkanki do nawodnienia oraz zwiększa funkcję tarczycy i wątroby. Czy zwiększenie procentu CO2, którym oddychamy, poprawiłoby ścieżkę PPP i zwiększyłoby długość telomerów? Chcę wiedzieć!"
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » środa 18 mar 2020, 21:38

https://forum.jackkruse.com/index.php?t ... ide.16729/

"Wydaje się, że CO2 jest środkiem dopingującym ułatwiającym półprzewodnictwo białek poprzez wiązanie z grupami aminowymi, tworząc grupy karbaminowe, zwiększając spójność i ułatwiając dostarczanie tlenu do organizmu, umożliwiając energetycznie wydajny metabolizm oksydacyjny.
 
[...]
CO2 napędza mechanizm oddychania ........ dlatego. To nie jest O2.

KORTYZOL. Co oznacza pseudohipoksja dla naszego panelu hormonalnego? Kosztem wysokiej wydolności tlenowej jest niska płodność, dzięki czemu możemy utrzymać szlaki kortyzolu z LDL i witaminy A, jak wspomniałem o hormonie 101. Właśnie dlatego istnieje zespół kradzieży pregnenolonu. Kortyzol w stosunku do sterydów płciowych wynika z użycia tlenu jako końcowego akceptora elektronów w ludzkich mitochondriach. Kiedy więc kortyzol spada w sposób chroniczny, oznacza to, że twoje środowisko nie pozwala ci skutecznie wykorzystywać tlenu w mitochondriach jako terminalnego akceptora elektronów. Co to znaczy po angielsku? Oznacza to, że twoje poziomy ubikwitynacji są podwyższone, a twoje mitochondria są pseudohipoksyczne. Oznacza to, że używasz innych gazów do wykonywania zadań, z których korzystał tlen, gdy środowisko było bardziej zoptymalizowane. Powoduje to, że zużywamy zbyt dużo NO, H2S i CO. Są to nieoptymalne wybory, co prowadzi do zmiany poziomu kortyzolu i ogólnej liczby hormonów. Wszystkie te zmiany prowadzą do braku katalazy w komórkach i zmienionego uwalniania światła UV w komórkach (za dużo), a wszystkie te kolejne zmiany napędzają tę niską płodność i niski poziom kortyzolu. Kiedy zaczniesz czytać wszystkie szczegóły serii ubikwityny, zobaczysz, jak pseudohipoksja odgrywa rolę w każdym mechanizmie choroby, jaki mamy w biologii i medycynie, a potem zobaczysz, że jest to ogromny problem, jaki stwarza nasze środowisko, i zmienia optyczną nieliniową komunikację. ścieżki między mitochondriami a jądrem. Całkowita awaria tych ścieżek optycznych z czasem prowadzi do onkogenezy. Inne choroby mogą objawiać się przed całkowitą awarią ścieżek energetycznych.
Czego brakuje ludziom w ubikwitynacji? Energia zawarta w fali jest jedyną rzeczą, która determinuje moc promieniowania elektromagnetycznego. Ta moc jest tłumaczona w biologii przez białko zwane ubikwityną. Ubikwityna jest przekładnią na zegary w każdym z nas. Czas manifestuje się lub znika w oparciu o tę fundamentalną interakcję światła z używanymi atomami"
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » wtorek 24 mar 2020, 14:47

Czy w związku z kryzysem zawieszą opłaty CO2?

https://www.bogaty.men/raw-brief-u-bogatych-vol-112020/

"Przewodniczący NSZZ „Solidarność” Piotr Duda poinformował, że we
wtorek wysłany został wniosek do Komisji Europejskiej w sprawie
zawieszenia opłat za emisję CO2.

