rewolucja na Ukrainie i nie tylko

[goratha]

http://www.youtube.com/watch?v=sGAjOzjgaDQ

bardzo lopatologiczny wyklad szejka o komunizmie, syjonistach i pokrzywdzonej Rosji. I ma w tym duzo racji

[chanell]

Nic dodać nic ująć .Szejk ma rację ! Wszyscy wiemy o tak zwanych teoriach spiskowych ,zostały one przez wielu ludzi wyśmiane ,ale ludzie w końcu otwierają oczy ,przykladem może być 11 września 2001.

[quetzalcoatl888]

wszystko bylo ustawione 1 i 2 wojna swiatowa wygrali niemcy i zydzi i ameryka:) teraz poczatkowo ma wygrywac rosja - krol polnocy..pozniej niewiadomo w kazdym razie ma byc dobrze jak w grze rpg lub tak jak w szachach kazdy jest czescia ukladanki..ale mam paranoje ze globalna czesc jest w rekach jednego systemu ogolnie babilon

[greta]

Witam,

zeby troche odkurzyc temat,ciekawy wywiad o sytuacji na Ukrainie.
Zycze milego czytania.Pozdrawiam Greta.

Kolejna ciekawa rozmowa Maurice Hermana z Joaquinem Floresem (http://syncreticstudies.com) na temat sytuacji na Ukrainie. Flores jest autorem obszernego opracowania „Zamach Prawego Sektora wg. scenariusza ISIS” : link , które omówił skrótowo w rozmowie z Maurice. Artykuł jest bardzo obszerny, można tu wspomnieć o kilku wątkach.

Flores w sposób bardzo logiczny podsumowuje sytuację na Ukrainie – staje się jasne skąd się wziął ten cały „Prawy Sektor” i kto go finansował. Istnieje wyraźna analogia pomiędzy Al-Kaidą, później przetransformowaną w ISIS. Strategia globalistów (czyt. żydowskich bankierów) jest jasna – chodzi o zastraszenie społeczeństwa „terrorystami” i „nazistami”, a następnie, bazując na traumie, stworzenie sytuacji, gdzie normą będą bombardowania i działania wojenne.

Jasne staje się dlaczego doszło do masakry w Odessie i publikowania zdjęć spalonych ciał (nota bene, niedawno matki powstańców noworosyjskich zaczęły dostawać przesyłki: drewniane pudła, a w nich obcięte głowy swoich synów). Takie makabry mogły powstać tylko w głowach globalistycznych psychopatów. Flores przewiduje, że będzie jeszcze więcej takich makabr, które posłużą m.in. do eliminacji niewygodnych pro-europejskich Ukraińców, którzy brali udział w Majdanie.

Ponieważ media są całkowicie w ich rękach, wykorzystuje się też terror wirtualny, jak „obcinanie głów” przez ISIS w Syrii czy też inne formy tworzenia medialnej traumy. Pamiętajmy więc, że media to nasz wróg, to narzędzie do depopulacji i jako zbrodniarzy należy traktować ludzi na ich usługach.

W swoim artykule Flores przewiduje możliwość medialnego i nie tylko rozszerzenia się dywersji Prawego Sektora na Polskę. To dlatego też w „polskich” mediach informowano o zapędach Prawego Sektora wchłonięcia wschodnich terenów Polski do Ukrainy. Chodzi nie tylko o stworzenie traumy zagrożenia u Polaków, ale przede wszystkim o wytłumaczenie ewentualnego zwiększenia potencjału militarnego Ukrainy, które trudno było by wytłumaczyć bez np. inwazji Prawego Sektora na polskie bazy militarne i rabunek sprzętu bojowego oraz cywilnego (np, gdy odbywają się ćwiczenia NATO w innym regionie w Polsce i wschód Polski jest bezbronny) – wszystko to wirtualnie, przez media, choć i fizyczne wtargnięcie Prawego Sektora na teren Polski jest możliwe. Taki atak może też posłużyć jako pretekst do rozszerzenia konfliktu na Ukrainie na Polskę i kraje bałtyckie. Ostatecznym celem jest jednak Rosja, tak więc nie może dojść do zniszczenia naszego potencjału militarnego, który ma być wykorzystany przeciwko Rosjanom.

========================================

Joaquin Flores: (
) USA zacznie popierać Prawy Sektor. Jeśli Poroszenko przestanie niszczyć ten region lub jeśli Rosjanom uda się w jakiś sposób uczynić go łagodniejszym, to dojdzie do zamachu stanu gdzie Poroszenko zostanie obalony. Dmitri Jarosz już się odgraża, że obali Poroszenko, jeśli zacznie się wycofywać z wojny.

26 października będą wybory do ukraińskiego parlamentu i może dojść do wielkich zmian. USA ma za zadanie stworzenie destabilizacji i zniszczenia tego regionu, tak więc ktokolwiek z intencjami pokojowymi wobec Rosji zostanie obalony przez Prawy Sektor.
Jarosz - żydowski lider Prawego Sektora

Jarosz – żydowski lider Prawego Sektora

Problemem dla nich jest to, że rosyjski wywiad jest bardzo zaawansowany i ma wielu kompetentnych agentów na Ukrainie. Amerykanie mają niewielu agentów z tego regionu dlatego też wykorzystają ukraińsko i rosyjsko języcznych agentów Mossadu, których nie brakuje. Muszą całkowicie rozbić ukraiński rząd i dowództwo armii, na ich miejsce wprowadzą swoich ludzi z Mossadu i IDF. Wygląda na to, że będą to ludzie Prawego Sektora.

Wtedy zaobserwujemy zmianę strategii. Dla USA wadą obecnego układu jest to, że Ukraińcy są ograniczeni do wojny 3 generacji, gdzie wojsko podlega wybranemu liderowi, Poroszence. A Rosjanie mają obecnie przewagę, gdyż wykorzystują strategię wojenną 4 generacji, gdzie zaciera się różnica pomiędzy siłami cywilnymi i wojskowymi.

USA to nie pasuje, chcą by doszło do formalnej interwencji militarnej Rosji, chcą też by kijowska junta przekształciła się w siły podobne do ISIS czy Al-Nusra. Prawy Sektor to są wahabiści „ukraińskiej wiosny” i ich rola będzie kontynuowana. Na Ukrainie już doszło do obcinania głów, egzekucji, tortur i zwiększenia chaosu i strachu. Ilość szwadronów śmierci się zwiększy, Prawy Sektor stanie się ISIS-em. Być może dojdzie do obalenia ukraińskiego rządu i agenci Mossadu i IDF przejmą kontrolę nad armią, by uniemożliwić infiltrację junty kijowskiej przez siły FSB.

Maurice Herman: Sądzę, że infiltracja władzy w Kijowie przez Mossad jest o wiele głębsza i trwa już od dłuższego czasu niż sądzisz. Uważam, że są już na szczycie


JF: Być może mnie nie zrozumiałeś, tak, mogą już być na szczycie, ale problemem jest to, że są tam też Ukraińcy, którzy mogą przekazywać informację Rosjanom. Muszą się więc ich pozbyć całkowicie, tak żeby tam byli tylko agenci Mossadu i IDF.

MH: Słyszałem, że Prawy Sektor odpowiada za bezpieczeństwo ośrodków nuklearnych na Ukrainie?

JF: Tak, to prawda.

MH: Tak więc materiał nuklearny jest stamtąd szmuglowany i przekazywany nazistom?

JF: Tak, są w stanie zrobić brudną bombę nuklearną i zwalić winę na Rosjan. Jak wyjaśniłem w artykule, jest prawdopodobne że dojdzie do zamachu, oceniam to na 30-40%, a potem USA oficjalnie potępi Prawy Sektor i poprze powrót Poroszenko do władzy. Rosjanie już poparli Poroszenko jako legalną władzę na Ukrainie, tak więc nie będą mogli sprzeciwić się NATO gdy pakt rozpocznie działania mające na celu powstrzymanie Prawego Sektora. Media odegrają swoją rolę, podobnie jak to było w Iraku, gdzie celowo przeinaczono wypowiedzi liderów tego kraju. Podobna sytuacja jest teraz w Syrii, gdzie media nie informują o tym kto finansował ISIS, jednocześnie promując interwencję w celu zniszczenia tej formacji.

Nie ma powodów by nie przypuszczać, że tego typu strategia nie zostanie wykorzystana na Ukrainie. Poprzez zamulenie całej sprawy, zmieni się podejście opinii publicznej, gdyż obecnie na zachodzie obserwuje się wzrost sympatii do Noworosji i działań Rosji.

Już teraz można obserwować naciski USA na Prawy Sektor by zaostrzył groźby wobec rządu Poroszenko. Nie ukrywam, że ja nie mam żadnego szacunku do tego rządu, uważam, że powinien zostać obalony, ale przez ludzi o dobrych intencjach, a nie Prawy Sektor.

MH: Bardzo się obawiam o te ośrodki nuklearne na Ukrainie, Poroszenko nawet mówił o tym w parlamencie. Do tego jest jeszcze Czernobyl. Z całym Prawym Sektorem „opiekującym się” tym biznesem może tam dojść do jakichś kombinacji. Rosja już nie zaopatruje tych elektrowni swoim paliwem, dostarczane jest ono z Ameryki, która ma inne, nieodpowiednie dla nich. Jeśli by się temu bliżej przyjrzeć, na pewno można by znaleźć dużo nieprawidłowości.

JF: Nie jestem ekspertem w tym temacie, ale są ludzie kompetentni, którzy twierdzą, że Fukushima nie była wypadkiem.

MH: Polityczna motywacja istniała, chcieli się pozbyć amerykańskich wojsk.

JF: Jeśli chodzi o NATO, to mamy do czynienia z ludźmi, którzy nie mają problemu z zabiciem milionów ludzi aby zrealizować swoje cele, tak więc dlaczego nie mieli by tego zrobić i na Ukrainie? (
) Jeśli Prawy Sektor, który jak wiemy jest dziełem USA, kontroluje elektrownie nuklearne na Ukranie, to mamy powody by się obawiać o operacje fałszywej flagi, oszustwa, czy też szaleństwo takie jak rozpylenie materiału nuklearnego w powietrzu. (
)

Na podst: Ukraine Pravy Sektor Coup as ISIS Scenario – Joaquin

www.monitor-polski.pl

[chanell]

Greto ,ty odkurzasz a ja nieco zobrazuję ....

