Nieprzeczytany post
autor: Thotal » czwartek 28 sie 2014, 13:38
GEORGE SOROS, WASZ WRÓG
Opublikowano Sierpień 28, 2014 Przez a303 W Świat
Od redaktora: Przedstawiamy znaczną część opracowanej przez LaRouche Political Action Committee [LPAC] broszury o masowej cyrkulacji.
WPROWADZENIE
W czasie kampanii prezydenckiej w 2004, moi współpracownicy i ja zwróciliśmy uwagę na ważną książkę WYZNANIA EKONOMICZNEGO SNAJPERA [The Confessions of an Economic Hit-Man]. Ten człowiek miał sumienie. W poniższym raporcie LPAC pokazuje dużo większą historię na temat George’a Sorosa jako polityczno-ekonomicznego snajpera. Przedstawiony przez nas tutaj George Soros nie ma sumienia w tym co zrobił, czy co robi. Niniejszy raport w większości napisany jest przez samego Sorosa.
George Soros nie jest żadnym ważnym finansistą, jest jak zbir mafijny, pozbawiony prawdziwego sumienia, jak zbir nasłany by zabić twojego przyjaciela, a tylko snajper w naprawdę wielkich interesach finansowych, wynajęty do grabienia twoich przyjaciół, i ciebie, ze wszystkiego, łącznie z ich państwem, i twoją wolnością osobistą. George Soros nie jest właścicielem sen. Baracka Obamy, są nimi inni, ale Soros jest głównym kontrolerem, i pozornie wirtualnym właścicielem zarówno prezesa Partii Demokratycznej Howarda „Scream” Deana, tej partii, może twojej partii politycznej, jak i faktycznie twojego państwa, które polityczno-ekonomiczny snajper George Soros chce zniszczyć.
George Soros: snajper brytyjskiej oligarchii
Hector A Rivas, Jr
Brytyjska oligarchia finansowa rozpaczliwie chce wymazać z planety wszelkie formy suwerennych państw narodowych, najważniejsze Stany Zjednoczone, i George Soros jest ich snajperem do wykonania tego zadania.
Bezpośrednio, na zlecenie londyńskiego city, George Soros, z pomocą swojej marionetki, prezesa Krajowego komitetu Demokratycznego, Howarda Deana, sfinansował brudne operacje przeciwko kampanii prezydenckiej Hillary Clinton, by zapewnić, żeby po styczniu 2009 w Białym Domu nie odżyła żadna polityka odzwierciedlająca zobowiązanie Franklina Roosevelta wobec 80% rodzin o niższych dochodach. Soros nie jest nowicjuszem w świecie działalności przestępczej. Zdaniem jego byłych współpracowników i opublikowanych raportów pieniądze na rozwinięcie biznesu otrzymał od prawej ręki barona Edmonda de Rotszylda, George’a Karlweissa, który również rozpoczął karierę zbiegłego handlarza narkotykami Roberta Vesco. Od tego czasu Soros brał udział w różnych okrutnych operacjach, pod kierownictwem Imperium Brytyjskiego, takich jak finansowa wojna spekulacyjna w celu zniszczenia krajowych walut, przepychania morderczej polityki eutanazji „bezużytecznych zjadaczy”, i ogromnego finansowania międzynarodowych kampanii na rzecz legalizacji narkotyków. Ale, oczywiście, haniebny charakter George’a Sorosa nie jest wyłącznie jego winą, ale częściowo stworzyli go jego treserzy z czasów młodzieńczych lat formacyjunych: naziści.
Narodziny golema
Żałosna kreatura znana jako George Soros wcześnie w swoim życiu postanowiła stać się tym kim jest teraz: golemem. Nastolatek podczas okupacji nazistowskiej w jego ojczyźnie, na Węgrzech, Soros rozpoczął swoje ludobójcze dziedzictwo pracując dla machiny zabijającej, która wymordowała 500.000 węgierskich Żydów w czasie holokaustu. Młodemu Sorosowi wyznaczono zadanie grabienia nieruchomości Żydów pod nadzorem gen. SS Kurta Bechera, szefa sekcji Waffen SS, znanej eufemistycznie jako Departament Ekonomiczny Komendy SS.
Soros przypisuje ojcu swoje szczęście w uniknięciu makabrycznych scen obozów koncentracyjnych. W programie WNET / Thirteen TV 15 kwietnia 1993 Soros wspominał te wydarzenia, które ukształtowały jego bestialską tożsamość:
„Kiedy wkroczyli Niemcy, on [ojciec – red.] powiedział: ‚Jest to bezprawna okupacja. Nie stosuje się normalnych reguł. Musisz zapomnieć jak zachowywać się w normalnym społeczeństwie. Ta sytuacja jest nienormalna’. I dla nas wszystkich załatwił fałszywe dokumenty, każdemu inne. Ja zostałem zaadoptowany przez funkcjonariusza u ministra rolnictwa, którego zadaniem było przejmowanie żydowskich własności, więc faktycznie poszedłem z nim i przejmowaliśmy te duże posiadłości. Taka była moja tożsamość. Więc jest to dziwne, bardzo dziwne życie. Wtedy miałem 14 lat”. Jego ojciec, Tivadar Soros, dalej wyznał, że „jako pseudo-chrześcijanie, nie doszliśmy do tego poziomu chrześcijaństwa, żebyśmy chcieli odpłacać chlebem za kamienie”.
Rodzina Sorosów faktycznie zaproponowała wiele kamieni licznym biednym węgierskim Żydom, których przetransportowano do Auschwitz na śmierć [1].
Rodzina Sorosów należała do „elity” węgierskich Żydów, co dało im możliwość dokonania takich ustaleń, by przetrwać nazistowską okupację. Książę Alexis Scherbatoff, były członek kontrwywiadu armii USA przed i po II wojnie światowej, postawił zarzut, że pierwszą małą fortunę Soros zdobył na sprzedaży swojej części łupu przejętego z nazistami. Powiedział, że pierwszym wspólnikiem Sorosa był inny węgierski Żyd, który sprzedawał rubiny i inne nazistowskie łupy w Belgii po II wojnie światowej.
Ben Hecht, autor książki PERFIDIA [http://wolna-polska.pl/wiadomosci/perfidia-ben-hecht-2014-02], pokazuje działalność nazistowskiego Departamentu Ekonomicznego na Węgrzech, i okrucieństwa dokonane przez pracodawców młodego Sorosa.
„Departament zajmował się plądrowaniem żydowskich własności i „usuwaniem złotych plomb z milionów zębów zmarłych Żydów, obcinaniu włosów milionów Żydówek przed zabiciem ich, i transportem beli włosów do niemieckich fabryk materaców, przerabianiem grubych zmarłych Żydów na mydło kąpielowe, i wymyślaniem skutecznych metod tortur jakim poddawano Żydów oczekujących śmierci by ujawnili gdzie ukryli resztki swoich rzeczy”.
W wywiadzie Steve’a Krofta w programie CBS 60 MINUTES 20 grudnia 1998, George’a Sorosa skonfrontowano z takimi obrazami:
Kroft: (głos w tle) Te zdjęcia pokazują co w 1944 roku stało się z przyjaciółmi i sąsiadami George’a Sorosa. (Film archiwalny pokazuje kobiety i mężczyzn idących z workami na plecach; tłum przy pociągu)
Kroft: (głos w tle) Jesteś węgierskim Żydem. . .