“To miliardy zł, które dzisiaj potrzebne są polskiej, ale i unijnej
gospodarce. To również gwarancja niepodnoszenia cen energii dla
odbiorców indywidualnych, którzy z powodu obniżenia zarobków, lub
nawet z powodu utraty pracy mogą nie być w stanie płacić wyższych
rachunków za prąd”
https://wgospodarce.pl/informacje/76837 ... olidarnosc
Gdyby tak NSZZ „Solidarność” znów wygrała z komunizmem to było by to
zwycięstwo bezpardonowe dla polskiej gospodarki. Pomarzyć dobra
rzecz."
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » sobota 28 mar 2020, 11:26

Czy CO2 pozwalający wykorzystać tlen może mieć takie nazwy?

"O energii jako esencji życia mówią najstarsze przekazy wszystkich kultur świata. W Chinach energia życiowa nazywana jest Qi, w Japonii Ki, w Indiach Prana, w Polinezji Mana. Starożytni Egipcjanie nazwali moc człowieka Ka, Grecy Pneuma a Hebrajczycy Ruah. Św Hildegarda nazywała ją tchnieniem życia a Słowianie – Boskim ichorem."

https://sekrety-zdrowia.org/lek-strach- ... odpornosc/


"Jeszcze 28 lutego polski rząd pozbył się 5,3 mln uprawnień do emisji CO2 przy średniej cenie 23,63 euro za tonę. Teraz byłyby o wiele tańsze. Zamiast 126 mln euro jak jeszcze trzy tygodnie temu, obecnie polskie państwo dostałoby za ten pakiet niecałe 86 mln euro.

Cena praw do emisji CO2 na rynku EEX spadła we wtorek do 18,24 euro za tonę (secondary market spot). W środę zaczęło się od 17,22 euro, a potem cena zeszła nawet do 16,05 euro. Coś, co było poważnym problemem dla polskiej gospodarki, czyli rosnący koszt produkcji energii z węgla, z dnia na dzień przestaje nim być."

wiecej
https://businessinsider.com.pl/twoje-pi ... sa/kjdc3h4
0 x



Awatar użytkownika
grzegorzadam
Moderator
Posty: 13132
Rejestracja: czwartek 26 cze 2014, 17:02
x 108
x 679
Podziękował: 30186 razy
Otrzymał podziękowanie: 19674 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: grzegorzadam » niedziela 29 mar 2020, 14:57

ile by ten idiotyzm nie kosztował, do kogo trafiają te rzeczywiste jednak środki?
0 x


życie ma tylko dożywotnią gwarancję, przeżyj je ciekawie,
jak nie może być mądrze, niech chociaż będzie wesoło :D

cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » niedziela 24 maja 2020, 17:12

Szkoda , że badacze nie czytają starszych badan , a przynajmniej forum cheops4 , gdzie te badania są