[Thotal]

Mnisi rzucą klątwę na Putina. "Za wojnę z braćmi”

Prawosławni mnisi chcą ukarania prezydenta Rosji za działania w Donbasie.


Cieszący się ogromnym autorytetem u wszystkich wyznawców prawosławia, duchowni z klasztoru świętego Sawy Serbskiego zaapelowali do biskupów, aby obłożyli klątwą Władimira Putina. Żądanie popierają także inne monastery.

Klątwa ma być karą za "rozpętanie wojny z braćmi w wierze na Ukrainie" - wyjaśnia polskieradio.pl.

Mnisi z greckiej Góry Atos oskarżyli prezydenta o "niszczenie Rosji" i wypomnieli mu służbę w KGB. Co więc grozi Putinowi?

Jeżeli któryś z biskupów rzeczywiście obłoży klątwą prezydenta Rosji, to nie będzie on mógł nawet wejść do cerkwi - tłumaczy serwis.

Krzysztof Gołębiowski z Katolickiej Agencji Informacyjnej wyjaśnia, że w prawosławiu to kara bardzo surowa. Osoba z klątwą nie może korzystać z żadnych sakramentów. Jeśli chce wrócić do cerkwi to musi odpokutować za swoje złe czyny. Ostateczną decyzję - podobnie, jak przy rzucaniu klątwy - podejmują biskupi.


Co zrobią hierarchowie?
Komentatorzy twierdzą, że na rzucenie klątwy na Putina raczej nie zdecyduje się zwierzchnik prawosławia moskiewskiego. Cyryl jest zbyt mocno związany z przywódcami Rosji. Dowodów powiązań cerkwi z władzą swoimi decyzjami dostarczał już nie raz.


Oświadczenie mnichów wywołało jednak wielkie poruszenie wśród prawosławnych - duchownych i świeckich.



http://www.sfora.pl/swiat/Mnisi-rzuca-k ... cmi-s72424




Pozdrawiam - Thotal

[baba]

Każdy konflikt to rzecz, na której wszyscy cwaniacy próbują coś ugrać i dla siebie wyszarpać więc dolewają oliwy i tyle.

[Angelrage]

W dniu wczorajszym najbardziej intensywne walki toczyły się na donieckim lotnisku.

Znaleziono kolejne 400 zwłok cywilów pochowanych w zbiorowych mogiłach, z tego około 350 jest tak zmasakrowane, że aby dokonać ich identyfikacji niezbędne będzie przeprowadzenie badań genetycznych, w tym celu władze Donieckiej Republiki Ludowej zwróciły się do Federacji Rosyjskiej o pomoc w przeprowadzeniu takich badań.

Wśród znalezionych zwłok są również liczne zwłoki kilkunastoletnich dziewcząt, które wg. licznych relacji świadków przed zamordowaniem były zgwałcone przez żołnierzy ukraińskich formacji militarnych i paramilitarnych.

Liczne zwłoki noszą również ślady usuwania z nich niektórych narządów.

W rejonie Niżnej Krynki, gdzie znajdują się liczne zbiorowe mogiły pracę rozpoczęła międzynarodowa grupa wysłanników OBWE, w skład której wchodzą przedstawiciele Wielkiej Brytanii, Francji, Włoch, Bułgarii i Litwy, zadaniem ich jest udokumentowanie miejsc zbrodni, w tym i przesłuchanie świadków. Ale już dziś stwierdzili, że są dowody na dokonanie w tym rejonie licznych gwałtów na 12-14 letnich dziewczynkach przez ukraińskich żołnierzy, głównie z gwardii narodowej:

źródło:
http://adnovum.neon24.pl/post/113344,wojna-domowa-na-ukrainie-30-09-2014r-24-dzien-rozejmu

[abcd]

zastanawia mnie skąd w wstępnej fazie badań tak stanowcze twierdzeniam jakoby owych gwałtów dokonali Ukraińcy, a nie Ruski czy nawet sami Donbasanie?

[blueray21]

Zapewne na bazie opinii miejscowych, czyli mieszkańców. I wszystko wskazuje na poprawność tej opinii.
Niestety te zachowania są w dużej mierze efektem propagandy Kijowa i zaangażowaniem do "Gwardii" odpowiednich ludzi. Z resztą o czym tu gadać, ci sami ostrzeliwali z moździerzy szpitale i szkoły o tym podpalonym budynku urzędu nie wspominając.

[Thotal]

Oświadczenie na wypadek wojny z Rosją

[Nadesłane e-mailem]. Oświadczenie to krąży w sieci już od jakieś czasu. Ale ponieważ polsko-ukraińscy elitarni “patrioci” mentalnie przygotowują nas na zbrojną konfrontację, dobrze wiedzieć co myślą szaraczkowie. Oświadczenie to funkcjonuje w różnych w mniejszym lub większym stopniu zmodyfikowanych wersjach ale przecież każdy ma prawo do indywidualności i może je dostosować do swego smaku. Jeszcze wszystkie możliwe wersje nie zostały wykorzystane. Jest pole do popisu.

Oświadczenie 38 letniego st. kpr. Rezerwy

Ja 38 letni, st.kpr. rezerwy uroczyście oświadczam, że w przypadku napaści Rosji na Polskę stanę jako patriota w DRUGIM szeregu do walki z najeźdźcą!
W drugim szeregu, zaraz za pierwszym w którym atak na wroga przeprowadzać będą: Kaczyński, Tusk, Kulczyk, Michnik,Solorz, Macierewicz, Piechociński, Palikot, Miller, Korwin Mikke, członkowie Sejmu i Senatu (i ich synowie i córki), komornicy, sędziowie i prokuratorzy.

http://www.monitor-polski.pl/


Pozdrawiam - Thotal

[abcd]

Szkoda, że nie zamieściłeś całości, ale każdy może kliknąć i przeczytać, a polecam.

[grzegorzadam]

demotywatory

[songo70]

..trochę z innej beczki, wczoraj spotkałem Albańczyka z obecnego Kosowa,-
opowiedział mi jak doszło do wojny i rozpadu Jugosławii,-
otóż- Tito przed szpitalem i śmiercią nadawał każdej republice Jug. flagi i prawa do suwerennośći,-
jednak nie zdążył dać flagi dla Kosowa właśnie i trafił do szpitala,-
po jego śmierci do władzy dorwała się jego żona która była Serbką,-
i powiedział, że Kosowo dostanie suwerenność po jej trupie....

taaa "dziwny jest ten świat"

[grzegorzadam]

Ukraina – Donieckie lotnisko zdobyte przez powstańców

Newsweek poniosło. Właściwie redaktora naczelnego Newsweek Polska Michała Broniatowskiego lekko poniosło, kiedy swój artykuł z dnia 22.01.15 zatytułował „Ukraińskie Westerplatte poddało się”. Myślę, że pan Broniatowski nie miał zamiaru, ani obrażać polskich obrońców Westerplatte, ani też nie było jego celem popełnienie propagandówki mającej zagrać na uczuciach patriotycznych Polaków.

Myślę, że redaktor naczelny pisma tak szanowanego nie zniży się do rozpaczliwej próby ratowania „sprawy Majdanu” w kraju w którym obywatele widzą czym staje się Ukraina i wiedzą, że z taką Ukrainą im wcale nie jest po drodze. Jestem prawie pewien, że pan redaktor zwyczajnie nie wie co się działo na Westerplatte.

Obrona Wojskowej Składnicy Tranzytowej na półwyspie Westerplatte to pierwsza bitwa Wojny Obronnej, a co za tym idzie również II Wojny Światowej. Około 200 (różnie źródła podają) polskich żołnierzy broniło się przez siedem dni przeciwko nawale wojsk nazistowskich. Polacy dysponowali zaledwie dwoma moździerzami i kilkoma działkami przeciwpancernymi i karabinami maszynowymi. Tymczasem hitlerowcy atakowali z dwóch torpedowców, pancernika, wykorzystywali wsparcie bombowców, zaś przewaga liczebna i techniczna była wręcz miażdżąca. Westerplatte miało się bronić 6 godzin, a wytrzymało 7 dni. Przez ten czas w całej Polsce nadawano komunikat „Westerplatte broni się jeszcze!”. Polska placówka była otoczona, załoga walczyła na okrągło, nie było szans jakiegokolwiek wsparcia.

Tymczasem lotniska donieckiego broniły oddziały nieustannie podrzucane z nieodległych Piaski, za cenę znacznych strat ukraińskie dowództwo decydowało się posyłać tam kolejnych żołnierzy i ginęli. Dzisiaj znajdowane są kolejne ich ciała w gruzach lotniska, chowano ich na miejscu, żeby żołnierze frontowi nie mogli widzieć jak wielkie straty ponoszą dla tej bitwy. Lotnisko było pod huraganowym ogniem rakietowym i artyleryjskim obu stron, ponieważ walka toczyła się o kolejne zabudowania, które przechodziły z rąk do rąk. Ataki poprzedzano zmasowanym bombardowaniem i nie raz całą dobę trwały tylko takie walki w których to żołnierze ukrywali się przed Gradami, Huraganami, moździerzami. Należałoby więc uczciwie przyznać, że to obie strony walczyły w podobnych warunkach, jednak Ukraińcy będą się ślepo trzymać wersji, że oni nigdy nie strzelali, nikogo nie zabili i nikt nigdy od nich nie zginął, za to „separatyści” ostrzeliwali samych siebie. Ba! Sam rosyjski specnaz się wykrwawił na porcie lotniczym tracąc trzystu ludzi na dzień przy braku choćby zadraśnięcia u „cyborgów”.