Soros: (głos w tle) Mm-hmm.
Kroft: (głos w tle) . . . który uciekł przed holokaustem. . . (film archiwalny – ludzie wchodzący do pociągu)
Soros: (głos w tle) Mm-hmm. (film archiwalny – ludzie wchodzący do pociągu)
Kroft: (głos w tle) . . . udając chrześcijanina.
Soros: (głos w tle) Tak. (film – kobiety pomagają sobie wejść do pociągu, zamykają się drzwi pociągu z ludźmi w wagonie)
Kroft: (głos w tle) A ty widziałeś wielu ludzi transportowanych do obozów śmierci.
Soros: Tak. Miałem 14 lat. I powiedziałbym, że to wtedy ukształtował się mój charakter.
Kroft: W jaki sposób?
Soros: Że trzeba myśleć o przyszłości. Powinno się rozumieć i – i przewidzieć wydarzenia i kiedy – kiedy jest się zagrożonym. Było to ogromne zagrożenie złem. To znaczy, było to bardzo osobiste doświadczenie zła.
Kroft: Rozumiem, że wychodziłeś z twoim opiekunem, który przysiągł iż byłeś jego adoptowanym chrześniakiem.
Soros: Tak. Tak.
Kroft: Wychodziłeś, faktycznie, i pomagałeś w konfiskowaniu własności Żydów.
Soros: Tak. To prawda. Tak.
Kroft: To znaczy, to – to brzmi jak doświadczenie, które wielu wysłałoby na wiele lat do psychiatry. Czy to było trudne?
Soros: Nie, w ogóle nie. W ogóle nie. Może jako dziecko nie – nie widzisz związku. Ale to było – nie stwarzało – w ogóle żadnego problemu.
Kroft: Żadnego poczucia winy?
Soros: Nie.
Kroft: Na przykład, że ‚Jestem Żydem i jestem tutaj, i patrzę na tych idących ludzi. Mógłbym równie łatwo być tam. Powinienem być tam’. Nie ma nic takiego?
Soros: Cóż, oczywiście – ja – ja mogłem być po drugiej stronie, albo mogłem być tym któremu coś się zabiera. Ale nie było żadnego sensu w tym że nie powinienem tam być, bo to było – cóz, faktycznie, w zabawny sposób, to tak jak na rynkach – gdybym tam nie był – oczywiście, nie robiłbym tego, ale robiłby to ktoś inny – w każdym razie ktoś inny by to zabierał. I to było – czy tam byłem, czy nie -, ja byłem tylko gapiem, własność się zabierało. Więc – ja nie brałem udziału w odbieraniu tej własności. Więc nie miałem żadnego poczucia winy.
[1] MASKARADA, TANIEC ZE ŚMIERCIĄ NA OKUPOWANYCH PRZEZ NAZISTÓW WĘGRZECH
Nazistowski kolaborator George Soros, wyjechał do Anglii w 1947 gdzie został protégé radykalnego pozytywisty Sir Karla Poppera, wykładowcy we wtajemniczonej w Towarzystwo Fabiańskie London School of Economics w latach 1950.
To ten sam Karl Popper, który w dużej części za kryzys w rozwijających się krajach obwiniał „głupotę polityczną” ich liderów. Sam Popper uważa że „My [Omperium – red.] wyzwoliliśmy te kraje zbyt wcześnie i zbyt prymitywną metodą. To jeszcze są kraje bez praw. To samo wydarzyłoby się gdybyście zostawili przedszkole samemu sobie”. Następnie mentor Sorosa stwierdził, że „cywilizowany świat” ma prawo wszczynać wojny z Trzecim Światem dla zabezpieczenia „pokoju”. Soros pokłonił się swoim mistrzom i wywołał wojnę.
Swój Quantum Fund Soros wykorzystał do przeprowadzenia wojny finansowej derywatywami i spekulacją waluty. Na froncie europejskim w 1922 Soros wygrał kluczową bitwę z europejskim Mechanizmem Kursów Walutowych (ERM), który stanowił finansową strukturę utrzymania stałych kursów walutowych w Europie. Soros stworzył kryzys finansowy po to, żeby ten system zastąpić Traktatem Maastricht, który ustanowił euro jako europejską walutę, i włożył władzę finansową w ręce jednego banku centralnego kontrolowanego przez oligarchię anglo-holenderską. Ten spisek rozpoczął się kiedy przedstawiciele Sorosa spotkali się 2 czerwca 1992 z wysokiego szczebla brytyjskimi i anglo-holenderskimi rekinami finansowymi, na jachcie Britannia Jej Królewskiej Mości królowej Elżbiety II [2].
Część tej operacji można zrozumieć patrząc na jego ataki na włoską lirę na początku lat 1990, co przyniosło mu 400 bn lirów ($280 mln) w kilka dni, kiedy Bank Włoch w okresie czerwiec-wrzesień 1992 zmuszony był wydać $48 bn ze swoich rezerw w daremnej próbie obrony swojej waluty. W ciągu kilku lat Soros poddany został śledztwu za te złowrogie ataki. Członkowie Movimento Internazionale per Diritti Civili Solidarietà najpierw złożyli zeznania o Sorosie do sądu w Mediolanie w 1995, a w roku następnym w Rzymie i Neapolu wszczęto dochodzenie, o którym doniósł 24 grudnia 1996 Corriere della Sera: „Rozpoczęło się dochodzenie ale jego wyniki mogą być wybuchowe, a nazwisko człowieka w sprawie którego toczy się oficjalne śledztwo daje ideę jak jest delikatne: nazwisko jest George Soros. . . Przestępstwo to spekulacja papierami wartościowymi. . . Dotyczy ataku na lirę”.
Oczywiście nie wszystkie pieniądze wykorzystane w tej operacji można przypisać „golemowi” Soros, ale tylko te wręczone mu przez Londyn. W końcu golem nie kreuje się sam, on jest kreowany, i jak zwykle, naturalnym instynktem Sorosa jest robienie tylko tego co mu się każe by przetrwać.
Jego ojciec nauczył chłopaka jak słuchać swoich panów bardzo dobrze na Węgrzech pod okupacją nazistowską: „Najbardziej racjonalnym podejściem, według mnie, była całkowita separacja, a następnie spokojna próba wmieszania się w ogólną populację. Tak robią zwierzęta: kiedy wyczują niebezpieczeństwo, zamiast pokazania wyraźnie celu swoim wrogom, ich naturalny sposób samoprzetrwania to wmieszanie się w scenerię i po prostu zniknięcie. Ten fenomen naturaliści nazywają ‚mimiką’.” [3]
[2] To ta sama królowa Elżbieta, którą EIR znalazł na ekskluzywnej liście klientów George’a Sorosa mega-milion-dolarowego Quantum Fund, w którym jeszcze raz jest aktywny.