http://haidut.me/?p=962
Podawanie pacjentom COVID-19 czystego tlenu (O2) może być toksyczne dla mózgu
7 kwietnia 2020 r. Przez haidut
Obecna epidemia koronawirusa wysuwa na pierwszy plan szereg wszechobecnych, ale ukrytych problemów. Jednym z tych problemów jest szczególny wybór głównego nurtu medycyny do leczenia krytycznie chorych ludzi czystym tlenem (O2) za pomocą masek oddechowych. Uzasadnieniem terapii jest pozorna hipoksja obserwowana u wielu / najbardziej krytycznie chorych pacjentów z COVID-19. Jednak wielokrotne podawanie czystego tlenu nie poprawia wyników, szczególnie w nagłych przypadkach oddechowych, takich jak COVID-19 / SARS. Najbardziej prawdopodobnym powodem jest tak zwany efekt Bohra - tj. natlenienie tkanek jest proporcjonalne do ilości wytwarzanego CO2. Innymi słowy, podczas gdy obecność tlenu jest niezbędna, aby hemoglobina mogła wychwytywać ją z powietrza, którym oddycha pacjent i przenosić ją po ciele, tlen będzie uwalniany tylko do tkanek, które zawierają wystarczającą ilość CO2 i w konsekwencji we krwi otoczenia. Jeśli narząd / tkanka nie wytwarza / uwalnia wystarczającej ilości CO2, nie dostanie wystarczającej ilości tlenu uwolnionego z hemoglobiny, co powoduje funkcjonalny niedotlenienie pomimo obecności dużej ilości tlenu przenoszonego przez hemoglobinę we krwi. Poziomy CO2 zależą od tempa metabolizmu i są odwrotnie skorelowane z poziomami mleczanu. Tak więc, jeśli pacjent ma niską szybkość metabolizmu i / lub podwyższony poziom mleczanu, doświadczy niedotlenienia funkcjonalnego, nawet jeśli zostanie poddany terapii oddechowej ze 100% tlenem (O2). Co gorsza, zgodnie z poniższym badaniem umieszczenie pacjenta z zaburzeniami metabolicznymi (wysoki mleczan, niski poziom CO2) na terapii tlenem wyzwala potężną reakcję stresową poprzez oś HPA i zakłóca zdolność serca do utrzymania prawidłowego krążenia i dostarczania hemoglobiny / tlenu do tkanki, które najbardziej tego potrzebują. Innymi słowy, poddanie pacjentów z zaburzeniami metabolicznymi 100% terapii O2 ma dokładnie odwrotne skutki od zamierzonego - tj. drastycznie zaostrza niedotlenienie zamiast go łagodzić. Czy istnieje lekarstwo? Tak, tak, jest i nazywa się CO2. Jak to badanie trafnie pokazuje, że dodanie zaledwie 5% CO2 do terapii O2 zapobiega tym stresującym / niedotlenionym efektom i pozwala na prawidłowe dostarczenie i wykorzystanie tlenu przez niedotlenione narządy / tkanki / komórki.

Jak to się ma do COVID-19? Cóż, ogromna większość krytycznie chorych pacjentów z COVID-19 ma różne stopnie kwasicy mleczanowej i jako takie mają krytycznie niski poziom CO2. Zatem zapewnienie im czystej terapii O2 jest jedną z najgorszych możliwych interwencji, jakie może zapewnić medycyna i prawdopodobnie przyspiesza ich śmierć. Kwasica mleczanowa jest często śmiertelna, a terapia czystym O2 ją pogarsza, a CO2 ją leczy. Gdyby tylko ci lekarze z pogotowia ratunkowego pamiętali, czego się nauczyli na lekcjach medycyny i fizjologii…