16 Stycznia w budynku nowego terminala odbyła się konferencja prasowa Aleksandra Zacharczenki z dziennikarzami, na której to szef DRL oświadczył, że port został zdobyty, aczkolwiek w kilku miejscach ukrywają się jeszcze niegroźne grupki. W tych dniach w Doniecku trwał największy ostrzał od początku wojny, wojska ukraińskie próbowały odbić utracone pozycje posyłając ludzi beznamiętnie na rzez. Media tymczasem wyczyniały cuda, aby ukryć fakt totalnej klęski. Do historii propagandy powinny przejść komunikaty, że „lotnisko jest w rękach Ukraińców”, a po kilku godzinach „Ukraińcy odbili lotnisko” . Natomiast z samego portu napływały kolejne filmy i zdjęcia poświadczające wersję powstańców. I oto kiedy wojska noworosyjskie nauczone, że zawieszenie broni pozwala pro-kijowskiej armii na lizanie ran, a bombardowania i tak trwają, z rozkazu Zacharczenki rozpoczęły ofensywę min. na Awdiejewkę i Piaski. I wtedy w Doniecku momentalnie zmniejszyła się liczba ostrzałów. Nagle też stał się cud- w mediach usłyszeliśmy, że Ukraińcy się wycofali z lotniska, bo tam same gruzy i bronić się nie można. Port jest w gruzach od miesięcy o czym niejednokrotnie informowały te same dzienniki, które roniły łzy nad budynkami, a miały w całkowitej pogardzie ludzi codziennie ginących na ulicach miasta. Co się więc stało nagle takiego, że w gruzach się walczyć nie dało? Mówi się, że po zniszczeniu pasa startowego lotnisko straciło na znaczeniu strategicznym. Tak się składa, że pas ten od dawna wygląda jak ser szwajcarski, a ukraińscy dowódcy wiele razy mówili po co im ten obszar- ponieważ to najlepszy punkt do ataku na centrum Doniecka.

Ukraińskie wojsko nie wycofało się z lotniska ze względu na zniszczenie pasa startowego, albo na zniszczenia w zabudowie- ukraińskie wojsko zostało wyparte z tego obszaru i pogonione w Piaski. Nie powiodły się próby jego odbicia, za to internet obiegły nagrania wziętych w niewolę żołnierzy mówiących o chaosie w operacjach przeciwko powstańcom.

Westerplatte to polski mit walki, kiedy nie ma szans na zwycięstwo, a jednak jest nadzieja i wola stania na stanowisku. Jest to symbol patriotycznej postawy Polaków i ich walecznego ducha, szastanie nim na poczet pchania się w jakieś absurdalne urojenia jest obrazą tych żołnierzy, którzy na półwyspie walczyli i oddawali życie.

Żołnierze Westerplatte walczyli przeciwko nazistowskiej agresji, podczas kiedy z lotniska wiele razy docierały informacje o walczącej tam neonazistowskiej międzynarodówce; zestawienie takich ludzi, obok polskich bohaterów uważam za obrazoburcze.

Propaganda mediów dąży za wszelką cenę do tego, aby przekonać Polaków, iż w Donbasie Ukraina broni Europy. Ukraina, która przeciwko, do niedawna, swoim obywatelom wysłała czołgi i BTR-y traktując ich jako ludzi niższej kategorii, wmawia światu, że trwa rosyjska agresja, a pomimo to nie wygląda wcale jako państwo znajdujące się w trakcie wojny z sąsiadem. Ukraina wmawia nam, że konflikt jaki wywołała po nielegalnym zamachu stanu, jest konfliktem naszym, ba! Ludzie w Donbasie stanowią śmiertelne zagrożenie dla niepodległości(?) Polski, natomiast odradzający się kult ruchu mającego na rękach krew dziesiątek tysięcy Polaków uznaje się za ruch sprzyjający Polsce. Medialna propaganda posługuje się iście goebbelsowskimi akrobacjami, aby udowodnić swoje rację. Nie cofając się nawet przed nasyłaniem prokuratury na dziennikarzy, którzy odważyli się stanąć przeciwko takim działaniom.

Dawid Hudziec (Donieck)

Za: http://www.kronikanarodowa.pl/index.php ... ek-ponioso

Data publikacji: 34.01.2015

Tags : Donbass, faszyzm żydo-ukraiński, Noworosja, Ukraina, ukraińscy chazarowie, żydowska okupacja Ukrainy

tam jest regularna wojna ! w me-n-diach cisza...

[Thotal]

"Ponieważ stosunkowo mało osób zna dokładnie historię Chazarów i Chazarii, to przypomnę iż Chazarowie (Chazarzy) byli plemieniem turskim [2] oryginalnie koczującymi w Azji środkowej.[3] Ich pierwotną wiarą był Tengri Szamanizm. Gdyby nie fakt, iż przyjęli oni Judaizm, najprawdopodobniej nie wyróżniali by się oni od innych turskich plemion, których potomkowie zamieszkują dziś Turcję, Turkmenistan, Kirgizję, Azerbejdżan i ich okolice. Historia państwa Chazarów obejmuje w przybliżeniu 800 lat: od V do XIII wieku n.e. Od około roku 550 n.e. do roku 630 n.e. Chazarowie zamieszkiwali Zachodnie Imperium Tureckie, rządzone wówczas przez tzw. Niebiańskich Turków (Kök Turks). Kiedy to Imperium rozpadło się w VII wieku n.e. w wyniku wojen domowych, Chazarowie uzyskali pełną niepodległość. Przyjęcie Judaizmu w połowie VIII wieku n.e. było symbolem niezależności politycznej Chazarii, która wówczas utrzymywała równowagę sił między muzułmańskim Kalifatem Bagdadu a chrześcijańskim Cesarstwem Bizantyjskim. W okresie maksymalnego rozkwitu państwo Chazarów obejmowało obszar południowej Rosji, północnego Kaukazu, wschodniej Ukrainy, Krymu, zachodniego Kazachstanu i północno-zachodniego Uzbekistanu (p. mapy 1 i 2), oraz inne plemiona turskie takie jak Sabirs i Bułgarowie. W IX wieku Chazarowie władali też plemionami wschodnich Słowian, Madziarów, Peczengów, Burtów i nad pólnocnokaukaskimi Hunami. Nawet Morze Kaspijskie zostało nazwane wtedy „Morzem Chazarskim”.


Mapa 2 Chazaria w pelni jej rozkwitu (wedlug Koestlera)

Chazarowie odegrali znaczącą rolę w historii Europy. Pośrednio (poprzez wygnanie „oryginalnych” Bułgarów[4] z terenu obecnej Bułgarii) spowodowali oni utworzenie nowoczesnego narodu Bułgarskiego. Poprzez działanie jako państwo buforowe między światem Islamu a światem Chrześcijaństwa, Chazaria powstrzymała Islam od ekspansji na północ od Kaukazu, prowadząc na przełomie VII i VIII wieku serię (na ogół zwycięskich) wojen znanych jako Arabsko-Chazarskie. Pierwszą stolicą Chazarii był Balanjar (Górny Chir-Jurt). Około roku 720 Chazarowie przenieśli swą stolicę do Samandaru (przybrzeżne miasto w północnym Kaukazie znane z pięknych ogrodów i winnic). W roku 750 stolicę Chazarii przeniesiono na około 200 lat do miasta Itil (Atil) na brzegu Wołgi. Itil przylegał do Khazaran (Chazaran), głównego ośrodka handlowego Chazarii. We wczesnym X wieku ludność Chazaran-Itil składała się głównie z Muzułmanów i Żydów oraz nielicznych Chrześcijan. Chazarowie mieszkali w miastach podczas zimy, ale od wiosny, aż do jesieni zamieszkiwali oni w stepie. Niektórzy autorzy (np. cytowany uprzednio Brook) twierdzą iż Kijów, stolica współczesnej Ukrainy, został założony przez Chazarów albo Madziarów, jako iż jego nazwę można wyprowadzić z tureckiego (Küi = brzeg rzeki + ev = osada). Chazarzy zamieszkiwali nie tylko Kijów ale też i Kercz (Bospor), Feodosię, Tmutorokan, Chufut-Kale, Sudak i Sarkel. To ostanie miasto posiadało największą fortecę Chazarów. Została ona zbudowana w roku 834 przy pomocy Greków (Grek Petronas Kamateros był jej głównym budowniczym). Chazaria leżała też na ważnym szlaku handlowym łączącym Azję i Europę, w tym na tzw. Drodze Jedwabnej (Silk Road) łączącej Chiny i Azję Środkową z Europą. Chazaria wyróżniała się systemem tzw. podwójnej monarchii. Kagan był najwyższym (panującym) królem a Kagan-Bek był urzędującym królem i dowódcą armii. Kaganowie byli bardzo tolerancyjni, tak iż nawet jak przyjęli oni Judaizm jako religię dworu (a więc i państwa), to pozwolili oni chrześcijańskim Grekom, pogańskim Słowianom i Muzułmańskim Persom na wyznawanie ich religii. W stolicy Chazarowie mieli Najwyższy Sąd złożony z 7 sędziów, tak, aby każda ważniejsza religia obecna w ich państwie miała w nim swego reprezentanta. Na dodatek wyznawcy Judaizmu byli sądzeni według Tory, wyznawcy Chrześcijaństwa według Biblii, wyznawcy Islamu według Koranu, a tzw. poganie według swoich plemiennych (głównie słowiańskich) zwyczajów (dedykuję tę chazarską tolerancję religijną zwolennikom wpisania tzw. wartości chrześcijańskich do prawa państwowego).

Starożytne społeczności żydowskie istniały na Krymie nawet wcześniej niż został on poddany kontroli Chazarów. Powiększyły się one jednak znacznie gdy przybyli tam uchodźcy przed rebelią Mazdaistów w Persji oraz prześladowaniami bizantyjskich cesarzy Leona III i Romanusa I Lecapenusa. Żydzi przybyli też do Chazarii z współczesnego Uzbekistanu, Armenii, Węgier, Syrii i Turcji. Ukraiński uczony Omeljan Pritsak szacuje, że w X wieku n.e. było w Chazarii około 30 tysięcy etnicznych Żydów (Izraelitów). Judaizm został przyjęty około roku 838 n.e. jako oficjalna religia dworu, a więc i państwa Chazarów przez króla (kagana) Bulana. Legenda głosi iż Bulan zdecydował się na Judaizm po wysłuchaniu debaty pomiędzy reprezentantami Judaizmu, Chrześcijaństwa i Islamu. Król (kagan) Obadiah założył później w Chazarii liczne synagogi i żydowskie szkoły. Miszna, Talmud i Tora stały się w ten sposób ważne dla Chazarów, którzy od X wieku używali też hebrajski jako język urzędowy. Sam Święty Cyryl przybył w roku 860 do Chazarii z Bizancjum aby „nawrócić” Chazarów na Chrześcijaństwo, ale owa próba zakończyła się fiaskiem, w odróżnieniu od udanego „nawrócenia” Słowian.