Sorosa wychowano by zachowywał się jak bestia, i tak robi. Po zniszczeniu ERM, co ustawiło scenę dla Maastricht, a tym samym Traktat Lizboński, Soros powiedział tylko tyle: „Jestem pewien, że spekulacje miały pewne negatywne skutki. Ale to nie wchodzi mi do głowy. Nie może. Gdybym nie podjął pewnych działań z uwagi na wątpliwości moralne, to przestałbym być skutecznym spekulantem. Nie mam najmniejszego wyrzutu sumienia za zrobienie zysków”. I mówi dalej: „Zrobiłem to tylko po to by zarobić” [4].
PROJEKT ŚMIERĆ
30 listopada 1994 roku Soros przemawiał w Columbia Presbyterian Medical Center, i ogłosił założenie swojej nowej fundacji, Projekt o śmierci w Ameryce, żeby przenieść szkolenie szpitali, pielęgniarek i lekarzy od kosztownego ratującego życie leczenia do właściwej opieki umierającego. Przepychając legislację eutanazji, Soros zrobił nazistowską politykę „bezużytecznych zjadaczy” legalną w Ameryce.
Sponsorowanym przez Sorosa programem samobójstwa (zabójstwo) proponowania pacjentom recept ze śmiertelnymi środkami był Akt Śmierć z Godnością w Oregonie, uchwalony w 1998 roku:
„Jako pierwszy stan w USA pozwalający lekarzom pomagać nieuleczalnie chorym pacjentom zakończyć życie, doświadczenie Oregonu będzie obserwowane przez inne stany” [5].
Poprzez Otwarte Społeczeństwo [Open Society], projekt Śmierć w Ameryce i inne organizacje zajmujące się sprawami „skończenia życia” rozpoczęła kolaborację w kwestii „przekształcenia kultury umierania”.
Na swojej witrynie Soros promował 1-dniowe seminarium koordynowane przez dr Balfoura Mounta z Royal Victoria Hospital w latach 1990 zatytułowane „Poszukiwanie duszy eutanazji” [Searching for the Soul of Euthanasia].
Soros przedstawił swoje uwagi na ten temat: „Wykorzystanie technologii do przedłużania życia kiedy życie nie ma żadnego znaczenia, nie ma żadnego sensu. . . Może to być bardziej negatywne niż pozytywne, bo powoduje zbyteczny ból i cierpienie, nie mówiąc o koszcie”.
Czy Soros ma problem narkotykowy?
Alexandra Perebikovsky
Przedsiębiorca z rogu ulicy
W 1985 roku, reagując na chaos w handlu narkotykami w Imperium Brytyjskim, Lyndon LaRouche wezwał kraje do współpracy w „wojnie z narkotykami”: „Z czym walczymy, to nie tylko skutki używania tych narkotyków na ofiarach. Międzynarodowy handel narkotykowy stał się złym i potężnym własnego rodzaju rządem. Obecnie reprezentuje potęgę finansową, polityczną i militarną większą niż całe kraje w obu Amerykach. Jest to rząd który toczy wojnę z cywilizowanymi krajami, rząd któremu musimy wypowiedzieć wojnę, wojnę którą musimy toczyć bronią wojenną, i wojnę którą musimy wygrać w tym samym duchu w jakim Ameryka toczyła o bezwarunkową klęskę nazizmu w latach 1941 – 1945″.
Od tego czasu przedsiębiorca z rogu ulicy Brytyjskiego Imperium, George Soros, nadal popychał legalizację narkotyków w USA, a nawet zboczył na drugą stronę bloku i stał się zwolennikiem narko-terroryzmu w Ameryce Południowej i Azji. Amoralność i bezwzględny charakter Sorosa [1] uczyniły z niego idealnego snajpera do wprowadzania w życie operacji narkotykowych Imperium. Posiadając fundusze z działalności spekulacyjnej, Soros wszczął własną wojnę z każdym przeciwnym polityce grabienia Londynu. Ponieważ handel narkotykami jest kamieniem węgielnym fizycznego i ekonomicznego grabienia narodów przez Imperium Brytyjskie, na pole bitewne Soros wybrał „wojnę z narkotykami” Lyndona LaRouche [2]. W obronie swoich przedsiębiorczych operacji narkotykowych Soros napisał: „Wojna z narkotykami szkodzi bardziej niż same narkotyki. . . Narkotyki zabijają niewielu, ubezwłasnowolniają wielu więcej, a rodzicom dają bezsenne noce. . .” [3] Ale, jak podsumował, to jest niczym w porównywaniu ze szkodzeniem krajom interweniującym w wolny rynek.
Poprzez swoją Fundację Otwartego Społeczeństwa (OSF), Soros stale przelewał pieniądze do swojej Fundacji Polityki Narkotykowej (DPF) i Lindesmith Centre w celu agresywnej gonitwy w kwestii legalizacji narkotyków w USA. Soros stwierdził: „Kiedy postanowiłem poszerzyć operacje mojej Fundacji Otwartego Społeczeństwa, na jedną z pierwszych dziedzin zaangażowania wybrałem politykę narkotykową. Uważałem, że polityka narkotykowa była dziedziną, w której USA były w największym niebezpieczeństwie naruszania zasad otwartego społeczeństwa” [4].
DPF Soros wykorzystał do sfinansowania Projektu Polityki Marihuany (MPP), organizacji poświęconej przywróceniu czasów palenia trawki w Woodstock w 1968. MPP wspierała stany w całym kraju w walce o legalizację marihuany i poparła reprezentanta Barneya Franka, który nie tracił czasu by stanąć na głowie i poprzeć lobby narkotykowe wprowadzając HR 2618, uchwałę o „medycznym wykorzystywaniu” marihuany. W 1996 Soros sięgnął głębiej w majtki królowej i sfinansował inicjatywy głosowania za legalizacją „medycznej marihuany” w Kalifornii i Arizonie poprzez propozycje 215 i 200. Te propozycje zalegalizowały nawet używanie przez dzieci narkotyków I-ej klasy. W 2000 Soros podjął jeszcze dalsze wysiłki legalizacyjne i sfinansował uchwałę na rzecz ustanowienia detalicznej dystrybucji marihuany w Newadzie, tym samym zrobił pierwszy krok w kierunku poważniejszej legalizacji narkotyków.
[3] George Soros, „Bańka amerykańskiej supremacji: koszt wojny w Iraku Busha” [The Bubble of American Supremacy: The Costs of Bush’s War in Iraq], Public Affairs Books, Nowy Jork, NY, 2004, s. 27
Tymczasem w Ameryce Południowej, jego działalność była jeszcze bardziej katastrofalna. Z pięścią w workach z wypranymi pieniędzmi Brytyjskiego Imperium, Soros udzielił wsparcia narkoterroryzmowi w Kolumbii, Peru i Boliwii. Jego grupa Human Rights Watch (HRW) / obu Ameryk stanowi główną część aparatu produkcji i terroru kartelu narkotykowego, wykorzystującej miliony dolarów rocznie na propagandę narkotykową. W Kolumbii stał się wiodącym finansistą walki o legalizację kokainy, i poprzez HRW atakował siły rządowe walczące z bojownikami kartelu narkotykowego, którzy mordowali ludzi w całym regionie. 8 listopada 1990 kartel narkotykowy Medellin, kierujący operacjami mordów i porwań w Kolumbii, wysłał list żądający opublikowania przez rząd raportu HRW Sorosa, który krytykował antynarkotykowe działania rządu jako naruszające prawa człowieka. Tydzień później Juan Mendez, lider Raportu HRW, wezwał do „całkowitego, jak tylko możliwe rozbrojenia” kolumbijskiego wojska w celu pozwolenia na wznowienie „wolnego handlu” narkotykami.
