Jancio pisze:Wybacz jeśli moje wypowiedzi Cię dołują nie jest to moim zamiarem.
Basia7 pisze:"Jancio"
Powinny trafić do prawowitych właścicieli. W tej reprywatyzaji to problem polegał na tym ze że prawowici właściciele wymarli a objawiali się nowi.
Skoro właściciele wymarli a, Warszawę odbudował z gruzów NARÓD to co zrobią z ewentualnymi odzyskanymi kamienicami?
o tych planach cicho sza...
http://racjapolskiejlewicy.pl/rabunek-z ... ustwo/6881racjapolskiejlewicy.pl pisze:RABUNEK ZWANY PRYWATYZACJĄ – to zwykłe oszustwo
Priorytetem absolutnym było „wyłączenie” polskiego potencjału produkcyjnego: fabryk małych i średnich przedsiębiorstw, małego i średniego przemysłu, gospodarki rolnej. Trzeba było je zmodernizować, wyposażyć, i użyć wszelkich środków będących w dyspozycji dla polepszenia produkcji krajowej, dla polepszenia technologii wykończeniowej. Trzeba to było pozostawić w rękach Polaków, chronić od nieopanowanej zagranicznej konkurencji odmawiając otwarcia swoich granic dla wolnego rynku (Free Trade), (patrz s. 50–54) i reagując ostro na akcje paskarzy. W roku 1989 wartość robocizny w cenie kosztów produkcji polskiej nie przekraczała 5% ogólnie, 3,7% w przemyśle motoryzacyjnym i 3% w Stoczni Gdańskiej. Gwiazda dał mi do zrozumienia, że nie mogła być nierentowna skoro w Europie Zachodniej sięgała 30%, a w Stanach Zjednoczonych 40% tego co w Stoczni Gdańskiej. W takim wypadku gdyby nawet wszystkie pensje w Polsce były dwa razy większe, wliczając w to także place nieproduktywne, różnica w cenach nie powinna przekraczać 11–15%. Więc, jak tłumaczyć podwyżki cen o paręset procent bez rekompensaty? Jest tu coś niewytłumaczalnego.
Polscy ministrowie koalicji komunistycznej i postsolidarnościowej, jak ich nazywa prof. Balcerek, zgodzili się, aby im podawano bzdurną logikę instytucji międzynarodowych z MFW i Bankiem Światowym na czele, która polega na „uzdrowieniu ekonomii polskiej poprzez przyśpieszoną prywatyzację”. Jest rzeczą jasną, że większość Polaków, którzy rzadko zarabiali ponad 30 dolarów miesięcznie w roku 1989, nie była w stanie odkupić majątku narodowego.
Polityka prywatyzacji skierowana była do kapitałów zagranicznych. Pewne dokumenty nie były nawet redagowane po polsku. W gruncie rzeczy chodziło o wyprzedaż, organizowaną na licytacji, w celu umożliwienia odkupienia krajowych sil produkcyjnych, najbardziej rentownych, przez kapitał międzynarodowy po niższych cenach.
Sprzedaż dóbr produkcyjnych Polski kupcom zagranicznym zawiera w sobie autentyczne sprzeniewierzenie bogactw narodowych, a więc nowych źródeł finansowych, dla finansowania międzynarodowej polityki ekonomicznej. Jest to prawdziwe samobójstwo.
Słabe rezultaty prywatyzacji powinny nam otworzyć oczy. Całość zachodnich inwestycji ledwo przekroczyła 4 miliardy dolarów. Komentarz polityczny w ”Biuletynie Ekonomicznym” nr. 33 (111) z końca czerwca 1994 r. odkrywa, że do momentu, „gdy w roku 1990 zaczęło funkcjonować prawo o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, 2711 z nich zostało przekształconych lub znajduje się w trakcie przekształceń — czyli prawie 32% z 8400 przedsiębiorstw państwowych, zarejestrowanych przed końcem 1990 r. W tej liczbie 579 było przekształconych w jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, 115 stanowi przedmiot sprzedaży akcyjnej, a 2132 były w stanie likwidacji lub oddane do bilansu.”
Prywatyzacji dokonuje się czasem po cenach niezwykle niskich i ze skandalicznymi koncesjami. Np. firma Wedel, której właścicielem było państwo zapłaciła 153 miliardy zł podatków w 1991 r., czyli ponad 15 milionów dolarów. Za radą Bank of Boston (patrz s. 185) Ministerstwo Przekształceń Własnościowych zdecydowało sprywatyzować Wedla, wypuszczając 40% akcji dla Pepsico za drobną sumę 25 milionów dolarów. Trudno zrozumieć dlaczego, skoro Nestle dawało 40 milionów dolarów, ale mniejsza o to: Pepsico otrzymało jako premię zwolnienie z płacenia podatków na 3 lata!!!