Ogólnie, Chazarowie uważani są w historiografii za ludzi tolerancyjnych, otwartych na resztę świata i wyróżniającymi się w sztuce, rzemiośle i handlu. Wiele artefaktów chazarskich, pokazujących ich artystyczne i przemysłowe talenty, dotrwało w muzeach do obecnego dnia. W X wieku n.e. Wschodni Słowianie zostali zjednoczeni pod władzą Wikingów, i tak powstała Ruś Kijowska. Zarówno Ruś jak i Madziarzy byli pod silnym wpływem Chazarów, i tak na przykład zaadoptowali oni na pewien czas system podwójnego królestwa (kaganatu), a książęta ruscy nawet pożyczyli tytuł kagana. Ruś Kijowska przyjęła też chazarski system sądowy. Także niektóre słowa chazarskie stały się częścią języka protosłowiańskiego: na przykład „bogatyr” („odważny rycerz” – polski „bohater”) wywodzi się z chazarskiego słowa „baghatur”. Pierwszą klęskę ponieśli Chazarzy w roku 965, kiedy to kijowski książę Światosław (Svyatoslav) zdobył Sarkel - największą fortecę Chazarów, a 2 lata później stolicę Chazarii - Itil. Państwo Chazarów wegetowało aż do XIII wieku, a śmiertelny cios zadał mu dopiero Dżyngis Chan (1162-1227), który w roku 1223 spustoszył Chazarię aż po Krym i wygnał tamtejszych Chazarów i Żydów do Europy Środkowej i Zachodniej. Pomimo utraty państwa, Chazarowie bynajmniej nie zniknęli z powierzchni Ziemi. Spora ich cześć uciekła bowiem na zachód, na tereny dzisiejszej Polski, Rumunii i Węgier, a później do Niemiec i Francji, mieszając się tam z lokalnymi społecznościami żydowskimi i tworząc w ten sposób tzw. Aszkenazi, czyli środkowoeuropejską społeczność żydowską.[5] Plan Putina-Szarona ma więc sporą szansę na zbudowanie trwałego pokoju na Bliskim Wschodzie poprzez przeniesienie współczesnego państwa żydowskiego na tereny dawnej Chazarii, kolebki obecnej elity izraelskiej (Aszkenazich), a więc zakończenie sporu o Palestynę. Rosja ma też wiele do zyskania, albowiem znaczna część pomocy światowej dla Żydów pozostanie w naturalny sposób w Rosji: np. drogą handlu (głównie poprzez zakup surowców, szczególnie energetycznych), a więc dostanie się do rąk rosyjskich, wzbogacając w ten sposób Rosję i jej mieszkańców. Jedynymi przegranymi wydają się być ekstremiści religijni z Izraela (w tym osadnicy żydowscy zamieszkujący tereny strefy Gazy i Zachodni Brzeg Jordanu), ale jak się okazuje ich siły i wpływy nie są wcale tak spore, jak to się wydawało do niedawna, a obecny premier państwa Izrael, Ariel Szaron, szykuje się do pierwszej rozprawy z nimi w ramach ewakuacji osadników żydowskich ze strefy Gazy. Oczywiście, nikt nie może zagwarantować powodzenia tego planu, ale jego sukces byłby wygraną nie tylko dla Żydów i Palestyńczyków, ale praktycznie dla całej ludzkości. Życzmy mu więc powodzenia!"


http://chazaria.blox.pl/html




Pozdrawiam - Thotal

[blueray21]

Ten tekst trochę latek już ma i ówczesnemu premierowi Szaronowi trzeba było pomóc w odejściu od polityki, a ostatecznie życia, aby wspomniany plan nie został przypadkiem zrealizowany. Obecny premier Izraela reprezentuje "sępy" i o takiej polityce mowy nie ma.
Bardzo dobry informacyjnie tekst.

[grzegorzadam]

Ten tekst trochę latek już ma i ówczesnemu premierowi Szaronowi trzeba było pomóc w odejściu od polityki, a ostatecznie życia, aby wspomniany plan nie został przypadkiem zrealizowany. Obecny premier Izraela reprezentuje "sępy" i o takiej polityce mowy nie ma.
Bardzo dobry informacyjnie tekst.

ku czemu finalnie zmierzają sępy ? ...

[grzegorzadam]

Uchwała OUN

FRAGMENTY UCHWAŁY KRAJOWEGO PROWIDU ORGANIZACJI UKRAIŃSKICH NACJONALISTÓW (OUN) podjętej 22.VI.1990.



/W.Poliszczuk “Gorzka prawda – zbrodniczość OUN-UPA”- Toronto 1995 – str. 372-379/

“Uchwała zawiera 60 stron maszynopisu. Obejmuje różne sprawy współczesne, w tym stosunek OUN jako awangardy narodu ukraińskiego – do Polski i Polaków. Nakazuje szerzenie kultu Stepana Bandery i Romana Szuchewycza – “Czuprynki” oraz metropolity Andrzeja Szeptyckiego przez upamiętnianie w miastach i wsiach pomnikami, jak i nadawaniem ich imienia szkołom, ulicom i placom. W razie oporu lub sprzeciwu obecnej władzy stosować przymus fizyczny, “pozbywając się dużej ilości Moskali, którzy zaśmiecają nasza ziemię”. W razie ociągania się stosować nawet “metoda, wypróbowaną przez UPA na Polakach. OUN wykorzystuje jako awangarda narodu wszystkie partiepolityczne oraz komitety cerkiewne Ukraińskiej Katolickiej Cerkwi, której księża sprzyjają OUN.

Zgodnie zwczesniejszymi postanowieniami Krajowego Prowidu każda ukraińska rodzina w diasporze wpłaca po 1.000 dol. USA na fundusz “Wyzwolenia Ukrainy”. Przegranie przez “Ruch” wyborów na Ukrainie uważane jest za śmierć ukrainizmu nad Dnieprem.

Sprawy polskie:

1. na Ukrainie, ze szczególnym uwzględnieniem terenów Ukrainy Zachodniej;

2. w diasporze;

3. w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem Ukrainy Zacurzońskiej.

1. Popieramy gorąco wysiłki wyzwoleńcze narodów bałtyckich, Litwy, Łotwy i Estonii, popieramy wysiłki wyzwoleńcze Mołdawian, Gruzinów i Ormian. Solidaryzujemy się z walką o wolność bratniego narodu białoruskiego, pamiętając jednocześnie, że wywodzi się on z naszego ukraińskiego gniazda – Kijowskiej Rusi i do tego gniazda w przyszłości powinien wrócić.


Z postkomunistyczną Polską należy utrzymywać stosunki przyjazne i na zasadach wzajemności. Aby nie drażnić Polaków i rządu należy przyznać im na Ukrainie pewne uprawnienia w zakresie wiary, kultury i szkolnictwa, bacząc równocześnie, aby te koncesje nie poszły zbyt daleko. Wykluczyć organizowanie się Polaków pod względem politycznym. Przede wszystkim należy narzucić Polakom nasz punkt widzenia na historię i na stosunki ukraińsko-polskie. Nie dopuścić do głoszenia, że Lwów, Tarnopol, Stanislawów, Krzemieniec i in. kiedykolwiek odgrywały rolę polskich ośrodków kultury. Zawsze były to ośrodki kultury ukraińskiej. Polacy nie odgrywali w nich najmniejszej roli, a to, co o nich głosi się dzisiaj, zaliczyć należy do polskiej szowinistycznej propagandy.

Młodzież polską wciągać do patriotycznych akcji związanych z rocznicami patriotycznymi – w tym związanymi ze sławnymi dziejami UPA. Pozwoli to nie tylko zachwiać wiarę w polską propagandę państwową, ale także doprowadzić do rychłej ukrainizacji polskiej młodzieży zrażonej kłamstwami polskiej propagandy odnośnie UPA.

Koncesje w sprawie szkolnictwa polskiego i kultury uzależnić od podobnych koncesji udzielonych Ukraińcom w Polsce. Głosić, że w Polsce mieszka jeden milion Ukraińców, utrudniać Polakom odbudowę cmentarza Orląt, ale niezbyt nachalnie, aby nie dać im do rąk międzynarodowego atutu propagandowego, że nasze starania o wejście do Europy nie są szczere (chodzi o to, że cmentarz Orląt jest cmentarzem wojskowym, tedy zgodnie z konwencją międzynarodową jest pod ochroną prawa międzynarodowego).

Oddawanie Polakom kościołów uzależniać od oddawania Ukraińcom w Polsce obiektów cerkiewnych a przede wszystkim oddanie przez Polaków Ukraińskiej Katolickiej Cerkwi katedry greckokatolickiej w książęcym grodziePrzemyślu. Nie zaszkodzi tego faktu łączyć ze zwróceniem Polakom kościoła Sw. Elżbiety we Lwowie a także obiektów kościelnych w Tarnopolu Stanisławowie. Nie można pod żadnym pozorem dopuścić do reaktywowana polskiej hierarchii, czyli powrotu na nasze ziemie polskich biskupów. To mogłoby oznaczać na przyszłość niebezpieczeństwo odrodzenia na Ukrainie (zachodniej) niepożądanej polskości i polskiego szowinizmu o ambicjach politycznych. Obrządek łaciński na Ukrainie podporządkować hierarchi Ukraińskiej Cerkwi Katolickiej i jej patriarsze z siedziba na Górze św. Jura wt Lwowie. Sporządzać i systematycznie uzupełniać spisy Polaków mieszkających na Ukrainie a przede wszystkim na Ukrainie Zachodniej. Spisy te oraz adres) służyć będą sprawie Ścisłej kontroli ich poczynań. Znając historię i zdolności konspiracyjne Polaków nie można wykluczyć, że w przyszłości zecha konspirować przeciwko samostijnej Ukrainie. Nie można też wykluczyć, że znajdą się w Polsce siły rewizjonistyczne, które zechcą odebrać Ukraińcom Lwów. Pomocnymi w tym mogą być właśnie konspirujący Polacy. Dlatego w najbliższej przyszłości, gdy Ukraina pozbędzie się swoich własnych komunistów, ujawniani Polacy powinni złożyć przysięgę lojalności i wierność samostijnej Ukrainie. To samo uczynić winni polscy księża, zakonnicy i zakonnice.