Wykorzystując dwie finansowane przez niego grupy, Andyjską Radę Producentów Liści Koki i Andyjską Komisję Jurystów, Soros zorganizował międzynarodowy projekt zwany „Coca 95″, dla wsparcia handlu narkotykami w Boliwii i Peru. Na konferencji 13-14 marca 1996 Andyjska Komisja Jurystów sponsorowała „Międzynarodowe spotkanie ws. prowadzonych badań naukowych o skutkach konsumpcji koki na ludziach”, na której mówcy atakowali antynarkotykowe wysiłki rządowe jako zagrożenie dla środowiska! Wzywając do wolnego handlu wszystkimi narkotykami, łącznie z kokainą, heroiną, marihuaną i syntetykami, Andyjska Rada Producentów Liści Koki zorganizowała zbrojny bunt w Boliwii. Soros nawet wdarł się w serce Peru, finansując kampanię prezydencką Alejandro Toledo, obalając tym samym antynarkotykowy rząd Alberto Fujimori, i jeszcze raz pogrążając kraj w chaosie.
Brzmi to źle? Cóż, to nic nowego. Prawdziwym powodem tych ataków na kraje jest dążenie Imperium Brytyjskiego do imperialnej kontroli. Promowanie przez Sorosa narkoterroryzmu jest odpowiednikiem „kanonierek” wykorzystywanych przez Imperium w rozpoczęciu wojen opiumowych z Chinami i Indiami w XIX wieku.
Wojna LaRouche z narkotykami
Pochodzące z ust Dicky Cheneya i jemu podobnych wyrażenie „wojna z narkotykami” wykorzystano do niesprowokowanych wojen z suwerennymi krajami, narzucania na ich rządy zmiany reżimu, wrzucania milionów groszowych konsumentów i drobnych dilerów do więzień w USA, spychania zrozpaczonych chłopów w krajach produkujących narkotyki urwiskiem do głodu, i wspierania jednego kartelu handlarzy przeciwko drugiemu, żeby trzymać kartel pod kontrola, jednocześnie zajmując postawę obojętności wobec dużych banków, które faktycznie kierują firmą Drugs Inc od samej góry.
Dla Lyndona LaRouche, który wymyślił frazę „wojny z narkotykami” w latach 1970, to zawsze znaczyło coś wręcz przeciwnego. 9 marca 1985 LaRouche przedstawił 15-punktowy plan wojenny na konferencji w Meksyku, która skupiała się na współpracy między suwerennymi krajami narodowymi, by zidentyfikować, zaatakować i zniszczyć głównie brytyjskie interesy [finansowe], które faktycznie kierują handlem narkotykami. Interesy te działają jako potężny prawdziwy rząd, przeciw któremu musimy toczyć wojnę.
Kraje powinny podpisać traktaty w celu przeprowadzenia wspólnych akcji militarnych z handlem narkotykami, „żeby konieczne formy wspólnej akcji militarnej i egzekwowania prawa nie osłabiały suwerenności narodowej żadnego z krajów sojuszniczych. . .” Pomoc wywiadowcza i technologiczna „powinna być udzielona przy asyście USA”. żeby zlikwidować wszystkie nielegalne plantacje, ośrodki produkcji i laboratoria, i wszystkie nielegalne przeloty nad granicami, które nie lądują zgodnie z instrukcjami, powinno się zestrzelić. I co najważniejsze, „system całkowitej regulacji instytucji finansowych, w celu wykrywania depozytów, transferów zewnętrznych i wewnętrznych funduszy, które muszą być rozsądnie podejrzewane o to, że są funduszami zdobytymi handlem narkotykami, muszą być ustanowione i zachowane. . . Szczególną uwagę powinno się poświęcać tym bankom, firmom ubezpieczeniowym i innym instytucjom biznesowym, które faktycznie są elementami międzynarodowego kartelu finansowego koordynującego przepływ setek bilionów rocznie dochodów z międzynarodowego handlu narkotykami”. Zaangażowani w to są winni „zbrodni przeciwko ludzkości”, w ramach standardów norymberskich. Skonfiskowane fundusze narkotykowe, dodał LaRouche, powinno się przeznaczyć „na cele dobroczynne rozwoju ekonomicznego, na podstawową infrastrukturę gospodarczą, rolnictwo i przemysł produkcji towarowej”.
Taka jest w istocie „wojna z narkotykami” LaRouche – i dlatego George Soros, i jego brytyjscy władcy, jej nienawidzą.
Brytyjska dyplomacja
Jeden z wiodących handlarzy narkotykami Imperium Brytyjskiego napisał, że tak długo jak spożywanie narkotyków będzie dominowało w kraju, „nie ma najmniejszego powodu obawiać się, że stanie się potęgą militarną o jakimkolwiek znaczeniu, bo zwyczaj ten wyczerpuje energię i witalność narodu” [5].
W ostatnich 200 latach Imperium Brytyjskie wykorzystując tę politykę zachowania swojej imperialnej kontroli świata, zdominowało handel narkotykami, wykorzystując ją do podpierania swojego strasznego systemu niewolnictwa. Brytyjska East India Company pierwsza otworzyła handel opium z Chinami w 1715, ale dopiero po zespojeniu przez Lorda Shelbourne’a w latach 1763-1783 zbankrutowanej East India Co i prawie zbankrutowanego brytyjskiego narodu w imperium globalne, Brytania miała monopol w handlu narkotykami i niewolnikami.
Zgodnie ze złą doktryną wolnego handlu Adama Smitha, to Imperium Brytyjskie wykorzystało swoją potęgę jako potęga morska w celu skonstruowania systemu kontrolowanego handlu i handlu narkotykami żeby tłumić narody ekonomicznie i kulturowo. Pierwszym wybranym narkotykiem było opium. Korzystając z kupców East India Co w Indiach, Indiach Zachodnich i Stanach Zjednoczonych, społeczeństwa zmuszano do uprawy opium i bawełny na niewolniczych plantacjach. Zakazując wszelkiego rodzaju produkcję w koloniach, eksportowano bawełnę, ładowano ją na królewskie brytyjskie statki, zabierano na długie trasy aż do „domu produkcyjnego” w Anglii, tkano na tkaniny, i ciągnięto całą drogę z powrotem do Indii. Tymczasem indyjskie opium eksportowano do Chin, a zyski wykorzystywano na opłacanie całego transportu statkami i produkcję importowanych tkanin! Ten system zdołał zniewolić społeczeństwa Indii, obu Ameryk i Chin, niszcząc ich ziemie i czyniąc te narody niezdolnymi do polepszenia ich zubożałej sytuacji!