To znaczy, że fiskus daje możliwość amortyzacji zdobyczy w ciągu 4 lat, utrzymując produkcję na poziomie 1991 r. !!! Polityka prywatyzacji staje się często prostym i czystym oszustwem, mimo przejęcia większości akcjonariatu, nie ma on rzeczywistego wkładu kapitału. Zyski wynikające z produkcji tych prywatyzowanych firm, które są włączone z tytułu wkładu kapitałów po wyeksploatowaniu z Polski, wykorzystują wewnętrzną wymienialność złotówki. To pozwala rabować i rujnować jeszcze bardziej zdolności produkcyjne Polaków. Poseł Krassowski wymienia fabrykę w przemyśle cukrowniczym, gdzie pięciu mianowanych „ekspertów” zarabia więcej niż 700 robotników. Polityka „prywatyzacyjna” bez skrupułów umożliwia usunięcie ludzi z zajmowanych stanowisk, skazując w jednej chwili na „kuroniówkę”. Budowa Huty Warszawa „kosztowała” ponad 3 miliardy dolarów. Została ona odstąpiona za sumę 18,64 miliona dolarów, czyli za 0,061%, ale minister przemysłu i handlu w rządzie Hanny Suchockiej miał powód do zadowolenia, został bowiem przewodniczącym zgromadzenia wspólników.
Ministerstwo prywatyzacji powierzyło londyńskiej firmie konsultingowej Rotschild & Sons zadanie opracowania planu prywatyzacji firmy Orbis, tak jakby polskie firmy nie były w stanie wykonać tej pracy same. Według ”Gazety Wyborczej” z grudnia 1991 r., Rotschild & Son pobrał jeden milion dolarów za te czynności, to znaczy 9,5 biliona zł hojnie zapłaconych przez Fundusz PHARE, państwom w Europie Wschodniej.
A jeśli ich plan zostałby przyjęty, otrzymałby jeszcze 2,5% od sumy prywatyzacji. Ostatni przykład. Otwarcie Polskiego Rynku Importowego i pospieszne zniesienie istniejącej sieci dystrybucyjnej, umożliwiło danie preferencji dla produktów importowanych. Firma Podhale, która zatrudniała około 10.000 osób, musiała zwolnić połowę swojego personelu i o tyle zmniejszyć produkcję butów. Dzięki temu spadkowi produkcji, firma znana z wysokiej jakości na całym świecie, dostawca dla wielkich firm zachodnich jak Puma, Adidas, Royce, będzie odkupiona za bezcen… wg tego, co wiem, cena butów nie obniżyła się. Po wykupieniu przez firmy amerykańskie zakładów papierniczych w Kwidzyniu, cena produkowanego tam papieru wzrosła trzykrotnie. Sytuacja ta zmusiła mnie do 50% obniżenia nakładu tej książki. Dowiedziałem się ostatnio o grupie „zaradnych bankowców z woj. Koszalińskiego, którzy to przypisali sobie 80% kredytów, przeznaczonych dla ich banków. Dzięki temu ci „biznesmeni” mogli wykupić okoliczne hotele i fabryczki, a dzięki powiązaniom z lokalnymi władzami (pochodzącymi jeszcze z nomenklatury), nie musieli spłacać odsetek od kredytów. W efekcie skarb państwa musiał wyłożyć około 100 miliardów zł, aby pokryć powstałe straty. Chciałbym zadać pytanie: czy aktualny v-ce prezes NBP nie był dyrektorem tego spółdzielczego banku? Oto jest właśnie prywatyzacja! Chyba to tłumaczy, co chce powiedzieć Ernst & Young oceniając w październiku 1992 r., że Polska jest najlepszym krajem dla inwestycji! Nigdy Polska nie była tak rabowana od odzyskania niepodległości w roku 1918.
Budżet Polski liczy na zainkasowanie 1,17 miliarda dolarów w 1995 r. Odstąpi za bezcen w 1995 r. m.in. Orbis, LOT, a nawet sieć dystrybucji RUCH. Przypuszczam że, dlatego, aby Zachód mógł jeszcze łatwiej sprzedawać tu swoje produkty. To szaleństwo będzie twardo prowadzone przez wicepremiera Kołodkę. Znowu Polska jest w niebezpieczeństwie. Utrzymywanie prywatyzacji przez rządy liberalne, postsolidarnościowe i komunistyczne jest dowodem braku zdolności do sprawowania rządów w Polsce… Nawet komuniści nie prowadzili takiej aberacyjnej polityki ekonomicznej. Firmy międzynarodowe prowadzą do prostego i czystego kolonializmu ekonomii Polskiej. Prywatyzacja w Polsce jest to etap budowy wolnego rynku globalnego Getta (patrz s. 50–54) przed ostateczną delokalizacją firm polskich. W krajach jeszcze tańszych dla zysku koncernów ponadnarodowych. Sir James Goldsmith, który nie ma tych samych koncepcji ekonomicznych i filozoficznych, które rozwijam w swoim opracowaniu, mimo że mamy bardzo wiele wspólnego. 17 lipca 1995 r. dał on wspaniałą radę na TV SAT najwyższej wartości. „Odrzućcie koncepcję zachodu (…) Nasi politycy są słabi oni są raczej kontrolowani przez grupy biznesu niż grupy społeczne. Jest pomiędzy nimi korupcja jakiej historia nigdy nie znała.” !