Nie utrudniać Polakom wyjazdów do Polski na pobyt stały, lecz je ułatwiać. Pamiętajmy, że odwiecznym celem Ukraińców i naczelnym OUN była depolonizacja ziem zasiedlonych od kilku pokoleń przez Polaków. Ułatwiając maksymalnie wyjazdy do Polski, należy równocześnie ułatwiać im czasowe kontakty z krewnymi i znajomymi w Polsce. Młodym, którzy odwiedzają krewnych w Polsce lub znajomych, utrudniać wstęp na wyższe uczelnie. W ogóle ograniczyć studia Polakom i nie dopuszczać do powstania silnej warstwy inteligencji. Przeciwstawiać się wszelkiemu zbliżeniu Polaków i Rosjan zarówno na Ukrainie jak i w Polsce, podsycać wrogość Polaków do Rosjan i odwrotnie, pamiętając, że ścisły sojusz rosyjsko-polski jest poważnym zagrożeniem dla Ukrainy i jej całości terytorialnej


2. Mamy wiele dobrych przykładów z przeszłości wspólnej walki ukraińsko-polskiej prowadzonej przeciwko komunizmowi. Te dobre tradycje należy kultywować, zacieśniając więzy z tymi organizacjami, które mają realistyczne podejście do stosunków ukraińsko-polskich. Wykazywać, że we wspólnej walce z komuna Ukraińcy byli stroną aktywną i inspirującą. Innymi słowy aby Polacy uznawali przywódczą rolę Ukraińców. Eliminować wszelkie polskie próby zmierzające do potępienia UPA za rzekome znęcania się jej na Polakach. Wykazywać, że UPA nie tylko nie znęcała się nad Polakami, ale przeciwnie, brała ich w obronę przed hitlerowcami i bolszewikami. Polacy byli też w UPA. Mordy, którym zaprzeczać nie można, byty dziełem sowieckiej partyzantki lub luźnych band, z którymi UPA nie miała nic wspólnego, pomniejszanie roli wyzwoleńczej UPA w skali europejskiej jest niedopuszczalne. Wszelkimi siłami dążyć do tego, żeby w różnych naszych kontaktach z Polakami strona polska przyznawała iż były to przykłady palenia wsi ukraińskich i mordowania Ukraińców przez AK, wykazywać podobieństwo między UPA i AK, podkreślając wyższość pod każdym względem UPA nad AK. Wymuszać na Polakach przyznawanie się do antyukraińskich akcji, potępienia przez nich samych pacyfikacji i rewindykacji przed wojną i haniebnej operacji Wisła po wojnie. Wszystkie te akcje przyniosły wiele cierpień i krwi narodowi ukraińskiemu. Podkreślać to w komunikatach, które koniecznie muszą być publikowane w językach obcych, zwłaszcza w angielskim, niemieckim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim.

Zmierzać do tego, aby miarodajne czynniki polskie na emigracji zrzekły się wszelkich zamiarów i myśli rewindykacji względem Ukrainy a sprawę Ukrainy Zacurzońskiej (Zasanie, Chełmszczyzna, Podlasie i Łemkowszczyzna) pozostawić otwartą, sugerując, że zostanie ona załatwiona z korzyścią dla obu stron przez narodowe rządy w pełni suwerennych państw samostijnej Ukrainy i postkomunistycznej Polski. Na takim stanowisku stoi już obecnie Konfederacja Polski Niepodległej. Tę organizację i jej ludzi należy wspierać. W takim też duchu należy urabiać polską opinię publiczną na obczyźnie, za pośrednictwem polskich organizacji i będących w polskich rękach środków informacji. W tym celu należy przenikać do polskich organizacji tam, gdzie jest to możliwe i lansować nasz punkt widzenia cierpliwie ale uparcie, zyskiwać zwolenników wśród Polaków, a tam, gdzie to najbardziej celowe, nie żałować środków z Funduszu Wyzwolenia Ukrainy. Kupować audycje w polskim radiu oraz miejsca w polskich gazetach. Wchodzić do polskich zespołów redakcyjnych. Dyskusje prowadzić w duchu heroizmu UPA i nie kwestionowanej ukraińskości Ukrainy Zacurzońskiej ze stolicą w książęcym grodzie Przemyślu.

3. Obecna Polska przeżywa dobę swojego ponownego odrodzenia, której siłą sprawczą jest ruch znany na Świecie pod nazwą Solidarności. Ruch ten zdobył sobie międzynarodową sławę jako rozsadnik komunizmu na Świecie. Taka opinia o Solidarności krzywdzi nas i nie jest nam potrzebna. Nasza propaganda powinna iść w kierunku wykazania, że Solidarność nie była tą siłą sprawczą, lecz UPA, która zainspirowała siły antykomunistyczne do działania. UPA walczyła z bolszewią ponad 10 lat a jej duch żywy nigdy nie wygasi. Duch UPA zapłodnił Solidarność do czynu. Tak powinien rozumować każdy Ukrainiec, tak samo powinien rozumować świat i my mamy światu w tym dopomóc, bo inaczej znowu naszą chwałę przypiszą sobie Polacy.

Stosunek zdrowych sił ukraińskich do obecnej polskiej rzeczywistości powinien być zróżnicowany i uzależniony od naszych interesów. Polska jest Ukrainie potrzebna jako sojusznik do rozbicia ZSRR. W tym celu należy popierać w Polsce wszystkimi siłami wszystko co ma posmak antyrosyjski. Katyń, wywózki na Sybir, zbrodnie NKWD i UB. Taki stan rzeczy odwraca uwagę Polaków od UPA, która polscy komuniści przedstawili narodowi polskiemu kłamliwie nie jako zbrojny ruch narodowo-wyzwoleńczy, lecz jako bandy. Podkreślać z całą mocą, ze pełne wyzwolenie Polski nie jest możliwe bez samostijnej Ukrainy (vide Michnik). Oznacza to pełne zaufanie Polaków do antymoskiewskiej polityki Ukraińców, pozwoli na ich zupełny bezkrytycyzm i na pełne ich zaangażowanie po naszej stronie. Zaangażowanie to ma pomóc do umocnienia pozycji Ukrainy i osłabienia Polski, co pozwoli w przyszłości podporządkować państwo polskie ukraińskim interesom narodowym.

Najpilniejsze zadanie na najbliższą przyszłość: doprowadzić do tego, żeby władze polskie jednostronnie przyznały (złożyły deklarację), że względem samodzielnej Ukrainy nie wysuwają i nie będą wysuwać w przyszłości żadnych roszczeń terytorialnych, a tym wyrzekają się wszelkich pretensji do ziem utraconych na wschodzie w wyniku sowieckiej inwazji dokonanej na okupowane przez Polskę terytoria ukraińskie 17 września 1939 r. Takie oświadczenie jeżeli będzie, należy silnie rozpropagować w różnych językach obcych. To bardzo ważne dla naszych posunięć przyszłościowych. My ze swej strony przyznamy słuszność takiemu stanowisku oświadczając, że kwestia granic, które wytyczył bez naszego udziału (tj. Polski i Ukrainy) krzywdzący układ jałtański (nie mówić o czyją krzywdę chodzi) powinna być załatwiona w przyszłości przez rządy suwerennych państw Ukrainy i Polski. Gdy zaś do tego już dojdzie, to my odczytamy owo jednostronne oświadczenie: tak, wy nie macie roszczeń terytorialnych i mieć nie możecie, ale my je mamy. Polacy bowiem zdają sobie sprawę, iż dotąd okupują część historycznych i etnograficznych ziem ukraińskich a nie odwrotnie. Zatem będzie rzeczą sprawiedliwą dla ukraińsko-polskiego pojednania zwrócenie Ukraińcom ziem, które są przez nas nazywane Ukrainą Zacurzońską. Wtedy, gdy się te dwa fakty zestawi, to świat nam a nie Polsce przyzna rację.

Ważne jest także w obecnej chwili postawienie na porządku dziennym tzw. akcji Wisła. Dążyć aby stanęła ona na forum polskiego parlamentu i żeby sami Polacy ją potępili jako ludobójcza. Inicjatorem sprawy nie może być Mokry, lecz ktoś z Polaków. Przeznaczyć na to 15-20 tys. USD. Gdy to już się stanie to wieść o tym z odpowiednim naszym komentarzem w jęz.. obcych powinna obejść cały Świat. Zainicjować wiece potępiające polskie zbrodnie popełnione na narodzie ukraińskim przez różne cudzoziemskie organizacje. Nasz komentarz do tego powinien nawiązywać do ucisku polskiego przed wojną na obszarze polskiej okupacji ziem ukraińskich (Zamojszczyzna, pacyfikacje, likwidacja szkolnicywa i. kultury, ucisk narodowy), sławne działania UPA w walce z Niemcami i komuną w Bolszewii i w Polsce. Podnieść, że sami Polacy oddają hołd bohaterskiej UPA, prekursorki Solidarności, potępiają komunistyczną akcję Wisła znęcania się nad ukraińską ludnością. Wykazywać ukraińskość Zacurzonii zgodnie z granicą nakreśloną przez OUN-UPA.