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1872042/
https://www.sciencedaily.com/releases/2 ... 213022.htm
„... Jednak coraz więcej badań sugeruje, że wdychanie prostego tlenu może faktycznie uszkodzić mózg. Po raz pierwszy nowe badanie obrazowania mózgu UCLA ujawnia, dlaczego. Opublikowane w wydaniu 22 maja „Public Library of Science” (PLoS) Medicine, odkrycia są sprzeczne z krajowymi wytycznymi dotyczącymi praktyki medycznej i zalecają nowe podejście polegające na dodaniu dwutlenku węgla do mieszanki gazów w celu zachowania funkcji mózgu u pacjentów… „Przez dziesięciolecia społeczność medyczna opowiedziała się za 100-procentowym tlenem jako złotym standardem w resuscytacji. Ale nikt nie poinformował o tym, co dzieje się w naszych mózgach, gdy wdychamy czysty tlen ”- wyjaśnił Ronald Harper, wybitny profesor neurobiologii w David Geffen School of Medicine na UCLA. „To, co odkryliśmy, dodaje do przekonujących dowodów na zmianę powszechnie praktykowanego standardu opieki w Stanach Zjednoczonych…”. Kiedy dzieci wdychały czysty tlen, ich oddech przyspieszył, co spowodowało szybkie wydychanie dwutlenku węgla z ich ciał ” powiedział współautor Paul Macey, współpracownik naukowy w dziedzinie neurobiologii. „Spadek dwutlenku węgla zwężał ich naczynia krwionośne, zapobiegając przedostawaniu się tlenu do tkanek w mózgu i sercu… Cała ta aktywność obudziła podwzgórze, które reguluje częstość akcji serca i odpływ hormonalny. Aktywacja podwzgórza wywołała kaskadę szkodliwych reakcji i uwolniła substancje chemiczne, które mogą uszkodzić mózg i serce… „Kilka obszarów mózgu zareagowało na 100 procent tlenu, uruchamiając podwzgórze w nadbieg”, wyjaśnił Harper. „Podwzgórze zareagowało nadmiernie, zrzucając do krwiobiegu potężną falę hormonów i neuroprzekaźników. Te substancje chemiczne zakłócają zdolność serca do pompowania krwi i dostarczania tlenu - odwrotny efekt, jakiego chcesz, gdy próbujesz kogoś reanimować ”. Kiedy dzieci wdychały mieszaninę dwutlenku węgla i tlenu, nadczynność podwzgórza zniknęła ze skanu MRI. „Dodanie dwutlenku węgla do tlenu rozluźniło naczynia krwionośne, pozwoliło tlenowi dotrzeć do serca i mózgu, uspokoiło podwzgórze i spowolniło uwalnianie niebezpiecznych chemikaliów”, said Macey. „Czysty tlen rozpala zapał, który powoduje pożar lasu w szkodliwy sposób dla organizmu” - powiedział Harper. „Ale niewielki powiew dwutlenku węgla sprawia, że ​​wszystko znika… Na podstawie swoich odkryć naukowcy zdecydowanie zachęcają pracowników służby zdrowia do dodawania dwutlenku węgla do dozowania tlenu, szczególnie podczas resuscytacji niemowląt lub podawania tlenu przez ponad kilka minut. Nowy kierunek może mieć szczególne implikacje dla pacjentów z udarem, zawałem serca, zatruciem tlenkiem węgla i wszelkimi długoterminowymi terapiami tlenowymi. ”
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » czwartek 28 maja 2020, 16:45

https://tabele.top/tabele/komory-atmosf ... na-lepsza/
Komory atmosferyczne zmieniające atmosferę na lepszą
Przez Freedom | 8-Marzec-2019
0 x



cedric
Posty: 7191
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 179
Podziękował: 4035 razy
Otrzymał podziękowanie: 11142 razy

Re: CO2

Nieprzeczytany post autor: cedric » niedziela 07 cze 2020, 11:25

https://marucha.wordpress.com/2020/06/0 ... nek-wegla/

"Gdzie się podział dwutlenek węgla

Posted by Marucha w dniu 2020-06-06 (Sobota)

Oczywiście odpowiednie grupy interesów, dla których ekologia stała się kurą składającą złote jaja, próbują zatuszować obserwowane fakty.

Gdzie się podział dwutlenek węgla

W ostatnich miesiącach jesteśmy świadkami wydarzeń, które dramatycznie wpłynęły na nasze życie, a których przyczyny nie do końca są nam jeszcze znane.

Nie będziemy się jednak zajmować tematem wirusa corona, za to zastanowimy się, jakie konsekwencje miało wygaszenie działalności gospodarczej na całym świecie przez okres tych kilku tygodni.

Oczywiście podstawowe były natury ekonomicznej i społecznej, ale to jest znane i już mało interesujące, bo temat, że tak powiem oklepany.

O wiele bardziej interesujące jest to, że ten drastyczny spadek działalności gospodarczej oraz zamknięcie całych narodów praktycznie w areszcie domowym spowodowało, odpowiednie do tego, zmniejszenie zużycia „nieodnawialnych” nośników energii i to w drastycznie.

Poniższy artykuł jest próbą oceny skali tych zmian, w odniesieniu do emisji dwutlenku węgla do atmosfery.

>https://www.nature.com/articles/s41558-020-0797-x

W skrócie, w omawianym czasie nastąpił spadek emisji CO2 o 17%.

Przynajmniej tak twierdza autorzy tych badań. Jeśli jednak uwzględnimy drastyczne spadki na rynku paliw, to ta liczba wydaje mi się dramatycznie zaniżona.