PRZYPOMNIENIE PARU SPRAW
Tylko 3 lata potrzeba było (1945–48) polskim komunistom, aby podkopać zdrową bazę ekonomii narodowej. Ustawa z 27 września 1948 r. pozwoliła im przywłaszczyć sobie wszelkie mechanizmy produkcji i dystrybucji. Polska wpadła w mechanizm machlojek i niskiej produktywności ekonomii marksistowskiej.
Przez trzy pierwsze lata liberalizmu Polska straciła chyba więcej swojej substancji produkcyjnej niż przez 44 lata rabunku komunistycznego. Nawet nie jest w stanie wykorzystać kredytów, oddanych do jej dyspozycji, ani nawet nadwyżek rezerw finansowych.
Parę razy o tym przypominaliśmy TW Bolkowi, ale kto może płacić tak ogromne oprocentowanie jak 80%, 50%, a póżniej 42% –38%! Fakt, że Polacy się na to oburzają oznacza, że zrozumieli, iż nigdy nie byliby w stanie tego zwrócić, że to był sposób na ich wywłaszczenie. Ostateczna to faza odkupienia terytorium Polski po pospiesznej polityce prywatyzacji. Aby dojść do takiego rezultatu, nie postępowałoby się inaczej. Najpierw komuniści uchylili prawo lichwy z XIX wieku, ustalone na 12% , maksymalnie, i oddali do dyspozycji nowe prawo dewizowe z 15 marca ! 1989 r. Pozwoliło to na sprzeniewierzenie dochodu narodowego przez ludzi wtajemniczonych, a następnie na zniszczenie siły roboczej przez inflację, spowodowaną przez narzucenie polityki MFW i Banku Światowego. A wprowadzenie funduszu stabilizacyjnego pozwoliło utrzymać i pogłębić tę sytuację. Owszem, w 1989 roku można było się spodziewać odbudowy Polski w ciągu paru lat na zdrowych podstawach. Dramatem jest to, że Polska nie wybrała drogi swoich interesów. Decyzje były powzięte przez stałych drapieżców, którzy ograbiają Trzeci Świat, podtrzymują ubóstwo i wykorzystują trudności innych państw. Odrzuciłeś te fakty, o których Ci pisałem w 1988 roku. Fakty teraz stoją przed Tobą. Parę osób mogło to wypowiedzieć w Telewizji Polskiej. Sam o tym mówiłeś, sam wymieniałeś jawnie odpowiedzialnych za to: MFW i Bank Światowy… Było to w kwietniu 1990 roku po II Zjeździe Solidarności. Jak to się stało, że zapomniałeś później o wszystkim żydowski sprzedawczyku…
Pod redakcją: „RACJA SŁOWIAŃSKA”
http://biznes.interia.pl/wiadomosci/new ... ign=chromePatryk Słowik pisze:Warszawa - miasto duchów. Ratusz zwracał kamienice osobom, które od dziesięcioleci nie żyją
Czwartek, 28 września (09:28)
DGP dotarł do dowodów na to, że stołeczny ratusz bez większego zastanowienia wydawał decyzje reprywatyzacyjne na rzecz osób, które od dziesięcioleci nie żyją. Wystarczyło zostać kuratorem dla osoby nieznanej z miejsca pobytu, następnie pójść do ratusza po decyzję zwrotową. A potem przejętą nieruchomość sprzedać zaufanej osobie.
Warszawa, zdj. ilustracyjne/arch. RMF
9 grudnia 2011 r. Jakub R., zastępca dyrektora Biura Gospodarki Nieruchomościami, w imieniu prezydent Hanny Gronkiewicz-Waltz wydał decyzję o zwrocie kamienicy przy ul. Łochowskiej 38 na warszawskiej Pradze. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że połowę praw do niej przyznano "nieznanemu z miejsca pobytu" Józefowi Pawlakowi. Mężczyzna urodził się w 1883 r. A zmarł w 1949 r.
Mówiąc wprost, stołeczni urzędnicy zwrócili kamienicę, w której mieszkały 24 rodziny, osobie mającej 128 lat. A właściwie prawnikowi, który uznał, że będzie reprezentował jej interesy.