W tym duchu prowadzić propagandę na rzecz historycznosci i etnograficzności ziem ukraińskich okupowanych obecnie przez Polskę, a o które z taką determinacją z komunistyczną władzą polską walczyła UPA -razem z patriotycznymi siłami polskimi WIN. Wynika z tego, że patriotyczne siły pokkie uznawały rolę UPA i jej prawo do ziemi Zacurzonii. Mocno podkreślać, że takie jest stanowisko patriotycznych sił Polski obecnie. Wyciszać wszystko to co nas dzieli, w tym także negatywne patrzenie na UPA. Podkreślać także, iż takie same jest również stanowisko papieża i udowodnić, że gdyby było inaczej to nie przyznałby Mokremu nagordy im. Jana Pawła II za krzewienie przyjaźni między narodami polskim i ukraińskim. Podnosić przyznanie nagrody Ukraińcowi za artykuły zamieszczone na łamach “Tygodnika Powszechnego” oraz “Znak”, a w propagandzie światowe] głosić, że reprezentują one najzdrowsze siły narodu polskiego, na które tylko Europa może się orientować. Problematyka rewolucyjnej OUN – awangardy narodu ukraińskiego – powinna być tam zawsze obecna. Głosić prawdę bardziej znanych wydarzeń dziejowych (Grunwald, Wiedeń, Warszawa 1920, Monte Cassino) podkreślając, że odniesione tam zwycięstwa były głównie dziełem Ukraińców, a nie Polaków. Polacy odegrali w nich rolę drugorzędną. Stanowczo rozprawiać się z antyukraińskimi poglądami na historię działaności UPA – E. Prusa, W. Hraniewskiegp, J. Sobiesiaka, H. Cybulskiego, kś. Kuczyńskiego, J. Jastrzębowskiego, W. Romanowskiego, J. Popiela, M. Fijałki, kś. Szetelnickiego, J. Gietrycha, Z. Alberta, A. Oliwy, W. Kalabińskiego, J. Węgierskiego, S. Myślińskiego, M. Juchniewicza, W. Szoty, J. Turowskiego, Siemaszki i j. Sereta. Najlepiej to robić piórem samych Polaków, wśród których znajdą się osoby sprzedajne (obiecać wysokie honoraria i stypednia zagraniczne). Wskazane jest opanowanie niektórych polskich pism, w tym “Semper Fidelis”, “Tak i nie” i in. Wejść do władz Archiwum wschodniego, infiltrować Główną Komisję Badania Zbrodni Hitlerowskich (GKBZHwP), przeszkadać w zbieraniu obciążających Ukraińców materiałów z wydarzeń drugiej wojny światowej, nie dopuszczać do publikowania materiałów obciążających ukraiński nacjonalizm rewolucyjny OUN. Zestawić ściśle poufne listy osób (nazwiska i adresy) nieprzychylnych ruchowi rewolucyjnemu. Zestawić także listę Polaków, którzy są przychylni rewolucyjnej OUN. Listy, jako dokumenty ważnej wagi państwowej dostarczyć Prowidowi Krajowemu.

Dążyć wszelkimi środkami i sposobami do odbudowania ukraińskiego charakteru Zacurzonii podkreślając, że samostijna Ukraina nigdy z tych ziem nie zrezygnuje i w odpowiednim momencie o nie się upomni. Jeśli Polacy będą się upierać, to Ukraina względem nich bez najmniejszego wahania użyje siły zbrojnej. Doprowadzić do zwrotu przez Kościół Polski katedry ukraińskiej w książęcym grodzie Przemyślu. Tu powinno znaleźć się biskupstwo Ukraińskiej Katolickiej Cerkwi oraz powinny osiedlić się ukraińskie zakony.

Poprzeć politycznie, moralnie i finansowo fundację im. sw. Włodzimierza Chrzciciela założoną w Krakowie przez Mokrego. Roli Mokrego nie eksponować, aby nie utrudniać mu działalności parlamentarnej. Nas interesuje punkt programu fundacji, który mówi o gromadzeniu dowodów o zbrodniach Polaków popełnionych na ukraińskim narodzie w okresie ostatniej wojny i w pierwszych latach powojennych (Akcja Wisła). W naszej propagandzie wykazywać, ze podstawę Fundacji stanowi dar Watykanu przekazany przez Ojca sw. na działalność duszpasterską greckokatolicką. Jeżeli będą sprzeciwy ze strony pewnych środowisk ukraińskich czy polskich, to wówczas głosić na cały świat, ze Polacy to pseudokatolicy i działają wbrew życzeniom papieża. Posługując się imieniem Ojca św. doprowadzić stopniowo do przekształcenia Fundacji w Instytut Ukraiński, a z czasem do powołania na bazie tego instytutu Uniwersytetu Ukraińskiego w Krakowie.

(Jak dosniosły oststnio media taki uniwersytet ma zostać powołany w Lublinie. A dlaczego nie we Lwowie ? – P.J.)

Przed wojną Polacy nie zezwolili na otwarcie Uniwersytetu Ukraińskiego we Lwowie, my zaś przełamiemy wszelkie opory i powołamy Uniwerystet Ukraiński w starożytnej stolicy Polski. Nigdy nie zależało nam na sile Polski i teraz nie zależy, wręcz przeciwnie, na jej osłabieniu wewnętrznym i międzynarodowym. Zależy nam na tym, żeby w Polsce istniała słaba służba wewnętrzna (i kierowana przez ludzi nam życzyliwych) i słaba, nieliczna armia. Zależy nam także na rozbiciu narodu polskiego i osłabieniu Solidarności. Należy zatem podsycać w łonie narodu polskiego seperatyzmy regionalne: Górnoślązaków, Kaszubów, Górali. Robić to należy w sposób jak to czynili Polacy żebraczej Polski przedwojennej z Ukraińcami, Poleszukami, Hucułami i Łemkami. Podsycać aktywność narodową Ukraińców, Białorusinów, Żydów, Czechów, Słowaków a przede wszystkim Niemców. Próby hamowania ich dynamizmu określać jako ucisk, brak demokracji i polską nieszczerość w głoszeniu haseł równości i wolności. Nie dopuszczać do zbliżenia polsko-niemieckiego. Podkreślać aktualność hasła “Jak świat światem, Niemiec Polakowi nie będzie bratem”.

To wszystko ma służyć osłabieniu Polski, a w przyszłości doprowadzić nawet do zupełnej dekompozycji państwa polskiego – co leży w interesie polityki Ukrainy, w której siłą awangardową jest i będzie rewolucyjna OUN. Obecna Polska nie powinna być zbyt silna, ale też nie może być zbyt słaba. Wobec zupełnego rozprężenia sieci polskiego kontrwywiadu, z którego solidarnościowy rząd wypędził wszystkich fachowców pochodzących z nomenklatury, odbudować tajną sieć OUN i zacząć kontrolować wszystkie dziedziny życia Rzeczypospolitej .”

***

“Powyższy tekst po przetłumaczniu Agencja Konsularna RP we Lwowie, pismem z dnia 20 marca 1991 r. przesłała do Komisji Sejmowej d/s Polski w Warszawie, do Ministerstwa Spraw Zagranicznych dept. Prasy i Informacji w Warszawie, do Instytutu Historii PAN w Warszawie i kilku innych miejsc. Poza tym materiał został wydrukowany dnia 12-14 kwietnia 1991 r. w gazecie “Polska Zbrojna”, organie Ministerstwa Obrony Narodowej .”

Jak pisze dalej W.Poliszczuk “Po przeanalizowaniu tekstu fragmentów “uchwały”, po skonfrontowaniu ich z innymi publikacjami, doszedłem do wniosku, że “uchwała”, a raczej jej fragmenty, jest oryginalną uchwałą OUN-b. Wskazuje na to treść uchwały, która jest adekwatna do strategii, polityki i ideologii OUN-b. Tekst “Uchwały” jest odzwierciedleniem mentalności kierowniczych kół OUN-b .”

Za: padre.info

banderamajdan

Tomasz Parol

Ps. wszelki dodatkowy komentarz uważam w tej chwili za zbędny

Tomasz Parol

Napisane przez: Tomasz Parol

Kontakt: tomekparol@yahoo.pl

Tomasz Parol – Redaktor Naczelny Trzeciego Obiegu, bloger Łażący Łazarz, prawnik antykorporacyjny, zawodowy negocjator, miłośnik piwa z przyjaciółmi, członek MENSA od 1992 r. Jeśli mój tekst Ci się podoba, lub jakiś inny z tego portalu to go WYKOP albo polub na facebooku. Jeśli chcesz zostać dziennikarzem obywatelskim z legitymacją prasową napisz do nas: redakcja@3obieg.pl

Za: http://3obieg.pl/uchwala-oun

pozdrawiam

[Przebiśnieg]

Opublikowano Styczeń 31, 2015 Przez RX W Ukraina
Ukraina – 1172 spraw karnych za dezercję
Mimo zwycięskich relacji medialnych propagandy kijowskiej reżimu Poroszenki-Jaceniuka-Turczynowa obywatele ukraińscy nie śpieszą, aby z bronią w ręku bronić swojego kraju na Donbasie od „agresora rosyjskiego” i separatystów donieckich i ługańskich.

a,20

Wg. informacji generalnego sztabu zbrojnych sił Ukrainy w 2014 roku wszczęto 1172 sprawy kryminalne o uchylanie się od służby w szeregach wojska ukraińskiego. 204 osoby osądzono za dezercję. Także wszczęto 13 spraw kryminalnych w sprawie korupcji oficerów poborowych, którzy wystawiali za pieniądze zwolnienia od służby wojskowej.

Na Wołyniu w niektórych miejscowościach wiejskich dochodzi do buntów żeńskich, bo kobiety nie chcą, aby ich mężowie i synowie brali udział w wojnie na Donbasie i ginęli za oligarchów ukraińskich, którzy nie posyłają swych dzieci na front, aby ginęli za Ukrainę. Królowi czekolady Poroszence nie udaje się z brudnej wojny na wschodniej Ukrainie uczynić wojnę ojczyźnianą, jak to uczynił Stalin w 1941 roku.

Zgniły od samego początku reżim postmajdanowy aliansu banderowsko-żydowskiego w Kijowie wbrew wsparciu Zachodu tonie w totalnej korupcji, braku kompetencji i złodziejstwie. Wsparcie tego reżimu przez establishment III RP nie pomoże uratować Ukrainy od aferzystów politycznych przy władzy, którzy sami doprowadzą swój kraj do upadku i biedy.

Wojna na Donbasie – to nie zwycięstwo ducha ukraińskiego lecz symptomy agonii.

Eugeniusz Lubański (Kijów)

UWAGA! W uzupełnieniu powyższej informacji Red. W-P podaje za ukraińskimi i rosyjskimi źródłami internetowymi, że prawdziwe nazwisko Poroszenki to Walcman, Jaceniuka to Bakai a Turczynowa to Kogan.

Za: http://www.kronikanarodowa.pl/index.php ... za-dezercj

Ot może i wiedzą, że ,,Słowianom nie od Słowian zguba grozi"...Bunsch ... \
to może pozdrawiam

[remek]

Ukraina walczy o swą wolność przeciwko Rosji wspieranej przez humanoidów a powinna też stawiać opór Kukulkanowi (Imperium Drako).