Cesarz chiński, chory patrząc na jego zniszczony naród i próbując odeprzeć to zniewolenie kulturowe i bombardowanie społeczeństwa, „skonfiskował każdą cząstkę opium, aresztował każdego Europejczyka zaangażowanego w handel nim, i ówczesne dokumenty (1839) informują, że odciął chiński handel, ‚korzenie i gałęzie’.” [6]
Wściekli Brytyjczycy zażądali by ich „towar” (opium) importowano, albo. . . Jak napisał jeden z redaktorów londyńskiego Timesa: „Wszędzie osiągnęliśmy to, by nasze towary importowano do wszystkich tych krajów. . . Żeby to osiągnąć, wykorzystujemy wszelkiego rodzaju metody, od uprzejmych zaproszeń do bombardowań. Preferujemy stosować zwykłą elokwencję, bo to jest tanie i łatwe, ale jeśli rozmowy nie odnoszą skutku stosujemy kanonierki, i w ten przekonujący sposób nakłaniamy wahających się ‚barbarzyńców’ nie tylko do akceptacji naszych niezmiennych warunków, ale także opłacenie kosztu wyprawy, dzięki czemu ich zgoda na te warunki została wymuszona. Chiny tak bardzo nie chciały posłuchać naszej rady, byli tak ślepi na uderzające zasługi naszego opium i nasze rady, że musieliśmy, z wielką przykrością, odwołać się do delikatnej siły wobec nich” [7]. Każde kwestionowanie brytyjskiej polityki imperialnej natychmiast spotykało się z kanonierkami, i w przypadku Chin, w latach 1839-1842 i 1858-1860 stoczono dwie wojny opiumowe, żeby dokończyć proces „otwarcia całych Chin” [8] na wolny handel brytyjski. Brytyjskie ambicje imperialne trwały nadal, i w końcu I wojny światowej zasięg brytyjskiego imperializmu odczuwany był wszędzie. Narody które próbowały zapobiec brytyjskiej kontroli imperialnej niszczono gospodarczo i kulturowo, a ich kraje zalewano narkotykami.
Wróćmy do wojny z narkotykami!
Imperium Brytyjskie istnieje nadal jako aktywne zagrożenie dla świata obecnie, chociaż jego nazwa stała się tabu. Jeśli dałeś się nabrać na przykrywkowe historie medialne, że historia występuje tylko jako odizolowane wydarzenia i mówisz „Nie wierzę w teorie spiskowe”, to nie znasz historii. W rzeczywistości ten sam finansista i kręgi oligarchiczne które odpowiadały za chińskie wojny opiumowe w XVIII-XIX wieku, typowe dla starożytnych imperialnych modeli Babilonu, Persji i Wenecji, są odpowiedzialni za stworzenie obecnego globalnego upadku finansowego i ekonomicznego.
George Soros jest jednym z głównych brytyjskich narzędzi, starannie wybranym na lidera imperium, tuszującym jego obrzydliwą politykę grabieży, teraz znaną, eufemistycznie, jako globalizacja. Dzięki organizacjom takim jak Human Rights Watch i Społeczeństwo Otwarte, Soros wpycha narkotyki i niszczy narody. Soros mówi że teraz „Stany Zjednoczone, jak XIX-wieczna Brytania, mają również interes w zachowaniu międzynarodowych rynków i globalnych dóbr, takich jak oceany, otwarte dal wszystkich” [9].
Tak jak brytyjska East India Co zniszczyła Indie i Chiny dwu wojnami opiumowymi i dziesięcioleciami wolnego handlu, to samo imperium wzywa Sorosa na egzekucjonera w niszczeniu Stanów Zjednoczonych. Tylko poprzez usunięcie brytyjskiego wyrobnika George’a Sorosa i Brytyjskiego Imperium które reprezentuje, możemy mieć nadzieję na wytrzeźwienie dzisiejszych Stanów Zjednoczonych.
[9] George Soros o globalizacji [George Soros on Globalization], s. 61, Public Affairs, Nowy Jork,
- – -
George Soros: The Forced-Open Society
George Soros: wymuszone społeczeństwo otwarte
Leandra Bernstein
Podczas gdy światowy system finansowy chwieje się na nogach, londyńskie city jeszcze raz wypuściło George’a Sorosa by otworzył bramy piekła w obecnym strategicznym punkcie zwrotnym historii świata. Soros od dawna był figurantem wybranym do ujarzmiania narodów poprzez kierowanie funduszy z rajów podatkowych w kanały korupcyjne skromnie zamaskowane jako organizacje „filantropijne” i „praw człowieka”. jego celem jest wyeliminowanie amerykańskiego systemu suwerenności narodowej, jak sam mówi, „demokracji i społeczeństwa otwartego nie da się narzucić z zewnątrz, gdyż zasada suwerenności przeszkadza ingerencji zewnętrznej. . . Wprawdzie trudno jest ingerować w sprawy wewnętrzne suwerennych krajów, ale ważne jest zmierzenie się z problemem”.
To nie filantropia, a mizantropia
Podczas pierwszego dochodzenia w sprawie manipulacji giełdowej w 1979, George Soros zainicjował Fundusz Społeczeństwa Otwartego.
Fundusz miał kreować „otwarte społeczeństwa” poprzez organizacje filantropijne, obecnie działa w 29 krajach.
Określenie „społeczeństwo otwarte” Soros pożyczył od swojego mentora, Karla Poppera z Brytyjskiego Stowarzyszenia Arystotelesowego. Zwolennik Poppera z domieszką ekonomii Friedricha von Hayek, Soros podniósł sztandary „społeczeństwa otwartego” i „prawa wyboru narodu” w celu promowania jego własnych idei o osobistym bogaceniu się poprzez spekulacje, i prowadzenia kampanii przeciwko nowoczesnemu państwu narodowemu.
Uważając, że „państwa mają interesy, ale nie zasady”, Soros wyjaśnia, że idealne społeczeństwo otwarte stłumi poszczególne interesy narodowe, podczas gdy społeczeństwo międzynarodowe i struktura finansowa weźmie odpowiedzialność za tzw. wspólne dobro [1].
Zgodnie z tym, Soros uzbraja swoje organizacje filantropijne w gotówkę, na kupowanie kluczowych sektorów społeczeństwa, które następnie uwalnia się by obalały rząd, który próbuje zachować „społeczeństwo zamknięte” [2].
Jeśli naród chce kontrolować własne zasoby naturalne, jest to społeczeństwo zamknięte. Jeśli naród chce rozwijać swoją gospodarkę i siłę roboczą poprzez taryfy i przepisy, jest to społeczeństwo zamknięte. Każdy naród który odrzuca globalizację (czyli brytyjski imperializm) jest społeczeństwem zamkniętym i przedmiotem ataków Sorosa i jego gabinetu cieni składającego się z narodowych agentów.
Instytut Otwartego Społeczeństwa (OSI), Human Rights Watch, Fundacja Sorosa, Instytut Transparentności Przemysłu Wydobywczego, to w brytyjskim stylu placówki wywiadowcze pod nadzorem Sorosa. W 2002 Soros przyznał się do tego, że osobiście wydał $2,1 biliona w ciągu 5 lat na swoje projekty filantropijne. Jego organizacje, pisze, „Pracują z rządami kiedy mogą i niezależnie od rządu kiedy nie mogą, a niekiedy są w stanowczej opozycji. Kiedy fundacje mogą współpracować z rządem, mogą być bardziej skuteczne, a kiedy nie mogą, ich działalność jest bardziej potrzebna i bardziej doceniana, gdyż oferują alternatywne źródło finansowania dla społeczeństwa obywatelskiego. Z reguły jest tak, że im gorszy rząd, tym lepsza fundacja, gdyż cieszy się oddaniem i wsparciem obywatelskiego społeczeństwa”.