Mimo to, był to spadek znaczny i jeśli mechanizmy obiegu CO2 w przyrodzie są prawidłowo przedstawiane przez naukę, to powinno się to natychmiast zaznaczyć w pomiarach zawartości CO2 w atmosferze.

Tymczasem monopolista w tych pomiarach, laboratorium które już od lat podaje nam manipulowane wartości CO2 w atmosferze, jeszcze się nie zorientowało, ze udowadnia właśnie bezsens tych pomiarów i podaje wyniki które dalej wskazują na nieustanny wzrost CO2 w atmosferze, tak jakby ten drastyczny spadek emisji był bez jakiegokolwiek znaczenia.

Jeśli tak, to również i odwrotnie, czyli przy odpowiednio wysokim wzroście emisji CO2 nie powinno się to zaznaczyć w wyniku pomiaru.

Jedyny logiczny wniosek to taki, że

emisja CO2 przez człowieka nie ma żadnego wpływu na jego zawartość w atmosferze


Pomiary NOOA i spadek emisji CO2 wykluczają się jednak całkowicie.

Albo NOOA ma rację i mierzy rzeczywiste wartości CO2, co w tym przypadku musi oznaczać widoczne spadki ilości mierzonego CO2 (tu po prostu nie ma żadnej alternatywy), albo te pomiary to jedno wielkie gówno.

I to podejrzewałem już od dawna, publikując parę artykułów na ten temat.
>https://krysztalowywszechswiat.blogspot ... ownic.html
>https://krysztalowywszechswiat.blogspot ... druga.html
>https://krysztalowywszechswiat.blogspot ... zecia.html
>https://krysztalowywszechswiat.blogspot ... warta.html

Te moje przypuszczenia, mimo że już przed laty podbudowane silnymi dowodami, znalazły w obecnej sytuacji ultymatywne potwierdzenie.

Zresztą to nie jedyne oszustwo które ostatnie wydarzenia zdemaskowały.

Również jeśli chodzi o pomiary zanieczyszczenia powietrza miast gazami wydechowymi silników spalinowych, a w szczególności tlenkami azotu, to i tu, w okresie kiedy ruch samochodowy w praktyce ustal, powinniśmy zarejestrować gwałtowny spadek wielkości tych pomiarów.

Tymczasem jest dokładnie odwrotnie i w wielu miastach w Niemczech zarejestrowano rekordowo wysokie pomiary tlenków azotu.

>https://www.stuttgarter-zeitung.de/inha ... ac215.html

Oczywiście odpowiednie grupy interesów, dla których ekologia stała się kurą składającą złote jaja, próbują zatuszować obserwowane fakty.

Jednak ci co mają otwarte oczy mogli się jeszcze raz przekonać,że „naukowcy” nie mają zielonego (nomen est omen) pojęcia o przebiegających w przyrodzie procesach.


LC

I jeszcze komentarz pod oryginalnym artykułem:


Dwutlenek węgla zrobił swoje. Dwutlenek węgla może odejść na zasłużony odpoczynek.
Tak jak przed nim freony i „dziura ozonowa”.

http://pogadanki.neon24.pl"

komentarze

Ciekawa sprawa z tym magicznym gazem CO2.

Tu mamy BBC w Marcu na ten temat,

Gwałtownie spadły również emisje gazu ogrzewającego planetę CO2.

https://www.bbc.com/news/science-environment-51944780

A tu w Guardian kilka dni temu,

Poziomy CO2 w atmosferze gwałtownie wzrosły pomimo kwarantanny Covid-19

https://www.theguardian.com/environment ... -lockdowns

7 kwietnia pokazuje dlaczego.

Tego dnia prawie 90% globalnego CO2 zostało uwolnione na obszarach objętych kwarantannom, aby uniknąć rozprzestrzeniania się wirusa. Badanie opublikowane wczoraj w Nature Climate Change szacuje, że emisje 7 kwietnia spadły o 17%, więcej niż jakikolwiek inny dzień w pierwszych czterech miesiącach 2020 roku.
0 x



ODPOWIEDZ