Śmierć Pawlaka nie przeszkodziła jednemu z reprywatyzacyjnych kombinatorów najpierw pójść do sądu, by powołać kuratora dbającego o interesy majątkowe Pawlaka, a następnie do warszawskiego magistratu - by odzyskać kamienicę, która należała do nieżyjącego od ponad 70 lat mężczyzny.
Urzędnicy kilka lat wcześniej powątpiewali w to, czy należy wydawać decyzje na rzecz osób nieznanych z miejsca pobytu. Przeczuwali przekręt. Wątpliwości rozwiano jednak w wewnętrznie zleconej ekspertyzie. - Decyzja administracyjna wydana w trybie dekretu dla osoby nieobecnej powinna w sentencji wskazywać tę osobę z imienia i nazwiska, zawierać określenie "nieobecna" oraz sformułowanie "w imieniu i na rzecz której działa ustanowiony przez sąd kurator" - wskazała ówczesna radca prawna ratusza Alina Domańska w opinii sporządzonej 10 sierpnia 2008 r.
Zdaniem Sebastiana Kalety, członka komisji weryfikacyjnej, właśnie tego dnia urzędnicy otworzyli szeroką furtkę do wydawania publicznego majątku oszustom. - Co będzie następne? Może niedługo do ratusza zgłosi się kurator Zygmunta III Wazy i zażąda zwrotu połaci gruntów, gdyż królowi nie wystawiono aktu zgonu zgodnego z dzisiejszymi przepisami? - kpi.
Robert Kropiwnicki, członek komisji z ramienia PO, potwierdza, że sprawa wygląda fatalnie. - Niewytłumaczalne dla mnie jest, jak można było wydawać decyzje administracyjne na osoby nieznane z miejsca pobytu. Należało chociaż sprawdzić, czy istnieje szansa, że taka osoba żyje - komentuje.
Ale Marcin Bajko, były szef Biura Gospodarki Nieruchomościami, nie ma nic do zarzucenia ani sobie, ani swoim byłym podwładnym. - Sam fakt poproszenia radców prawnych o opinię świadczy o poważnym podejściu urzędników. Wydawanie decyzji administracyjnych na osoby nieznane z miejsca pobytu i reprezentowane przez kuratorów może z dzisiejszej perspektywy bulwersować, ale takie wadliwe przepisy wówczas obowiązywały - mówi Bajko.
Podobnie twierdzi Agnieszka Kłąb, rzeczniczka magistratu. Zaznacza, że urzędnicy nie mogli traktować kuratora ustanowionego przez sąd jak oszusta. I przypomina, że ostatecznie nieruchomość przy Łochowskiej nie została zwrócona.
- Tyle że to nie zasługa ratusza. Zrobiliśmy to w ramach dzielnicy. Wystarczyło sprawdzić w miejskich archiwach, że wskazana w decyzji osoba nie żyje. Naszej prawniczce zajęło to kilka godzin. Dziwne, że ratusz nie był w stanie ustalić tego przez kilka lat - komentuje Wojciech Zabłocki, burmistrz dzielnicy Praga-Północ. Dodaje, że w sprawie pięciu nieruchomości złożył już zawiadomienia do prokuratury. I zapowiada kolejne.
Wiekowi właściciele
O tym, że w ramach patologii warszawskiej reprywatyzacji istniało coś takiego jak "metoda na kuratora", mówiono od dawna. Winą obarczano przede wszystkim sędziów, którzy bezmyślnie ustanawiali kuratorów na rzecz osób mających grubo powyżej 100 lat. Czyli w rzeczywistości najprawdopodobniej nieżyjących.
Sędziowie w ostatnich miesiącach przekonywali jednak, że to miejska legenda. Że ani nie było przypadków ustanawiania kuratorów dla stukilkunastolatków, ani tym samym nie reprywatyzowano w ich imieniu nieruchomości. Wywiązał się w tej sprawie ostry spór między ministrem sprawiedliwości Zbigniewem Ziobrą a niektórymi orzekającymi.
Z dokumentów zdobytych przez DGP wynika, że rację miał Zbigniew Ziobro. Metoda na kuratora przez wiele lat miała się dobrze. Wskutek jej stosowania oddano dziesiątki, a być może nawet setki nieruchomości. Skarb Państwa mógł na tym stracić setki milionów złotych.
Dowody? Podstawowym jest to, że już w 2008 r. Jakub R., ówczesny zastępca dyrektora Biura Gospodarki Nieruchomościami w stołecznym ratuszu, poprosił magistrackiego radcę prawnego o opinię: co robić w sytuacjach, gdy do urzędu zgłaszają się kuratorzy osób nieobecnych i nieznanych z miejsca pobytu? I czy znaczenie ma wiek tych osób?