[1] W związku z tym podziw Sorosa dla ONZ, Światowej Organizacji Handlu (WTO), Banku Światowego i IFTI (Międzynarodowych Instytucji Finansowych i Handlowych) jest znaczny, jak również jego przeszła i obecna współpraca z tymi instytucjami i ich hierarchami.
[2] W celu lepszego zrozumienia tego procesu zob. grecką tragedię Eurypidesa „Bachantki” [The Bacchae] o kulcie Dionizosa
Fragment artykułu Lyndona LaRouche „Soros wasz wróg”:
W tym samym roku George Soros i liberalny imperialista (w skrócie limp, ang. limp = wiotki, scherlały) Tony Blair współpracowali nad wyraźnym atakiem na suwerenność narodową, zorganizowali Inicjatywę Transparentności Przemysłu Wydobywczego (EITI), by stworzyć międzynarodowy standard, poprzez który kraje bogate w ropę, gaz naturalny i metale strategiczne mają składać raporty o wszystkich dochodach i płatnościach odnoszących się do tych zasobów. Międzynarodowa organizacja (EITI) lobbuje rządy by przyjęły standard składania raportów, co pozwala im na wgląd w dochody firm rządowych w przemysłach strategicznych. Cokolwiek postrzegają jako zachowanie „społeczeństwa zamkniętego” stawiają przed trybunałem opłaconych demonstracji, albo, jeśli to zachowanie poważnie zagraża imperialnym interesom, można zmobilizować ONZ, Bank Światowy, IMF, WTO itp. by narzuciły sankcje. Ten proces poddawania suwerennego państwa ustalonemu międzynarodowemu standardowi zachowania, nazywa się „transparentnością”. Ustalone relacje wśród tych poddanych państw nazywa się imperium.
Blair wyraźnie przedstawił swoją wizję takich międzynarodowych instytucji w przemówieniu na światowym szczycie ONZ we wrześniu 2005: „Pierwszy raz na tym szczycie zgodziliśmy się w tym, że państwa nie mają prawa robić tego co chcą we własnych granicach, ale że my, w imię ludzkości, mamy wspólny obowiązek ochrony ludzi tam gdzie nie chroni ich własny rząd” [3]. EITI ma już 23 kraje na liście do połknięcia przez Wspólnotę i do ograbienia. Te kraje są głównie w Rogu Afryki (Półwysep Somalijski), ale również kluczowe państwa graniczące z Rosją i Chinami.
Ale wielu ludzi o jak najlepszych intencjach w Ameryce i w innych krajach wspiera Sorosa za jego „orędownictwo praw człowieka”, mobilizuje poparcie dla skończenia z „reżimami autorytarnymi” i zwiększenia „transparentności”.
[3] Wcześniej, w 1999, Blair zażądał od NATO zbombardowania Serbii / Jugosławii, pod pretekstem humanitarnej obrony Kosowa i Albanii przed Serbami. Odrzucenie przez Blaira zasad Traktatu Westfalskiego 1648 zainicjowało nowoczesną erę wojny wyprzedzającej i większość bałaganu na naszej rozdartej wojną planecie.
Walka o Eurazję
W historycznej ekonomicznej prognozie z 1983 roku Lyndon LaRouche ostrzegł, że jeśli Związek Sowiecki odrzuci jego Strategiczną Inicjatywę Obronną, przyjętą przez prezydenta Reagana i proponowaną Moskwie jako pole współpracy, to „wysiłki gospodarki Komecknu doprowadzą do upadku tego systemu ekonomicznego w ciągu około 5 lat”. W przemówieniu wygłoszonym w październiku 1988 w berlińskim Hotelu Kempiński, LaRouche powtórzył to ostrzeżenie: „Każdy z nas który jest członkiem tego stratum znanego jako światowej klasy politycy, wie o tym, że świat teraz wszedł w to z czym większość się zgadza – koniec ery powojennej. . . Co zrobią rządy w następnych 2 latach zadecyduje o losie całej ludzkości w tym i przyszłych stuleciach. . .Nadszedł czas na odważną decyzję ze strony polityki amerykańskiej wobec Europy środkowej”.
Rok później upadł Mur Berliński, i ruch LaRouche ściągnął na siebie uwagę wpływowych kręgów w całej Eurazji w kwestii prospektu budowy Trójkąta Produkcyjnego, a później Eurazjatyckiego Mostu Lądowego w celu przekształcenia kontynentu w prosperującą wspólnotę państw narodowych. LaRouche był pierwszym który zidentyfikował i pracował na rzecz nadchodzącego punktu zwrotnego w historii świata. Ale w establiszmencie brytyjskim garstka planistów strategicznych również myślała w kategoriach długofalowej historii, i przygotowywała się do możliwej zmiany reżimu w Związku Sowieckim i w Comeconie.
Oni widzieli kryzys w Niemczech Wschodnich, w ogóle we wschodniej Europie i Związku Sowieckim jako otwarcie dla drastycznego zwrotu w kierunku ich systemu.
Soros był ich zwiadowcą. Jego interwencje w całej spornej Europie wschodniej, a szczególnie w Rosji i na Bałkanach, były decydujące w przekształceniu chwili wielkiego szczęścia i nadziei – w latach 1989-1991 końca podziału Europy w wyniku zimnej wojny – w tragedię dla krajów i narodów tego regionu.
Wszędzie, jak mówiła kampania Sorosa o „społeczeństwo otwarte”, głównym testem „otwartości” była radykalna deregulacja finansowa i gospodarcza.
Soros już był w Europie wschodniej by budować swoje fundacje na długo przed upadkiem Muru Berlińskiego w 1989. Fundacja Stefana Batorego w Polsce, zarejestrowana w maju 1988, stanowiła początek europejskiego pola doświadczalnego dla modelu „terapii szokującej” Jeffreya Sachsa, później wykorzystanej w regionie dla wprowadzenia wolnorynkowej grabieży i „zaciskania pasa”.
Soros tak napisał o wprowadzeniu jej w Polsce: „IMF aprobował ten program i wprowadzono go 1 stycznia 1990. Był bardzo trudny dla społeczeństwa, ale ludzie zgodzili się na ten ból żeby zobaczyć realne zmiany. . . Zmniejszono inflację, ale rezultat nadal wisi na włosku z powodu powolnych zmian strukturalnych. Produkcja spadła o 30%, zatrudnienie spadło o 3%. Oznacza to, że okopane kierownictwo przedsiębiorstw państwowych wykorzystuje zwłokę zyskaną poprzez roszczenia płacowe do zwiększenia marży zysku i zatrzymania zatrudnienia pracowników. Istnieje bezkrytyczny sojusz między kierownictwem i zatrudnieniem, który będzie trudno złamać”.
Inaczej mówiąc, zaciskanie pasa metodą Sachsa, praca niewolnicza i zniszczenie zabezpieczeń pracowników państwowych. Istniejący, zorientowany na wojsko przemysł bloku sowieckiego nie miał służyć rozwojowi eurazjatyckiemu, lecz miał być zniszczony. Wykwalifikowani pracownicy przemysłowi Europy wschodniej mieli stać się źródłem taniej siły roboczej.