[songo70]

Ukraina to b.duże pojęcie, ten kraj jak wiele składa się z wielu narodowość,-
tylko wspomnieć o Tatarach wypędzonych z Krymu przez Stalina,-
nie wydaję tutaj jakiś opinii, ale to co wspiera tzw. rewolucje na Majdanie niczemu dobremu nie służy..

PS. byłem ostatni rok ZSSR w Kijowie na Sylwestra i nawet wtedy mieliśmy cichą ochronę z KGB,-
więc to daję pewne pojęcie o zróżnicowaniu tego kraju/narodu,-
Stalin wytłukł ich w milionach, więc nie ma mowy o sympatii do Rosji,-
jednak jest to umiętnie wykorzystywane przez upadającą ekipę "Draco"..

[blueray21]

Na wypadek gdyby ktoś miał wątpliwości, kto za tym stoi:
http://fakty.interia.pl/swiat/news-amerykanie-wyszkola-trzy-ukrainskie-bataliony,nId,1670580

Batalion udaje się na "szkolenie" Ukraińców.

[songo70]

Spostrzeżenia na temat ostatniego spotkania w Mińsku 14.02.15
Jedyną gwarancją stabilności jest wspólny euroazjatycki dobrobyt od Lizbony aż po Władywostok
Joaquin Flores
Fortruss
12 lutego 2015

Spotkanie „ostatniej szansy” w Mińsku – w tak zwanym formacie normandzkim – w sprawie uregulowania konfliktu na Ukrainie wzbudza wyraźny niepokój. Pierwsze z brzegu pytanie, jakie się nasuwa to, oczywiście, kto ma otrzymać ową „ostatnią szansę”?
To ostatnia szansa dla Europy, nie dla Rosji.
Co przyświeca temu spotkaniu, czemu ma ono służyć?
Z rozmów zostały wykluczone Stany Zjednoczone, co ma oczywiście znaczenie, jednakże aby w pełni odpowiedzieć na pytanie o cel spotkania w Mińsku, najpierw należy przyjrzeć się kilku powiązanym ze sobą kwestiom.
Po pierwsze oceńmy zachowanie uczestników, jak wypadli w świetle kamer?
Najbardziej nieobecny myślą był Poroszenko. Jego mowa ciała zdradzała, że był w Mińsku jakby za karę, pod przymusem. Wyglądał na bezsilnego, zawstydzonego, upokorzonego i przepełnionego niepewnością.
Niektórzy twierdzą, że Poroszenko jest człowiekiem Europy, natomiast Jaceniuk – Stanów Zjednoczonych. A zatem wydawać by się mogło, że Stany Zjednoczone również mogłyby wziąć udział w tym spotkaniu, w charakterze cichego wspólnika.
W rzeczywistości Stany nie są „cichym wspólnikiem”. I o to w gruncie rzeczy chodzi. Stany zostały wykluczone z rozmów. To było prywatne spotkanie w Mińsku – Merkel, Hollande i Poroszenko zostali najpierw sprawdzeni przez ochronę na obecność podsłuchów, potem rozpoczęły się prawdziwe rozmowy.
Było to jedno z tych niewielu spotkań, podczas których światowi przywódcy mogą porozumiewać się swobodnie, bez obawy, że ich rozmowy są na podsłuchu i że zostaną nagrane. Oznacza to, że dyskusje mogą być prowadzone „poza protokołem” i że nie trzeba przestrzegać języka poprawności politycznej.
Dowody i logika pokazują, że Unia Europejska (i Rosja) może przeciągnąć Poroszenko na swoją stronę. Nie zmienia to jednak faktu, że zasiadł on w fotelu prezydenckim dzięki Nuland i administracji rządowej Stanów Zjednoczonych, z pominięciem – już na samym początku – rzeczywistych potrzeb i oczekiwań UE. Pojawienie się Poroszenki było w pewnym stopniu swoistym ustępstwem ze stron Stanów, co miało na celu pozyskanie wsparcia UE dla amerykańskich planów. Największą presję na Poroszenkę wywierają jednak Stany, nie Unia. A kraje Unii, wprawdzie z pewnym oporem, niemniej jednak wciąż pozwalają prowadzić się przez Stany.
Aż do tego momentu bilans negocjacji wskazuje na uprzywilejowaną pozycję Rosji. Po 12 września Unia oficjalnie wycofała się z oferty umowy stowarzyszeniowej z Ukrainą, co zostało przedstawione publicznie jako ustępstwo na rzecz Rosji za pozorowane osiągnięcie porozumienia w sprawie zawieszenia broni z dniem 5 września. Zostało ono zawarte w istotnym momencie z punktu widzenia interesów Rosji w Donbasie, bo szopka odegrana wokół katastrofy samolotu MH-17 w połowie roku była przyczyną porażki w kwestii nakłonienia Rosji do pójścia na jakąkolwiek ugodę.
Sankcje nie odniosły żadnego efektu. To nie one stały za osłabieniem kursu rubla, lecz obniżka cen ropy.
Co możemy powiedzieć o zachowaniu Merkel i Hollande?
Mowa ciała tych obojga wskazuje jednoznacznie na ustawienie się w pozycji proszącego. Siedzieli blisko siebie na kanapie, zajmując mało miejsca, niczym uczniowie czekający na reprymendę.
Problem UE z Ukrainą polega na tym, że niechętnie angażowała się w rozwój sytuacji, mimo tego, że jej struktury na różnych poziomach stawały się coraz bardziej przesiąknięte obecnością zwolenników opcji atlantyckiej. To doprowadziło do powstania poważnych rozłamów w europejskich kręgach politycznych. Teraz pilnie potrzebują Putina, aby pomógł w znalezieniu jakiegoś wyjścia z tego bałaganu.
Merkel i Holland nie przyjechali po to, by stawiać ultimatum, lecz by szukać kreatywnych rozwiązań. Jedną z opcji, jakie są gotowi zaakceptować, to pozostanie w dobrych relacjach zarówno z rosyjską sferą wpływów, jak i ze Stanami Zjednoczonymi.
Języka ciała Putina wskazywał wyraźnie na to, że czuł się zrelaksowany i że to on najbardziej cieszy się z oficjalnej części procesu negocjacji, zdając sobie sprawę, że świat i media dostrzegą silniejszą pozycją negocjacyjną Rosji. Nikt przy zdrowych zmysłach nie uzna, że adresatem „ostatniej szansy” jest Rosja. Czas gra na korzyść Rosji, nieustająco.
Rosja też ma swoje problemy, ale mają się one nijak do problemów Europy, które z dnia na dzień stają się nieproporcjonalnie większe. Obecnym utrapieniem Rosji jest to, że nie jest ona w stanie obrócić na swoją korzyść zwycięstw na polu walki w standardowy sposób. Oczywiście ma ona silne asy w rękawie, które są dla niej kartami przetargowymi przy stole negocjacyjnym. Ale jak do tej pory dotyczą one wyłącznie kwestii spoza granic Noworosji, bo dzięki temu może swobodnie działać i jednocześnie pozostawać na dającej się obronić pozycji „defensywnej”. Nawiasem mówiąc, jest to w pewnym sensie zgodne z tokiem rozumowania, jakie przyświecało spotkaniu z 5 września, oraz z decyzją Rosji o odnoszeniu zwycięstw w centrum Noworosji, a nie przy jej granicach lub poza nimi.
Tak czy siak Rosja – od Egiptu, poprzez Turcję, aż do Grecji i jeszcze dalej – zbija kapitał na swoich zwycięstwach na polu walki przeciwko popieranemu przez Stany rządowi w Kijowie.
Oczywiście jej zwycięstwo nie jest jeszcze całkowite. Lecz wynika to z przyczyn politycznych, nie militarnych. De facto, jedną z ról, jaką mają do odegrania rosyjscy ochotnicy doradzający walczącym mieszkańcom Noworosji jest zapewnienie z jednej strony tego, aby lokalne oddziały wojskowe nie doznały prawdziwej porażki, z drugiej natomiast, by nie zachłysnęły się nazbyt sukcesami z pola walki. Owi doradcy „powstrzymują” oddziały Donieckiej Republiki Ludowej (DRL) przed zbyt dalekosiężnymi posunięciami.
Ale to właśnie te zwycięstwa, namacalne, akceptowalne z politycznego punktu widzenia, przywiodły Hollande i Merkel do Mińska – no, w każdym razie przynajmniej po części.
Wielu twierdzi, że spotkanie w Mińsku doprowadzi w jakiś sposób do ustania przemocy. Mają rację tylko do pewnego stopnia – sama UE nie zmusi Poroszenki do podjęcia działań w tym zakresie, bo jego czyny są kontrolowane przez trzy główne siły, w tym przede wszystkim przez Stany Zjednoczone.
Stany wywierają presję na Poroszenko nie tylko bezpośrednio, lecz również pośrednio – poprzez Prawy Sektor (PS). Straszą go, że zostanie usunięty ze stanowiska i że do władzy dojdzie właśnie PS, albo że doprowadzą do jeszcze bardziej złożonego klimatu politycznego, zaogniającego wewnętrzne konflikty, które ostatecznie staną się przyczyną upadku państwa.
W następnej kolejności do gry wkracza Rosja, która bacznie obserwuje wszystkie sfery, w jakich porusza się Poroszenko – prywatne i oficjalne. To, że utrzymuje się on u władzy, zawdzięcza on niezliczonym, oczywistym działaniom ze strony Rosji – dostępowi do energii (gazu i węgla), militarnym sukcesom, które Poroszenko wykorzystuje w celach propagandowych (lub je ukrywa) oraz dzięki walce z Prawym Sektorem.
I wreszcie Europa, która obecnie ma na Poroszenko najmniejszy wpływ, ale która zmieniając swoje stanowisko, mogłaby odegrać rozstrzygającą rolę w wyłamywaniu się Poroszenki spod kurateli Stanów Zjednoczonych oraz pokierować Ukrainę w stronę federalizacji i przyznania znacznego stopnia autonomii Noworosji.
Co do ugrania ma Unia Europejska i co skłoniło ją do udziału w negocjacjach, jeśli nie pociąga jej junta w Kijowie?