Radca prawny Alina Domańska stwierdziła, że decyzje zwrotowe należy wydawać. Z tym zastrzeżeniem, by oznaczyć w nich beneficjentów jako nieznanych z miejsca pobytu. Przy czym - zastrzegła - gdyby wiadomym było, że uprawniony nie żyje, wówczas zwrotu dokonywać nie należy. Rzecz w tym, że nikt w urzędzie nie sprawdzał, czy ludzie, których reprezentują kuratorzy, żyją. Nie sprawdzano tego także w sądach, gdy reprywatyzacyjni kombinatorzy zgłaszali się, by zostać kuratorami.
W opinii Aliny Domańskiej czytamy o przypadku osoby 104-letniej, niewidzianej przez nikogo przez dziesięciolecia. W jednej z wydanych decyzji, do których dotarliśmy, kurator był powołany dla 115-latka. W przypadku nieruchomości przy ul. Łochowskiej 38 (warszawska Praga Północ), o której piszemy na pierwszej stronie dzisiejszego wydania DGP, kuratora powołano dla 128-latka.
To, że doszło do patologii i wypaczenia idei reprywatyzacji, przyznają niemal wszyscy. Różnica polega na tym, że członkowie komisji weryfikacyjnej ds. reprywatyzacji twierdzą, że należało robić inaczej. Urzędnik bowiem nie jest niewolnikiem powołanego kuratora. Mógł wydać decyzję negatywną. Możliwe też było powiadomienie prokuratury o możliwości popełnienia przestępstwa (za takie mogłaby zostać uznana wyrażona przed sądem chęć reprezentowania interesów osoby nieżyjącej). Przedstawiciele stołecznego ratusza twierdzą jednak, że inaczej postępować nie mogli, ponieważ byłoby to niezgodne z prawem.
- To w mocy sądu leży ustalenie zasadności ustanowienia kuratora i jego ustanowienie bądź odmowa. Trzeba pamiętać, że postępowanie takie toczy się w trybie nieprocesowym z udziałem wnioskodawcy i bez udziału organu administracji. Natomiast postanowienie sądu jest dla organu wiążące - podkreśla Agnieszka Kłąb, rzeczniczka Urzędu m.st. Warszawy.
Robert Kropiwnicki, poseł PO i członek komisji weryfikacyjnej, przyznaje jednak, że przed wydaniem decyzji należało sprawdzać, czy osoba, która jest beneficjentem decyzji, żyje. Informacje o tym w większości przypadków znajdują się w miejskich archiwach. Jeśli bowiem ktoś już nie żył, uprawnieni do ubiegania się o zwrot nieruchomości mogli być spadkobiercy, a nie kurator. Poseł Kropiwnicki zaznacza przy tym, że trudno o nieprawidłowości obwiniać Hannę Gronkiewicz-Waltz. - Kontrowersyjne decyzje podpisywał Jakub R. To sprawa dla prokuratury - mówi.
W przypadku nieruchomości przy ul. Łochowskiej 38 zresztą do urzędników zgłosiły się osoby przedstawiające się jako spadkobiercy. Na razie nie wiadomo, czy nimi rzeczywiście są.
Lek na całe zło
Rozwiązanie problemu metody na kuratora legło u podstaw uchwalenia małej ustawy reprywatyzacyjnej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1271), która obowiązuje od 17 września 2016 r. Wpisano do niej wprost, że "nie ustanawia się kuratora dla ochrony praw osoby, jeżeli istnieją przesłanki uznania jej za zmarłą".
- Zmiana przepisów, będąca częścią tzw. małej ustawy reprywatyzacyjnej, to efekt starań prezydent m.st. Warszawy, z których już od ponad roku korzystamy - wskazuje Agnieszka Kłąb.
- Między innymi z tego powodu zacząłem pisać małą ustawę, która takie sytuacje, jak ustanawianie kuratorów dla osób najprawdopodobniej nieżyjących, już uniemożliwia - twierdzi z kolei Marcin Bajko, były szef Biura Gospodarki Nieruchomościami, który podkreśla, że to nie Hannie Gronkiewicz-Waltz zawdzięczamy obowiązujące od roku przepisy.
- Za tą zmianą, m.in. znacznie ograniczającą działania kuratorów, nie zagłosowali prawie wszyscy posłowie obecnej koalicji rządzącej. Również ci, którzy dzisiaj najgłośniej krzyczą o nieprawidłowościach, np. poseł Patryk Jaki - zaznacza Agnieszka Kłąb. Przypomina też, że od ponad roku w Sejmie leży projekt dużej ustawy reprywatyzacyjnej, która pozwalałaby urzędnikom odmawiać zwrotu nieruchomości zamieszkanej przez lokatorów.