Był to ten sam model jaki wykorzystano w okaleczeniu Rosji. Również tu Soros był pośrodku kultywowania nowego przywództwa w celu wprowadzenia modelu Hayeka-Friedmana, jeszcze zanim rozpadł się Związek Sowiecki. W 1990 sfinansował przygotowanie przez zagranicznych jurystów i ekonomistów dokumentacji wspierającej Plan Szatalina, znanego także jako plan „500 dni” przeniesienia ZSRR do gospodarki wolnorynkowej, zamknięcia zorientowanego na wojsko przemysłu i narzucenia „dyscypliny budżetowej”. Akademik Leonid Abalkin i [nieżyjący] Walentin Pawlow, ówczesny sowiecki minister finansów, działali na rzecz zablokowania pełnej akceptacji Planu Szatalina w 1990. Ale w roku następnym pewni sponsorowani przez Sorosa młodzi ekonomiści, podczas wypraw by spotkać się z oficjelami IMF i innymi guru wolnorynkowymi na Zachodzie, przejęli władzę w pierwszym posowieckim rosyjskim rządzie za Borysa Jelcyna. To oni wprowadzili katastrofalny program jakiego chciał Soros: szokująca liberalizacja cen, prywatyzacja przemysłu państwowego, straszne interesy wyprzedaży zapasów metali strategicznych, oraz otwarte pole dla przestępczego handlu surowcami, bronią i narkotykami. Tylko na przestrzeni 5 lat, siła robocza przeniosła się z produkcji do działalności przestępczej, standard życia spadł, i były region sowiecki doświadczył najszybszej ekspansji handlu narkotykami i konsumpcji narkotyków na świecie [4].
W latach po rozpadzie sowietu, Soros zorganizował fundacje w 23 krajach. Po rozpoczęciu wojny bałkańskiej w 1991, Soros utopił miliony w regionie, przeznaczając $15 mln na polityczną działalność wywrotową w samej Chorwacji.
[4] Szerzenie się używania narkotyków zbiegło się z epidemią HIV / AIDS głównie wzdłuż trasy handlowej do Afganistanu. Obecnie Fundacja Sorosa przechwala się działaniem na polu „leczenia, popierania i usług ograniczających szkody” HIV / AIDS i gruźlicy, skutków wolnorynkowych reform Sorosa.
W grudniu 1966 chorwacki prezydent Franjo Tudjman zainicjował korzystny atak, mówiąc: „Dzięki pomocy Sorosa, [organizacje] całkowicie spenetrowały społeczeństwo. . . One zaangażowały w swój projekt 290 różnych instytucji, jak również setki ludzi. . . Dzięki wsparciu finansowemu wciągnęły członków w różnym wieku i z różnych klas, od studentów do dziennikarzy, profesorów uniwersyteckich i akademików, ze wszystkich kręgów kultury, ekonomii, nauki, zdrowia, prawa i literatury. . . Oni otwarcie mówią, że ich obowiązkiem jest zmiana struktur własności i rządu poprzez dotacje. . . Żeby utworzyć sprzyjającą sytuację dla działań wywrotowych obecnej władzy i sytuacji w Chorwacji, zdobycia kontroli nad wszystkimi sferami życia, zamierzają swoją energię i wpływy skoncentrować na mediach i świat kultury”.
W tym samym czasie Soros założył Międzynarodową Fundację Nauki (ISF), proponując znaczne dotacje dla rosyjskich naukowców. Ludzie byli biedni i szukali środków do życia, Soros wkroczył zz projektami i pieniędzmi. Wielu zwierzyło się, że wiedzieli, iż to było złe, ale potrzebowali pieniędzy by przeżyć. Chociaż mógł płacić naukowcom, inwestycje R & D Sorosa nie wystarczały na dokończenie przełomowej pracy. Amerykańskie źródła wywiadowcze były przekonane, że Soros chciał tylko zdobyć od nich informacje. Początkowo ISF oferowała duże dotacje, ale kiedy Soros stopniowo wycofywał fundusze, wyciągnął z kraju jedynie młodych naukowców, odbierając Rosji najbardziej konieczne zasoby naturalne.
W 1997 Soros zagwarantował $300-500 mln infuzji funduszy w Rosji w ciągu kolejnych 3 lat, poprzez Fundację Sorosa i Instytut Społeczeństwa Otwartego (OSI). 7-częsciowy pakiet miał na celu uczynić Sorosa niezastąpionym w dziedzinach, w których Rosję bolało najbardziej: służba zdrowia, edukacja, kultura, książki (poprzez program dotacji podręczników, OSI zdobyła poparcie w rosyjskich szkołach), dostęp do internetu, prawo i samorząd, oraz przekwalifikowanie personelu wojskowego.
W szczytowym okresie ekspansji OSI w Eurazji, Soros nadal również tam prowadził gry rynkowe. Za 41 mln capnął 25% rosyjskiej telekomunikacji państwowej, a później je sprzedał. W rosyjskim upadku papierów wartościowych w sierpniu 1998, przyspieszonym przez falę funduszy spekulacyjnych uciekających z chaosu wywołanego przez Sorosa i operacje walutowe funduszy hedgingowych w Azji płd-wsch, Quantum Fund i inne jego fundusze straciły $2 biliony.
W czerwcu 2003 Soros ogłosił, że zmniejszał finansowanie swoich operacji w Rosji, by bardziej skupić się na Stanach Zjednoczonych, kiedy „zaangażował się w problemy globalizacji”, i od 11 września „rolą odgrywaną przez Stany na świecie”.
12 czerwca tego roku OSI ogłosił inicjatywę wydania $800 mln w następnych 10 latach na „rozwój demokracji i stopniowych reform w Stanach Zjednoczonych”. Stypendyści będą finansowani by zbadać jak można wykorzystać organizacje takie jak ONZ i UE do „wpływania albo ograniczania nieliberalnego zachowania”, i jak stabilność i ład można zachować po upadku „autorytarnego reżimu”.
Szokujące ataki hord Sorosa dokonane na Wschodzie powinny być ostrzeżeniem dla tych w USA, którzy nadal sprzyjają „reformom demokratycznym” i projektom „społeczeństwa otwartego” Sorosa.
Żadnej transparencji w rajach podatkowych
Wbrew romantycznym opiniom o super-finansiście George’u Sorosie, on nigdy nie działał sam w wielu swoich operacjach, i jego głównym celem było ratowanie własnej głowy przed sponsorami.
Dziesięć lat przed zorganizowaniem Funduszu Otwartego Społeczeństwa Soros opuścił stanowisko w Arnhold & S Bleichroeder Inc [5] ze sponsorowaniem na rozpoczęcie Quantum Fund NV, który rzekomo zarządzał $11-14 bn w 2001. Zarówno Quantum Fund jak i Soros Fund Management działają jako istotne źródła pieniędzy idących na wyżej wymienione projekty międzynarodowe. Ustanawiając je w Antylach Holenderskich, protektoracie brytyjskim, i wyłączając amerykańskich obywateli z inwestowania w funduszu czy zasiadaniu w zarządzie, Soros unika nadzoru amerykańskiego egzekwowania prawa, amerykańskich podatków i innych przepisów, chociaż żąda transparentności od wszystkich innych.