W jakim sensie Poroszenko jest człowiekiem Unii, skoro nie da negocjować się w jego imieniu?
Poroszenko z pewnością nie jest w stanie trzymać się poczynionych ustaleń, gdyż Stany Zjednoczone – wykluczone z rozmów i pozbawione statusu cichego wspólnika – albo będą mu grozić bezpośrednio, albo zwiększą wsparcie dla Prawego Sektora.
Bardzo możliwe, że na spotkaniu w Mińsku poruszano kwestie, o których nie informowano publicznie.
Może rozmawiano o zmianie polityki europejskiej w odniesieniu do poczynań Rosji na Ukrainie, i chociaż jest to wymuszone przez realne porażki, jakie Ukraina odnosi na polu walki, to bardziej chodzi tu o widmo jej ekonomicznego bankructwa z jednej strony, a z drugiej – o zagrożenie rozszerzeniem się konfliktu zbrojnego na Polskę.
To ta kwestia zaprząta głowę przywódcom Europy, a także żniwo, jakie zbierają sankcje oraz pożyczki z Międzynarodowego Funduszu Walutowego, których wysokość została oszacowana w oparciu o wartość aktywów znajdujących się na terenach będących też pod kontrolą „rebeliantów”. No i wreszcie sprawa „ceny”, jaką Europa musiałaby zapłacić za prawdziwą neutralność, czy wręcz za wspieranie prorosyjskiej polityki w sprawie Ukrainy. Ile straciła już do tej pory w związku z konfliktem na Ukrainie i co musiałaby zrobić, by powrócić do stanu poprzedniego?
Z pewnością nie o to chodzi 5 września. Spotkanie nie dotyczyło wyłącznie kwestii możliwości federalizacji Ukrainy, zawieszenia ognia, artylerii itp. Skoro poinformowano nas, że taki był główny punkt rozmów, to jest to pierwszy sygnał, że tak w rzeczywistości nie było.
Drugi sygnał ma charakter czysto logiczny – kontrola poczynań Poroszenki przez Stany Zjednoczone, jeśli nie dostrzegamy istotnych zmian w stanowisku Europy.
W końcu Europa nie bierze czynnego udziału w konflikcie. UE ma zbyt mały wpływ na Poroszenko, aby można było liczyć na jakiekolwiek jego podporządkowanie się.
Jakie inne możliwe tematy poruszono na spotkaniu?
Lawrow na niedawnej Konferencji w Sprawie Bezpieczeństwa w Monachium powiedział, że Rosja chciałaby utworzyć Unię Euroazjatycką wraz z Unią Europejską, rozciągającą się od Lizbony aż po Władywostok.
Nie wykluczone, że są to swoiste rozmowy przedwstępne – które rzadko są możliwe, chyba że są podejmowane są w wielkiej tajemnicy – służące określeniu praktycznych wytycznych w tym temacie. Nie od razu na wielką skalę, najpierw w odniesieniu do postanowień w sprawie Ukrainy.
Poroszenko prawdopodobnie został w końcu wyprowadzony z błędu w pewnych kwestiach. Uświadomiono mu, że UE jest w stanie nacisnąć na niemieckie służby specjalne, aby opublikowały raport o ilości zabitych na Ukrainie – nie 5000, lecz 50000. Odbyłoby się to w formie „interwencji” u Poroszenki i zaznajomienia go z liczbami i ustaleniami poczynionymi przez służby. Są one pochodną dążenia Stanów Zjednoczonych do utrzymania wojny, nawet wbrew woli Poroszenki, co ostatecznie oznaczałoby dla niego koniec.
Stany Zjednoczone chcą pozbyć się Poroszenki i może nadszedł czas, by mu ten fakt uświadomić albo dać przynajmniej jakieś gwarancje, które pozwoliłyby mu na utrzymanie stanowiska, lub – wręcz przeciwnie – zapewniły bezpieczne odejście. To tylko różne możliwości. Spotkania, takie jak w Mińsku, bez podsłuchów, są świetną sposobnością do prowadzenia otwartych rozmów na pewne nieprzyjemne, ale konieczne do poruszenia tematy.
Poroszenko jest zdesperowany. W listopadzie pisałem o problemie galicyjskiego nacjonalizmu, który leży u podłoża ideologii Prawego Sektora, w jakim kierunku będzie się rozwijał oraz że doprowadzi do rozpadu sztucznej konstrukcji państwa ukraińskiego.
Poroszenko w gruncie rzecz już przyznał, że Ukraina w zasadzie jest państwem galicyjskim. To zawrotne wyznanie. Z jednej strony wiele zmienia, z drugiej – jeszcze bardziej ukazuje kruchość całej sytuacji.
Putin też mógł powiedzieć Poroszence to i owo, co mogło mu uzmysłowić, że jego życie oraz sieć jego kontaktów jest pod czujnym okiem Rosji.
Inne wydarzenia z ostatniego czasu, które wpisują spotkanie w Mińsku w szerszy kontekst
Ukraińskie Siły Zbrojne (USZ) są w stanie zaatakować pozycje Prawego Sektora, do których powstania doprowadziła sama Junta – w istocie „rewolucja pożera własne dzieci”.
Natomiast znacznie trudniej jest im uderzyć w jednostki Donieckiej Republiki Ludowej (DRL).
Zadajmy sobie pytanie, czyje dane wywiadowcze przekazane USZ ułatwiłyby ostrzał oddziałów Prawego Sektora, ale nie byłyby przydatne do ustalenia pozycji jednostek DRL. Stany Zjednoczone nie chcą, aby USZ rozprawiły się z bojówkami Prawego Sektora, bo mają w stosunku do nich liczne plany. Stany nie mogą zapewnić dostępu w realnym czasie do swoich satelitów z powodu dziur w systemie bezpieczeństwa Ukrainy, wykorzystywanych przez Federalną Służbę Bezpieczeństwa Rosji.
Prawy Sektor wielokrotnie donosił, że ich pozycje zostały ostrzelane przez USZ. Inne raporty mówią o wymianie ognia.
W tym samym czasie, kiedy trwało spotkanie w Mińsku, Jaceniuk prosił Międzynarodowy Fundusz Walutowy o więcej tego dobra, którym handluje MFW.
To są istotne fakty, które dają poczucie, że na ostatnim spotkaniu w formacie normandzkim rozmawiano o bardzo istotnych i złożonych kwestiach, wychodzących poza zakres tego, o czym mówi się publicznie. Rosja im przewodzi z pozycji siły.
Cokolwiek zostanie ustalone, powinniśmy oczekiwać od Zachodu informacji o ustępstwach ze strony Rosji. Rosja potwierdzi to kłamstwo, a skoro obydwie „strony” doniosą o kompromisie, zostanie to uznane za prawdę absolutną.
Prawdziwe zwycięstwo Rosji, które pozwoli jej iść do przodu, nie ukaże się naszym oczom w najbliższym tygodniu, lecz raczej później, i zapewne będzie ono miało związek nie tylko z sytuacją na Ukrainie i w Europie, ale również, co niewykluczone, z miejscami pozornie odległymi i na pozór nie powiązanymi z rozpatrywaną tu sytuacją, takimi jak Kuba, Wenezuela, Egipt, Indie itd. Ten wzorzec w zachowaniu Rosji trwa od czasu wybuchu wojny na Ukrainie oraz braku jakiś gruntownych zmian w reakcji UE na tę sytuację. Powinniśmy oczekiwać zwycięstwa Rosji w długim terminie, nawet jeśli początkowo nie będzie mówić się o tym głośno lub bez nadmiernych szczegółów.
Tłumaczenie: PRACowniA
źródło: https://pracownia4.wordpress.com/2015/0 ... -w-minsku/

[grzegorzadam]

Ukraina – Saakaszwili wypaplał o planowanej prowokacji jądrowej Kijowa

Były prezydent Gruzji Michaił Saakaszwili (gruziński żyd Isaakaszwili – tłum.), za którym rząd Gruzji rozesłał międzynarodowy list gończy, w programie na żywo „Schuster – Live” wygadał się na temat przyszłej prowokacji jądrowej Kijowa mającej na celu rozpętanie wojny nuklearnej pomiędzy USA a Rosją.

ATOMOWA BOMBA

Saakaszwili powiedział, że świat nie powinien ulegać szantażowi jądrowemu prezydenta Federacji Rosyjskiej, Władimira Putina, ponieważ szanse na to, że zastosuje on broń jądrową są znikome. Dlatego prowokację jądrową powinna przeprowadzić Ukraina.

„A co się tyczy szantażu jądrowego to trzeba rozumieć, że potencjały jądrowe Stanów Zjednoczonych Ameryki i Rosji są dzisiaj absolutnie nieporównywalne. Amerykanie mogą w ciągu 40 minut zniszczyć cały potencjał jądrowy Rosji. I drugi moment: w doktrynie Stanów Zjednoczonych wyraźnie jest zapisane, że niezależnie od tego kto użyje broni jądrowej to Stany Zjednoczone powinny odpowiedzieć dlatego, że jest to zagrożenie dla pokoju i dla bezpieczeństwa całego świata.

To nie jest tak, że ktoś sobie myśli, że to my zdetonujemy niewielki ładunek taktyczny gdzieś pod Mariupolem i nikt niczego nie będzie robić. Uderzenie odwetowe jest zapisane w doktrynie Stanów Zjednoczonych.

Oczywiście Putin może szantażować ale jeżeli użyje on broni jądrowej to w ciągu 40 minut nie pozostanie im ani jedna bojowa głowica jądrowa, ani kraj, ani nawet samego najprawdopodobniej Putina nie będzie wśród żywych” – powiedział Michaił Saakaszwili.

To oznacza, że Saakaszwili wygadał się, że jeżeli Kijów użyje jakiegoś rodzaju broń jądrową pod Mariupolem to Stany Zjednoczone dokonają uderzenia jądrowego na Rosję. Znając awanturniczy charakter Saakaszwili to można wyciągnąć wnioesek, że ten scenariusz nie jest już taki fantastyczny.

Patrz także:

http://wolna-polska.pl/wiadomosci/ukrai ... ki-2015-01

http://wolna-polska.pl/wiadomosci/saaka ... ji-2012-02

http://wolna-polska.pl/wiadomosci/typow ... ni-2014-02

Za: http://3rm.info/main/54920-saakashvili- ... kieva.html

Data publikacji: 17.02.2015

Przekład: RX

wrzutki - straszaki..