- Mieliśmy już przykłady, że ważne z punktu widzenia większości sejmowej ustawy - np. lex Szyszko - dało się uchwalić w dwa, trzy tygodnie. Co od ponad roku dzieje z projektem dużej ustawy reprywatyzacyjnej? Niestety nic - spostrzega rzeczniczka magistratu.
Większość członków komisji weryfikacyjnej oraz burmistrz Pragi-Północ Wojciech Zabłocki uważają jednak, że nie należy się zasłaniać ustawami. Jeszcze przed wejściem w życie małej ustawy wystarczyłby zdrowy rozsądek. Jako że go zabrakło, Warszawa stała się miastem duchów. Stolicą, w której w ręce nieżyjących od dziesięcioleci osób trafił majątek wart setki milionów złotych. A w zasadzie w ręce osób, które uznały, że będą interesy nieboszczyków reprezentować.
Sebastian Kaleta sekretarz stanu w KPRM, członek komisji weryfikacyjnej ds. reprywatyzacji: - Od wybuchu afery reprywatyzacyjnej jednym z kluczowych wątków jest wyjaśnienie skali i przyczyn, dla których ratusz reprywatyzował nieruchomości w sytuacji, gdy w sprawie występowali kuratorzy spadku lub osób nieznanych z miejsca pobytu. W toku dotychczasowych rozpraw komisji weryfikacyjnych zaskakiwała bierność ratusza w ustalaniu praw spadkowych w takich sytuacjach, gdyż osoby będące przedwojennymi spadkobiercami, którym sądy wyznaczyły kuratorów, miałyby znacznie ponad 100 lat w momencie trwania postępowania zwrotowego, a informacje o ich losie urywają się w czasach wojennych. Zgodnie z obowiązującym prawem w razie śmierci i braku spadkobierców majątek takich osób powinien podlegać spadkobraniu przez Skarb Państwa reprezentowany przez Prezydenta m.st. Warszawy. Działań takich jednak nie podejmowano, a decyzje wydano na rzecz osób trzecich, niepowiązanych z przedwojennymi właścicielami.
Refleksja nie nastąpiła również w sądach, które kuratorów ustanawiały, jednak przy kompletnej bierności ratusza. Zamiast porządkować kwestie spadkowe i chronić lokatorów zamieszkujących zwracane kamienice, miasto skupiało się na tym, aby znaleźć podstawę do wydania nieruchomości kuratorowi. Co będzie następne? Może niedługo do ratusza zgłosi się kurator Zygmunta III Wazy i zażąda zwrotu połaci gruntów, gdyż królowi nie wystawiono aktu zgonu zgodnego z dzisiejszymi przepisami? Komisja weryfikacyjna zamierza przyjrzeć się wszystkim sprawom, w których występowali na jakimkolwiek etapie kuratorzy spadku lub kuratorzy dla osób nieznanych z miejsca pobytu. Ratusz na wniosek komisji zobowiązany jest sporządzić listę takich spraw oraz przekazać kopie decyzji, stosowny wniosek trafił do ratusza w ubiegłym tygodniu. Wtedy poznamy skalę, w jakiej Warszawa przez skandaliczne decyzje urzędników jest obecnie miastem duchów, które dzięki kuratorom czysto formalnie ożyły po to tylko, by nieruchomości po nich zostawione przekazać osobom kompletnie z nimi niezwiązanym.
Patryk Słowik, 28.09.2017
http://www.tysol.pl/a672-Swiadek-koronn ... cy-sedziowtysol.pl pisze:Świadek koronny ujawnia mechanizm wyłudzania kamienic: Nie byłoby to możliwe bez pomocy sędziów
21.09.2016 14:35
Wszystkie te przestępstwa nie byłyby możliwe, gdyby nie pomoc pracowników sądów i sędziów, którzy to wpisywali. Pracownicy, z którymi współpracowałem chodzili na moją prośbę do sędziów, do sekretarek (…) a ci dokonywali wpisów. Pani która ze mną współpracowała przekazywałem pieniądze i ona mi dokładnie mówiła ile dla niej ile dla pani sędziny (…) Dwa, trzy tysiące złotych to było góra co dawałem za jeden wpis dla sędziego, reszta szła za pośrednictwo dla tej pani (…) - mówi w opublikowanym na profilu YT stowarzyszenia "Miasto Jest Nasze" świadek koronny w wywiadzie udzielonym Sylwestrowi Latkowskiemu i Piotrowi Pytlakowskiemu dla Telewizji Polsat
screen YouTube
Świadek był ważnym elementem całego procederu:W 2005 roku zostałem skazany przez Sąd Rejonowy w Krakowie za wyłudzenie prawa własności nieruchomości pożydowskiej na terenie Krakowa. Szefem, pomysłodawcą i organizatorem tego wszystkiego był Piotr B. pseudonim”Łapa, czyli mój szef ówczesny (...)