Soros tak bardzo przeszedł samego siebie by uniknąć amerykańskich przepisów podatkowych, że nie jest nawet w zarządzie własnego funduszu, ale służy jako oficjalny „doradca inwestycyjny” przez nowojorski Soros Fund Management. Zamiast tego lista inwestorów i członków zarządu Quantum Fund jest pełna finansistów brytyjskich, włoskich i szwajcarskich, z królową Elżbietą II na szczególnej pozycji na liście ważnych klientów. Członek zarządu Quantum Richard Katz jest również w zarządzie londyńskiego banku handlowego N M Rothschild & Sons, i szefem Rothschild Italia SpA; Nils O Taube jest szefem londyńskiej grupy inwestycyjnej St James Palace, głównego partnera lorda Rotschilda; i George Karlweiss ze szwajcarskiego Banka Privata Edmonda de Rothschilda.
Jak mówią wywiady i opublikowane materiały, Karlweiss odegrał istotną rolę w przekazaniu Sorosowi początkowego kapitału założycielskiego dla Quantum. Aparat bankowy Rothschildów, z międzynarodowymi filiami, był i jest nadal ośrodkiem sponsorowanych przez Brytyjczyków operacji brudnych pieniędzy i wojny finansowej, od prania pieniędzy, grabieży surowców, interesów narkotyki-za-broń, sponsorowania międzynarodowych sieci przestępczych i ważnej kontroli handlu złota – niezbędnych dla globalnego handlu narkotykami.
Członek zarządu Quantum i wiodący finansista szwajcarski Edgar de Picciotto uczestniczył w rozpoczęciu ataków na europejską organizację LaRouche w drugiej połowie lat 1980, kiedy przepuszczał pieniądze przez szwajcarski think-tank Geo-Pol, by finansować skorumpowanego Laurenta Morawca, obecnie rezydującego w neo-con Instytucie Hudsona [6].
[5] Arnhold & S Blechroeder Inc. reprezentował bankowe interesy Rothschilda w Niemczech za czasów kanclerza Bismarcka. Od 1993, obok Citibank, był głównym kustoszem Quantum Fund.
De Picciotto jest teraz prezesem Union Bancaire Privee, tworu mrocznej fuzji z Trade Development Bank Edmunda Safra, zaangażowanego w aferę Iran-Contra. Safra, który stał się zbyt brudny nawet dla wykorzystania przez Brytyjczyków, został pokazowo zamordowany w 1999 podczas dochodzenia prowadzonego przez władze szwajcarskie i amerykańskie w sprawie wykorzystywania jego Republic Bank of New York w transferach bilionów banknotów Rezerw Federalnych dla kontrolowanych przez mafię banków w Moskwie na początku lat 1990. Prowadzono także śledztwo w sprawie prania brudnych pieniędzy z tureckiego i kolumbijskiego handlu narkotykami.
[6] W pochodzącym z 2001 „Strategicznym memorandum: zobacz co stało się w Brazylii” [Strategic Memorandum: Look What Happened in Brazil], Lyndon LaRouche opsuje Laurenta Morawca jako „prawdziwego ‘Beetlebauma’ z legendarnego mitycznego wyścigu konnego, i zużytą padlinę polityczną, obecnie posiadającego instytucje o specyficznym zapachu”.
Rosyjscy wieśniacy - Ogoniok, luty 1989
Rosyjscy wieśniacy – Ogoniok, luty 1989
Sowieckie kobiety pokazują kartki na zakup żywności – Ogoniok, marzec 1991
Sowieckie kobiety pokazują kartki na zakup żywności – Ogoniok, marzec 1991
Zdaniem byłych oficerów wywiadu amerykańskiego Departamentu Stanu, znających sprawę Sorosa, Quantum Fund swoje biliony zgromadził od „cichych inwestorów”, takich jak Marc Rich, jak również agentów Mosadu jak Shaul Eisenberg i Rafi Eytan.
W czasie rozpadu Związku Sowieckiego, inwestor Quantum Fund – Marc Rich [7], odegrał istotną rolę w szmuglowaniu surowców. To on zorganizował podkład pod przymuszenie zdesperowanych i skorumpowanych liderów rosyjskich i sowieckich do sprzedaży narodowego bogactwa zasobów na rynkach globalnych. Następnie te pieniądze wywieziono z kraju i zainwestowano w rajach podatkowych. Rich, amerykański uciekinier od 1984, grabież organizował ze swojego biura w Londynie, gdzie pomagał rosyjskim kontaktom sprzedawać te zasoby zwykle wykorzystywane w krajowej konsumpcji.
Przez 17 lat Rich był zbiegiem w Londynie przed zarzutami o uchylanie się od płacenia podatków, oszustwo i handel z wrogiem (Iran). Rich zatrudnił Lewisa Libby jako osobistego obrońcę. W 2001 Al. „cuchnący opos” Gore pomógł uzyskać Richowi prezydenckie ułaskawienie w końcowych godzinach kadencji Billa Clintona. Później w zeznaniach przed Kongresem, Libby potwierdził, że załatwił ułaskawienie dla Richa poprzez byłego szefa persinelu Gore’a – Jacka Quinna (jak również dwu byłych agentów Mosadu zatrudnionym przez Richa).
Drobna rada
Gospodarka globalna przechodzi teraz przez wybuch hiperinflacyjny. Instytucje międzynarodowe i sieci finansowe przedstawione powyżej, których działalność jest nielegalna względem Konstytucji Federalnej USA, przez dziesięciolecia ustawiały się żeby teraz przejąć kontrolę. Teraz możliwe jest by amerykański rząd natychmiast zamknął brudne operacje Sorosa i rozpoczął proces regeneracji przedstawiony przez LaRouche’a w „Trzech krokach do przetrwania” [Three Steps to Survival].
Byłoby mądre by wszyscy którzy obecnie bronią George’a Sorosa przyjmując od niego pieniądze zastanowili się: Niezależnie od tego co się wydarzy, jeśli Zjednoczone Królestwo dalej będzie szło swoim kursem, brytyjski plan imperialny (1763-2008) czeka bardzo wczesny i brzydki koniec. Wszystkim co pozostanie wątpliwe w tej historii jest, czy rozpad imperium brytyjskiego pociągnie za sobą resztę europejskiej cywilizacji, do przedłużonego mrocznego wieku na całej planecie, do upadku na zawsze Brytanii lorda Shelburne’a, która aspirowała do bycia wiecznym następcą upadłego Imperium Rzymskiego. Czy te pieniądze są naprawdę tego warte? [8]
[7] Przed uruchomieniem $2.5 bn na handel „zasobami naturalnymi” z Rosją, Marc Rich rozpoczął trójstronny handel bronią, ropą i narkotykami, wokół wojen afgańskiej i irackiej. Zob. Raport Specjalny EIR „Zatrzymać terroryzm = zamknąć Dope Inc.” [To Stop Terrorism - Shut Down Dope Inc.] (2001), oraz „Prawdziwa historia golema Sorosa” [The True Story of Soros the Golem] (1997)
[8] Lyndon H LaRouche Jr., “To utracone i okrutne imperium” [That Doomed & Brutish Empire], EIR Vol. 35, No. 11, 14.03.2008
Sprawa Malezji
The Case of Malaysia
cdn.
0 x
AFP