Wstępnie Piotrek dostawał dokumentację z geodezji, władze miasta Krakowa wydział geodezji i to były kamienice, które miały żydowsko brzmiące nazwiska (…) Dostawałem od mojego ówczesnego szefa spis (…) Z lokatorów cześć ludzi to byli ludzie bardzo starzy i nie znali właściciela, bo w momencie, w którym właściciel był znany i było wiadomo gdzie jest to taką kamienicę trzeba było odpuścić (...)
- opowiada we wstrząsającym materiale świadek.
Jak obywało się "pranie kamienic?(...) Czyli na przykład pan ode mnie kupi samochód kradziony i sprzeda go pan następnemu człowiekowi, to jemu mogą ten samochód zabrać, a jeżeli pan kupi z drugiej ręki w dobrej wierze kamienicę, to tej kamienicy panu nie można zabrać. Osoba, która podszywała się pod pełnomocnika i osoba która kupowała wiedziały o co chodzi, a następna osoba miała wykazywać, że nie wiedziała, a naprawdę wiedziała o co chodzi. W tym momencie prokurator był bezradny. Kamienica była nie do odzyskania, (…)
- ujawnia
Sfałszowanych dokumentów dostarczały urzędyW Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku (…) dostawaliśmy dokumenty z wydziału paszportowego na nazwiska osób z fotografią osoby, która miała w rzeczywistości występować (…) Paszport kosztował 10 czy 12 tysięcy (…) To były oryginalne paszporty, to nie były podróbki (...) W księgach wieczystych, w wypisach sądy nie wpisują kiedy się kto urodził i nawet kobieta czy mężczyzna, którzy mieli 126 lat, w rzeczywistości notariusz o tym nie wiedział (…)
- brzmi to jak scenariusz taniego filmu sensacyjnego
Proceder niebyłby możlowy bez współpracy sędziów i pracowników sądów. Ile kosztował sędzia?Wszystkie te przestępstwa nie byłyby możliwe, gdyby nie pomoc pracowników sądów i sędziów, którzy to wpisywali. Pracownicy, z którymi współpracowałem chodzili na moją prośbę do sędziów, do sekretarek (…) a ci dokonywali wpisów. Pani która ze mną współpracowała przekazywałem pieniądze i ona mi dokładnie mówiła ile dla niej ile dla pani sędziny (…) Dwa, trzy tysiące złotych to było góra co dawałem za jeden wpis dla sędziego, reszta szła za pośrednictwo dla tej pani (…)
- interesujący przyczynek do opinii na temat jakości środowiska sędziowskiego w Polsce
Proceder wyłudzania kamienic będzie trwałProceder wyłudzania kamienic będzie trwał dopóki będą takie kamienice. To jest bardzo duży zysk a mały nakład pracy i pieniędzy. W urzędach państwowych z tego co wiem to we wszystkich [są skorumpowani ludzie]. Nie było takiego urzędu, w którym bym nie załatwił tego czego chcę. Zawsze
https://youtu.be/w8uau9WmzkI
http://newsweb.pl/2017/10/11/rewolucja- ... od-70-lat/Marcin Palion pisze:REWOLUCJA! PiS przeciera szlaki. TEGO nie odważył się zrobić nikt od 70 lat
11/10/2017
PiS dokonuje rewolucyjnych zmian w naszym kraju. Nie ulega to najmniejszej wątpliwości, zwłaszcza po ostatniej decyzji, która cofa krzywdzące dla wielu decyzje sprzed… 72 lat.
Polska pod rządami Prawa i Sprawiedliwości przechodzi prawdziwą metamorfozę. Znikają gangi podatkowe, skradzione kamienice wracają w odpowiednie ręce, a wyrzuconym z mieszkań obywatelom zwracana jest godność.
Teraz jednak rząd zrobił coś, na co przez 72 lata nie zdobyła się żadna osoba decyzyjna – ani w PRL, ani w tzw. „wolnej Polsce”. Młody, do niedawna dla wielu anonimowy polityk – Patryk Jaki – postanowił… unieważnić dekret Bieruta z 1945 roku. Na jego mocy na własność gminy m.st. Warszawy przechodziły wszelkie grunty w przedwojennych granicach miasta. Miało to rzekomo ułatwić odbudowę stolicy.
Wygaszenie wszystkich procesów reprywatyzacyjnych i roszczeń do nieruchomości, wypłata 20 proc. rekompensaty oraz przeniesienie na wojewodów decyzji odnośnie do zadośćuczynienia – to niektóre założenia dużej ustawy reprywatyzacyjnej przygotowanej przez ministerstwo sprawiedliwości.
Oznacza to w praktyce koniec żywota dekretu Bieruta, z którym żadna z władz po 1989 roku nie potrafiła sobie poradzić. Wiceminister sprawiedliwości Patryk Jaki nie ukrywa, że jest dumny ze swojej inicjatywy. Stwierdził, że ma nadzieję, iż zmiany te raz na zawsze zażegnają problem złodziejskiej reprywatyzacji.
Rząd zablokował wszystkie zwroty kamienic w Polsce. Nie ulega bowiem wątpliwości, że zdecydowana większość z nich znalazłaby się w rękach osób zamieszanych w układy biznesowo-polityczne. „Niemożliwie staje się możliwe” – zachwyca się nawet nieprzychylny rządowi portal Onet. O potrzebie uchwalenia nowych przepisów, które systemowo rozwiązywałyby problem reprywatyzacji w Polsce, mówiło się od bardzo dawna. Nikt jednak tego nie zrobił – nawet rządząca przez całe 2 kadencje Platforma Obywatelska. Dziś politycy tej partii krytykują każdy ruch rządu, a śledztwo reprywatyzacyjne często określają mianem politycznego teatru PiS.
Marcin Palion
Napisz do autora: marcin.palion@newsweb.pl
ZŁOTE TECZKI AMERYKAŃSKICH ŻYDÓW
https://youtu.be/fHywVWknElg
SPRAWDŹ CZY TWÓJ DOM ZAGROŻONY JEST BEZPRAWNĄ REPRYWATYZACJĄ! / ZOBACZ LISTĘ ZAGROŻONYCH ADRESÓW W WARSZAWIE ----
https://www.youtube.com/redirect?q=http ... HywVWknElg
Nie ma końca tego..
http://wolna-polska.pl/wiadomosci/polsk ... ow-2017-11Polska: Reprywatyzacja nie dla Żydów
27 października Anna Azari, ambasador woru syjonistycznego w Warszawie, złożyła w Ministerstwie Spraw Zagranicznych oficjalny protest przeciwko opublikowanemu niedawno projektowi ustawy reprywatyzacyjnej.
Tel Awiw Polskę o „dyskryminację ocalonych z holokaustu (Holocaust survivors)”, gdyż projekt jako warunki ubiegania się o reprywatyzację wymienia obywatelstwo polskie i zamieszkiwanie w Polsce, a ponadto wyklucza spadkobierców.
To zmiana w praktyce dyplomacji tworu syjonistycznego na gruncie polskim.
Do tej pory jego ambasada na ogół nie nagłaśniała swoich interwencji.
Organizacja „World Jewish Restitution Organization” podziękowała za otwartą interwencję Tel Awiwu w tej sprawie. Jej dyrektor wykonawczy, Gideon Taylor, oświadczył: „Naciskaliśmy rząd w Polsce, aby wniósł zmiany w ustawie, aby obejmowała także spadkobierców ofiar holokaustu, ich rodziny w Izraelu i na całym świecie”.
(Na podstawie prawica.net)
Za: http://xportal.pl/?p=31423
Data publikacji: 2.11.2017
Mix Kolonko IKONOWICZ wyszedł z siebie!
Nikt jeszcze tak nie "ZGNOIŁ" H. Gronkiewicz Waltz
https://youtu.be/euYGLfQmtxs
Brawo Piotr !Krzysztof K
4 dni temu
ILE BĘDZIEMY CZEKAĆ NA DELEGALIZACJE MAFII LUDOŻERCÓW Z PO I NOWOCZESNEJ.po ?!!! ILE BĘDZIEMY CZEKAĆ NA ROZWIĄZANIE WYMIARU NIESPRAWIEDLIWOŚCI, ARESZTOWANIE PROKURATORÓW, SĘDZIÓW I CAŁEGO TEGO SZEMRANEGO ŚRODOWISKA ?! CZEKACIE, AZ W KRWAWYM, REWOLUCYJNYM ZRYWIE WYRŻNIEMY TYCH BANDZIORÓW, KTÓRZY OD 1945 ROKU NISZCZĄ POLSKĘ I POLAKÓW ?! Krzysztof Kornatowicz
Powinno się nazywać "Pohanek syhenki"
Ale warszawiaki w gówno wdepnęli ,na gówno zagłosowalI i gówno otrzymają,TRA LA LA LA.
Amerykańskim ?IBez żadnego wsparcia tworzy stronę internetową przeciw amerykańskim roszczeniom z ustawy 447.
Niestety wobec prawa są to roszczenia amerykańskie bo dotyczą ich ustawy i ich sądów, a zapewne i ich obywateli, albo instytucji zarejestrowanych w ich kraju.grzegorzadam pisze: ↑niedziela 04 lut 2018, 12:32Amerykańskim ?IBez żadnego wsparcia tworzy stronę internetową przeciw amerykańskim roszczeniom z ustawy 447.
